اختلال افسردگی مداوم چیست؟ نشانه و درمان دیستایمی

اختلال افسردگی مداوم چیست؟ نشانه و درمان دیستایمی با هم بشنویم:

اختلال افسردگی مداوم (PDD)، که قبلا به عنوان دیس تایمیا شناخته می شد، یک اختلال خلقی است که با یک نوع خفیف تر اما مزمن افسردگی مشخص می شود. اما دقیقا افسردگی مداوم چیست و علائم آن چه فرقی با انواع دیگر افسردگی دارد و چگونه درمان میشود؟

این تشخیص طیفی از شدت را منعکس می کند که می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. با این حال، در شدیدترین شکل خود، هنوز معیارهای افسردگی اساسی را برآورده نمی کند. اساساً، یک حالت افسردگی طولانی مدت با علائم کمتر از اختلال افسردگی اساسی (MDD) است.

اختلال افسردگی مداوم در مقابل دیستایمیا

در سال 2013، ویرایش پنجم “دستورالعمل تشخیصی و آماری اختلالات روانی” (DSM-5) دیس تایمی و اختلال افسردگی اساسی مزمن را در یک تشخیص جدید به نام “اختلال افسردگی مداوم (دیستیمیا)” با ذکر دیس تایمی در پرانتز ادغام کرد. این تغییرات تشخیصی برای انعکاس این واقعیت ایجاد شد که از نظر علمی یا بالینی تمایز معنی‌داری بین اختلال افسردگی اساسی “مزمن” و آنچه قبلاً به عنوان اختلال دیس تایمیک شناخته می‌شد وجود ندارد.

آخرین نسخه DSM در سال 2022 منتشر شد و دارای برخی اصلاحات متنی (DSM-5-TR) است، از جمله حذف “(دیستیمیا)” که زمانی پس از تشخیص اختلال افسردگی مداوم انجام شد. انجمن روانپزشکی آمریکا توضیح داد که تغییرات کافی در معیارهای تشخیصی ایجاد شده است که حفظ آن ممکن است «گمراه‌کننده و بالقوه گیج‌کننده» باشد.

واژه دیستایمیا از ریشه یونانی dys به معنای “بیمار” یا “بد” و تیمیا به معنای “ذهن” یا “احساسات” گرفته شده است. اصطلاح دیستیمیا به حالت مزمن افسردگی اشاره دارد.

علائم اختلال افسردگی مداوم

علائم اختلال افسردگی مداوم (PDD) بسیار شبیه به اختلال افسردگی اساسی است. با این حال، طیف وسیع تری از علائم موجود در فهرست معیارهای افسردگی اساسی وجود دارد. شما باید سه علامت از هفت علامت اختلال افسردگی مداوم را داشته باشید، در مقابل پنج علامت از نه علامت برای اختلال افسردگی شدید.

علامت اصلی اختلال افسردگی مداوم تقریباً هر روز خلق و خوی غمگین یا افسرده داشتن است. در کودکان، خلق و خوی ممکن است به صورت تحریک پذیری ظاهر شود.

علاوه بر خلق افسرده/تحریک پذیر، حداقل دو مورد از علائم زیر نیز وجود دارد:

• تغییر در اشتها (کم اشتهایی یا پرخوری)
• مشکلات خواب (خواب خیلی کم یا زیاد)
• کمبود انرژی یا خستگی
• عزت نفس ضعیف
• ناامیدی یا احساس گیر افتادن
• مشکل در تمرکز یا مشکل در تصمیم گیری

علائم دیگر در لیست معیارهای افسردگی اساسی، (که در لیست اختلال افسردگی مداوم گنجانده نشده است)، عبارتند از:

• از دست دادن علاقه یا احساس لذت از بیشتر (اگر نه همه) فعالیت ها
• علائم روانی حرکتی (بی قراری یا کندی حرکات)
• احساس بی ارزشی و/یا تجربه احساس گناه بیش از حد
• افکار مکرر مرگ یا احساس خودکشی

بازه زمانی اختلال افسردگی مداوم

علائم اختلال افسردگی مداوم مزمن است، به این معنی که افراد در اکثر روزها برای یک دوره حداقل دو ساله خلق افسرده را تجربه می کنند. بازه زمانی برای کودکان و نوجوانان به یک سال کاهش یافته است. در آن چارچوب زمانی دو ساله برای بزرگسالان، آنها نمی توانند هر بار بیش از دو ماه بدون علائم باشند.

در حالی که اختلال افسردگی اساسی علائم بیشتری را شامل می شود، بازه زمانی آن کوتاه تر است. تشخیص افسردگی اساسی مستلزم علائمی است که حداقل دو هفته طول بکشد. با این حال، اغلب چندین ماه طول می کشد. اکثریت (80 درصد) افراد طی یک سال به طور کامل بهبود یافته اند.

افراد مبتلا به اختلال افسردگی اساسی ممکن است به طور کامل بهبود یابند و دیگر هرگز یک دوره افسردگی اساسی را تجربه نکنند. با این حال، تجربه یک دوره از اختلال افسردگی اساسی یک عامل خطر برای ایجاد اختلال افسردگی مداوم و/یا دوره‌های افسردگی اساسی مکرر در آینده است.

افسردگی مضاعف

فردی که معیارهای تشخیصی اختلال افسردگی مداوم را داشته باشد نیز می تواند دوره های افسردگی اساسی را تجربه کند. با این حال، هنگامی که دوره افسردگی اساسی پایان یافت، به جای عدم وجود علائم افسردگی، به حالت خفیف قبلی افسردگی مزمن بازگشته است. این وقوع همزمان اختلال افسردگی مداوم و اختلال افسردگی اساسی گاهی اوقات به عنوان افسردگی مضاعف شناخته می شود.

سن شروع

تمایز دیگر این است که اختلال افسردگی مداوم ممکن است زودتر از اختلال افسردگی اساسی شروع شود، و علائم آن برای اولین بار در دوران کودکی، نوجوانی یا بزرگسالی ظاهر می شود. احتمال بروز اختلال افسردگی اساسی بعد از بلوغ بیشتر است و در اوایل بزرگسالی به اوج خود می رسد، اما می تواند در هر زمانی در بزرگسالی رخ دهد.

علل اختلال افسردگی مداوم

مانند سایر اشکال افسردگی، علت دقیق اختلال افسردگی مداوم مشخص نیست، اما تعدادی از عوامل وجود دارد که اعتقاد بر این است که نقش دارند، از جمله:

خلق و خوی:

افراد مبتلا به اختلال افسردگی مداوم تمایل به درجه بالاتری از احساسات منفی دارند. اختلال شخصیت مرزی اغلب در کنار اختلال افسردگی مداوم  تشخیص داده می شود.

عوامل محیطی:

• متغیرهای موقعیتی مانند از دست دادن عزیزان یا جدایی والدین، ناملایمات دوران کودکی، استرس طولانی مدت، غم و اندوه، تغییرات عمده زندگی و تروما.
• ژنتیک: تحقیقات نشان می‌دهد که داشتن اعضای خانواده نزدیک با سابقه افسردگی، خطر ابتلا به افسردگی را دو برابر می‌کند.
• شیمی مغز: تعادل انتقال دهنده های عصبی (سروتونین، نوراپی نفرین یا دوپامین) در مغز می تواند در شروع افسردگی نقش داشته باشد. برخی از عوامل محیطی، مانند استرس طولانی مدت، در واقع می توانند این مواد شیمیایی مغز را تغییر دهند.

در بسیاری از موارد، این عوامل خطر ابتلا به افسردگی را افزایش می دهند.

تایید تشخیص اختلال افسردگی مداوم

هیچ  تست آزمایشگاهی برای تشخیص دیس تایمی یا هر نوع دیگری از افسردگی وجود ندارد. اگر علائم افسردگی را تجربه می کنید، پزشک علائم و سابقه پزشکی شما را ارزیابی می کند. از شما سوالاتی در مورد ماهیت، شدت و مدت علائم شما پرسیده می شود.

پزشک شما ممکن است معاینه انجام دهد و دستور دهد تا وجود هر گونه بیماری که ممکن است باعث علائم شما شود را رد کند. برای دریافت تشخیص اختلال افسردگی مداوم، پزشک شما باید تشخیص دهد که علائم شما را نمی‌توان با استفاده از مواد مخدر یا الکل، یک بیماری یا اختلال روانی دیگر توضیح داد.

به منظور تشخیص اختلال افسردگی مداوم، پزشک بررسی خواهد کرد که آیا علائم شما با معیارهای تشخیصی ذکر شده در DSM-5-TR مطابقت دارد، که شامل الزامات طول مدت همانطور که قبلا ذکر شد نیز می باشد.

در نهایت، علائم باید منجر به ناراحتی قابل توجه یا اختلال در عملکرد طبیعی شوند.

تشخیص اختلال افسردگی مداوم گاهی اوقات دشوار است زیرا علائم آنقدر طولانی هستند که بسیاری از مردم شروع به این باور می کنند که علائم آنها صرفاً بخشی از شخصیت آنها است یا تعیین می کند “آنها چه کسی هستند” به جای اینکه نتیجه بگیرند وضعیتشان یک وضعیت قابل درمان است. یا ممکن است این احساسات را فقط به گیر افتادن در یک وضعیت نسبت دهند نه به عنوان علائم یک بیماری سلامت روان.

با توجه به انجمن روانپزشکی آمریکا، بین 0.5٪ تا 1.5٪ از بزرگسالان در ایالات متحده هر سال اختلال افسردگی مداوم را تجربه می کنند. یک مطالعه در سال 2017 نشان داد که شیوع اختلال افسردگی مداوم در طول زندگی با دوره های افسردگی اساسی 15.2٪ بود.

درمان اختلال افسردگی مداوم

درمان اختلال افسردگی مداوم مشابه درمان سایر اشکال افسردگی است. به طور کلی، ترکیبی از روان درمانی و داروها موثرترین است.

روان درمانی

روان درمانی ممکن است شامل طیف وسیعی از تکنیک های مختلف باشد، اما دو روشی که اغلب مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از درمان شناختی رفتاری (CBT) و درمان بین فردی (IPT).

• CBT: این نوع درمان بر یادگیری شناسایی و تغییر الگوهای فکری منفی اساسی که اغلب به احساس افسردگی کمک می کند، متمرکز است.
• IPT: این درمان شبیه CBT است، اما بر شناسایی مشکلات در روابط و ارتباطات و سپس یافتن راه‌هایی برای بهبود در نحوه ارتباط و تعامل با دیگران تمرکز دارد.

دارو

انواع مختلفی از داروهای ضد افسردگی وجود دارد که ممکن است برای درمان اختلال افسردگی مداوم تجویز شوند، از جمله:

مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs):

این داروها شامل سرترالین زولوفت (سرترالین) و پروزاک (فلوکستین) هستند. SSRI ها با افزایش سطح سروتونین در مغز عمل می کنند که می تواند به بهبود و تنظیم خلق و خو کمک کند.

مهارکننده های بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین (SNRIs):

این داروها عبارتند از سیمبالتا (دولوکستین) و پریستیک (دوسونلافاکسین). SNRI ها با افزایش در دسترس بودن سروتونین و نوراپی نفرین در مغز کار می کنند.

مکمل های گیاهی مانند خار مریم، گزارش شده است که در موارد افسردگی خفیف تا متوسط ​​مفید است. در حالی که به نظر می رسد خار مریم و سایر گزینه های درمانی طبیعی برای برخی از افراد مبتلا به افسردگی موثر هستند، مهم است که هرگز بدون مشورت با پزشک خود هیچ مکملی مصرف نکنید.

هنگامی که این داروی گیاهی با داروهای ضد افسردگی ترکیب شود، ممکن است منجر به عارضه خطرناکی به نام سندرم سروتونین شود.

مقابله با اختلال افسردگی مداوم

کارهای مختلفی وجود دارد که افراد می توانند برای مقابله با افسردگی مداوم انجام دهند. از آنجایی که این نوع افسردگی مزمن است، ترکیب تغییرات سبک زندگی و مراقبت از خود با درمان های پزشکی شما می تواند مفید باشد. برخی از کارهایی که می توانید انجام دهید که مکمل درمان و دارو هستند:

• از الکل و سایر مواد خودداری کنید.
• برنامه های روزانه ای ایجاد کنید که به ساختار و تعادل روز شما کمک می کند.
• رژیم غذایی سالم داشته باشید.
• یک برنامه خواب ثابت ایجاد کنید.
• هر هفته چندین بار ورزش منظم داشته باشید.
• خانه را ترک کنید و با دوستان برنامه ریزی کنید.
• تکنیک های مدیریت استرس مانند یادداشت روزانه، پیاده روی و تنفس عمیق را تمرین کنید.

انجام بسیاری از این کارها زمانی که احساس افسردگی می کنید می تواند چالش برانگیز باشد. در حالی که ممکن است بسیار سخت باشد، به یاد داشته باشید که لازم نیست همه آن ها را به طور کامل انجام دهید. حتی تغییرات کوچک نیز می تواند در روحیه و طرز فکر شما تفاوت ایجاد کند. به عنوان مثال، ممکن است با ایجاد اهداف کوچک شروع کنید و سپس به مرور زمان در آنها پیشرفت کنید.

حتی علائم بسیار خفیف افسردگی می تواند توانایی شما برای عملکرد و لذت بردن از زندگی را مختل کند، به ویژه زمانی که این علائم طولانی مدت باشند. خوشبختانه، درمان‌های مؤثری برای اختلال افسردگی مداوم وجود دارد که می‌تواند تفاوت عمده‌ای در سلامت و تندرستی شما ایجاد کند. با متخصص سلامت روان در مورد احساس خود صحبت کنید تا گزینه های درمانی مناسب شما را بررسی کند.

درمان افسردگی در شیراز در کلینیک سلامت مغز دانا

افسردگی می تواند سایه ای سنگین و طولانی بر زندگی شما بیفکند، اما در کلینیک سلامت مغز دانا، نور امید وجود دارد. مرکز سلامت مغز که به دلیل تخصص و مراقبت دلسوزانه اش مشهور است، متحد شما در مبارزه با افسردگی است.

برداشتن اولین قدم اغلب سخت ترین است. مرکز سلامت مغز آن را ساده کرده است. برای رزرو نوبت و شروع سفر خود به سمت بهبودی، اینجا کلیک کنید.

همین حالا می توانید نوبت خود را از طریق لینک زیر رزرو کنید!

شما شایسته دریافت بهترین ها هستید. همین امروز زمان مشاوره خود را تنظیم کنید! با ما در تماس باشید.

07136476172-09172030360

آدرس: شیراز بلوار بعثت (حدفاصل چهارراه خلدبرین و فلکه سنگی) مجتمع پزشکی مریم طبقه پنجم – انستیتو سلامت مغز

ایمیل: [email protected]

اینستاگرام: danabrain.ir@