بیماری پارکینسون (PD) یک اختلال حرکتی مزمن و پیشرونده است که تقریباً یک میلیون نفر را در ایالات متحده تحت تأثیر قرار می دهد. هر ساله حدود 60000 آمریکایی به پارکینسون مبتلا می شوند.
این وضعیت زمانی ایجاد می شود که مغز دوپامین کافی تولید نمی کند، انتقال دهنده عصبی «لذت» که به کنترل حرکات و هماهنگی نیز کمک می کند.
کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که آمار رشد آن ادامه داشته باشد و به جوانان گسترش یابد. چنین واقعیت تلخی تشخیص زودهنگام را به طور فزاینده ای ضروری می کند.
با این حال، از آنجایی که پارکینسون علائم مشترکی با سایر اختلالات عصبی دارد، تشخیص آن دشوار است.
محققان دانشگاه منچستر در بریتانیا می گویند راهی برای بررسی ترشحات پوستی پارکینسون پیدا کرده اند. فرآیند ساده و سه دقیقه‌ای آنها از سواب‌های پنبه‌ای و طیف‌سنجی جرمی برای شناسایی صدها لیپید منحصربه‌فرد مرتبط با این بیماری استفاده می‌کند.
آنها معتقدند که “شناسایی نشانگرهای زیستی قوی برای تکمیل تشخیص بالینی، گزینه های درمانی را تسریع می کند.”
جزئیات این کشف در مجله انجمن شیمی آمریکا منتشر شده است.
چالش های تشخیص پارکینسون
در حال حاضر هیچ آزمایش قطعی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد. متخصصان مراقبت های بهداشتی علائم، سابقه پزشکی و اسکن مغز را برای رسیدن به تشخیص ارزیابی می کنند.
این می‌تواند یک سفر بسیار طولانی برای تشخیص باشد، زیرا پارکینسون می‌تواند چیزهای مختلفی به نظر برسد. و افزایش سن عوامل پیچیده مختلفی را معرفی می کند که ممکن است پارکینسون نباشند. روشی که در حال حاضر انجام می‌شود و معمولاً در مطب متخصص مغز و اعصاب انجام می‌شود، این است که آزمایش‌های ضربه زدن را انجام می‌دهند و از افراد می‌خواهند راه بروند و حرکاتشان را ارزیابی کنند.
این واقعاً به عهده متخصص مغز و اعصاب است که تشخیص بدهد. و سخت است! زیرا علائم روز به روز و حتی ساعت به ساعت افول می کند و افول می کند. اغلب برای یک متخصص مغز و اعصاب دشوار است که این علائم را در یک ویزیت 20 دقیقه ای ارزیابی کند.
شاید این مطلب هم برایتان جالب باشد:
بوی متمایز پارکینسون
افزایش تولید سبوم، یک ماده روغنی که به طور طبیعی بر روی پوست انسان وجود دارد، یکی از علائم آشکار بیماری پارکینسون است که اولین بار در سال 1927 ثبت شد.
تجزیه و تحلیل بیوفلوید نشان داده است که شروع پارکینسون می تواند تغییراتی در ترکیب آن ایجاد کند.
مطالعه حاضر با الهام از Joy Milne ، یک زن اسکاتلندی و پرستار بازنشسته مبتلا به هیپراسمی ارثی – حساسیت غیرمعمول و افزایش یافته به بوها انجام شد. تحقیقات قبلی گزارش داد که میلن یک روز متوجه شد که بوی مشخصه شوهرش قبل از اینکه علائم بالینی پارکینسون را نشان دهد تغییر کرده است.
همسر میلن، لس، در نهایت بیش از یک دهه پس از اینکه میلن اولین بو را تشخیص داد، به این بیماری مبتلا شد. پس از تشخیص رسمی، این زوج با افراد دیگری در یک گروه حمایتی پارکینسون در بریتانیا ملاقات کردند و میلن بلافاصله متوجه شد که آنها همان بوی متمایز را دارند. آن زمان بود که او این بو را به پارکینسون مرتبط کرد. لس در سال 2015 درگذشت.
میلن از آن زمان با دانشمندان همکاری کرده بود تا قابلیت‌های «فوق بویایی» او و چگونگی کمک به بهبود تشخیص و درمان بیماری را بررسی کند.
تجزیه و تحلیل سبوم برای تشخیص پارکینسون
تیم منچستر افرادی را از 27 کلینیک در سراسر بریتانیا استخدام کرد و 150 نمونه سبوم از شرکت کنندگان، از جمله 79 نمونه از افراد مبتلا به پارکینسون جمع آوری کرد. 71 نمونه باقیمانده به عنوان کنترل از افراد بدون بیماری استفاده شد.
محققان وسط پشت افراد را با سواب‌های پنبه‌ای طبی مالیدند تا چربی‌های پوست را جمع‌آوری کنند. سپس نمونه ها را تا زمان آزمایش به یک مرکز انتقال دادند.
سپس شیمیدان ها سبوم را روی کاغذ صافی منتقل کردند و آن را به مثلث های کوچک برش دادند.
افزودن حلال و اعمال ولتاژ به انتقال ترکیبات سبوم به یک طیف سنج جرمی کمک کرد.
نویسندگان مقاله گفتند: “در اینجا، ما استفاده از تزریق مستقیم سبوم از سواب‌های پوستی را با استفاده از یونیزاسیون اسپری کاغذ همراه با طیف‌سنجی جرمی تحرک یونی نشان می‌دهیم تا تنظیم کلاس‌های مولکولی چربی‌ها در سبوم را که ملاک تشخیصی پارکینسون هستند، تعیین کنیم. ”
در نهایت، 4200 ویژگی منحصر به فرد شناسایی شد. از این تعداد، 500 نفر بین افراد مبتلا به پارکینسون در مقایسه با گروه کنترل متفاوت بودند.
پروفسور مونتی سیلوردیل، متخصص مغز و اعصاب، سرپرست بالینی این مطالعه، خاطرنشان کرد: این تست پتانسیل بهبود گسترده تشخیص و مدیریت افراد مبتلا به بیماری پارکینسون را دارد.
محدودیت های این مطالعه
یافته های محققان منچستر ممکن است نشان دهد که روش آنها می تواند بیماران پارکینسون را شناسایی کند. با این حال، برخلاف مطالعات قبلی از این گروه، هیچ اطلاعات بالینی در مورد بیماران مبتلا به پارکینسون ثبت‌نام کرده در این مطالعه وجود ندارد تا بفهمیم آیا این روش سریع و ارزان به اندازه کافی برای شناسایی بیماران مبتلا به پارکینسون در مراحل اولیه و درمان نشده در مقایسه با افراد بدون پارکینسون حساس است یا خیر.”
از آنجایی که هیچ اطلاعاتی در مورد نحوه تشخیص پارکینسون ارائه نشده است، همچنین مشخص نیست که آیا سبوم به عنوان یک نشانگر زیستی به تمایز بیماران مبتلا به پارکینسون اولیه از سایر اشکال پارکینسونیسم دژنراتیو کمک می کند یا خیر.
آزمایش سبوم می تواند غیرتهاجمی باشد و ممکن است مقرون به صرفه باشد. با این حال، عجیب است که چگونه حساسیت و دقت آن با ابزارهای تشخیصی فعلی مقایسه می شود.
برخی از افراد ممکن است کمتر یا بیشتر سبوم تولید کنند که بر نتایج آزمایش تأثیر می گذارد.
Seborrhea یا درماتیت سبورئیک حدود 5٪ از بزرگسالان را تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری پوستی که معمولاً با پارکینسون همراه است، ممکن است تولید سبوم را کاهش دهد.
نویسندگان این مطالعه اذعان داشتند که کارایی جمع آوری نمونه می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد.
تحقیقات در حال انجام در مورد پارکینسون
محققان اصلی این مطالعه بیان کردند: “ما از این نتایج بسیار هیجان‌زده هستیم که ما را به انجام یک آزمایش تشخیصی برای بیماری پارکینسون که می‌تواند در کلینیک استفاده شود نزدیک‌تر می‌کند.
محققان دانشگاه منچستر با انجمن پارکینسون انگلستان، بنیاد مایکل جی فاکس و انجمن سلطنتی برای مطالعه نمونه‌های سبوم همکاری کرده‌اند. طبق یک بیانیه مطبوعاتی، ادامه کار آنها تا به امروز بیش از 2000 نفر را جذب کرده است.
با واحد ارزیابی و تشخیص انستیتو سلامت مغز دانا آشنا شوید:
واحد ارزیابی و تشخیص یکی از زیر مجموعه های مرکز سلامت مغز دانا است که نقطه ورود تمامی مراجعین جدید به موسسه در مرحله اول محسوب می شود. ورود مراجعین به مرکز سلامت مغز دانا می تواند به واسطه ارجاع از مراکز پزشکی و یا به صورت مستقیم و به واسطه درخواست مراجع صورت گیرد. طی مرحله اول و در بدو ورود، ارزیابی جامعی از علایم عصب روانشناختی برای تمامی مراجعین مرکز سلامت مغز دانا صورت خواهد گرفت.
کادر تخصصی مرکزسلامت مغز دانا شامل متخصصین علوم اعصاب، علوم شناختی و روانشناسی شناختی است که به ارزیابی تمامی جوانب مشکلات مراجع می پردازند. برای کسب اطلاعات بیشتر واحد مربوطه را در سایت ببینید یا با ما تماس بگیرید.
درباره نویسنده
موژان پارسا پژوهشگر ارشد توان‌بخشی شناختی دانشگاه شهید بهشتی و همکار قطب عصب روانشناسی شناختی کشور است. جریان اصلی تحقیقات وی اختلالات عصب تحولی و به طور خاص متمرکز بر اوتیسم می باشد.