در قسمت اول این مقاله به علل و علائم و روش های تشخیص آن پرخوری اشاره کردیم. در این قسمت راجع به روش های درمانی بحث خواهیم کرد.
درمان شناختی رفتاری
درمان شناختی رفتاری CBT برای BED بر تجزیه و تحلیل روابط بین افکار منفی، احساسات، و رفتارهای مرتبط با غذا خوردن، شکل بدن و وزن تمرکز دارد.
هنگامی که علل احساسات و الگوهای منفی شناسایی شد، می توان استراتژی هایی برای کمک به افراد برای تغییر آنها ایجاد کرد.
مداخلات خاص شامل تعیین اهداف، نظارت بر خود، دستیابی به الگوهای غذایی منظم، تغییر افکار در مورد خود و وزن، و تشویق عادات سالم کنترل وزن است.
ثابت شده است که CBT به رهبری درمانگر مؤثرترین درمان برای افراد مبتلا به BED است. یک مطالعه نشان داد که پس از 20 جلسه CBT، 79٪ از شرکت کنندگان دیگر پرخوری نداشتند. و 59٪ از آنها هنوز پس از یک سال موفق بودند.
روش دیگر، CBT خودیاری هدایت‌شده گزینه دیگری است. در این قالب، معمولاً به شرکت‌کنندگان یک کتابچه راهنما داده می‌شود تا به تنهایی روی آن کار کنند، همراه با فرصتی برای شرکت در برخی جلسات اضافی با یک درمانگر برای کمک به راهنمایی آنها و تعیین اهداف.
شکل خودیاری درمانی اغلب ارزان‌تر و در دسترس‌تر است و وب‌سایت‌ها و برنامه‌های موبایلی وجود دارند که پشتیبانی می‌کنند. نشان داده شده است که CBT خودیاری جایگزین موثری برای CBT سنتی است.
خلاصه
CBT بر شناسایی احساسات و رفتارهای منفی که باعث پرخوری می شود تمرکز می کند و به ایجاد استراتژی هایی برای بهبود آنها کمک می کند. این موثرترین درمان برای BED است و ممکن است با یک درمانگر یا در قالب خودیاری انجام شود.
روان درمانی بین فردی
روان درمانی بین فردی IPT مبتنی بر این ایده است که پرخوری مکانیزمی برای مقابله با مشکلات شخصی حل نشده مانند غم و اندوه، تعارضات روابط، تغییرات مهم زندگی، یا مشکلات اجتماعی اساسی است.
هدف این است که مشکل خاص مرتبط با رفتار منفی غذایی را شناسایی کنید، آن را تصدیق کنید و سپس طی 12 تا 16 هفته تغییرات سازنده ایجاد کنید.
درمان ممکن است در قالب گروهی یا به صورت تک به تک با یک درمانگر آموزش دیده باشد و گاهی اوقات ممکن است با CBT ترکیب شود.
شواهد قوی وجود دارد مبنی بر اینکه این نوع درمان هم اثرات مثبت کوتاه مدت و هم بلندمدت بر کاهش رفتار پرخوری دارد. این تنها درمان دیگری است که نتایج بلندمدتی به خوبی CBT دارد.
ممکن است به ویژه برای افرادی که اشکال شدیدتر پرخوری دارند و کسانی که اعتماد به نفس پایینی دارند، موثر باشد.
خلاصه
IPT پرخوری را به عنوان مکانیسمی برای مقابله با مشکلات شخصی می بیند. این رفتارهای پرخوری را با تأیید و درمان آن مشکلات اساسی برطرف می کند. این یک درمان موفق، به ویژه برای موارد شدید است.
رفتار درمانی دیالکتیکی
رفتار درمانی دیالکتیکی DBT پرخوری را به عنوان یک واکنش عاطفی به تجربیات منفی می داند که فرد راه دیگری برای مقابله با آن ندارد.
به افراد می آموزد که واکنش های عاطفی خود را تنظیم کنند تا بتوانند با موقعیت های منفی در زندگی روزمره بدون پرخوری کنار بیایند.
چهار حوزه کلیدی درمان در DBT عبارتند از: ذهن آگاهی، تحمل پریشانی، تنظیم هیجان و اثربخشی بین فردی.
یک مطالعه شامل 44 زن مبتلا به BED که تحت DBT قرار گرفتند نشان داد که 89٪ از آنها پرخوری را در پایان درمان متوقف کردند. اگرچه این میزان در پیگیری 6 ماهه به 56٪ کاهش یافت.
با این حال، اطلاعات محدودی در مورد اثربخشی بلند مدت DBT و نحوه مقایسه آن با CBT و IPT وجود دارد.
در حالی که تحقیقات در مورد این درمان امیدوارکننده است، مطالعات بیشتری برای تعیین اینکه آیا می توان آن را برای همه افراد مبتلا به BED اعمال کرد، مورد نیاز است.
خلاصه
DBT پرخوری را پاسخی به تجربیات منفی در زندگی روزمره می داند. از تکنیک هایی مانند تمرکز حواس و تنظیم احساسات برای کمک به افراد برای مقابله بهتر و توقف پرخوری استفاده می کند. مشخص نیست که آیا در بلندمدت موثر است یا خیر.
درمان کاهش وزن
هدف درمان کاهش وزن رفتاری کمک به کاهش وزن افراد است. که ممکن است با بهبود عزت نفس و تصویر بدن، رفتار پرخوری را کاهش دهد.
هدف ایجاد تغییرات تدریجی در سبک زندگی سالم در رابطه با رژیم غذایی و ورزش، و همچنین نظارت بر مصرف غذا و افکار در مورد غذا در طول روز است. کاهش وزن حدود 1 پوند 0.5 کیلوگرم در هفته انتظار می رود .
درمان کاهش وزن ممکن است به بهبود تصویر بدن و کاهش وزن و خطرات سلامتی مرتبط با چاقی کمک کند. نشان داده نشده است که به اندازه CBT یا IPT در توقف پرخوری موثر نیست.
درمان رفتاری کاهش وزن نشان داده شده است که به افراد کمک می کند فقط به کاهش وزن کوتاه مدت و متوسط دست پیدا کنند.
با این حال، هنوز هم ممکن است گزینه خوبی برای افرادی باشد. که در درمان های دیگر موفق نبوده اند یا در درجه اول به کاهش وزن علاقه مند هستند .
خلاصه
هدف درمان کاهش وزن بهبود علائم پرخوری با کاهش وزن است، به این امید که تصویر بدن را بهبود بخشد. این روش به اندازه CBT یا درمان بین فردی موفق نیست، اما ممکن است برای برخی افراد مفید باشد.
داروها
چندین دارو برای درمان پرخوری یافت شده اند و اغلب ارزان تر و سریعتر از درمان سنتی هستند.
با این حال، هیچ دارویی در حال حاضر به اندازه درمان های رفتاری در درمان BED موثر نیست.
درمان های موجود عبارتند از داروهای ضد افسردگی ، داروهای ضد صرع مانند توپیرامات. و داروهایی که به طور سنتی برای اختلالات بیش فعال استفاده می شود، مانند لیسدگزامفتامین.
تحقیقات نشان داده است که داروها نسبت به دارونما برای کاهش کوتاه مدت پرخوری مزیت دارند. اثربخشی داروها 7/48 درصد و دارونماها 5/28 درصد مؤثر بوده است.
آنها همچنین ممکن است اشتها، وسواس، اجبار و علائم افسردگی را کاهش دهند.
اگرچه این اثرات امیدوارکننده به نظر می‌رسند، اکثر مطالعات در دوره‌های کوتاهی انجام شده‌اند، بنابراین داده‌هایی در مورد اثرات بلندمدت هنوز مورد نیاز است.
علاوه بر این، عوارض جانبی درمان ممکن است شامل سردرد، مشکلات معده، اختلالات خواب، افزایش فشار خون و اضطراب باشد.
از آنجایی که بسیاری از افراد مبتلا به BED دارای سایر شرایط سلامت روان مانند اضطراب و افسردگی هستند، ممکن است داروهای اضافی برای درمان آنها نیز دریافت کنند.
خلاصه
داروها ممکن است در کوتاه مدت به بهبود پرخوری کمک کنند. با این حال، مطالعات طولانی مدت مورد نیاز است. داروها معمولاً به اندازه درمان های رفتاری مؤثر نیستند و می توانند عوارض جانبی داشته باشند.
چگونه بر پرخوری غلبه کنیم
اولین قدم برای غلبه بر پرخوری، صحبت با یک متخصص پزشکی است. این فرد می تواند به تشخیص، تعیین شدت اختلال و توصیه مناسب ترین درمان کمک کند.
به طور کلی، موثرترین درمان CBT است، اما طیف وسیعی از درمان ها وجود دارد. بسته به شرایط فردی، تنها یک درمان یا ترکیبی ممکن است بهترین کار را داشته باشد.
در اینجا چند استراتژی مفید دیگر وجود دارد:
- یک دفتر خاطرات غذا و خلق و خو داشته باشید. شناسایی محرک های شخصی گام مهمی در یادگیری نحوه کنترل تکانه های پرخوری است.
- ذهن آگاهی را تمرین کنید. این می تواند به افزایش آگاهی از محرک های پرخوری کمک کند و در عین حال به افزایش خودکنترلی و حفظ پذیرش خود کمک کند.
- کسی را پیدا کنید که با او صحبت کنید. داشتن حمایت مهم است، چه از طریق شریک زندگی، خانواده، یک دوست، گروه‌های حمایتی پرخوری یا آنلاین
- غذاهای سالم را انتخاب کنید. رژیم غذایی متشکل از غذاهای سرشار از پروتئین و چربی های سالم، وعده های غذایی منظم و غذاهای کامل به رفع گرسنگی و تامین مواد مغذی مورد نیاز کمک می کند.
- ورزش را شروع کنید. ورزش می تواند به کاهش وزن، بهبود تصویر بدن، کاهش علائم اضطراب و تقویت خلق و خوی کمک کند.
- به اندازه کافی خوابیدن. کمبود خواب با دریافت کالری بیشتر و الگوهای غذایی نامنظم مرتبط است. توصیه می شود حداقل 7 تا 8 ساعت خواب خوب در شب داشته باشید
خلاصه
CBT و IPT بهترین گزینه های درمانی برای BED هستند. راهبردهای دیگر: یادداشت روزانه غذا و خلق و خو، تمرین ذهن آگاهی، یافتن حمایت، انتخاب غذاهای سالم، ورزش و خواب کافی.
BED یک اختلال رایج در تغذیه و خوردن است که در صورت عدم درمان می تواند به طور جدی بر سلامت فرد تأثیر بگذارد.
این بیماری با اپیزودهای مکرر و کنترل نشده خوردن مقادیر زیاد غذا است. که اغلب با احساس شرم و گناه همراه است.
می تواند اثرات منفی بر سلامت کلی، وزن بدن، عزت نفس و سلامت روان داشته باشد.
خوشبختانه، درمان های بسیار موثری برای BED در دسترس هستند، از جمله CBT و IPT. همچنین بسیاری از استراتژی های سبک زندگی سالم وجود دارد که می توانند در زندگی روزمره گنجانده شوند.
برای دریافت مشاوره با همکاران ما در انیستیتو سلامت مغز دانا تماس بگیرید.
دانشجوی دکتری پژوهشی ارگونومی شناختی، عاشق یادگیری، عاشق خواب و مباحث مرتبط با آن و عاشق دانستن درباره عملکردهای شناختی انسان… خوشحالم که در این بستر، فرصت اشتراک اطلاعات با شما عزیزان را دارم.