بسیاری از افراد در زندگی روزمره خود احساس “پوچی” می کنند. محققان علائم بهداشت روانی ، از جمله ایده های خودکشی ، مرتبط با پوچی را شناسایی کرده و گفته اند که باید بر این مشکل روانشناختی تأکید بیشتری شود.
احتمالاً شما در دوره ای از زندگی خود احساس “پوچی” کرده اید – یا شاید شنیده اید که شخص دیگری خود را به این ترتیب توصیف می کند. اما گرچه این ممکن است یک احساس نسبتاً رایج باشد ، اما معمولاً در مورد آن به عنوان علامت مشکلات روانی صحبت نمی شود. به طور معمول ، “احساس پوچی” فقط به عنوان یک علامت اختلال شخصیت مرزی در نظر گرفته می شود – یک بیماری بهداشت روانی که با چالش های همراه با احساسات ، روابط با دیگران و احساس خلا مزمن مشخص می شود.
اما ، پس از روبرو شدن با افراد زیادی که هنگام دسترسی به خدمات بهداشت روان در اسکاتلند “احساس خالی بودن” می کردند ، تیم تحقیقاتی ما می خواستند درباره این احساس اطلاعات بیشتری کسب کنند ، چیزی که در تحقیقات بهداشت روان به ندرت ذکر شد. ما شروع کردیم به پرسیدن از افرادی که مصاحبه کردیم آیا آنها تا به حال چنین احساسی داشته اند؟
این پروژه چهار ساله آغاز شد که شامل گوش دادن به دیدگاه های بیش از 400 نفر بود. ما می خواستیم روشن کنیم که چقدر احساس خالی بودن در افراد معمول است و چرا توجه به این احساس برای محققان و پزشکان مهم است
تحقیقات ما به ما امکان داده است تا اولین تعریف از خلا را بر اساس توصیف افرادی که دست اول آن را تجربه کرده اند ارائه دهیم. این امر نه تنها اهمیت این احساس را نشان داده است ، بلکه تحقیقات آینده را نیز ممکن می کند.
“یک کوزه بی ته”
ما با بیش از 400 نفر از افراد 18 تا 80 ساله که در دوره ای از زندگی خود احساس خالی بودن گزارش کرده اند – برخی به ندرت ، بعضی از آنها تمام وقت صحبت کرده اند. ما از آنها خواستیم که یک نظرسنجی آنلاین را انجام دهند و در آنجا توضیح دهند که احساس اینگونه است
این منجر به صدها حساب احساسی و دست اول شد. برخی احساس خالی بودن را “نوعی کوزه که هرگز قابل پر شدن نیست” و “احساس دیگری و جدایی از جامعه” می دانند که “تمام زندگی و انرژی شما را می مکد”.
وقتی احساس می کنید هر کاری انجام می دهید بی معنی است و فقط حرکت را طی می کنید. فقط تلاش برای پر کردن زمان تا مرگ. گاهی اوقات سرگرم می شوید یا اتفاق خوبی می افتد که می تواند برای مدتی حواس شما را پرت کند ، اما در نهایت یک محصوریت درون وجود دارد که هرگز از بین نمی رود. به نظر می رسد شفاف هستید و هر چیز مثبتی مانند عشق یا لذت بدون اینکه چسبیده باشید از درون شما عبور می کند و پس از آن احساس می شود که اصلاً آنجا نبوده است.
دیگران در مورد سطح انگیزه “در صفر کامل” صحبت کردند ، و دیگری گفت:
به نظر می رسید که من کاملاً بخشی از جهان نیستم ، من نمی توانم چیزی را احساس کنم و هیچ کاری نمی تواند بر روی رویدادها یا افراد دیگر تأثیر بگذارد ، من “وجود داشتم” اما “زنده” نبودم.
جالب اینجاست که نیمی از شرکت کنندگان هرگز با مشکل بهداشت روانی دست به گریبان نبوده اند – به ما نشان می دهد که پوچی نه تنها در افرادی که تشخیص اختلال شخصیت مرزی را دریافت کرده اند ، بلکه توسط افراد با و بدون مشکلات بهداشت روانی تجربه می شود.
ما همچنین ارتباط قوی بین احساس خالی بودن غالبا و افکار و رفتارهای خودکشی را شناسایی کردیم ، با افرادی که در تمام مدت احساس خالی می کردند احتمال اینکه به خودکشی فکر کرده باشند یا اقدام به خودکشی کرده بودند ، وجود داشت.
و علی رغم اینکه هرگز تعریفی از معنای پوچی ارائه نشده است – و در عوض خواسته شده است که از دیدگاه خود صحبت کنند – صدها شرکت کننده همان احساس را توصیف کردند. ما دریافتیم که پوچی با یک احساس خلا درونی همراه است ، همراه با عدم هدف در زندگی و احساس قطع ارتباط با مردم در زندگی آنها و دنیای اطراف آنها. این باعث شد که مردم احساس کنند که “در حال حرکت هستند” و قادر به کمک به دنیا و زندگی آنها نیستند.
این تحقیق اکنون منجر به اولین تعریف از پوچی بر اساس گزارشات شخصی افراد شده است که در یک مجله علمی منتشر شده است. امید ما این است که این امر باعث شود تا پزشکان بتوانند در مورد پوچی از مردم سوال کنند و محققان شروع به بررسی این احساس کنند که قبلاً در گفتگوهای ما در مورد بهداشت روان نادیده گرفته شده بود.
احساس گسترده
یافته ها ما را به این باور می رساند که پوچی بسیار گسترده تر از آن است که قبلاً شناخته شده بود. احساس خلا را هر کسی بدون توجه به سابقه سلامت روانی خود تجربه کند – و برای برخی از آن می تواند مزمن و تهدید کننده زندگی باشد. این تجربه به وضوح پیچیده است و بر هر جنبه از زندگی و روابط فرد تأثیر می گذارد.
محققان بهداشت روان تاکنون توجه کمی به پوچی داشته اند. اما تحقیقات ما اکنون تعریف جدیدی از این احساس ارائه داده است و اهمیت این تجربه را برای افرادی که تحت تأثیر قرار گرفته اند ، برجسته کرده است. تحقیقات ما همچنین نشان می دهد که زمان آن رسیده است که فکر ما در مورد سلامت روان ، پریشانی و حمایت های ارائه شده را تغییر دهیم – زیرا بسیاری از افراد با پوچی دست و پنجه نرم می کنند ، بدون توجه به اینکه آیا آنها دارای یک بیماری روانی تشخیص داده شده اند یا نه
اما هنوز موارد زیادی وجود دارد که ما نمی دانیم به عنوان مثال ، چرا مردم احساس خالی می کنند – و چرا برخی احساس خالی تر از دیگران می کنند؟ در مورد آنچه می توانیم انجام دهیم؟ پاسخ به این سوالات احتمالاً تأثیر زیادی برای بسیاری از افراد خواهد داشت. با درک اینکه پوچی چیست ، چگونه ایجاد می شود و چگونه می توان از افرادی که چنین احساسی دارند حمایت کرد ، زندگی معنادارتر می شود و از مرگ ناشی از خودکشی جلوگیری می شود
گام بعدی این تحقیق شامل ایجاد روشی برای اندازه گیری دقیق تجارب پوچی افراد است که به ما در مطالعه آن کمک می کند و در نهایت ممکن است به کاهش رنج ناشی از این احساس پیچیده کمک کند.
سید مهدی ساداتی هستم. عاشق مغز! داروساز و دانشجوی دکترای تخصصی علوم اعصاب. عضو تیم مرکز سلامت مغز دانا! از علاقه هام شناسوندن کارایی های هیجان انگیز مغز به زبان ساده به آدمهاست! جست و جو می کنم در افسردگی، داروهای موثر بر مغز و سایر بیماری های حوزه ی روان و البته نوروپلاستیسیتی!