اثر نارکولپسی نوع 1 و 2 بر مغز شما چگونه است

نارکولپسی در نتیجه تغییرات در ناحیه هیپوتالاموس مغز شما ایجاد می شود. این غده کوچک در بالای ساقه مغز شما قرار دارد.

هیپوتالاموس به تنظیم ترشح هورمون هایی که بر قسمت های مختلف بدن شما تأثیر می گذارد کمک می کند. به عنوان مثال، مسئول ترشح هیپوکرتین است که به تنظیم خواب کمک می کند.

علاوه بر تنظیم چرخه خواب، هیپوتالاموس در فرآیندهای زیر نیز نقش دارد:

• اشتها
• فشار خون
• دمای بدن
• تعادل الکترولیت
• احساسات
• ضربان قلب

شکل نادری از نارکولپسی می تواند در نتیجه آسیب به هیپوتالاموس ناشی از آسیب مغزی ایجاد شود. این به عنوان نارکولپسی ثانویه شناخته می شود.

نارکولپسی ثانویه یک بیماری عصبی شدید است که می تواند منجر به چرخه های خواب نامنظم و همچنین از دست دادن حافظه و اختلالات خلقی شود.

اثر بر روی ترکیب شیمیایی مغز

نورون های هیپوکرتین به تنظیم چرخه خواب و بیداری شما کمک می کند. این مواد شیمیایی در مغز شما زمانی که بیدار هستید و  در بالاترین سطح خود هستند. آنها به طور طبیعی در طول زمان خواب عادی  کاهش می یابند.

اما زمانی که شما به نارکولپسی مبتلا هستید، ترشح هیپوکرتین کم است. این باعث ایجاد اختلالاتی در طول روز می شود، مانند خواب آلودگی بیش از حد و خستگی. همچنین ممکن است تمایل به چرت زدن بیشتر در طول روز داشته باشید.

کاهش هیپوکرتین به شدت با نارکولپسی نوع 1 مرتبط است. این نوع از نارکولپسی شامل موارد زیر است:

• اختلال در چرخه خواب
• خستگی روز
• کاتاپلکسی (از دست دادن ناگهانی کنترل عضلات)

از دست دادن هیپوکرتین می تواند بر سایر هورمون های مغز مانند سروتونین نیز تأثیر بگذارد. این می تواند باعث فلج خواب و توهم در هنگام بیدار شدن شود.

اگر به نارکولپسی نوع 2 مبتلا هستید، ممکن است در تنظیم چرخه خواب مشکلاتی را تجربه کنید، اما مشکلی با کاتاپلکسی نداشته باشید.

علت نارکولپسی نوع 2 نامشخص است. برخی تحقیقات به آسیب های هیپوکرتین کمتر اشاره می کنند.

نقش احتمالی ژنتیک

در حالی که علت دقیق نارکولپسی ناشناخته است، ژنتیک ممکن است نقش داشته باشد.

یک نظریه نشان داده است که افراد مبتلا به نارکولپسی تغییرات گیرنده سلول T را در سلول های خود به اشتراک می گذارند. این سلول های T تا حدی مسئول ترشح آنتی بادی ها در هنگام مواجهه با ویروس یا مهاجم دیگری در بدن هستند.

نظریه دیگر این است که افراد مبتلا به نارکولپسی یک ژن مشترک دارند که از عملکرد صحیح سیستم ایمنی جلوگیری می کند.

تحقیقات تخمین می زند که بین 12 تا 25 درصد افراد دارای این ژن هستند که به آنتی ژن لکوسیت انسانی (HLA) DQB1*06:02 معروف است. با این حال، داشتن این ژن به معنای ابتلا به نارکولپسی نیست.

همچنین ممکن است نارکولپسی یک بیماری خودایمنی باشد که باعث می شود بدن به جای پاتوژن ها به بافت های سالم خود حمله کند.

مشخص شده است که نارکولپسی نوع 1 شامل اتوآنتی بادی ها در هیپوتالاموس است که می تواند مستقیماً به هیپوکرتین ها حمله کند.

در حالی که خود نارکولپسی معمولاً از والدین به فرزند منتقل نمی شود، اختلالات خودایمنی در خانواده ها وجود دارد. ممکن است یکی از بستگان شما دارای یک بیماری خودایمنی باشد، اما نه دقیقاً از همان نوع.

چگونه نارکولپسی بر چرخه خواب شما تأثیر می گذارد

عدم وجود هیپوکرتین در مغز برای تنظیم چرخه خواب و بیداری می تواند منجر به الگوهای خواب غیر معمول شود. به طور معمول، چرخه خواب شبانه شما با خواب غیر سریع چشم (غیر REM) شروع می شود.

پس از حدود یک ساعت، یک الگوی خواب معمولی وارد چرخه REM می شود. این چرخه نه تنها برای حرکات سریع چشم شناخته شده است. عضلات شما نیز فلج می شوند.

شما همچنین رویاهای بیشتری را در طول چرخه های REM خود تجربه می کنید زیرا به دلیل وضعیت عمیق آرامش خود قادر به انجام آنها نیستید.

با کاهش هیپوکرتین، چرخه خواب و بیداری شما در نارکولپسی باعث می شود که شما خیلی سریعتر وارد خواب REM شوید. همچنین دوام زیادی ندارد، که می تواند باعث ایجاد یک خواب ناآرام در شب شود.

علاوه بر این، نارکولپسی می تواند منجر به چرخه های غیرمنتظره REM در طول روز شود. به این حملات “حملات خواب” نیز می گویند.

نداشتن خواب کافی و با کیفیت خوب در شب نیز می تواند منجر به نوعی خستگی شدید شود که به عنوان خواب آلودگی بیش از حد در روز شناخته می شود. این علامت اولیه در هر دو نوع 1 و نوع 2 نارکولپسی است.

با خواب آلودگی بیش از حد در طول روز، ممکن است در گذراندن روز در محل کار یا مدرسه مشکل داشته باشید. همچنین می تواند کار با ماشین آلات سنگین یا سایر اشیاء را که در صورت خواب ناگهانی باعث آسیب می شود، خطرناک کند.

دیگر علائم

به غیر از اختلال در چرخه خواب و خواب آلودگی بیش از حد در طول روز، نارکولپسی نوع 1 می تواند باعث کاتاپلکسی شود.

مشابه فلج عضلانی که در طول چرخه REM تجربه می شود، کاتاپلکسی باعث از دست دادن ناگهانی هماهنگی عضلات در هنگام بیداری می شود. چنین وقایعی معمولاً پس از تجربه یک واکنش عاطفی شدید ممکن است ناگهانی رخ دهند.

سایر علائم احتمالی مرتبط با نارکولپسی عبارتند از:

• توهمات
• فلج هنگام بیدار شدن در صبح
• بیخوابی
• آپنه خواب
• افسردگی
• مشکلات تمرکز
• مشکلات حافظه

در حالی که به طور گسترده به عنوان یک بیماری پیشرونده در نظر گرفته نمی شود، یک مطالعه نشان می دهد که پیشرفت در افراد مبتلا به نارکولپسی زودرس در مقایسه با افرادی که بعداً در بزرگسالی به این بیماری مبتلا می شوند، می باشد.

پیشرفت می تواند در نهایت به معنای بدتر شدن علائم در طول زمان باشد. با این حال، برای حمایت از این تحقیقات باید مطالعات بیشتری انجام شود.

خلاصه

در حالی که چرخه خواب و بیداری اغلب کانون نارکولپسی است، همه علائم احتمالی این وضعیت از تغییرات در مغز ناشی می شود.

وقتی هیپوتالاموس آنطور که باید هیپوکرتین ترشح نمی کند، مشکلاتی در چرخه خواب شما ایجاد می شود. این وضعیت ممکن است یک جزء ژنتیکی نیز داشته باشد.

صرف نظر از علل، نارکولپسی می تواند تأثیر عمیقی بر زندگی روزمره شما داشته باشد. تشخیص مناسب کلید دریافت درمان مورد نیاز برای کمک به تنظیم چرخه خواب و بیداری است.