این خاطره شما در مورد عشق است.
نزدیک شدن به روز ولنتاین یادآور این است که ما انسان‌ها مجذوب ایده عشق هستیم.
ما عشق را به چیزی تبدیل کرده‌ایم که حتی به تنهایی آن را جشن میگیریم. با نزدیک شدن به روز ولنتاین بیشتر به عشق فکر می کنیم. عشق چیزی شگفت انگیز است. عشق چیز خاصی است. اما پیامدهای عشق برای خاطرات ما چیست؟ شما اساساً می توانید “عشق” را جایگزین “مواد مخدر” کنید و همان هشدارها در این مورد نیز اعمال می شود. دانشمندان دریافته‌اند که عاشق بودن در واقع باعث می‌شود که برخی از مناطق مغزی مشابه زمانی که داروهای اعتیادآور مصرف می‌کنید، مانند اکستازی یا کوکائین را فعال کنید.
عصب شناس کایو تاکاهاشی و تیمش عشق پرشور را به عنوان “تجربه ای فراگیر” توصیف کرده اند.
چیزی که “اثرات گمراه کننده” دارد و به طور کلی “بسیار لذت بخش” در نظر گرفته می شود. در حالی که احتمالاً نیازی نیست تا تعدادی از دانشمندان این را به شما بگویند. احتمالاً به آنها نیاز دارید تا توضیح دهند که واقعاً عشق در مغز چه معنایی دارد.
در سال 2015:
کایو و تیمش مشتاق کشف نقش یکی از مقصران خاص تأثیرات احساس خوب عشق بودند. یعنی انتقال دهنده عصبی دوپامین را بررسی می کردند. در میان بسیاری از اثرات دیگر، دوپامین به طور کلی باعث احساس لذت در ما می شود. کایو و تیمش مغز افرادی را که در مراحل اولیه روابط عاشقانه بودند بررسی کردند. و دریافتند که وقتی عکس‌هایی از شرکای عاشقانه‌شان نشان داده می‌شود، شرکت‌کنندگان سیل دوپامین را در قسمت‌هایی از مغزشان تجربه می‌کنند. همانطور که مشخص است، مغزها برای ذخیره خاطرات طولانی مدت نیاز به ترشح دوپامین دارند.
محرک ها
محققان دریافتند که تزریق ترکیبی به افراد که باعث می‌شود مغز دوپامین بیشتری تولید کند، می‌تواند منجر به بهبود حافظه شود. به عبارت دیگر، اگر به طور مصنوعی افراد را وادار کنیم دوپامین بیشتری تولید کنند، نسبت به کسانی که دوپامین را افزایش نمی دهند، عملکرد بهتری در وظایف حافظه دارند. بنابراین، بیایید این دو مورد را کنار هم بگذاریم. مستی عشق دوپامین بیشتری تولید می کند. و دوپامین بیشتر به طور کلی به معنای حافظه بهتر است. این ممکن است بخشی از دلیلی باشد که چرا ما می‌توانیم جزئیات یک قرار عاشقانه ولنتاین را به خاطر بسپاریم. اینکه اولین کلمات محبت آمیز که توسط معشوق زمزمه می‌شود در ذهن داشته باشیم. یا روش جذابی که یک عاشق موهای خود را برس می‌زند، به خوبی بیاد بیاوریم.
تجربیات جدید، همراه با افزایش سطح هوشیاری، و سیل دوپامین در کنار هم، باید مغز ما را در زمینه عشق در ساختن خاطرات موثرتر کند.
البته، مانند همه چیز، اعتدال کلیدی است.
دوپامین بیش از حد برای شما مضر است. زیرا می تواند باعث اختلال در حافظه شود. اینجاست که عشق و مواد مخدر به طور کلی با هم تفاوت دارند. داروها بیش از حد محرک هستند که باعث انفجار دوپامینی می شوند که در غیر این صورت هرگز در مغز تولید نمی شود. این تحریک بیش از حد به طور کلی منفی دیده می شود. به عنوان مثال، تحقیقات مکرراً نشان داده است که مصرف کنندگان “مخدر عشق” اکستازی مهارت های حافظه را مختل کرده اند. استفاده مزمن از داروهایی که نحوه ساخت و استفاده مغز ما از دوپامین را تغییر می‌دهند مضر است. اینها با اختلالات دائمی مغز مانند اسکیزوفرنی و پارکینسون نیز مرتبط است.
یک قرار در ولنتاین برای برای همیشه؟
اگر مغزها عموماً در هنگام عاشقی در خاطره سازی بهتر هستند، آیا این خاطرات مثلا رمانتیک ولنتاین برای همیشه و همیشه باقی می مانند؟ البته که نه. یک خاطره بسیار عاشقانه از ولنتاین هم ممکن است از یاد برود. خاطرات هرگز کامل نیستند و حتی می توانند کاملا ساختگی باشند. تحقیقات بر روی به اصطلاح خاطرات نادرست نشان داده است که تحریف حافظه می تواند برای خاطرات بسیار احساسی، از جمله برای رویدادهای مثبت، وجود داشته باشد. به عنوان مثال، در یک مطالعه در سال 2008 توسط استفان پورتر و همکارانش، 41.7 درصد از شرکت‌کنندگان خاطرات نادرستی از رویدادهای مثبت و خنده‌دار ایجاد کردند. و به اشتباه تصور می‌کردند که شاهد چیزهایی بوده‌اند که توسط رسانه‌های کانادایی به تصویر کشیده شده‌اند. در حالی که هرگز اتفاق نیفتاده است.
خاطرات عشق مانند هر نوع خاطره دیگری در برابر انواع تحریفات آسیب پذیر هستند.
به نظر می رسد که هیچ کس از تحریف حافظه مصون نیست. از هر زوجی بپرسید و آنها به تعدادی از موقعیت‌ها اشاره می‌کنند که در آن تناقض‌ها (مشاهده‌ها) بین نحوه به یاد آوردن یک رویداد و نحوه یادآوری شریک زندگی‌شان وجود دارد. اگر فرض کنیم که فقط یک واقعیت وجود دارد. در این شرایط یا یکی از خاطرات یا هر دو باید نادرست باشد.
در زمان های خوب و بد
خاطرات عشق، و چیزهایی که در زمانی که ما عاشق بودیم، ممکن است به شدت در طول یک رابطه یا پس از پایان یک رابطه مخدوش شوند. به عنوان مثال، در طول یک رابطه، تحقیقات نشان می دهد که کسانی که به شریک زندگی خود اعتماد دارند، کارهای بدی را که شریک زندگی آنها انجام داده است را بیشتر از کسانی که اعتماد پایینی دارند، به یاد می آورند. به عبارت دیگر، هنگامی که به شریک خود اعتماد می کنیم، تعصب داریم. که باعث می شود آنها را با محبت بیشتری به یاد آوریم. شرکای کم اعتماد برعکس هستند.
به خاطر سپردن تخلفات بیشتر شریک، به یاد آوردن تخلفات منفی تر، و به خاطر سپردن پیامدهای رفتار ناخواسته به عنوان مخرب تر. به نظر می رسد اعتماد نحوه پردازش خاطرات را در مغز ما در عشق تغییر می دهد.
احساسات پیچیده ای در طول و بعد از روابط عاشقانه فعال می شوند.
به این معنی است که سوگیری ها می توانند به روش های باورنکردنی در فرآیندهای حافظه مربوط به عشق ما نفوذ کنند. این بدان معنی است که رابطه بین عشق و خاطره بسیار پیچیده است. به طور کلی، عشق احتمالاً برای حافظه شما خوب است. بنابراین علم تأیید می کند که هر زمان که بخواهید خوب است که عاشق دیوانه باشید.
گاهی افراد به جنایاتی باور دارند که هرگز مرتکب نشده اند.
شواهد جالبی از برخی پرونده‌های محکومیت غیرقانونی بدست آمده است. نشان می‌دهد که مظنونان می‌توانند به گونه‌ای مورد بازجویی قرار گیرند که منجر به باور غلط و اعتراف به ارتکاب جنایاتی شوند که واقعاً مرتکب نشده‌اند. تحقیقات شواهدی مبتنی بر آزمایشگاه برای این پدیده ارائه می‌کند. و نشان می‌دهد که شرکت‌کنندگان بزرگسال بی‌گناه می‌توانند در طی چند ساعت متقاعد شوند که در سال‌های نوجوانی خود مرتکب جنایاتی به اندازه حمله با سلاح شده‌اند.
این تحقیق که در Psychological Science، مجله انجمن علوم روانشناسی منتشر شده است. نشان می‌دهد که شرکت‌کنندگان برای درونی کردن داستان‌هایی که به آنها گفته می‌شود، آمده‌اند. و توصیف‌های غنی و مفصلی از رویدادهایی ارائه می‌کنند که هرگز واقعاً رخ نداده‌اند.
«یافته‌های ما نشان می‌دهد که خاطرات نادرست از ارتکاب جرم با تماس پلیس می‌تواند به‌طور شگفت‌آوری آسان باشد. همچنین می‌تواند تمام جزئیات پیچیده‌ای مانند خاطرات واقعی را در برگیرد.»
“همه شرکت کنندگان نیاز به ایجاد یک حافظه کاذب با جزئیات فراوان دارند. 3 ساعت در یک محیط مصاحبه دوستانه، جایی که مصاحبه کننده چند جزئیات اشتباه را معرفی می کند. و از تکنیک های ضعیف بازیابی حافظه استفاده می کند.”
در روز ولنتاین قلب را فراموش کنید.
در ولنتاین پیش رو، با دید متفاوت به نقش مغز نگاه کنید. این مغز است که باعث می شود وقتی عاشق هستید کارهای دیوانه وار انجام دهید. بر اساس مطالعه ای که در Frontiers in Human Neuroscience منتشر شد، در واقع، عشق ظاهراً می تواند مغز شما را بازسازی کند. این آخرین مورد در تلاش‌های مسلم علم برای جست‌وجوی ریشه‌های بیولوژیکی برای پدیده‌ای است که بیشتر آنها تجربه کرده‌اند. اما تعداد کمی می‌توانند آن را تعریف کنند. به عنوان مثال، یک مطالعه نشان داده است که زنان عاشق در کارهای شناختی بهتر عمل می کنند. پس از اینکه نام معشوقشان به صورت ناخودآگاه از آنها خواسته می شود. مطالعات دیگر نشان می دهد که میکروبیوم شخصی ما ممکن است “شیمی” بین جفت ها را مشتعل کند.
پژوهشی که در چین انجام شد
محققان در چین می‌خواستند بدانند که چگونه 10 ناحیه مغز پس از عاشق شدن، بهم مرتبط می‌شوند. و چگونه این اتصال ممکن است در بین کسانی که اخیراً به یک رابطه پایان داده‌اند و کسانی که هنوز به دنبال عشق هستند، متفاوت باشد. آنها حدود 30 دانشجو را در هر یک از این دسته ها، از دانشگاه جنوب غربی در چونگ کینگ، وارد مطالعه کردند. سپس آنها را در یک دستگاه تصویربرداری رزونانس مغناطیسی کاربردی قرار دادند. بر اساس این مطالعه، به نظر می‌رسد که دو شبکه در مقایسه با گروه‌های دیگر در میان افراد آسیب‌دیده از شرایط عصبی صمیمی‌تری برخوردارند. یکی واسطه پاداش، انگیزه و تنظیم عاطفی است. دیگری از شناخت اجتماعی، توجه، حافظه، تداعی ذهنی و بازنمایی خود حمایت می کند.
بر اساس این مطالعه:
اتصال عملکردی چندین منطقه کلیدی مغز که در عشق نقش دارند، می کنند برای کسانی که طولانی ترین روابط پرشور را داشتند قوی تر بود. و با گذشت زمان پس از جدایی ضعیف تر بود. ما بین تغییر مغز و مدت زمان عشق در گروه عشق همبستگی پیدا کردیم. همچنین بین تغییر مغز و مدت زمان پایان عشق همبستگی منفی پیدا کردیم. بنابراین، من فکر می کنم این نوع تغییر مغز مربوط به عشق است. او گفت: “ما می دانیم که عاشق شدن باعث افزایش تمرکز و توجه به یک فرد ترجیحی می شود.” “این احساسات با احساسات خوب همراه است. سرخوشی، اما همچنین ولع، وابستگی عاطفی، تغییرات شخصیتی و ریسک پذیری.”
منبع: For Valentine’s Day, draw brains, not hearts – Los Angeles Times (latimes.com)
This Is Your Memory on Love – Scientific American Blog Network
درباره نویسنده
خجسته رحیمی جابری، پژوهشگر دکترای تخصصی علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی شیراز و نویسنده وب سایت انستیتو سلامت مغز دانا. زمینه کاری تخصصی ایشان مشکلات حافظه و آلزایمر است وی بیش از 20 مقاله معتبر بین المللی در این زمینه به چاپ رسانده است. می توانید پژوهش های او را در اینجا (کلیک کنید) دنبال کنید.