بیمارهای زوال عصبی یا یا تخریب سلول های عصبی

بیمارهای زوال عصبی یا یا تخریب سلول های عصبی شرایطی هستند که به تدریج به بخش‌هایی از سیستم عصبی، به‌ویژه بخش‌هایی از مغز آسیب می‌زنند و آن را از بین می‌برند. این شرایط معمولاً به آرامی ایجاد می شوند و اثرات و علائم آن در اواخر زندگی ظاهر می شوند.

اصطلاح بیمارهای زوال عصبی یا تخریب سلول های عصبی فقط به  نوعی از شرایط  یا بیماری اشاره نمی کند. در عوض، اصطلاحی است که برای چندین نوع شرایط یا بیماری کاربرد دارد.

انواع بیمارهای زوال عصبی یا یا تخریب سلول های عصبی

برخی از انواع اصلی بیماری‌های دژنراتیو مغزی عبارتند از (اما محدود به آنها نمی‌شود):

بیماری‌های زوال عقل :

• این بیماری‌ها باعث آسیب تدریجی به نواحی مختلف مغز می‌شوند و باعث می‌شوند نورون‌ها در چندین ناحیه از مغز شما بمیرند. بسته به نواحی تحت تأثیر مغز، می تواند طیف گسترده ای از علائم را ایجاد کند. این موارد شامل بسیاری از شرایط، مانند بیماری آلزایمر ، دمانس فرونتوتمپورال ، انسفالوپاتی تروماتیک مزمن (CTE)، دمانس بدن لوی و انسفالوپاتی است.

بیماری‌های دمیلینه‌کننده :

• این بیماری‌ها شامل آسیب یا از دست دادن میلین است که بر ارسال و انتقال سیگنال‌های عصبی تأثیر می‌گذارد. به عنوان مثال می توان به مولتیپل اسکلروزیس (MS) و اختلال طیف نورومیلیت اپتیکا (NMOSD) اشاره کرد.

بیماری‌های پارکینسونیسم :

• این بیماری‌ها به دلیل آسیب به نورون‌های خاصی در مغز اتفاق می‌افتد که به مدیریت هماهنگی و کنترل دقیق حرکات عضلانی کمک می‌کنند. این موضوع شامل بیماری پارکینسون و سایر اشکال پارکینسونیسم است (پارکینسونیسم، اصطلاح کلی برای شرایطی که شبیه پارکینسون هستند).

بیماری های نورون حرکتی :

• این بیماری ها زمانی اتفاق می افتد که نورون هایی که حرکت را کنترل می کنند از بین می روند. به عنوان مثال می توان به اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS، که اغلب به عنوان “بیماری لو گریگ” شناخته می شود) و فلج فوق هسته ای پیشرونده (PSP) اشاره کرد.

بیماری‌های پریون :

• این بیماری نوعی بیماری که به دلیل تا خوردن نادرست پروتئین هست و در مدت زمان نسبتاً کوتاهی باعث آسیب جدی مغز می‌شوند. (اکثر افراد بیش از یک سال زنده نمی‌مانند). بیماری Creutzfeldt-Jakob شایع ترین آنهاست و بیشتر موارد ابتلا به دلایل نامعلومی رخ می دهد. همچنین می تواند ژنتیکی باشد (مدت زمان بقای افراد مبتلا بین یک تا 10 سال است).
• بین بیماری های مختلف مغزی محل های دژنراتیو  یکسان مغزی وجود دارد. بسیاری از آنها علائم مشترک دارند و دلایلی دارند که به طور مشابه عمل می کنند.

بیماری های دژنراتیو مغز چقدر شایع هستند؟

بیماری‌های دژنراتیو مغز غیر معمول هستند. محققان تخمین می زنند که آنها بیش از 50 میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهند.

بیشتر این شرایط به شدت با سن مرتبط هستند و احتمال بروز آنها در افراد بالای 65 سال بسیار بیشتر است . (اما برخی از بیماری ها مانند بیماری هانتینگتون و ALS اغلب زودتر ظاهر می شوند). سازمان بهداشت جهانی (WHO) پیش بینی کرده است که تعداد افراد بالای 65 سال در 30 سال آینده حداقل دو برابر خواهد شد. این بدان معناست که تعداد افراد مبتلا به بیماری های عصبی نیز با سرعت مشابهی افزایش می یابد.

علائم بیماری های عصبی چیست؟

علائم بیماری های عصبی بسیار متفاوت است. برخی ممکن است ارتباط آشکاری با یک بیماری دژنراتیو مغز داشته باشند. سایر علائم ممکن است بدون آزمایش پزشکی خاص کاملاً نامرتبط به نظر برسند.

به طور کلی، انواع مختلف شرایط باعث علائم زیر می شوند:

• بیماری های نوع زوال عقل : این بیماری ها باعث سردرگمی، از دست دادن حافظه، مشکل در تفکر یا تمرکز، و تغییر رفتار می شوند.
• بیماری های دمیلینه کننده : علائم شایع شامل گزگز یا بی حسی، درد، اسپاسم عضلانی، ضعف و فلج، مشکلات هماهنگی و خستگی است.
• اختلالات و بیماری‌های پارکینسونیسم : این بیماری‌ها اغلب شامل حرکات آهسته، لرزش ، مشکلات تعادلی، مشکل در حرکت گام‌ها و بروز حالت خمیده بدن هستند.
• و بیماری‌های نورون حرکتی : این بیماری‌ها بر بخش‌هایی از مغز و سیستم عصبی که مسئول کنترل ماهیچه‌ها هستند تأثیر می‌گذارند. با مرگ نورون ها در آن نواحی، فرد کنترل عضلات را از دست می دهد. که باعث ضعف و در نهایت فلج می شود.

چرا علائم ممکن است بسیار متفاوت باشد؟

علائم بیماری های عصبی می تواند به طور گسترده ای متفاوت باشد، حتی در بین افراد با شرایط مشابه. تعدادی دلیل برای این امر وجود دارد:

• مغز هر فردی منحصر به فرد است . هیچ دو مغزی دقیقاً به یک شکل شکل نمی‌گیرند یا کار نمی‌کنند. این بدان معناست که یک بیماری هنوز هم می تواند دو نفر را متفاوت تحت تأثیر قرار دهد.
• بیماری های عصبی به دلایل مختلفی رخ می دهند . علل احتمالی می تواند به طور گسترده ای برای این شرایط متفاوت باشد، حتی در شرایطی از همان نوع.
• علائم بستگی به چیزی دارد که تحت تأثیر قرار گرفته است . بخش هایی از مغز یا سیستم عصبی شما که تحت تأثیر قرار گرفته است، علائم این شرایط را تعیین می کند.

چه چیزی باعث بیماری های عصبی می شود؟

برخی از بیماری های عصبی یک علت واحد دارند که ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی می توانند آن را شناسایی کنند. اما در بسیاری از موارد، یک علت واحد وجود ندارد. در عوض، تحقیقات نشان می‌دهد که عوامل متعددی احتمالاً در ایجاد بیماری‌های عصبی نقش دارند. و مواقعی وجود دارد که ارائه دهندگان ممکن است نتوانند دلیلی پیدا کنند – که می تواند برای کسی که یکی از این شرایط یا عزیزانش را دارد ناامید کننده باشد.

تا کنون، کارشناسان ده ها علت یا عامل خطر احتمالی را شناسایی کرده اند. اینها معمولاً به چند دسته خاص تقسیم می شوند، از جمله:

سن :

به طور کلی این مهم ترین عامل در ایجاد بیماری های عصبی است. این شرایط ارتباط قوی با سن دارد. هر چه سن شما بیشتر باشد، شانس شما برای رشد بیماری بیشتر است. برخی از بیماری‌های دژنراتیو مغزی می‌توانند زودتر در زندگی شروع شوند، اما کمتر رایج است.

ژنتیک :

بسیاری از بیماری‌های نورودژنراتیو پیوند قوی با سابقه خانوادگی دارند. این امر اغلب به دلیل جهش های خاصی است که می توانید به ارث ببرید که خطر شما را افزایش می دهد. جهش های خود به خودی نیز می توانند اتفاق بیفتند و گاهی اوقات ترکیبی از ژن ها نقش دارند.

محیط :

محیط شما می تواند عامل اصلی ایجاد این شرایط باشد. قرار گرفتن در معرض آلودگی، مواد شیمیایی و سموم، انواع خاصی از عفونت ها و حتی محل زندگی شما ممکن است نقش داشته باشند . (به عنوان مثال، سطوح پایین ویتامین D، که هر چه دورتر از خط استوای زمین زندگی می کنید، شایع تر است، ارتباطی با نوع بیماریهای زوال عقل دارد.).

سابقه پزشکی :

سابقه پزشکی شما و رویدادهای سلامتی گذشته، همگی می توانند در ایجاد بیماری های عصبی نقش داشته باشند. برخی از بیماری های عصبی ممکن است به دلیل رویدادهای پزشکی خاص اتفاق بیفتند یا به دلیل آنها بدتر شوند. برخی از نمونه‌ها عبارتند از سرطان، انواع خاصی از عفونت‌ها، اگر آسیب به سر داشته‌اید و موارد دیگر.

عادات، روال و انتخاب‌ها :

مثال‌هایی شامل آنچه می‌خورید، میزان تحرک شما، مصرف یا عدم استفاده از محصولات تنباکو، میزان مصرف الکل و بسیاری موارد دیگر می‌شود.

عوارض بیماری های عصبی چیست؟

عوارض ناشی از بیماری های عصبی شایع است زیرا این بیماری ها به بخش هایی از مغز و سیستم عصبی آسیب می رسانند. با بدتر شدن آسیب، توانایی هایی را که مناطق آسیب دیده زمانی کنترل می کردند، از دست می دهید. چند نمونه از این موارد عبارتند از:

• اختلالات حرکتی بر قدرت، انعطاف، چابکی و رفلکس شما تأثیر می گذارد. وقتی این موارد کاهش می یابد، خطر زمین خوردن و شکستگی شما افزایش می یابد.
• اختلالات نورون حرکتی باعث فلج تدریجی می شود. هنگامی که این بر عضلات کنترل کننده تنفس تأثیر می گذارد، خطر ابتلا به ذات الریه و سایر بیماری های تنفسی را افزایش می دهد.
• بیماری های نوع زوال عقل بر حافظه، قضاوت و تفکر تأثیر می گذارد. با بدتر شدن این وضعیت، افراد معمولاً به دلیل خطراتی که برای سلامت و ایمنی آنها وجود دارد، دیگر نمی توانند مستقل زندگی کنند.

چگونه تشخیص داده می شود؟

تشخیص بیماری نورودژنراتیو بسته به شرایطی که دارید متفاوت است. ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی می توانند با یک معاینه عصبی ساده و با پرسیدن سوالاتی از شما یا عزیزانتان در مورد علائم و سابقه پزشکی شروع کنند.

سایر بیماری ها با آزمایش های خاص قابل تشخیص هستند. برخی از این موارد عبارتند از:

آزمایش‌های آزمایشگاهی :

آزمایش‌های خون و آزمایش‌های ژنتیکی گاهی اوقات تمام آن چیزی است که برای تشخیص برخی بیماری‌های تخریب‌کننده عصبی لازم است.

اسکن تصویربرداری :

اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) ، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (اسکن MRI) و سایر آزمایش‌های تصویربرداری اغلب در تشخیص این شرایط بسیار مهم هستند. این آزمایش های تصویربرداری به پزشک اجازه می دهند تا مغز شما را ببینند و تعیین کنند که آیا آسیب یا تغییراتی وجود دارد که نشان دهد شما یک بیماری تخریب کننده عصبی دارید یا خیر؟ و علل دیگر را رد کنند.

هیستوپاتولوژی (تجزیه و تحلیل بافت میکروسکوپی) پس از مرگ :

برخی از بیماری های تخریب کننده عصبی، مانند بیماری پیک یا آنسفالوپاتی تروماتیک مزمن، تا زمانی که فرد زنده هست قابل تشخیص نیستند. پزشکان می توانند تا زمانی که فرد زنده هست به این وضعیت مشکوک شوند، اما تنها راه برای تایید قطعی تشخیص این است که پس از کالبد شکافی به نمونه هایی از مغز فرد زیر میکروسکوپ نگاه کنند.

بسته به شرایطی که فرد دارد یا علائمی که نشان می دهد، آزمایشات دیگری نیز امکان پذیر است. این آزمایشات می توانند بسیار متفاوت باشند زیرا بستگی به ناحیه ای از مغز فرد دارد که بر آن تأثیر می گذارند. پزشک بهترین فردی است که به بیمار  می‌گوید چه آزمایش‌هایی را در شرایط  بیمار توصیه می‌کنند و چرا.

بیماری های عصبی چگونه درمان می شوند و آیا درمانی وجود دارد؟

متأسفانه همه بیمارهای زوال عصبی یا یا تخریب سلول های عصبی غیرقابل درمان هستند. این بیماری ها سلول های مغز را از بین می برند که برگشت آن غیرممکن است.

برخی از بیماری های نورودژنراتیو بسته به علت رخ دادن آنها قابل درمان هستند. برخی از این شرایط به طور مستقیم قابل درمان هستند، بنابراین ممکن است بتوان اثرات آنها را مدیریت، محدود یا کاهش داد. سایر شرایط به طور مستقیم قابل درمان نیستند، اما ممکن است بتوان علائم را درمان کرد و کیفیت زندگی فرد را بهبود بخشید.

از آنجایی که درمان‌ها می‌توانند بسیار متفاوت باشند، پزشک بهترین فردی است که به بیمار می‌گوید چه درمان‌هایی ممکن است و کدام‌ها را توصیه می‌کند. اطلاعاتی که آنها ارائه می کنند مرتبط ترین و دقیق ترین خواهد بود زیرا جزئیات وضعیت فرد، سابقه پزشکی و موارد دیگر را نیز در نظر می گیرد. آنها همچنین می توانند در مورد عوارض جانبی و عوارضی که ممکن است تجربه کنید، آنچه را که باید مراقب باشید و هر ملاحظات دیگری به شما اطلاع دهند.

آیا می توان از این بیماری ها جلوگیری کرد؟

بیماری های عصبی به طور غیرقابل پیش بینی رخ می دهند. بیشتر آنها به دلایلی رخ می دهند که به طور کامل درک نشده اند. به دلیل هر دوی این واقعیت ها، قابل پیشگیری نیستند.

چگونه می توانم خطر ابتلا خود را کاهش دهم؟

در حالی که بیماری های عصبی قابل پیشگیری نیستند، کارهایی وجود دارد که می توانید برای کاهش خطر ابتلا به آن انجام دهید. از آنجا که این بیماری ها اغلب به دلیل ترکیبی از عوامل هستند، کاهش تعداد عوامل ممکن است به کاهش خطر کمک کند.

اقداماتی که می توانید برای کاهش خطر انجام دهید عبارتند از:

یک رژیم غذایی متعادل داشته باشید.

رژیم غذایی شما بر سلامت مغز شما تأثیر می گذارد. یک رژیم غذایی نامناسب می تواند مغز شما را در برابر ابتلا به یک اختلال عصبی آسیب پذیرتر کند. همچنین می‌تواند سایر شرایطی را که می‌توانند به آن‌ها کمک کنند (مانند سکته مغزی) احتمال وقوع را بیشتر کند.

از نظر بدنی فعال بمانید و وزن مناسب خود را حفظ کنید.

وزن و سطح فعالیت شما نیز بر مغز شما تأثیر می گذارد. شرایط و نگرانی های مرتبط با وزن، به ویژه مشکلات گردش خون مانند فشار خون بالا و شرایط متابولیک مانند دیابت نوع 2 نیز می توانند در این امر نقش داشته باشند.

در صورت نیاز از تجهیزات ایمنی استفاده کنید .

آسیب‌های سر، به‌ویژه ضربه‌های مغزی و آسیب‌های مغزی تروماتیک، می‌تواند خطر ابتلا به یک اختلال عصبی را به شدت افزایش دهد. این باعث می شود تجهیزات ایمنی برای جلوگیری از آسیب و محافظت از سلامت مغز شما در دراز مدت بسیار ارزشمند باشد.

سالانه به پزشک خود مراجعه کنید.

مراجعات برای بررسی سلامت می تواند به جلوگیری یا به تاخیر انداختن بیماری های مزمن پزشکی که ممکن است بعداً به بیماری های نورودژنراتیو  منجر شوند، کمک کند. این بررسی ها همچنین ممکن است به تشخیص زودتر بیماری های عصبی کمک کند. این  امر مفید است زیرا بسیاری از این شرایط در مراحل اولیه بسیار قابل درمان هستند.

اگر یکی از بیمارهای زوال عصبی یا یا تخریب سلول های عصبی داشته باشم چه انتظاری می توانم داشته باشم؟

از آنجایی که بسیاری از بیماری‌های نورودژنراتیو مختلف وجود دارد، آنچه می‌توانید انتظار داشته باشید بسته به عوامل بسیاری متفاوت خواهد بود. برخی از شرایط با سرعت های متفاوتی پیشرفت می کنند و ممکن است سال ها یا حتی دهه ها طول بکشد تا شدید شوند. بعضی از موارد می توانند سریعتر بدتر شوند. در نتیجه، ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما بهترین فردی است که به شما می‌گوید چه انتظاری باید داشته باشید.

هر چه مدت طولانی تری به بیماری نورودژنراتیو مبتلا باشید، احتمال بروز عوارض بیشتر می شود. متأسفانه، این شرایط می تواند منجر به کاهش کیفیت زندگی و در نهایت منجر به مرگ شود.

بیماری های عصبی چقدر طول می کشد؟

هنگامی که بیماری های عصبی ایجاد می شوند، شرایط دائمی و مادام العمر هستند.

چشم انداز بیماری های عصبی چیست؟

به طور کلی، بیماری‌های نورودژنراتیو همچنان بدتر می‌شوند و باعث درجاتی از ناتوانی می‌شوند. افراد مبتلا به این شرایط ممکن است نتوانند بدون استفاده از وسایل کمکی حرکت کنند. دیگران ممکن است در فکر کردن یا به خاطر آوردن مشکل داشته باشند، که در نهایت این ناتوانی ها به این معنی است که نمی توانند مستقل زندگی کنند. معمولاً افراد مبتلا به این شرایط به مراقبت های پزشکی 24 ساعته نیاز مانند خانه سالمندان یا یک محیط مشابه نیاز داشته باشند.

در صورت ابتلا به بیماری نورودژنراتیو چگونه از خودم مراقبت کنم؟

اگر یک بیماری عصبی دارید، مراقبت از خود ممکن است در اوایل ممکن باشد، اما در نهایت، برای مراقبت از خود به کمک نیاز خواهید داشت. اینکه بتوانید از خودتان مراقبت کنید و مدت زمانی که می توانید این کار را انجام دهید به عوامل زیادی بستگی دارد، به خصوص شرایطی که دارید و اینکه آیا مشکلات سلامتی دیگری دارید یا خیر؟.

اگر متوجه شدید که از هر نوع بیماری عصبی دارید، مهم است که با افرادی که به آنها اعتماد دارید در مورد آنچه می خواهید صحبت کنید. این مکالمات، اگرچه دشوار است، اما می توان اطمینان حاصل کنید که آنها خواسته های شما را می دانند و دنبال می کنند.

افرادی که باید در مورد این موضوع با آنها صحبت کنید عبارتند از:

• ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی اولیه شما و/یا هر متخصصی که به مدیریت وضعیت شما کمک می کند.
• اعضای نزدیک خانواده شما
• وکیل قانونی شما
• سایر اعضای خانواده، دوستان یا عزیزانی که به آنها اعتماد دارید تا در تصمیمات مهم به شما کمک کنند.

موضوعاتی که میتوان با دیگران درباره آنها صحبت کنید عبارتند از:

• نگرانی های مالی مربوط به پرداخت هزینه مراقبت شما .
• خواسته های شما در مورد مراقبت تا پایان عمر، وصیت نامه (زنده یا غیر آن)، وکالت نامه و غیره.

این گفتگوها ممکن است ناخوشایند یا دشوار به نظر برسند، اما انجام  زود هنگام آنها باعث میشود اطمینان حاصل کنید و خیالتان راحت باشد.  علاوه بر آن عزیزان شما می دانند که شما چه می خواهید و چگونه خواسته های شما را رسیدگی کنند.

علاوه بر گفتگو، باید خواسته ها و تصمیمات خود را نیز به صورت مکتوب بیان کنید. در نظر بگیرید که اسناد مربوط به مسائل حقوقی را تهیه کنید. می‌توانید برای تهیه این اسناد با یک وکیل مشورت کنید، اما بسیاری از آنها را می‌توانید خودتان تهیه کنید.

چگونه از یک عزیز مبتلا به بیماری عصبی مراقبت کنم؟

اگر یکی از عزیزانتان مبتلا به بیمارهای زوال عصبی یا یا تخریب سلول های عصبی است، کاری که می توانید انجام دهید بستگی به شرایط او، میزان پیشرفت آن، سایر نگرانی های سلامتی و موارد دیگر دارد. نزدیکان شما یا پزشک شما بهترین افرادی هستند که به شما می گویند چه چیزی ممکن است نیاز داشته باشید.

برای بسیاری از افرادی که این شرایط را دارند صحبت در مورد آنچه با آن روبرو هستند می تواند سخت باشد. بسیاری از افراد مبتلا به این شرایط می ترسند که چه اتفاقی می افتد یا ممکن است در آینده اتفاق بیفتد. این می تواند درخواست کمک را برای آنها دشوار کند. بسیاری از افراد برای درخواست کمک به این فکر که ممکن است نیاز به تکیه بر دیگران داشته باشند، خجالت می کشند.

اگر یکی از عزیزانتان مبتلا به بیمارهای زوال عصبی یا یا تخریب سلول های عصبی است، در اینجا مواردی وجود دارد که می توانید انجام دهید یا به خاطر بسپارید:

• با آنها به عنوان یک ناتوان یا سربار رفتار نکنید. شرایط دژنراتیو مغز انجام کارهایی را که قبلاً به راحتی انجام می دادید دشوار می کند. در نهایت، این شرایط می تواند انجام کارهای ساده ای مانند حمام کردن، لباس پوشیدن یا دستشویی رفتن را سخت کند. با آنها به همان اندازه که با هرکسی رفتار می کنید، محترمانه و مودبانه رفتار کنید. به یاد داشته باشید که خود آنها اهمیت دارند، نه شرایط و بیماری که دارند.
• ار فرد مبتلا به بیماری بپرسید چه نیازی دارند . گاهی اوقات، افرادی که با یک موقعیت دشوار روبرو هستند، فقط می خواهند از لحاظ روانی و فشاری که بر روی آنهاست تخلیه شوند. اگر یکی از عزیزان و دوستان مبتلای شما شروع به درددل میکنند، از آنها بپرسید آیا گوش شنوا می خواهد یا بازخورد، و پیشنهاد یا کمک می خواهد.
• پیشنهاد کمک کنید . ممکن است فرد مورد علاقه شما در درخواست کمک مشکل داشته باشد. آنها ممکن است نخواهند درخواست کمک کنند، یا ممکن است احساس نکنند که به کمک نیاز دارند. گاهی اوقات، کمک به آنها در مورد چیزهای کوچک می تواند باعث شود که آنها برای نیازهای بزرگتر به شما اعتماد کنند. رفتن با آنها به قرار ملاقات های پزشکی، کمک در انجام وظایف یا کمک در کارهای خانه، همه راه هایی هستند که می توانید به آنها کمک کنید.
• به عنوان یک مراقبت کننده مواظب خودتان باشید. مراقبان نیز می توانند فرسودگی را تجربه کنند. وقتی مراقب خودتان نیستید، مراقبت از دیگران خیلی سخت تر است. همچنین مهم است که بپذیرید که عزیز شما به سطح بالاتری از مراقبت نیاز دارد که شما می توانید ارائه دهید. تلاش برای مراقبت از آنها در زمانی که آموزش یا منابع لازم را ندارید می تواند بیشتر از اینکه فایده داشته باشد ضرر داشته باشد.

چه زمانی باید به ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مراجعه کنم، یا چه زمانی باید به دنبال مراقبت باشم؟

هر زمان که علائم مرتبط با مغز یا مشکلاتی داشتید که بر روتین و فعالیت های شما تأثیر می گذارد، باید به یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مراجعه کنید. تشخیص زودهنگام بیماری های عصبی می تواند تفاوت بزرگی در به تاخیر انداختن سرعت بدتر شدن بیماری ایجاد کند.

اگر می‌دانید که یک بیماری نورودژنراتیو دارید، باید در موارد زیر نیز به دنبال مراقبت باشید:

• تیم پزشکی شما برای یک قرار ملاقات منظم برنامه ریزی کرده است. تنظیم این قرار ملاقات‌ها به پزشک شما کمک می‌کند وضعیت شما را کنترل کند و تنظیماتی را برای درمان یا شیوه زندگی توصیه کند که ممکن است کمک کند.
• متوجه تغییرات در علائم خود باشید . این نوع تغییرات می‌تواند اطلاعات مهمی برای ارائه‌دهنده شما باشد، زیرا آنها برای نظارت و مراقبت از شما همکاری می‌کنند.
• متوجه عوارض جانبی یا تغییراتی در اثربخشی درمان باشید . درمان هایی مانند دارو ممکن است با گذشت زمان کمتر موثر شوند. اگر متوجه تفاوت هایی در اثربخشی درمان شدید، به ارائه پزشک خود بگویید. این موضوع همچنین می تواند به آنها کمک کند تا برنامه درمانی شما را برای مؤثرتر شدن تنظیم کنند و وضعیت شما را کنترل کنند.

نکته ی پایانی

فهمیدن اینکه یک بیماری تخریب کننده عصبی دارید می تواند باعث شود که شما شوکه، ترسان یا عصبانی شوید. همچنین مواجه شدن با این ایده که ممکن است نتوانید از خودتان مراقبت کنید و مستقل زندگی کنید، مشکل ساز باشد. همچنین اگر عزیزی دارید که یکی از این شرایط را داشته باشد، ممکن است چنین احساسی پیدا کنید.

در حالی که بیماری های عصبی دائمی و غیرقابل درمان هستند، کارشناسان و محققان به کشف راه های جدید برای تشخیص و درمان این بیماری ها ادامه می دهند. این بدان معناست که پزشک ممکن است، به شما فرصتی برای زندگی طولانی تر با کیفیت زندگی بالا دهد. به این ترتیب، می‌توانید میزان تأثیر این شرایط را بر زندگی‌تان محدود کنید و بر آنچه برایتان اهمیت دارد تمرکز کنید.