به گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها، اختلالات اضطرابی با تقریباً 4.4 میلیون کودک و نوجوان مبتلا، شایع ترین بیماری روانشناختی در ایالات متحده است. جفری استراون در بخش روانپزشکی و علوم اعصاب رفتاری توضیح می دهد: “این اختلالات نه تنها در کودکان و نوجوانان شایع است، بلکه در صورت عدم درمان منجر به هزینه های اقتصادی قابل توجهی می شود.”
در مطالعه جدید برای اولین بار به بررسی یک داروی خاص برای درمان این اختلالات در بیماران پرداختند تا بررسی کنند که آیا این دارو مفید است.
“درمان های روانشناختی و داروها علائم را برای بسیاری از کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلالات اضطرابی کاهش می دهد. به ویژه، مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین یا SSRI ها در آزمایشات بیشماری سودمند واقع شده اند.”
مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین یا SSRI ها، در واقع با افزایش سروتونین در مغز کار می کنند. سروتونین یکی از پیام رسان های شیمیایی است که سلول های عصبی برای برقراری ارتباط با یکدیگر از آن استفاده می کنند.
این داروها مانع از جذب مجدد سروتونین به سلولهای عصبی و باعث ایجاد سروتونین بیشتر برای بهبود انتقال پیام بین سلولهای عصبی می شوند.
“با این حال، از هر پنج کودک، دو نفر به طور کامل با درمان های دارویی موجود بهبود نمی یابند.”
“در حالی که مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین یا SSRI ها اولین انتخاب برای درمان اضطراب در نوجوانان هستند، پیش بینی پاسخ درمانی دشوار است.
“پاسخ ها از بیماری به بیمار دیگر بطور قابل توجهی متفاوت است، که اغلب منجر به یک فرآیند آزمایشی و خطا در انتخاب و دوز دارو می شود. علاوه بر این، پزشکان اطلاعات محدودی دارند که به آنها کمک کند، تعیین کنند چه بیمارانی به چه روش های درمانی پاسخ می دهند.”
“من و همکارانم برای کمک به پیش بینی اینکه بیماران با یک SSRI، به نام اسکیتالوپرام، بیشترین پیشرفت را دارند، استفاده از آن را با دارونما در بزرگسالان مبتلا به اختلال اضطراب عمومی مقایسه کردیم.”
51 بیمار 12 تا 17 ساله به طور تصادفی انتخاب شدند که به مدت هشت هفته تحت درمان با اسکیتالوپرام یا دارونما قرار بگیرند. علائم اضطراب و بهبود کلی آنها، بعلاوه میزان تحمل دارو، مورد بررسی قرار گرفت. آنها همچنین خون افراد را به منظور ارزیابی میزان تأثیر دارو بر خون و نتایج آنها ارزیابی کردند.
“ما دریافتیم که این مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین یا SSRI های خاص در کاهش علائم اضطراب نسبت به دارونما بهتر عمل می کند.” “همچنین، تفاوت در نحوه تجزیه دارو توسط نوجوانان بر سطح خون تأثیر می گذارد، و این سطح خون عوارض جانبی خاصی را پیش بینی می کند، مانند بی قراری، لرزش و بی خوابی.”
“درک نحوه تغییر سطح خونی آن می تواند به ما در تعیین دوز کمک کند.”
استراون و همکارانش همچنین دریافتند که برخی از بیماران سریعتر از دیگران بهبود می یابند. بیمارانی که متابولیسم کندتری در تجزیه دارو داشتند، نتایج بهتری داشتند و در مقایسه با بیمارانی که متابولیسم دارو بیشتر بود، سریعتر بهبود می یابند.
این اولین مطالعه کنترل شده این مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین یا SSRI ها در مورد اختلالات اضطراب کودکان و اولین بررسی تأثیر متابولیسم بر سطح خون اسکیتالوپرام در بزرگسالان است.
“برای پزشکان معالج نوجوانان مضطرب، این مطالعه پاسخ های اولیه ای را در مورد اثربخشی این درمان ارائه می دهد. همچنین ممکن است به پزشکان در پیش بینی سرعت پاسخ بیماران کمک کند و تشخیص دهد که کدام بیمار احتمال بهبودی بیشتری دارد.”
این مطالعات به ما کمک می کند گزینه های درمانی دیگری هم داشته باشیم، درمان هایی برای بیمارانی که کمتر به درمان های رایج پاسخ می دهند. “ما امیدواریم که این امر زمینه را برای مطالعات بیشتر باز کند و درنهایت به یک درمان مؤثرتر برای بیماران در آینده تبدیل شود.”
برای اطلاعات بیشتر به موسسه سلامت مغز دانا مراجعه کنید.
منبع:
Escitalopram in Adolescents With Generalized Anxiety Disorder. The Journal of Clinical Psychiatry, 2020
درباره نویسنده
دکتر علی محمد کمالی فارغ التحصیل دکترای تخصصی علوم اعصاب از دانشگاه علوم پزشکی شیراز، بیش از 15 سال است که در زمینه پژوهش، تدریس و فعالیت های اجرایی در حوزه علوم اعصاب فعالیت و تجربه دارد. وی همچنین در ارتقا عملکرد های شناختی با استفاده از نوروتکنولوژی و مطالعات خواب تخصص ویژه ای دارد. او یکی از بنیانگذاران انستیتو سلامت مغز دانا است، (گروهی که سلامت مغز را اولویت جامعه می داند).