نارسایی آدرنال یک وضعیت سلامتی است که در آن غدد آدرنال شما به اندازه کافی هورمون های خاص تولید نمی کنند. این می تواند منجر به علائمی مشابه علائم نارکولپسی شود، مانند خستگی مزمن و ضعف عضلانی.

نارکولپسی یک بیماری عصبی است که بر چرخه خواب و بیداری بدن شما تأثیر می گذارد.

تخمین زده می شود که بین 135000 تا 200000 نفر در ایالات متحده نارکولپسی دارند. اگرنارکولاپسی  دارید، اغلب در طول روز احساس خستگی شدید می کنید. و همچنین ممکن است به طور غیرمنتظره ای در میانه فعالیت ها به خواب بروید. همچنین ممکن است کاتاپلکسی را تجربه کنید ، یعنی زمانی که ضعف عضلانی به طور ناگهانی ظاهر می شود.

اصطلاح مرتبط دیگری که ممکن است درباره آن شنیده باشید « خستگی آدرنال » است که برای توصیف نوع خفیف نارسایی آدرنال که ظاهراً توسط استرس مزمن ایجاد می شود، استفاده می شود. با این حال، خستگی آدرنال یک وضعیت پزشکی اثبات شده نیست.

در زیر، به بررسی ریزه کاری های نارکولپسی، نارسایی آدرنال، و خستگی آدرنال می پردازیم. برای یادگیری بیشتر در ادامه با ما همراه باشید.

مقایسه خستگی آدرنال و نارکولپسی

خستگی آدرنال یک نظریه است که استرس مزمن می تواند بر عملکرد غدد فوق کلیوی تأثیر بگذارد. غدد آدرنال در بالای کلیه‌ها قرار دارند و هورمون‌هایی مانند کورتیزول می‌سازند که برای واکنش شما به استرس مهم است.

طرفداران تئوری خستگی آدرنال بر این باورند که افزایش استرس برروی ترشح غدد فوق کلیوی اثر میگذارد. به همین دلیل، آنها نمی توانند کورتیزول کافی برای پاسخگویی به نیازهای بدن تولید کنند و علائمی زیر را تجربه خواهید کرد:

  • خستگی پایدار یا احساس “فرسودگی” مداوم
  • اختلال در خواب، مانند مشکل در خوابیدن یا مشکل در بیدار شدن
  • میل به نمک، شکر یا هر دو

در حالی که برخی از علائم خستگی آدرنال مشابه علائم نارکولپسی است، واقعاً نمی توان این دو را با هم مقایسه کرد. این به این دلیل است که خستگی آدرنال به عنوان یک وضعیت پزشکی  شناخته نمی شود.

در یک مقاله 2016 گروهی از متخصصان غدد 58 مطالعه را بررسی کردند که به خستگی آدرنال اشاره کرده بودند. بر اساس بررسی آنها از مطالعات و نحوه انجام آنها، آنها نتوانستند مدرک معتبری پیدا کنند که خستگی آدرنال یک وضعیت پزشکی واقعی است.

آپنه خواب: انواع، میزان شیوع،علائم، علل، درمان

علائم گزارش شده خستگی آدرنال عمومی است و می تواند ناشی از هر بیماری واقعی باشد که نیاز به درمان دارد. به گفته انجمن غدد درون ریز ، این موارد ممکن است شامل موارد زیر باشد:

مقایسه نارسایی آدرنال و نارکولپسی

نارسایی آدرنال یک وضعیت پزشکی است که در آن غدد فوق کلیوی شما به اندازه کافی هورمون کورتیزول و در برخی موارد آلدوسترون تولید نمی کنند. انواع مختلفی از نارسایی آدرنال وجود دارد.

برخی از انواع آن با کاهش تولید هورمون در مغز مرتبط است. این هورمون ها در نهایت باعث تولید کورتیزول در غدد فوق کلیوی می شوند. بنابراین وقتی کمبود آنها وجود دارد، سطح کورتیزول کمتر می شود.

برخی از انواع نارکولپسی نیز با کاهش تولید هورمون در مغز ارتباط دارند. در این مورد، این هورمون هیپوکرتین است که اورکسین نیز نامیده می شود، که خواب و بیداری را تنظیم می کند.

همچنین ممکن است افراد مبتلا به نارکولپسی به سایر بیماری‌های مرتبط با هورمون‌ها مانند نارسایی آدرنال و کم‌کاری تیروئید مبتلا شوند.

تحقیقات قدیمی‌تر همچنین نشان داده است که سطوح پایین هیپوکرتین در افراد مبتلا به نارکولپسی ممکن است بر سایر مسیرهای هورمونی مانند مسیرهای مرتبط با نارسایی آدرنال تأثیر بگذارد.

در نهایت، علائم نارسایی آدرنال و نارکولپسی، مانند خستگی مفرط یا خستگی و ضعف عضلانی، همپوشانی دارند.

با این حال، تفاوت های مهم زیادی بین نارسایی غدد فوق کلیوی و نارکولپسی نیز وجود دارد. اکنون به جنبه های مختلف این دو شرط می پردازیم.

علائم نارسایی آدرنال

علائم نارسایی آدرنال معمولاً به آرامی ظاهر می شود و می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • خستگی مزمن
  • ضعف عضلانی
  • کاهش اشتها
  • درد شکم
  • علائم گوارشی مانند تهوع ، استفراغ یا اسهال
  • درد عضلانی یا مفصلی
  • تغییرات خلق و خو، مانند تحریک پذیری یا افسردگی
  • فشار خون پایین، به خصوص هنگام ایستادن
  • قند خون پایین
  • تیره شدن پوست
  • هوس ومیل به مصرف نمک
  • دوره های قاعدگی نامنظم
  • ریزش موهای ناحیه تناسلی

نارکولپسی

علائم نارکولپسی می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • خواب آلودگی بیش از حد در طول روز، صرف نظر از اینکه شب قبل چقدر خوابیده اید
  • حملات خواب، که در آن شما به طور غیر منتظره به خواب می روید
  • کاتاپلکسی، زمانی که ضعف عضلانی به طور ناگهانی و اغلب در پاسخ به احساسات قوی ظاهر می شود
  • خواب مختل شده
  • فلج خواب
  • توهماتی که ممکن است بعد از به خواب رفتن یا قبل از بیدار شدن اتفاق بیفتد

علل نارسایی آدرنال

انواع مختلفی از نارسایی آدرنال وجود دارد و هر یک علت خاص خود را دارد:

نارسایی اولیه آدرنال:

  • که بیماری آدیسون نیز نامیده می شود. نارسایی اولیه آدرنال اغلب به دلیل فعالیت خود ایمنی ایجاد می شود. این زمانی است که سیستم ایمنی بدن شما به بافت های سالم حمله می کند. همچنین می تواند ناشی ازموارد زیر باشد:
    • سرطانی که غدد فوق کلیوی را تحت تاثیر قرار می دهد
    • خونریزی در غدد فوق کلیوی
    • عفونت هایی مانند سل
    • شرایط ژنتیکی خاصی که بر غدد فوق کلیوی تأثیر می گذارد

نارسایی ثانویه آدرنال :

  • نارسایی ثانویه آدرنال زمانی اتفاق می‌افتد که غده هیپوفیز در مغز شما هورمونی به نام ACTH نمی‌سازد که تولید کورتیزول را تحریک می‌کند. این مشکل می تواند ناشی ازمواردزیر باشد:
    • فعالیت خود ایمنی
    • تومورهای مغزی
    • صدمات مغزی یا خونریزی
    • عفونت هایی که بر مغز تاثیر می گذارند
    • شرایط ژنتیکی خاصی که بر غده هیپوفیز تأثیر می گذارد

نارسایی سوم آدرنال:

  • نارسایی سوم آدرنال زمانی اتفاق می افتد که هیپوتالاموس در مغز شما به اندازه کافی هورمونی به نام CRH که تولید ACTH را در غده هیپوفیز تحریک می کند را تولید نمی کند. اغلب ممکن است به دلیل مصرف طولانی مدت کورتیکواستروئید اتفاق بیفتد.

تشخیص نارکولپسی

نارکولپسی

مشابه نارسایی آدرنال، انواع مختلفی از نارکولپسی وجود دارد. علت هر نوع کمی متفاوت است.

افراد مبتلا به نارکولپسی نوع 1 یا نارکولپسی با کاتاپلکسی، تقریباً همیشه سطوح پایینی از هورمونی به نام هیپوکرتین در مغز دارند. این هورمون در تنظیم جنبه های خواب و بیداری نقش دارد.

افراد مبتلا به نارکولپسی نوع 2 ، یا نارکولپسی بدون کاتاپلکسی، سطوح طبیعی هیپوکرتین دارند. علت این نوع نارکولپسی نامشخص است.

عواملی که ممکن است به طور کلی در ایجاد نارکولپسی نقش داشته باشند عبارتند از:

  • فعالیت خود ایمنی در برابر سلول هایی که هیپوکرتین را می سازند
  • ژنتیک
  • آسیب، تومور یا بیماری که بر بخشی از مغز که در خواب و بیداری نقش دارد تأثیر می گذارد

عوامل خطر نارسایی آدرنال

عوامل خطر نارسایی آدرنال می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • در بدو تولد مونث بودن یک عمل خطر محسوب میشود
  • داشتن یک آسیب یا وضعیت سلامتی که بر غده هیپوفیز یا هیپوتالاموس تأثیر می گذارد
  • داشتن شرایط ژنتیکی خاصی که بر عملکرد غدد فوق کلیوی، غده هیپوفیز یا هیپوتالاموس تأثیر می گذارد.
  • مصرف کورتیکواستروئیدها به مدت طولانی

نارکولپسی

اگر فردی در خانواده شما مبتلا به نارکولپسی باشد، ممکن است در معرض افزایش خطر ابتلا به نارکولپسی باشید. حدود 10٪ افراد مبتلا به نارکولپسی نوع 1 یکی از بستگان نزدیک خود را دارند که علائم مشابهی را گزارش می کند.

عوارض نارسایی آدرنال

بحران آدرنال جدی ترین عارضه نارسایی آدرنال است و تهدید کننده زندگی است. این می تواند زمانی اتفاق بیفتد که بدن شما به کورتیزول بیشتر از آنچه که می تواند بسازد نیاز داشته باشد. معمولاً در پاسخ به استرس فیزیکی شدید ناشی از مواردی مانند:

  • جراحت
  • پس ازیک جراحی
  • یک بیماری جدی

همچنین ممکن است نارسایی آدرنال منجر به عدم تعادل الکترولیتی مانند سدیم بسیار کم یا پتاسیم بیش از حد شود.

نارکولپسی

ماهیت علائم آن می تواند به این معنی باشد که نارکولپسی می تواند تأثیر زیادی بر کیفیت زندگی فرد داشته باشد. افراد مبتلا به نارکولپسی می توانند اختلالات قابل توجهی را در زندگی روزمره خود تجربه کنند، از جمله:

  • عملکرد کمتر در محل کار یا مدرسه
  • مشکل در روابط بین فردی
  • مشکل در حفظ شغل
  • افزایش سطح افسردگی یا اضطراب

علاوه بر این، حملات خواب و کاتاپلکسی ممکن است به طور ناگهانی رخ دهد. اگر رانندگی می کنید یا در شغلی کار می کنید که مستلزم کار با ماشین آلات سنگین است، می تواند خطرناک باشد.

تشخیص نارسایی آدرنال

علاوه بر گرفتن سابقه پزشکی و انجام معاینه فیزیکی، پزشک می‌تواند از آزمایش‌های زیر برای تشخیص نارسایی آدرنال استفاده کند:

  • آزمایش‌های خون : این آزمایش‌ها سطوح هورمون‌های کورتیزول و ACTH را آزمایش می‌کنند. آزمایش رنین همچنین می تواند برای تشخیص سطوح پایین آلدوسترون استفاده شود.
  • تست تحریک ACTH : برای آزمایش تحریک ACTH ، ACTH مصنوعی به شما داده می شود. سطح کورتیزول شما هم قبل و هم بعد از آن اندازه گیری می شود. در افراد مبتلا به نارسایی اولیه آدرنال، سطح کورتیزول در پاسخ به ACTH افزایش نمی یابد.
  • تست تحمل انسولین: پزشک قند خون پایین را القا می کند که باید باعث شود غده هیپوفیز شما ACTH بسازد. آنها سطح کورتیزول شما را به صورت دوره ای اندازه گیری می کنند. افراد مبتلا به نارسایی ثانویه آدرنال افزایشی در کورتیزول نخواهند داشت.
  • تست تحریک CRH: به شما CRH داده می شود، هورمونی که غده هیپوفیز را برای ساختن ACTH تحریک می کند و سطح ACTH شما به صورت دوره ای اندازه گیری می شود:
    • عدم افزایش ACTH نشان دهنده نارسایی ثانویه آدرنال است
    • افزایش آهسته در ACTH نشان دهنده نارسایی سوم آدرنال است
  • تصویربرداری: سی تی اسکن می تواند به پزشک کمک کند آسیب غدد فوق کلیوی شما را ببیند در حالی که اسکن MRI می تواند دلایل بالقوه نارسایی آدرنال در مغز را جستجو کند.
  • آزمایشات آنتی بادی: این آزمایش خون شما را از نظر اتوآنتی بادی های مرتبط با بیماری آدیسون آزمایش می کند.

اثر نارکولپسی نوع 1 و 2 بر مغز شما چگونه است

نارکولپسی

پس از گرفتن سابقه پزشکی، انجام معاینه فیزیکی، و ارزیابی گزارش خواب ، پزشک می‌تواند از آزمایش‌های زیر برای کمک به تشخیص نارکولپسی استفاده کند:

  • پلی سومنوگرام : پلی سومنوگرام یا مطالعه خواب، اندازه گیری های مختلفی را در هنگام خواب ثبت می کند. این شامل موارد زیر باشد:
    • فعالیت مغز و ماهیچه های شما
    • تنفس شما
    • حرکات چشم شما
  • تست تأخیر خواب چندگانه (MSLT): یک MSLT به تعیین سرعت به خواب رفتن و سرعت وارد شدن به خواب REM کمک می کند. از شما خواسته می شود که چند چرت کوتاه به فاصله چند ساعت داشته باشید. افراد مبتلا به نارکولپسی هم معمولاً به خواب می روند و هم سریعتر وارد خواب REM می شوند.
  • اندازه گیری هیپوکرتین: در برخی شرایط، اندازه گیری میزان هیپوکرتین در مایع مغزی نخاعی ممکن است مفید باشد. این کار با استفاده از ایجاد سوراخ کمری و نمونه گیری مایع مغزی نخاعی انجام می شود.

راه حل حفظ تعادل هورمونی:

رژیم غذایی


یک رژیم غذایی سالم یکی از بهترین راه‌های موثر حفظ تعادل هورمونی و از بین بردن تهدید اختلالات مربوط با استرس است. علاوه بر یک رژیم غذایی طبیعی یکی از بهترین راه‌ها برای بازگرداندن عملکرد آدرنال قرارگرفتن روزانه ۳۰ تا ۶۰ دقیقه در معرض نور خورشید است. حد تماس خود را با چراغ‌های مصنوعی (یعنی کامپیوتر و یا تلویزیون) – ویژه ۱ – ۲ ساعت قبل از خواب کم کنید. تنها با عمل ساده جویدن کامل غذا، می توانید توانایی فوق العاده ای برای آرام کردن سیستم عصبی داشته باشید.
مدیریت و نگهداری وزن FNK با تصمیم گیری در رژیم غذایی روزانه بدست می‌آید. جلوگیری از سیری، یا احساس پری بعد از خوردن یک وعده غذایی، یکی از مهم ترین عوامل جلوگیری از پرخوری است.   با توجه به مطالعه ای در سال ۲۰۱۱ حدود ۷۴درصد از آمریکایی ها بر این باورند که با موفقیت قادر به مدیریت گرسنگی خود هستند. مطالعات متعدد بروی مواد خاص و غذاهایی که به جلوگیری اشتها کمک می‌کند مشخص کرده است که برخی مواد غذایی اثر سرکوب اشتها و کنترل وزن دارند این خوراکی‌ها عبارتند از:


پروتئین


گذشته از ترمیم عضله، تامین  کالری، هضم و سوخت و ساز بدن با پروتئین است. مطالعه ای در سال ۲۰۱۳ شامل ۲۰ دختر نوجوان مبتلا به اضافه وزن یا چاقی نشان داد که خوردن یک صبحانه مملو از پروتئین های بسته بندی شده ممکن است منجر به جلوگیری از پرخوری و  کاهش انگیزه خوردن شود.

غلات کامل و فیبر 

خوردن غلات پر فیبر به کاهش گرسنگی و احساس پری کمک می‌کند. بر اساس یک مطالعه در سال ۲۰۱۴ شامل یک مقایسه از غلات چاودار نان ترد در مقابل مصرف نان گندم تصفیه شده مشخص کرد که افراد که غلات در مقایسه با گندم تصفیه شده خوردند کمتر میل به غذا خوردن داشتند.
علاوه بر کاهش کلسترول و فشار خون، غذاهای با فیبر بالا، حجیم شدن در معده را از بین می‌برد.

تخم مرغ


مطالعه در سال ۲۰۰۵ بین خوردن صبحانه مبتنی بر تخم مرغ واحساس سیری نشان داد افرادی که صبحانه تخم مرغ پروتئین خوردند در طول روز کمتر گرسنه می‌شوند.

بادام


مصرف تنها ۱.۵ اونس بادام گرسنگی را کاهش می‌دهد.

عصاره زعفران


با توجه به آزمایشات بالینی عصاره اختصاصی زعفران، کمک می کند تا کنترل بین وعده های غذایی ایجاد شده و کاهش میل به میان وعده را بهمراه دارد.

درمان نارسایی آدرنال

درمان نارسایی آدرنال شامل جایگزینی هورمون کورتیزول است. این را می توان از طریق داروهایی مانند هیدروکورتیزون ، دگزامتازون یا پردنیزون انجام داد.

مصرف دارویی به نام فلودروکورتیزون می تواند به حفظ تعادل الکترولیت در افرادی که همچنین آلدوسترون کافی تولید نمی کنند کمک کند.

درمان نارکولپسی

درمانی برای نارکولپسی وجود ندارد در عوض، علائم با استفاده از ترکیبی از داروها و تغییرات سبک زندگی مدیریت می شوند.

داروهای نارکولپسی می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • محرک هایی مانند مودافینیل (Provigil) ، آرمودافینیل (Nuvigil) و متیل فنیدات (ریتالین) برای کاهش خواب آلودگی بیش از حد در طول روز.
  • انواع خاصی از داروهای ضد افسردگی برای مدیریت کاتاپلکسی استفاده میشود.
  • سدیم اکسی‌بات (Xyrem) برای کمک به علائمی مانند خواب‌آلودگی بیش از حد در طول روز و کاتاپلکسی

تغییرات سبک زندگی نیز مهم است، از جمله تنظیم برنامه خواب منظم، چرت زدن کوتاه‌تر در طول روز، و استراحت قبل از خواب.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر هر یک از علائم زیر را دارید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید:

  • خواب آلودگی یا خستگی بیش از حد در طول روز، به خصوص اگر به طور قابل توجهی در زندگی روزمره شما اختلال ایجاد کند
  • اختلال خواب مکرر
  • ضعف عضلانی، چه مزمن باشد و چه ناگهانی باشد.

پزشک می تواند علائم شما را ارزیابی کند و آزمایش کند تا ببیند چه چیزی ممکن است باعث آنها شود. پس از تشخیص، آنها می توانند یک برنامه درمانی ایجاد کنند که می تواند به شما در مدیریت بیماری کمک کند.

خلاصه

نارکولپسی یک بیماری عصبی است که بر خواب و بیداری تأثیر می گذارد. علائمی مانند خواب آلودگی بیش از حد در طول روز، حملات خواب، و موارد ناگهانی ضعف عضلانی ایجاد می کند.

در حالی که برخی از علائم نارکولپسی مانند خستگی مفرط و ضعف عضلانی با نارسایی غدد فوق کلیوی همپوشانی دارند، این دو بیماری تفاوت های زیادی در علائم، علل، تشخیص و درمان دارند.

همچنین ممکن است شنیده باشید که علائم نارکولپسی با علائمی به نام خستگی آدرنال مرتبط است. با این حال، خستگی آدرنال به عنوان یک وضعیت پزشکی واقعی در حال حاضر شناخته نمی شود.

صرفنظر از این، اگر خستگی مفرط، ضعف عضلانی یا اختلال در خواب دارید که به طور قابل توجهی در زندگی روزمره شما اختلال ایجاد می کند، به پزشک مراجعه کنید. این امکان وجود دارد که علائم شما به دلیل یک وضعیت پزشکی باشد که نیاز به درمان دارد.

برای دریافت مشاوره و طی روند تشخیص و درمان با همکاران ما در انیستیتو سلامت مغز دانا در ارتباط باشید.

دکتر خوب برای اختلال خواب شیراز