اختلالات شخصیت نوعی بیماری روانی است که بر طرز تفکر، احساس و رفتار افراد تأثیر می گذارد. این می تواند کنترل احساسات و تعامل با دیگران را سخت کند.
این نوع اختلال همچنین شامل الگوهای رفتاری طولانی مدتی است که در طول زمان تغییر چندانی نمی کنند. برای بسیاری، این الگوها می تواند منجر به پریشانی عاطفی شود و مانع عملکرد در محل کار، مدرسه یا خانه شود.
10 نوع اختلال شخصیت وجود دارد. آنها به سه دسته اصلی تقسیم می شوند:
برای اطلاعات بیشتر در مورد اختلالات شخصیت خوشه C، از جمله نحوه تشخیص و درمان آنها، ادامه مطلب را بخوانید.
اختلالات شخصیت خوشه C چیست؟
اضطراب و ترس شدید، اختلالات شخصیتی خوشه C را مشخص می کند. اختلالات در این خوشه عبارتند از:
- اجتنابی
- وابسته
- وسواسی اجباری
اختلال شخصیت اجتنابی
افراد مبتلا به اختلالات شخصیت اجتنابی، خجالتی و ترس غیرقابل توجیه از طرد شدن را تجربه می کنند. آنها اغلب احساس تنهایی می کنند اما از ایجاد روابط خارج از خانواده خود اجتناب می کنند.
سایر ویژگی های اختلال شخصیت اجتنابی عبارتند از:
- حساسیت بیش از حد نسبت به انتقاد و طرد شدن
- به طور مرتب احساس حقارت یا ناکافی بودن می کند
- اجتناب از فعالیت های اجتماعی یا مشاغلی که نیاز به کار در اطراف افراد دیگر دارند
- خودداری از روابط شخصی
اختلال شخصیت وابسته
اختلال شخصیت وابسته باعث می شود افراد برای برآوردن نیازهای جسمی و عاطفی خود بیش از حد به دیگران اعتماد کنند. این اغلب از عدم اعتماد به خود برای تصمیم گیری درست ناشی می شود.
سایر ویژگی های اختلال شخصیت وابسته عبارتند از:
- عدم اعتماد به نفس برای مراقبت از خود یا گرفتن تصمیمات کوچک
- احساس نیاز به مراقبت
- داشتن ترس مکرر از تنهایی
- مطیع بودن در برابر دیگران
- داشتن مشکل در مخالفت با دیگران
- تحمل روابط ناسالم یا رفتار نادرست
- احساس ناراحتی بیش از حد در هنگام پایان یافتن روابط یا ناامید شدن برای شروع یک رابطه جدید
اختلال شخصیت وسواسی اجباری
افراد مبتلا به اختلال شخصیت وسواس فکری بیش از حد بر حفظ نظم و کنترل متمرکز هستند.
آنها برخی از رفتارهای مشابه افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری اجباری (OCD) را نشان می دهند. با این حال، آنها افکار ناخواسته یا مزاحم را که از علائم رایج OCD هستند، تجربه نمی کنند.
ویژگی های اختلال شخصیت وسواسی اجباری عبارتند از:
- بیش از حد درگیر برنامه ها، قوانین یا جزئیات هستند
- کار بیش از حد، اغلب به استثنای فعالیت های دیگر
- تعیین استانداردهای بسیار سخت و بالا برای خود که اغلب غیرممکن است
- ناتوانی در دور انداختن چیزها، حتی زمانی که شکسته شده اند یا ارزش کمی دارند
- در تفویض وظایف به دیگران مشکل دارند
- نادیده گرفتن روابط به دلیل کار یا پروژه
- انعطاف ناپذیر بودن در مورد اخلاق، اخلاق یا ارزش ها
- فاقد انعطاف پذیری، سخاوت و محبت است
- کنترل شدید پول یا بودجه
اختلالات شخصیت خوشه C چگونه تشخیص داده می شود؟
تشخیص اختلالات شخصیت اغلب سخت تر از سایر بیماری های روانی مانند اضطراب یا افسردگی است. هر کس شخصیت منحصر به فردی دارد که طرز تفکر و تعامل آنها با جهان را شکل می دهد.
اگر فکر می کنید که شما یا یکی از نزدیکانتان ممکن است به اختلال شخصیت مبتلا باشید، مهم است که با ارزیابی توسط یک متخصص سلامت روان شروع کنید. این معمولاً توسط روانپزشک یا روانشناس انجام می شود.
برای تشخیص اختلالات شخصیت، پزشکان اغلب با پرسیدن یک سری سوالات در مورد موارد زیر شروع می کنند:
- روشی که شما از خود، دیگران و رویدادها درک می کنید
- مناسب بودن پاسخ های احساسی شما
- نحوه برخورد شما با افراد دیگر، به خصوص در روابط نزدیک
- چگونه تکانه های خود را کنترل می کنید
آنها ممکن است این سوالات را در یک مکالمه از شما بپرسند یا از شما بخواهند که یک پرسشنامه را پر کنید. بسته به علائم شما، آنها همچنین ممکن است برای صحبت با فردی که شما را به خوبی می شناسد، مانند یکی از اعضای نزدیک خانواده یا همسر، اجازه بخواهند.
این کاملا اختیاری است، اما اجازه دادن به پزشک برای صحبت با یکی از نزدیکانتان می تواند برای تشخیص دقیق در برخی موارد بسیار مفید باشد.
هنگامی که پزشک شما اطلاعات کافی را جمع آوری کرد، احتمالاً به نسخه جدید راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی مراجعه می کند. این توسط انجمن روانپزشکی آمریکا منتشر شده است. این کتابچه راهنمای معیارهای تشخیصی شامل مدت زمان و شدت علائم را برای هر یک از 10 اختلال شخصیت فهرست می کند.
به خاطر داشته باشید که علائم اختلالات شخصیتی مختلف اغلب با هم همپوشانی دارند، به ویژه در اختلالات درون یک خوشه.
اختلالات شخصیت خوشه C چگونه درمان می شوند؟
درمان های مختلفی برای اختلالات شخصیت وجود دارد. برای بسیاری از افراد، ترکیبی از درمان ها بهترین کار را دارد.
هنگام توصیه یک برنامه درمانی، پزشک نوع اختلال شخصیت شما و میزان تداخل شدید با زندگی روزمره شما را در نظر می گیرد.
ممکن است لازم باشد چند روش درمانی مختلف را امتحان کنید تا بتوانید بهترین روش را پیدا کنید. این می تواند یک فرآیند بسیار خسته کننده باشد. اما سعی کنید نتیجه نهایی – کنترل بیشتر بر افکار، احساسات و رفتار خود – را در جلوی ذهن خود نگه دارید.
روان درمانی
روان درمانی به گفتار درمانی اشاره دارد. این شامل ملاقات با یک درمانگر برای بحث در مورد افکار، احساسات و رفتارهای شما است. انواع مختلفی از روان درمانی وجود دارد که در شرایط مختلف انجام می شود.
گفتار درمانی می تواند در سطح فردی، خانوادگی یا گروهی انجام شود. جلسات فردی شامل کار انفرادی با یک درمانگر است. در طول یک جلسه خانوادگی، درمانگر شما از یک دوست نزدیک یا یکی از اعضای خانواده که تحت تأثیر شرایط شما قرار گرفته است، به جلسه خواهد پیوست.
گروه درمانی شامل یک درمانگر می شود که گفتگو را بین گروهی از افراد با شرایط و علائم مشابه هدایت می کند. این می تواند یک راه عالی برای برقراری ارتباط با دیگرانی باشد که از مشکلات مشابهی رنج می برند و در مورد چیزهایی که برای آنها مفید بوده یا نشده صحبت کنید.
انواع دیگر درمان که ممکن است کمک کند عبارتند از:
- درمان شناختی رفتاری. این یک نوع گفتار درمانی است که بر آگاهی بیشتر شما از الگوهای فکری تمرکز دارد. و به شما امکان می دهد آنها را بهتر کنترل کنید.
- رفتار درمانی دیالکتیکی. این نوع درمان ارتباط تنگاتنگی با درمان شناختی رفتاری دارد. این اغلب شامل ترکیبی از گفتار درمانی فردی و جلسات گروهی برای یادگیری مهارت های نحوه مدیریت علائم است.
- درمان روانکاوی. این یک نوع گفتار درمانی است که بر کشف و حل و فصل احساسات و خاطرات ناخودآگاه یا مدفون تمرکز دارد.
- آموزش روانی. این نوع درمان بر کمک به درک بهتر وضعیت خود و آنچه که شامل آن می شود تمرکز دارد.
دارو
هیچ دارویی برای درمان اختلالات شخصیت تایید نشده است. با این حال، داروهای خاصی وجود دارد که تجویز کننده شما ممکن است از آنها برای کمک به علائم مشکل‌ساز خاص استفاده کند.
علاوه بر این، برخی از افراد مبتلا به اختلالات شخصیتی ممکن است اختلالات روانی دیگری داشته باشند که می تواند کانون توجه بالینی باشد. بهترین داروها برای شما به شرایط فردی مانند شدت علائم و وجود اختلالات روانی همزمان بستگی دارد.
داروها عبارتند از:
- داروهای ضد افسردگی. داروهای ضد افسردگی به درمان علائم افسردگی کمک می کنند، اما می توانند رفتارهای تکانشی یا احساس خشم و ناامیدی را نیز کاهش دهند.
- داروهای ضد اضطراب. داروهای اضطراب می توانند به مدیریت علائم ترس یا کمال گرایی کمک کنند.
- تثبیت کننده های خلق و خو. تثبیت کننده های خلق و خو به جلوگیری از نوسانات خلقی و کاهش تحریک پذیری و پرخاشگری کمک می کند.
- داروهای ضد روان پریشی این داروها روان پریشی را درمان می کنند. آنها می توانند برای افرادی که به راحتی ارتباط خود را با واقعیت از دست می دهند یا چیزهایی را که وجود ندارند می بینند و می شنوند مفید باشند.
مطمئن شوید که در مورد داروهایی که در گذشته امتحان کرده اید به پزشک خود اطلاع دهید. این می تواند به آنها کمک کند تا بهتر تشخیص دهند که چگونه به گزینه های مختلف پاسخ می دهید.
اگر داروی جدیدی را امتحان کردید، اگر عوارض جانبی ناراحت کننده ای را تجربه کردید، به پزشک خود اطلاع دهید. آنها می توانند دوز شما را تنظیم کنند یا نکاتی را برای مدیریت عوارض جانبی به شما ارائه دهند.
به خاطر داشته باشید که عوارض جانبی دارو اغلب زمانی که بدن شما به واسطه عادت کند کاهش می یابد.
چگونه می توانم به فرد مبتلا به اختلال شخصیت کمک کنم؟
اگر یکی از نزدیکان شما ممکن است اختلال شخصیت داشته باشد، چند کار وجود دارد که می توانید انجام دهید تا به او کمک کنید احساس راحتی کند. این مهم است، زیرا افراد مبتلا به اختلالات شخصیت ممکن است از وضعیت خود بی اطلاع باشند یا فکر کنند که نیازی به درمان ندارند.
اگر تشخیصی دریافت نکرده اند، آنها را تشویق کنید که به پزشک مراقبت های اولیه خود مراجعه کنند، که می تواند آنها را به روانپزشک ارجاع دهد. مردم گاهی بیشتر مایل به پیروی از توصیه های پزشک هستند تا یکی از اعضای خانواده یا دوستان.
اگر تشخیص اختلال شخصیت دریافت کرده اند، در اینجا چند نکته برای کمک به آنها در روند درمان وجود دارد:
- صبور باشید. گاهی اوقات افراد قبل از اینکه بتوانند به جلو بروند نیاز دارند چند قدم به عقب برگردند. سعی کنید فضایی را برای انجام این کار در اختیار آنها قرار دهید. از شخصی سازی رفتار آنها بپرهیزید.
- عملی باشید. ارائه پشتیبانی عملی، مانند برنامه‌ریزی قرار ملاقات‌های درمانی و اطمینان از داشتن راه مطمئن برای رسیدن به آنجا.
- در دسترس باشید. به آنها اطلاع دهید که اگر می خواهید در یک جلسه درمانی به آنها بپیوندید.
- آواز باشد. به آنها بگویید که چقدر از تلاش های آنها برای بهتر شدن قدردانی می کنید.
- حواستون به زبانتون باشه. از عبارات «من» به جای جملات «تو» استفاده کنید. به‌عنوان مثال، به جای گفتن «تو من را ترساندی وقتی…»، سعی کنید بگویید «وقتی تو… ترسیدم».
- با خودتان مهربان باشید. برای مراقبت از خود و نیازهایتان وقت بگذارید. زمانی که دچار فرسودگی یا استرس هستید، ارائه پشتیبانی سخت است.
دانشجوی دکتری پژوهشی ارگونومی شناختی، عاشق یادگیری، عاشق خواب و مباحث مرتبط با آن و عاشق دانستن درباره عملکردهای شناختی انسان… خوشحالم که در این بستر، فرصت اشتراک اطلاعات با شما عزیزان را دارم.