من احساس می کنم در شرایط پرسرعت و پراسترس کنونی گرفتار شده ام اما نمی توانم خودم را به آن برسانم.
زندگی بسیار استرس زا و کلافه کننده است و کافی نیست. من خسته و کلافه و فرسوده شده ام و اکثر اوقات احساس هیجانی ندارم.اما همزمان با این بی انگیزگی و خستگی، همواره در حال تلاش بدون استراحت هستم.
من به عنوان شخصی که در گذشته دچار اختلال پنیک بوده ام، از علائمی که وضعیت همه گیری باعثش شده است آگاهم:
خمله های اضطرابی، افکار آزاردهنده، و بازه های افسردگی.
اما در ماه های گذشته، مغز من به طور دردناکی، دچار احساسات جدیدی شده است.و من این روزها دچار وضعیت جدیدی هستم : پژمردگی
پژمردگی چیست؟
Corey Keyes جامعه شناس برای بار اول از واژه ی پژمردگی یا languishing استفاده کرد. این واژه در مقابل رشد و شکوفایی قرار می گیرد.
“پژمردگی به معنای احساس عدم علاقه ی کلی به زندگی یا چیزهایی است که به طور طبیعی باعث لذت می شوند. این احساس، شامل یک خستگی و احساس ناآرامی نیز می باشد.”
افرادی که سابقه ی افسردگی یا اضطراب دارند، به طور ژنتیکی بیشتر در معرض بیماری ها و مشکلات روانی هسند و در نتیجه نسبت به پژمردگی نیز آسیب پذیر ترند.
برخلاف اضطراب یا افسردگی، پژمردگی یک بیماری نیست بلکه مجموعه ای از احساسات و عواطف را شامل می شود. به دنبال پژمردگی، احساسات دشواری مانند خالی بودن و پوچی، یکنواحتی و رکود می آید.
من در سال گذشته بیشتر این احساسات دشوار را تجربه کرده ام و بیشتر این احساسات را به موقعیت های مختلف سال گذشته و شیوع بیماری کرونا ربط داده ام.به نظر می آید در سال پیش رو شرایط متفاوت و بهتر باشد. درست است؟
بله، در سال جدید، دسترسی به واکسن برای بیشتر افراد ایجاد شده است و در نتیحه امیدهایی برای آینده وجود دارد.
این وضعیت همچنین احساس ابهام و عدم کنترل روی شرایط فعلی را به دنبال داشته است.
اینکه روزها بدون هیچ تفاوتی هر روز تکرار می شوند، و هیج چیز از سال گذشته تا الان تغییر چندانی نکرده است،کارها را بی معنا می کند و ممکن است انگیزه را از شما بگیرد.
تشخیص پژمردگی در خودتان
بر اساس پژوهش های انجام شده در سال 2002، نزدیک 12 درصد افراد، پژمردگی را تجربه کرده بودند. با توجه به شرایط طولانی شدن بیماری کرونا و ادامه یافتن همه گیری، بسیاری از افراد در سال 2020 این موضوع را دوباره تجربه می کنند.
مایا،یکی از افرادی که این موضوع را تجربه کرده است می گوید :” از نظر روانی احساس خوب یا بدی نداشتم اما به اندازه ی گذشته در زمان اکنون و اینجا حاضر نبودم.و این عدم تمرکز باعث شده بود کارها بیش از اندازه خسته کننده باشند.”
زمانی که دوران همه گیری آغاز شد،مایا به خود استراحت داد و تصمیم گرفت کمی آرام بگیرد.سپس دانشگاه شروع شد و مسئولیت های شغلش نیز بیشتر شدند. و او ناگهان خود را در میان انبوهی از کارها و برنامه ریزی ها دید.با این تفاوت که در این وضعیت انرژی و انگیزه اش نیز کاهش پیدا کرده بود.
“من مجبور شدم زمان زیادی را پای کامپیوتر برای کارهای مختلف درس، دانشگاه و شعلم بگذرانم. من به اندازه ی کافی قوی بودم که کارها را به پایان برسانم اما احساس می کردم سرعت اتفاقات آن قدر زیاد است که نمی توانم به خوبی از سبک زندگی ام لذت ببرم.”
مایا می گوید کلاس های مجازی یکی از عوامل این پژمردگی هستند زیرا باعث می شود افراد نتوانند زندگی شخصی را از زندگی تحصیلی جدا کنند.
آینا یکی دیگر از افرادی که در این مدت دچار احساس پژمردگی شده است می گوید: “من احساس می کنم تنبل تر شده ام و برای اتفاقات بهانه های زیادی دارم. اما در واقع وضعیت به این شکل است که من به طور مرتب نگرانم که چرا با بیشترین بهره وری خودم کار نمی کنم”
آینا می گوید در نتیجه ی این احساس پژمردگی، او مرتبا احساس بی انگیزگی می کند. او احساس می کند در هنگام شروع کارها و وظایف مختلف، انرژی کافی را ندارد.
زمانی که لازم است یک کار را شروع کند یا به انجام برساند،حتی اگر آن کار خیلی ساده باشد یا سریع انجام شود، او از خودش می پرسد: ” چرا باید این کار را انجام دهم؟ خب که چی؟!”
جمع بندی
- جامعه شناس Corey Keyes عبارت پژمردگی را برای بار اول در مقابل رشد و بهبود استفاده کرد.
- علائم پژمردگی شامل خستگی، فرسودگی، بی انگیزگی، و بی حسی است.
- این مسئله یک بیماری نیست اما می تواند با درمان و یادگیری مهارت های مقابله ای بهبود پیدا کند.
به یاد داشته باشید اگر احساس بی انگیزگی و ناراحتی شما برای مدتی طولانی ادامه دار شده است می توانید از پزشک متخصص کمک بگیرید و با تکینیک های مختلف به سمت درمان حرکت کنید.برای کسب اطلاعات بیشتر به مرکز سلامت مغز دانا مراجعه کنید.