- آلزایمر
- ویژگی های شخصیتی
- مکانیسم های زیربنایی ارتباط بین شخصیت و آلزایمر
- بررسی فرضیه ارتباط بین شخصیت افراد و ابتلا به آلزایمر
- جدیدترین مطالعه در زمینه ارتباط بین شخصیت فرد و ریسک ابتلا به آلزایمر
- نتایج مطالعه
- چرا روان رنجوری بالا و وظیفه شناسی پایین باعث افزایش ریسک آلزایمر می شود؟
- نتیجه گیری کلی
- درباره نویسنده
آلزایمر
روان رنجوری عصبی بیشتر، و وظیفه شناسی کم، عوامل خطر بیماری آلزایمر و زوال عقل مربوط به آن هستند. در این مطالعه، هدف ما بررسی ارتباط ویژگی های شخصیتی، با آسیب شناسی عصبی بیماری آلزایمر بود.
ویژگی های شخصیتی، نشان دهنده مشخصات روانشناسی فرد است. پنج ویژگی اصلی شخصیتی یعنی روان رنجوری، برون گرایی، خوش رویی، رضایت و وظیفه شناسی در اوایل زندگی ظاهر می شوند.
این ها، نسبتاً پایدار هستند و تأثیر گسترده ای بر پیامدهای مهم زندگی، از جمله اختلالات عصبی و روانی دارند. مطالعات آینده نگر نشان داده اند که روان رنجوری بالا و وظیفه شناسی پایین در بزرگسالان، از نظر شناختی به طور عادی پیش بینی می کند چه افرادی در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری آلزایمر (AD) و زوال عقل مرتبط (ADRD) هستند.
ویژگی های شخصیتی
این ویژگیها عملکرد شناختی را در آزمون های استاندارد پیش بینی می کند. اینها با تغییر در وضعیت شناختی و عملکردی، که توسط دانشمندان آگاه رتبه بندی شده است، مرتبط اند.
این ارتباطات در نمونه ها قوی است و در طول عمر گسترش می یابد. به عنوان مثال، ویژگی های شخصیتی ارزیابی شده در نوجوانی، عملکرد شناختی را در میانسالی و خطر زوال عقل را حدود 50 سال بعد پیش بینی می کند.
دو مطالعه پس از مرگ نشان می دهد که ویژگی های شخصیتی ممکن است خطر ابتلا به زوال عقل را با افزایش تاب آوری در آسیب شناسی عصبی آلزایمر کاهش دهد. به عنوان مثال، وظیفه شناسی بالا از مقابله با آسیب شناسی آلزایمر، پشتیبانی می کند و علائم بالینی را به تأخیر می اندازد. از طرفی، وظیفه شناسی پایین، بروز علائم آلزایمر را سرعت می بخشد.
مکانیسم های زیربنایی ارتباط بین شخصیت و آلزایمر
برای درک بهتر مکانیسم های زیربنایی ارتباط بین شخصیت و خطر زوال عقل، ارتباط بین این فاکتورها بررسی شده است. آیا ویژگی های شخصیتی با دو نشانگر تعیین کننده نوروپاتولوژی آلزایمر یعنی رسوب آمیلوئید و tau مرتبط هستند یا خیر. بر اساس ارتباط بین شخصیت و زوال عقل، فرضیه اصلی ما این است که روان رنجوری بالا و وظیفه شناسی پایین، با تجمع آمیلوئید و tau بیشتر مرتبط است.
ما فرضیه یکسانی را برای هر دو نشانگر زیستی پیش می بریم زیرا آمیلوئید و tau به هم مرتبط هستند. هر دو بخشی از آبشار تخریب عصبی در بیماری آلزایمر هستند. برای ارائه یک ارزیابی جامع تر از نقش شخصیت، ما نتایج برونگرایی، خوش رویی و رضایت را نیز گزارش می دهیم.
بررسی فرضیه ارتباط بین شخصیت افراد و ابتلا به آلزایمر
ما ابتدا ارتباطات را در یک نمونه خوب مشخص از افراد مسن از مطالعه طولی پیری بالتیمور (BLSA) یافتیم. مطالعه ای که اندازه گیری شخصیت را تکمیل کرده و از تکنیک PET برای بررسی تجمع پروتئین های آمیلوئید و تائو.استفاده کرده بود. سپس ما یک جستجوی سیستماتیک از مقالات برای ارائه شواهد فعلی انجام دادیم. نتایج مطالعات، حدودی مختلط است. در برخی از مطالعات ارتباط بین نشانگرهای زیستی آلزایمر و روان رنجوری، یا وظیفه شناسی، پرداخته است.
یک مطالعه جدید شواهد بیشتری را به ارتباط بین ویژگی های شخصیتی و خطر آلزایمر اضافه می کند. محققان دریافتند تغییرات مغزی مرتبط با آلزایمر، در افرادی که دارای ویژگی های شخصیتی خاصی هستند، در اوایل قابل مشاهده است. کسانی که از نظر روان رنجوری بالا و از نظر وظیفه شناسی نمره کمی کسب کردند در معرض افزایش خطر ابتلا به آلزایمر بودند.
جدیدترین مطالعه در زمینه ارتباط بین شخصیت فرد و ریسک ابتلا به آلزایمر
تحقیقات جدید کالج پزشکی دانشگاه ایالت فلوریدا نشان داد که تغییرات مغزی مرتبط با بیماری آلزایمر اغلب در افرادی با ویژگی های شخصیتی مرتبط با این بیماری قابل مشاهده است.
این مطالعه بر روی دو ویژگی که قبلاً با خطر ابتلا به زوال عقل مرتبط بودند متمرکز شد. روان رنجوری، که مستعد ابتلا به احساسات منفی است. وظیفه شناسی، که تمایل به دقت، سازمان یافتگی، هدفمندی و مسئولیت را اندازه گیری می کند.
آنتونیو تراچیانو، پروفسور سالمندان در کالج پزشکی، می گوید: “ما مطالعاتی را انجام دادیم که نشان می داد چه افرادی در معرض ابتلا به زوال عقل هستند. اما این مطالعات دیگر به تشخیص بالینی می پرداختند.”
“در اینجا، ما در حال بررسی آسیب شناسی عصبی هستیم. یعنی ضایعاتی در مغز که در مورد تغییرات پاتولوژیک زمینه ای به ما می گویند. این مطالعه نشان می دهد که حتی قبل از زوال عقل بالینی، شخصیت تجمع آسیب شناسی مرتبط با زوال عقل را پیش بینی می کند. ”
یافته ها، به صورت مقاله ای در ژورنال Biiat Psychiatry منتشر شده است. همچنین از طریق بانک تحقیقات دسترسی آزاد FSU در دسترس است. داده های حاصل از مطالعه طولی بالتیمور (BLSA) و کارهای قبلی را در یک متاآنالیز منتشر کرده است. این مقاله، 12 مطالعه را خلاصه کرده است و در مورد ارتباط شخصیت و آسیب شناسی عصبی آلزایمر پرداخته است.
نتایج مطالعه
این مطالعات شامل بیش از 3000 شرکت کننده بود. ترکیب نتایج در مطالعات، برآوردهای قوی تری از ارتباطات بین شخصیت و آسیب شناسی عصبی ارائه می دهد. در BLSA، محققان، رسوبات آمیلوئید و تائو (پروتئین های مسئول پلاک ها و درهم تنیدگی های مشخص کننده بیماری آلزایمر) را در شرکت کنندگانی که در روان رنجوری بیشتر و در وظیفه شناسی نمره کمتری داشتند، پیدا کردند.
نتایج نشان داد افراد بدون مشکلات شناختی در معرض خطر کمتری برای این بیماری هستند. یافته ها نشان می دهد که شخصیت فرد می تواند بیماری آلزایمر را به تاخیر بیندازد. افرادی که دارای وظیفه شناسی قوی و روان رنجوری کم هستند، در برابر آلزایمر و سایر بیماری های عصبی در امان اند.
ترراچیانو گفت: “چنین حفاظتی در برابر آسیب شناسی عصبی، ممکن است ناشی از تفاوت مادام العمر در احساسات و رفتار افراد باشد.”
چرا روان رنجوری بالا و وظیفه شناسی پایین باعث افزایش ریسک آلزایمر می شود؟
“به عنوان مثال، تحقیقات گذشته نشان داده است که روان رنجوری پایین به مدیریت استرس کمک می کند. همچنین خطر ابتلا به اختلالات شایع روانی را کاهش می دهد. به طور مشابه، وظیفه شناسی بالا به طور مداوم با شیوه های زندگی سالم مانند فعالیت بدنی مرتبط است. با گذشت زمان، ویژگی های شخصیتی سازگارتر می تواند عملکردهای متابولیک و ایمنی را بهتر پشتیبانی کند. درنتیجه، در نهایت از روند تخریب عصبی جلوگیری کرده یا آن را به تاخیر می اندازد. ”
BLSA یک مطالعه علمی در مورد پیری انسان است. توسط موسسه ملی پیر (NIA)، بخشی از موسسه ملی بهداشت (NIH)، در سال 1958 انجام شد. شخصیت با استفاده از یک آزمون شخصیت پنج عاملی (رایج ترین ویژگی ها) ، اندازه گیری شد. در زمان ثبت نام در مطالعه تصویربرداری عصبیBLSA ، همه شرکت کنندگان فاقد زوال عقل یا سایر بیماری های شدید پزشکی بودند.
فناوری اسکن مغزی که برای ارزیابی نوروپاتولوژی آمیلوئید و tau در داخل بدن استفاده می شود. در نتیجه با پیشرفت این تکنولوژی، امکان تکمیل این کار برای محققان فراهم شده است..
دانشمندان گفتند:” تا همین اواخر، محققان آمیلوئید و تائو را در مغز از طریق کالبد شکافی و پس از مرگ افراد اندازه گیری می کردند”. “در سال های اخیر، تصویربرداری پزشکی بسیار پیشرفت کرده است. در نتیجه امکان بررسی آسیب شناسی عصبی در افراد زنده، حتی قبل از بروز هرگونه علامت، فراهم است.”
نتیجه گیری کلی
این مطالعه با تجمیع نتایج در بین نمونه ها، دانش مربوط به ارتباط بین شخصیت و آسیب شناسی عصبی را پیش می برد. روان رنجوری و وظیفه شناسی ممکن است به مقاومت در برابر آسیب شناسی عصبی آمیلوئید و تائو کمک کنند. درنتیجه ریسک ابتلا به آلزایمر را در فرد کاهش دهند.
درباره نویسنده
خجسته رحیمی جابری، پژوهشگر دکترای تخصصی علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی شیراز و نویسنده وب سایت انستیتو سلامت مغز دانا. زمینه کاری تخصصی ایشان مشکلات حافظه و آلزایمر است وی بیش از 20 مقاله معتبر بین المللی در این زمینه به چاپ رسانده است. می توانید پژوهش های او را در اینجا (کلیک کنید) دنبال کنید.