اختلالات شخصیت یک وضعیت سلامت روان است که بر نحوه تفکر، احساس و رفتار افراد تأثیر می گذارد. این می تواند کنترل احساسات و تعامل با دیگران را سخت کند.
این نوع اختلال همچنین شامل الگوهای رفتاری طولانی مدتی است که در طول زمان تغییر چندانی نمی کنند. برای بسیاری از مبتلایان به این اختلال، این الگوها می تواند منجر به پریشانی عاطفی شود و در مسیر کار، مدرسه یا زندگی خانگی ایجاد شود.
10 نوع اختلال شخصیت وجود دارد. آنها به سه دسته اصلی تقسیم می شوند:
اول: خوشه A
دوم: خوشه B
سوم: خوشه C
برای اطلاعات بیشتر در مورد اختلالات شخصیتی خوشه A، از جمله نحوه تشخیص و درمان آنها، ادامه مطلب را بخوانید.
اختلالات شخصیتی خوشه A چیست؟
اختلالات شخصیتی خوشه A عبارتند از:
- پارانوئید
- اسکیزوئید
- اسکیزوتایپی
در حالی که آنها شرایط جداگانه ای هستند، همه آنها تمایل به تفکر و رفتاری دارند که برای دیگران غیرعادی یا عجیب و غریب به نظر می رسد. این اغلب منجر به مشکلات اجتماعی می شود.
پارانوئید
اختلال شخصیت پارانوئید باعث ایجاد الگوهای رفتار بی اعتمادی می شود. افراد مبتلا به این اختلال شخصیت اغلب نسبت به انگیزه های دیگران مشکوک هستند. یا می ترسند که دیگران قصد آسیب رساندن به آنها را داشته باشند.
سایر ویژگی های اختلال شخصیت پارانوئید عبارتند از:
- مشکل در اعتماد کردن به دیگران
- سوء ظن ناموجه به اینکه دیگران بدون دلیل خیانت می کنند
- عدم تمایل به اعتماد به دیگران به دلیل ترس از اینکه آنها از اطلاعات علیه شما استفاده کنند
- درک اظهارات بی گناه به عنوان تهدید یا توهین
- خشم در برابر حملات درک شده
- تمایل به نگه داشتن کینه
- ترس غیر قابل توجیه از خیانت همسر یا شریک عاشقانه
اسکیزوئید
این اختلال یک وضعیت غیر معمول است که باعث می‌شود افراد از فعالیت‌های اجتماعی اجتناب کنند. و در نشان دادن احساسات دچار مشکل شوند. برای دیگران، افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید ممکن است بی عاطفه یا سرد به نظر برسند.
سایر ویژگی های این افراد عبارتند از:
- تنها بودن را ترجیح می دهد
- نخواستن یا لذت نبردن از دوستی نزدیک
- احساس ناتوانی در تجربه لذت از چیزی
- مشکل در بیان احساسات
- در واکنش مناسب به موقعیت های عاطفی مشکل دارند
- احساس کم یا عدم تمایل به روابط جنسی
اسکیزوتایپی
افراد مبتلا به این اختلال اغلب به عنوان دارای شخصیت های غیرعادی توصیف می شوند. آنها تمایل به داشتن روابط صمیمانه کمی دارند. به دیگران بی اعتماد هستند. و اضطراب اجتماعی زیادی را تجربه می کنند.
سایر ویژگی های این افراد عبارتند از:
- استفاده از یک سبک خاص از گفتار یا الگوهای گفتاری غیر معمول
- کمبود دوستان نزدیک
- لباس پوشیدن به روش های غیر معمول
- باور دارند که قدرت های غیرعادی دارند. مانند توانایی تأثیرگذاری بر رویدادها با افکارشان
- تجربه احساسات غیرمعمول، مانند شنیدن صدایی که وجود ندارد
- داشتن باورها یا رفتارهای غیرعادی
- بی دلیل به دیگران مشکوک بودن
- داشتن واکنش های نامناسب
اختلالات شخصیت خوشه ی A چگونه تشخیص داده می شود؟
تشخیص اختلالات شخصیت اغلب برای پزشکان سخت تر از سایر بیماری های روانی مانند اضطراب یا افسردگی است. هر کس شخصیت منحصر به فردی دارد که طرز تفکر و تعامل آنها با جهان را شکل می دهد.
اگر فکر می کنید که شما یا یکی از نزدیکانتان ممکن است به اختلال شخصیت مبتلا باشید، مهم است که با ارزیابی توسط یک متخصص سلامت روان شروع کنید. این معمولاً توسط روانپزشک یا روانشناس انجام می شود.
برای تشخیص اختلالات شخصیت، پزشکان اغلب با پرسیدن یک سری سوالات در مورد موارد زیر شروع می کنند:
- روشی که شما از خود، دیگران و رویدادها درک می کنید
- مناسب بودن پاسخ های احساسی شما
- نحوه برخورد شما با افراد دیگر، به خصوص در روابط نزدیک
- چگونه تکانه های خود را کنترل می کنید
آنها ممکن است این سوالات را در یک مکالمه از شما بپرسند. یا از شما بخواهند که یک پرسشنامه را پر کنید. بسته به علائم شما، آنها همچنین ممکن است برای صحبت با فردی که شما را به خوبی می شناسد، مانند یکی از اعضای نزدیک خانواده یا همسر، اجازه بخواهند.
این کاملا اختیاری است، اما اجازه دادن به پزشک برای صحبت با یکی از نزدیکانتان می تواند برای تشخیص دقیق در برخی موارد بسیار مفید باشد.
هنگامی که پزشک شما اطلاعات کافی را جمع آوری کرد، احتمالاً به نسخه جدید راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی مراجعه می کند. این توسط انجمن روانپزشکی آمریکا منتشر شده است. این کتابچه راهنمای معیارهای تشخیصی شامل مدت زمان و شدت علائم را برای هر یک از 10 اختلال شخصیت فهرست می کند.
به خاطر داشته باشید که علائم اختلالات شخصیتی مختلف اغلب با هم همپوشانی دارند، به ویژه در اختلالات درون یک خوشه.
اختلالات شخصیت خوشه ی A چگونه درمان می شوند؟
درمان های مختلفی برای اختلالات شخصیت وجود دارد. برای بسیاری، ترکیبی از درمان ها بهترین کار را دارد. هنگام توصیه یک برنامه درمانی، پزشک نوع اختلال شخصیت شما و میزان تداخل شدید با زندگی روزمره شما را در نظر می گیرد.
ممکن است لازم باشد چند روش درمانی مختلف را امتحان کنید تا بتوانید بهترین روش را پیدا کنید. این ممکن است یک فرآیند بسیار خسته کننده باشد، اما سعی کنید نتیجه نهایی – کنترل بیشتر بر افکار، احساسات و رفتار خود – را در جلوی ذهن خود نگه دارید.
روان درمانی
روان درمانی به گفتار درمانی اشاره دارد. این شامل ملاقات با یک درمانگر برای بحث در مورد افکار، احساسات و رفتارهای شما است. انواع مختلفی از روان درمانی وجود دارد که در شرایط مختلف انجام می شود.
گفتار درمانی می تواند در سطح فردی، خانوادگی یا گروهی انجام شود. جلسات فردی شامل کار انفرادی با یک درمانگر است. در طول یک جلسه خانوادگی، درمانگر شما از یک دوست نزدیک یا یکی از اعضای خانواده که تحت تأثیر شرایط شما قرار گرفته است، به جلسه خواهد پیوست.
گروه درمانی شامل یک درمانگر می شود که گفتگو را بین گروهی از افراد با شرایط و علائم مشابه هدایت می کند. این می تواند راهی عالی برای برقراری ارتباط با دیگرانی باشد که مشکلات مشابهی را تجربه می کنند. و در مورد چیزهایی که موثر بوده یا نبوده صحبت کنید.
انواع دیگر درمان که ممکن است کمک کند عبارتند از:
- درمان شناختی رفتاری. این یک نوع گفتار درمانی است که بر آگاهی بیشتر شما از الگوهای فکری تمرکز دارد. و به شما امکان می دهد آنها را بهتر کنترل کنید.
- رفتار درمانی دیالکتیکی. این نوع درمان ارتباط تنگاتنگی با درمان شناختی رفتاری دارد. این اغلب شامل ترکیبی از گفتار درمانی فردی و جلسات گروهی برای یادگیری مهارت های نحوه مدیریت علائم است.
- درمان روانکاوی. این یک نوع گفتار درمانی است که بر کشف و حل و فصل احساسات و خاطرات ناخودآگاه یا مدفون تمرکز دارد.
- آموزش روانی. این نوع درمان بر کمک به درک بهتر وضعیت خود و آنچه که شامل آن می شود تمرکز دارد.
دارو
هیچ دارویی برای درمان اختلالات شخصیت تایید نشده است. با این حال، داروهای خاصی وجود دارد که تجویز کننده شما ممکن است از آنها برای کمک به علائم خاص استفاده کند.
علاوه بر این، برخی از افراد مبتلا به اختلالات شخصیتی ممکن است اختلالات روانی دیگری داشته باشند که می تواند کانون توجه بالینی باشد. بهترین داروها برای شما به شرایط فردی مانند شدت علائم و وجود اختلالات روانی همزمان بستگی دارد.
داروها عبارتند از:
- داروهای ضد افسردگی. داروهای ضد افسردگی به درمان علائم افسردگی کمک می کنند. اما همچنین می توانند رفتار یا احساسات تکانشی یا عصبانیت و ناامیدی را کاهش دهند.
- داروهای ضد اضطراب. داروهای اضطراب می توانند به مدیریت علائم ترس یا کمال گرایی کمک کنند.
- تثبیت کننده های خلق و خو. تثبیت کننده های خلق و خو به جلوگیری از نوسانات خلقی و کاهش تحریک پذیری و پرخاشگری کمک می کند.
- داروهای ضد روان پریشی. داروهایی که برای درمان روان پریشی استفاده می شوند می توانند برای افرادی که به راحتی ارتباط خود را با واقعیت از دست می دهند یا چیزهایی را که وجود ندارند می بینند و می شنوند مفید باشند.
مطمئن شوید که در مورد داروهایی که در گذشته امتحان کرده اید به پزشک خود اطلاع دهید. این می تواند به آنها کمک کند تا بهتر تشخیص دهند که چگونه به گزینه های مختلف پاسخ می دهید.
اگر داروی جدیدی را امتحان کردید، اگر عوارض جانبی ناراحت کننده ای را تجربه کردید، به پزشک خود اطلاع دهید. آنها می توانند دوز شما را تنظیم کنند یا نکاتی را برای مدیریت عوارض جانبی به شما ارائه دهند.
به خاطر داشته باشید که عوارض جانبی دارو اغلب زمانی که بدن شما به واسطه عادت کند کاهش می یابد.
چگونه می توانم به فرد مبتلا به اختلال شخصیت کمک کنم؟
اگر یکی از نزدیکان شما ممکن است اختلال شخصیت داشته باشد، چند کار وجود دارد که می توانید انجام دهید تا به او کمک کنید احساس راحتی کند. این مهم است: افراد مبتلا به اختلالات شخصیت ممکن است از وضعیت خود بی اطلاع باشند. یا فکر کنند که نیازی به درمان ندارند.
اگر تشخیصی دریافت نکرده اند، آنها را تشویق کنید که به پزشک مراقبت های اولیه خود مراجعه کنند، که می تواند آنها را به روانپزشک ارجاع دهد. افراد گاهی بیشتر مایل به پیروی از توصیه های پزشک هستند تا یکی از اعضای خانواده یا دوستان.
اگر تشخیص اختلال شخصیت دریافت کرده اند، در اینجا چند نکته برای کمک به آنها در روند درمان وجود دارد:
- صبور باش. گاهی اوقات افراد قبل از اینکه بتوانند به جلو بروند نیاز دارند چند قدم به عقب برگردند. سعی کنید فضایی را برای انجام این کار در اختیار آنها قرار دهید. از شخصی سازی رفتار آنها بپرهیزید.
- عملی باشید ارائه پشتیبانی عملی، مانند برنامه‌ریزی قرار ملاقات‌های درمانی و اطمینان از داشتن راه مطمئن برای رسیدن به آنجا.
- در دسترس باش. به آنها اطلاع دهید که اگر می خواهید در یک جلسه درمانی به آنها بپیوندید.
- تشویق کنید. به آنها بگویید که چقدر از تلاش های آنها برای بهتر شدن قدردانی می کنید.
- حواستون به زبانتون باشه. از عبارات «من» به جای جملات «تو» استفاده کنید. به‌عنوان مثال، به جای گفتن «تو من را ترساندی وقتی…»، سعی کنید بگویید «وقتی تو… ترسیدم».
- با خودت مهربان باش. برای مراقبت از خود و نیازهایتان وقت بگذارید. زمانی که دچار فرسودگی یا استرس هستید، ارائه پشتیبانی سخت است.
پیشگیری از خودکشی
- اگر فکر می کنید فردی در معرض خطر فوری آسیب رساندن به خود یا آسیب رساندن به شخص دیگری است:
- با 115 یا 110 یا شماره اضطراری محلی خود تماس بگیرید
- تا رسیدن کمک در کنار فرد بمانید
- هر گونه اسلحه، چاقو، دارو، یا سایر مواردی که ممکن است باعث آسیب شود را بردارید
- گوش کنید، اما قضاوت نکنید، بحث نکنید، تهدید نکنید و فریاد نزنید.
دانشجوی دکتری پژوهشی ارگونومی شناختی، عاشق یادگیری، عاشق خواب و مباحث مرتبط با آن و عاشق دانستن درباره عملکردهای شناختی انسان… خوشحالم که در این بستر، فرصت اشتراک اطلاعات با شما عزیزان را دارم.