اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) یک اختلال شخصیتی است که در آن افراد نسبت به خود نظری متورم دارند. آنها همچنین نیاز شدیدی به تحسین و توجه دیگران دارند.
افراد مبتلا به NPD ممکن است به طور کلی ناراضی و ناامید باشند وقتی که به آنها تحسین یا لطف خاصی که فکر می کنند سزاوار آن هستند داده نمی شود. دیگران ممکن است آنها را به عنوان افراد مغرور ببینند و از بودن در کنارشان لذت نبرند.
NPD می تواند در بسیاری از زمینه های زندگی مشکلاتی ایجاد کند، از جمله:
- کار
- مدرسه
- روابط
با این حال، این اختلال را می توان با گفتار درمانی و بهبود سبک زندگی خاص مدیریت کرد.
شناسایی ویژگی های اختلال شخصیت خودشیفته (NPD)
افراد مبتلا به NPD معمولاً به شرح زیر توصیف می شوند:
- مغرور
- خود محور
- مطالبه گر
آنها اغلب عزت نفس بالایی دارند و ممکن است معتقد باشند که در مقایسه با افراد دیگر برتر یا خاص هستند. با این حال، به نظر می رسد که آنها نیاز به تحسین و تحسین بیش از حد دارند، و ممکن است واکنش ضعیفی به انتقادات درک شده نشان دهند.
افراد خودشیفته همچنین تمایل دارند استعدادها و دستاوردهای خود را اغراق کنند و در عین حال استعدادهای دیگران را کم اهمیت جلوه دهند. آنها معمولاً درگیر قدرت، موفقیت و زیبایی هستند. آنها حتی ممکن است در رفتارهای تکانشی مانند رابطه جنسی پرخطر و قمار شرکت کنند.
برخی از صفات NPD ممکن است شبیه اعتماد به نفس به نظر برسند. با این حال، اعتماد به نفس سالم و NPD یک چیز نیستند.
افرادی که عزت نفس سالمی دارند معمولاً متواضع هستند، در حالی که افراد مبتلا به NPD تقریباً هرگز چنین نیستند. آنها تمایل دارند خود را بر روی یک پایه قرار دهند و خود را بهتر از دیگران بدانند.
علائم اختلال شخصیت خودشیفته (NPD)
NPD معمولا در اوایل بزرگسالی ظاهر می شود. افراد مبتلا به این اختلال ممکن است تشخیص ندهند که مشکلی دارند زیرا بر خلاف تصور آنها از خود است. ممکن است NPD داشته باشید اگر:
- شما را فردی متظاهر و خودستایی می بینید که باعث می شود دیگران از شما دوری کنند
- روابط شما محقق نمی شود
- وقتی همه چیز مطابق میل شما پیش نمی رود، ناراضی، عصبانی و گیج می شوید
- شما مشکلات مداومی دارید با:
- کار
- مدرسه
- روابط
- امور مالی
- الکل
- مواد مخدر
اگر فکر می کنید که NPD دارید، یک قرار ملاقات با پزشک یا یک متخصص سلامت روان تعیین کنید. آنها می توانند تشخیص دهند که آیا شما این اختلال شخصیت را دارید یا خیر و درمان هایی را برای کمک به مدیریت علائم پیشنهاد می کنند.
پزشکان و متخصصان سلامت روان اغلب از نسخه جدید راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) که توسط انجمن روانپزشکی آمریکا منتشر شده است، برای تشخیص اختلالات روانی مانند NPD استفاده می کنند. معیارهای تشخیصی DSM-5 برای NPD شامل صفات زیر است:
- داشتن یک احساس خود برتر بینی
- نیاز به تحسین و تمجید مداوم
- انتظار درمان ویژه به دلیل برتری درک شده
- دستاوردها و استعدادهای اغراق آمیز
- واکنش منفی به انتقاد
- درگیر تخیلات در مورد قدرت، موفقیت و زیبایی
- بهره بردن از دیگران
- ناتوانی یا عدم تمایل به شناخت نیازها و احساسات دیگران
- رفتار متکبرانه
برای تعیین اینکه آیا این معیارها را دارید، پزشک یا متخصص سلامت روان از شما بخواهد که یک پرسشنامه را پر کنید. همچنین ممکن است برای سایر اختلالات روانی و شرایط سلامتی مورد آزمایش قرار بگیرید.
علل اختلال شخصیت خودشیفته (NPD)
علل NPD به خوبی شناخته نشده است. با این حال، تصور می شود که نقص های ژنتیکی ارثی مسئول بسیاری از موارد NPD باشد. عوامل محیطی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- سوء استفاده یا بی توجهی در دوران کودکی
- نوازش بیش از حد والدین
- انتظارات غیر واقعی از والدین
- بی بندوباری جنسی (اغلب با خودشیفتگی همراه است)
- تأثیرات فرهنگی
درمان اختلال شخصیت خودشیفته (NPD)
درمان NPD در درجه اول شامل گفتگو درمانی است که به عنوان روان درمانی نیز شناخته می شود. اگر علائم NPD در کنار افسردگی یا وضعیت سلامت روان دیگری رخ دهد، ممکن است از داروهای مناسب برای درمان اختلال دیگر استفاده شود. با این حال، هیچ دارویی برای درمان NPD وجود ندارد.
گفتار درمانی می تواند به شما کمک کند یاد بگیرید که چگونه با دیگران ارتباط بهتری برقرار کنید تا روابط شما لذت بخش تر، صمیمی تر و با ارزش تر شود. ایجاد تعاملات مثبت با افراد دیگر می تواند زمینه های مختلف زندگی شما را تا حد زیادی بهبود بخشد. گفتار درمانی همچنین می تواند به شما نشان دهد که چگونه:
- همکاری خود را با همکاران و همسالان خود بهبود بخشید
- روابط شخصی خود را حفظ کنید
- نقاط قوت و پتانسیل خود را بشناسید تا بتوانید انتقادات یا شکست ها را تحمل کنید
- احساسات خود را درک کرده و مدیریت کنید
- با هر گونه مشکل عزت نفس کنار بیایید
- اهداف واقع بینانه برای خود تعیین کنید
از آنجایی که تغییر ویژگی های شخصیتی ممکن است دشوار باشد، ممکن است چندین سال درمان طول بکشد تا بهبودی را مشاهده کنید. در طول این مدت، ممکن است شروع به درمان به عنوان اتلاف وقت کنید و وسوسه شوید که آن را ترک کنید. با این حال، مهم است که به درمان پایبند باشید.
در تمام جلسات درمانی خود شرکت کنید و هر دارویی را طبق دستور مصرف کنید. با گذشت زمان، تفاوتی در خود و روابط خود با دیگران خواهید دید.
درمان‌های سبک زندگی زیر ممکن است در حین انجام درمان به شما کمک کند.
- از الکل، مواد مخدر و سایر موادی که باعث ایجاد رفتارهای منفی می شوند، اجتناب کنید.
- حداقل سه بار در هفته ورزش کنید تا به تقویت روحیه کمک کنید.
- برای کاهش استرس و اضطراب ، در تکنیک های آرامش بخش، مانند یوگا و مدیتیشن شرکت کنید.
بهبودی از اختلال شخصیت خودشیفته زمان بر است. با در نظر گرفتن اهداف بهبودی خود و یادآوری اینکه می توانید برای ترمیم روابط آسیب دیده تلاش کنید تا شاید از زندگی خود راضی تر شوید، انگیزه خود را حفظ کنید.
چشم انداز فردی مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) چیست؟
مزایای درمان ممکن است بسته به شدت علائم و تمایل شما به درمان متفاوت باشد.
با این حال، به طور کلی، علائم NPD معمولاً با گذشت زمان بهبود می یابند. اگر با انگیزه بمانید و فعالانه برای تغییر تلاش کنید، احتمالاً می توانید روابط آسیب دیده را ترمیم کنید. و از زندگی روزمره خود رضایت بیشتری پیدا کنید.
زندگی با اختلال شخصیت خودشیفته (NPD)
در حالی که درمان اختلال شخصیت خودشیفته می تواند چالش برانگیز باشد، اما می توانید با آن کار کنید. مراجعه به یک درمانگر یا روانشناس برای مشاوره می تواند بسیار مفید باشد، همانطور که می تواند نحوه تفکر و تعامل شما با دیگران را هر روز تغییر دهید.
به یاد داشته باشید که شما مسئول رفتار خود هستید و هر زمان که بخواهید می توانید آن را تغییر دهید.
سوال:
چگونه می توانم با فردی که اختلال شخصیت خودشیفته دارد رفتار کنم؟
جواب:
این بستگی به رابطه شما با فرد مبتلا به NPD دارد. اگر این یک آشنایی معمولی باشد، ممکن است بتوانید برای مدت کوتاهی با آنها کنار بیایید، یا حتی ممکن است تمایل داشته باشید که به طور کلی از آنها دوری کنید. با این حال، اگر فرد مبتلا به NPD یکی از اعضای خانواده است، و شما مایل به قربانی کردن رابطه نیستید، باید رفتار خود را در رابطه با رفتار فرد مبتلا به NPD اصلاح کنید.
- رز AB و همکاران. (2015). بیماران خودشیفته: درک و مدیریت احساسات و رفتارها. DOI:
10.4088/PCC.15f01823 - رایت AGC و همکاران (2018). تأثیر خودشیفتگی بیمارگونه بر فرآیندهای بین فردی و عاطفی در تعاملات اجتماعی. doi:
10.1037/abn0000286
دانشجوی دکتری پژوهشی ارگونومی شناختی، عاشق یادگیری، عاشق خواب و مباحث مرتبط با آن و عاشق دانستن درباره عملکردهای شناختی انسان… خوشحالم که در این بستر، فرصت اشتراک اطلاعات با شما عزیزان را دارم.