اختلالات شخصیت، گروهی از شرایط سلامت روان هستند که با الگوهای غیرقابل انعطاف و غیر معمول تفکر، احساس و رفتار مشخص می شوند. این تجربیات و رفتارهای درونی اغلب با انتظارات فرهنگی که یک فرد در آن زندگی می کند متفاوت است.
اگر اختلال شخصیت دارید، ممکن است در برقراری ارتباط با دیگران و برخورد با مشکلات روزمره به روشی که مورد انتظار گروه فرهنگی شماست، دچار مشکل شوید. شما ممکن است کاملاً از این ناهماهنگی بین افکار و رفتارهای خود و رفتارهای مورد قبول جامعه آگاه نباشید.
شما ممکن است دیدگاهی نسبت به جهان داشته باشید که کاملاً متفاوت از دیدگاه دیگران باشد. در نتیجه شرکت در فعالیت های اجتماعی، آموزشی و خانوادگی برای شما دشوار خواهد بود.
این رفتارها و نگرش ها اغلب باعث ایجاد مشکلات و محدودیت هایی در روابط، برخوردهای اجتماعی و محیط های کاری یا مدرسه می شود. آنها همچنین ممکن است باعث شوند که شما احساس انزوا کنید. این دوری از جامعه می تواند به افسردگی و اضطراب منجر شود.
با این حال، اختلالات شخصیت قابل درمان هستند. اغلب ترکیبی از گفتار درمانی و دارو می تواند کمک زیادی به زندگی شما با یکی از این شرایط کند.
چه چیزی باعث اختلالات شخصیت می شود؟
علت اختلالات شخصیتی مشخص نیست. با این حال، اعتقاد بر این است که آنها ممکن است توسط تأثیرات ژنتیکی و محیطی، که برجسته‌ترین آنها ترومای دوران کودکی است، ایجاد شوند.
اختلالات شخصیت معمولاً در سالهای نوجوانی یا اوایل بزرگسالی ظاهر می شوند. علائم بسته به نوع خاص اختلال شخصیت متفاوت است. برای همه آنها، درمان معمولاً شامل گفتگو درمانی و دارو است.
انواع مختلف اختلالات شخصیت چیست؟
انواع مختلفی از اختلالات شخصیت وجود دارد. آنها بر اساس ویژگی ها و علائم مشابه به سه دسته تقسیم می شوند. برخی از افراد ممکن است علائم و نشانه های اختلالات شخصیتی متعدد را داشته باشند.
1: خوشه A: شکاکیت
- یک: اختلال شخصیت پارانوئید. افراد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید ممکن است نسبت به دیگران بی اعتماد و به انگیزه های آنها مشکوک باشند.
- دو: اختلال شخصیت اسکیزوئید. افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید می توانند علاقه کمی به ایجاد روابط شخصی یا مشارکت در تعاملات اجتماعی نشان دهند. آنها ممکن است در تفسیر نشانه‌های اجتماعی مشکل داشته باشند. که باعث می‌شود از نظر احساسی بی عاطفه به نظر برسند.
- سه: اختلال شخصیت اسکیزوتایپی. افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپی اغلب بر این باورند که می توانند با افکار خود بر افراد یا رویدادها تأثیر بگذارند. آنها ممکن است رفتارها را اشتباه تعبیر کنند. که منجر به واکنش های عاطفی نامناسب می شود. آنها همچنین ممکن است از داشتن روابط صمیمی اجتناب کنند.
2: خوشه B: عاطفی و تکانشی
- یک: اختلال شخصیت ضد اجتماعی. افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی تمایل دارند با دیگران بدون ابراز پشیمانی از اعمالشان رفتار کنند. آنها ممکن است رفتارهای غیر صادقانه ای مانند دروغگویی و دزدی داشته باشند. و ممکن است مستعد مصرف شدید الکل و مواد مخدر باشند.
- دو: اختلال شخصیت مرزی. افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی، بدون توجه به حمایت خانواده یا جامعه، اغلب احساس پوچی و رها شدن می کنند. آنها ممکن است در مواجهه با رویدادهای استرس زا مشکل داشته باشند. و دوره هایی از پارانویا داشته باشند. آنها همچنین تمایل به انجام رفتارهای مخاطره آمیز و تکانشی مانند نوشیدن زیاد الکل و قمار دارند.
- سه: اختلال شخصیت هیستریونیک. افراد مبتلا به اختلال شخصیت هیستریونیک اغلب سعی می کنند با نمایشی یا تحریک آمیز بودن توجه بیشتری را به خود جلب کنند. آنها ممکن است به راحتی تحت تاثیر افراد دیگر قرار بگیرند. آنها نسبت به انتقاد یا عدم تایید حساس هستند.
- چهار: اختلال شخصیتی خودشیفتگی. افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته اغلب بر این باورند که مهمتر از دیگران هستند. آنها تمایل دارند دستاوردهای خود را اغراق کنند. و ممکن است به جذابیت یا موفقیت خود ببالند. علائم دیگر شامل نیاز عمیق به تحسین اما عدم همدلی با افراد دیگر است.
3: خوشه ج: مضطرب
- یک: اختلال شخصیت اجتنابی. افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی اغلب احساس بی کفایتی، حقارت یا عدم جذابیت را تجربه می کنند. آنها ممکن است بر انتقاد دیگران تمرکز کنند. و از شرکت در فعالیت های جدید یا یافتن دوستان جدید اجتناب کنند.
- دو: اختلال شخصیت وابسته. افراد مبتلا به اختلال شخصیت وابسته برای برآوردن نیازهای عاطفی و جسمی خود به افراد دیگر وابسته هستند. آنها معمولاً از تنها ماندن اجتناب می کنند. و به طور مرتب هنگام تصمیم گیری به اطمینان نیاز دارند. آنها همچنین ممکن است بیشتر آزار فیزیکی و کلامی را تحمل کنند.
- سه: اختلال شخصیت وسواسی اجباری. افراد مبتلا به اختلال شخصیت وسواسی جبری نیاز شدیدی به نظم دارند. آنها به شدت به قوانین و مقررات پایبند هستند و وقتی به کمال نمی رسند احساس ناراحتی می کنند. آنها حتی ممکن است از روابط شخصی غافل شوند تا روی بی نقص ساختن یک پروژه تمرکز کنند.
اختلالات شخصیت چگونه تشخیص داده می شود؟
کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5)، مرجعی است که پزشکان و متخصصان سلامت روان از آن برای کمک به تشخیص شرایط سلامت روان استفاده می کنند. هر اختلال شخصیت معیارهایی دارد که برای تشخیص باید رعایت شود.
یک پزشک مراقبت های اولیه یا متخصص سلامت روان بر اساس این معیارها برای تعیین نوع اختلال شخصیت از شما سوالاتی می پرسد. برای اینکه تشخیص داده شود، رفتارها و احساسات باید در بسیاری از شرایط زندگی سازگار باشد.
آنها همچنین باید باعث ناراحتی و آسیب قابل توجهی در حداقل دو مورد از زمینه های زیر شوند:
- روشی که خود و دیگران را درک یا تفسیر می کنید
- روشی که هنگام برخورد با دیگران رفتار می کنید
- مناسب بودن پاسخ های احساسی شما
- چقدر خوب می توانید تکانه های خود را کنترل کنید
در برخی موارد، پزشک مراقبت های اولیه یا متخصص سلامت روان ممکن است آزمایش خون را برای تعیین اینکه آیا یک مشکل پزشکی باعث علائم شما می شود انجام دهد. در برخی موارد، اگر فکر می‌کنند مواد باعث ایجاد علائم شما می‌شوند، ممکن است آزمایش غربالگری الکل یا مواد مخدر را درخواست کنند.
اختلالات شخصیت چگونه درمان می شود؟
درمان بسته به نوع و شدت اختلال شخصیت شما می تواند متفاوت باشد. ممکن است شامل روان درمانی و دارو باشد.
روان درمانی
روان درمانی یا گفتار درمانی ممکن است به مدیریت اختلالات شخصیت کمک کند. در طول روان درمانی، شما و یک درمانگر می توانید در مورد وضعیت خود و همچنین احساسات و افکار خود صحبت کنید. این می تواند بینشی در مورد نحوه مدیریت علائم و رفتارهایی که با زندگی روزمره شما تداخل دارند به شما ارائه دهد.
انواع مختلفی از روان درمانی وجود دارد. رفتار درمانی دیالکتیکی می تواند شامل جلسات گروهی و فردی باشد که در آن افراد یاد می گیرند چگونه استرس را تحمل کنند و روابط را بهبود بخشند. هدف درمان رفتاری شناختی این است که به مردم بیاموزد چگونه الگوهای تفکر منفی را تغییر دهند. تا بتوانند بهتر با چالش های روزمره کنار بیایند.
دارو
هیچ دارویی برای درمان اختلالات شخصیت تایید نشده است. با این حال، انواع خاصی از داروهای تجویزی ممکن است در کاهش علائم مختلف اختلال شخصیت مفید باشند، مانند:
- داروهای ضد افسردگی ، که می توانند به بهبود خلق و خوی افسرده، عصبانیت یا تکانشگری کمک کنند
- تثبیت کننده های خلقی که از تغییرات شدید خلق و خو جلوگیری می کند و تحریک پذیری و پرخاشگری را کاهش می دهد
- داروهای ضد روان پریشی ، همچنین به عنوان داروهای اعصاب شناخته می شوند، که می توانند به کاهش علائم روان پریشی مانند توهم و هذیان کمک کنند.
- داروهای ضد اضطراب ، که می توانند به تسکین اضطراب، بی قراری و بی خوابی کمک کنند.
چگونه به فرد مبتلا به اختلالات شخصیت کمک کنیم
اگر فکر می کنید ممکن است فردی علائم اختلال شخصیت را داشته باشد، یا اگر به شما گفت که فکر می کند دارد، او را تشویق کنید تا با یک متخصص سلامت روان صحبت کند. در حالی که ابراز نگرانی های خود ممکن است باعث تنش شود، تاکید کنید که اولویت اول شما رفاه آنهاست.
اگر زمانی احساس کردید که طرف مقابل قصد آسیب رساندن به خود یا دیگران را دارد، با 115 یا خدمات اورژانس محلی تماس بگیرید.
همچنین می‌توانید فهرستی از منابع بحران را برای عزیزانتان در مواقعی که به حمایت فوری نیاز دارند ارائه دهید.
چشم انداز فرد مبتلا به اختلالات شخصیت چیست؟
مهمترین جنبه درمان اختلال شخصیت، در وهله اول تعیین شرایط است. هنگامی که تشخیص می دهید که یک بیماری روانی دارید، جستجوی درمان و ادامه درمان برای شما آسان تر خواهد بود. هنگامی که درمانی را پیدا کردید که برای شما مفید باشد، باید شاهد بهبود علائم خود باشید.
ممکن است مجبور شوید چند نوع درمان مختلف را امتحان کنید تا بهترین نتیجه را پیدا کنید. اشکالی ندارد. آنچه مهم است این است که یک تناسب خوب پیدا کنید.
دانشجوی دکتری پژوهشی ارگونومی شناختی، عاشق یادگیری، عاشق خواب و مباحث مرتبط با آن و عاشق دانستن درباره عملکردهای شناختی انسان… خوشحالم که در این بستر، فرصت اشتراک اطلاعات با شما عزیزان را دارم.