یک مطالعه جدید، که در PeerJ منتشر شده است، نشان می دهد چگونه محققان دانشگاه لیورپول از یک آزمایش ردیابی حرکات چشم برای بهبود درک نحوه عملکرد بخش هایی از مغز استفاده کرده اند.
از نظر سلامتی، سالمندان به طور گسترده ای دچار کاهش شناختی می شوند، از جمله اختلالات مرتبط با کنترل مهاری (توانایی جلوگیری از فکر کردن یا انجام کارها).
با این حال، از آنجا که اثرات پیری در کنترل مهاری بین افراد بسیار متغیر است، و تست های مورد استفاده تیز متفاوت هستند و بعضی اوقات از کندی مربوط به افزایش سن متمایز نمی شوند، این دیدگاه بسیار مورد بحث است.
کنترل مهاری در شرایطی مانند اسکیزوفرنی، ADHD و اشکال بیماری پارکینسون نیز مهم است. بیماران ممکن است آشفته و پریشان باشند و یا با افکار ناخواسته مشکل دارند.
محققان گروه دانشگاه علوم چشم و بینایی به سرپرستی دکتر پاول ناکس، آزمایش جدیدی را با استفاده از اندازه گیری حرکات چشم، ارائه دادند تا یک روش بهبود یافته برای کنترل مهاری پیدا کنند و به مطالعه اثرات پیری بر این توانایی پرداختند.
در مطالعه، دو گروه از افراد سالم از دو گروه سنی مختلف، 19 تا 27 سال و 50 تا 72 مورد بررسی قرار گرفتند. شرکت کنندگان یک نقطه را در مرکز کامپیوتر یک صفحه نمایش مشاهده کردند و سپس مجبور شدند به نقطه دوم نگاه کنند که در سمت چپ یا راست ظاهر می شود نه هنگام ظاهر شدن، بلکه هنگام ناپدید شدن.
وقتی افراد به طور غریزی هنگام ظهور یک شیء در میدان بینایی آن ها، به آن نگاه نمی کنند، این امر مستلزم مهار حرکت خودکار چشم است. حرکات چشمی دقیقاً با استفاده از یک ردیاب چشم مادون قرمز اندازه گیری شده شدند.
نتایج نشان داد که شرکت کنندگان مسن خیلی بیشتر به نظر می رسد وقتی شی ء در صفحه نمایش ظاهر می شود، درکنترل نگاه خود برای نگاه نکردن، نسبت به جوانترها کندتر بودند.
دکتر پاول ناکس ، توضیح داد:
ما طوری طراحی شده ایم که نسبت به چیزهایی که در دنیای تصویری ما ظاهر می شود واکنش نشان می دهیم. این کاری است که به صورت خودکار انجام می دهیم. با این حال، ما همچنین توانایی این را داریم که جلوی واکنش خود را بگیریم و این مانع از این می شود که ما به نوعی موجود بدون داشتن کنترل در محیط حسی خود تبدیل شویم.
این آزمایش جدید به ما امکان می دهد رفتار مهاری را به طور دقیق اندازه گیری کنیم. واضح است که برای شرکت کنندگان مسن، مهار اقدامات خود دشوارتر بودند، حتی یک بار که کاهش کلی را که با پیری اتفاق می افتد، محاسبه کرده ایم.
“این تأیید می کند که کاهش در کنترل مهاری بخشی از روند طبیعی پیری است. ما در حال انجام آزمایشات برای اصلاح آزمایش هستیم و پس امیدواریم که از آن برای مطالعه کنترل مهاری در طیف وسیعی از بیماریهای مهم استفاده کنیم. “
برای اطلاعات بیشتر به موسسه سلامت مغز دانا مراجعه کنید.
منبع:
Knox, P.C & Pasunuru, N. (2020) Age-related alterations in inhibitory control investigated using the minimally delayed oculomotor response task. PeerJ.