میگرن استرسی : هرآنچه باید بدانید

اگر در خودتان متوجه ارتباط بین سطح استرس و حملات میگرنی شدید شده‌اید، تنها نیستید. استرس یکی از رایج ترین محرک های حملات میگرنی است، اما علت اصلی آن نیست.در این مقاله ببینید که استرس چگونه بر میگرن تأثیر می گذارد و چرا «میگرن استرسی» یک تشخیص رسمی نیست.

تعریف “میگرن استرسی” چیست؟

“میگرن استرسی” یک تشخیص رسمی نیست و متخصصان سردرد از این اصطلاح استفاده نمی کنند. اگر فردی باور داشته باشد که “حملات میگرنی استرسی” را تجربه می کند، احتمالاً استرس را به عنوان یک محرک مهم حملات تشخیص می دهد – که نسبتاً رایج است.

متخصصان سردرد از این اصطلاح استفاده نمی کنند زیرا به این معنی است که استرس به نوعی علت بیماری یا اختلال میگرن است، اما در واقع استرس میتواند یکی از عوامل متعددی باشد که منجر به حمله میگرنی می شود.

تفاوت بین علت و محرک سردرد:

بین علت و محرک تفاوت وجود دارد. محرک ها چیزهایی هستند که احتمال حمله میگرنی را افزایش می دهند، اما اساساً عامل ایجاد این اختلال یا بیماری نیستند. ژن ها و/یا فیزیولوژی شما علل بیماری میگرن هستند. میگرن یک بیماری ژنتیکی عصبی است که در ارتباط با شیمی مغز و تحریک پذیری می باشد.

مهم است که استرس را به عنوان یک محرک شناسایی کنیم، اما می تواند یک معضل وجود داشته باشد که افراد مبتلا به میگرن به سادگی نمی توانند استرس را مدیریت کنند که البته این موضوع در کسانی که میگرن ندارند نیز محتمل است. استرس خود به تنهایی عامل بروز میگرن نیست.

آیا برای تشخیص “میگرن استرسی” به پزشک نیاز دارم؟

نه، شما به طور خاص نیازی به نوع خاصی از پزشک ندارید که به شما کمک کند استرس را به عنوان محرک حمله میگرنی شناسایی کنید. “میگرن استرسی” نوع متفاوتی از میگرن نیست. پزشک می تواند  اختلال میگرن را در شما تشخیص دهد، اما از اصطلاح “میگرن استرسی” استفاده نکند. خواه استرس یک محرک باشد یا نباشد، اساساً همان بیماری یا اختلال است و ناشی از جهش ژنتیکی در DNA شماست.

استرس معمولاً به عنوان محرک حملات میگرنی شناخته می شود – تقریباً همه افراد مبتلا به میگرن به شما خواهند گفت که مواقعی وجود دارد که در مواقع استرس زا دچار حمله میگرنی می شوند. آنها همچنین می توانند حملات میگرنی را بدون هیچ الگوی استرس مشخصی داشته باشند.

علائم و نشانه های حملات میگرنی که توسط استرس ایجاد می شوند چیست؟

علائم حمله میگرنی ناشی از استرس هیچ تفاوتی با حمله میگرنی ایجاد شده توسط عوامل دیگر ندارد. اساسا، هیچ ویژگی بالینی متمایزی حملات میگرنی که توسط استرس ایجاد می شوند را مشخص نمیکند.

چه چیزی باعث حملات “میگرن استرسی” می شود؟

موقعیت‌های استرس‌زا می‌توانند دفعات حملات را افزایش دهند و استرس مداوم ممکن است به انتقال افراد از میگرن اپیزودیک به مزمن کمک کند. از نظر فیزیولوژیکی، استرس باعث ایجاد تغییراتی در هورمون‌ها، فعالیت الکتریکی و حتی آناتومی مغز می‌شود که ممکن است بر دفعات حملات میگرنی تأثیر بگذارد.

تحقیقات جالبی وجود دارد که نشان می‌دهد افراد مبتلا به میگرن اپیزودیک، اگر در سال گذشته رویدادهای استرس‌زایی در زندگی تجربه کرده باشند، بیشتر مستعد ابتلا به میگرن مزمن هستند.

استرس دوران کودکی و میگرن

این ایده بسیار بحث برانگیزتر است که استرس دوران کودکی می تواند فرد را مستعد ابتلا به میگرن در مراحل بعدی زندگی، به ویژه میگرن مزمن کند. تعدادی از مطالعات وجود دارد که نشان می دهد در یک درمان تخصصی سردرد، اگر از بیماران مبتلا به میگرن بپرسید: “آیا در دوران کودکی یا رشد شما رویدادهای استرس زا مهمی داشته اید؟” این افراد بیشتر از جمعیت عادی رویدادهای استرس زا در زندگی را به شما میگویند. با این حال، چالش این است که آیا این شامل نوعی سوگیری یادآوری یا ادراک اصلاح شده استرس در بیماران میگرنی است یا خیر.

“میگرن استرسی” چقدر می تواند ادامه داشته باشد؟

حمله میگرن در صورتی که درمان نشود به مدت 4 تا 72 ساعت تعریف می شود. این تعریف برای حمله میگرنی ناشی از استرس در مقابل حمله ای که توسط چیز دیگری تحریک می شود یا هیچ محرک قابل شناسایی ندارد تفاوتی نخواهد داشت.

چه دستورالعمل‌های درمانی و گزینه‌های تسکین درد برای حملات میگرنی ناشی از استرس موجود است؟

ذهن آگاهی

در جنبه غیر دارویی، مواردی مانند تمرینات تنفسی یا رویکردهای مبتنی بر ذهن آگاهی ممکن است مفید باشند.

(در مورد واحد مدیتیشن هندسی بر پایه دینامیک مغز (BBFGM) در انستستو سلامت مغز دانا بیشتر بدانید)

درمان شناختی رفتاری

شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد درمان‌های شناختی-رفتاری که افراد را قادر می‌سازد پاسخ بدن خود به استرس را تغییر دهند، می‌توانند مفید باشند. افراد میتوانند با انواع تغییرات شیمیایی و الکتریکی که به عنوان بخشی از پاسخ به استرس رخ می دهد مقابله کنند.

(درباره درمان شناختی رفتاری بیشتر بدانید)

داروها

در مورد دارو، داروهای خاصی وجود دارد که ممکن است در مورد استفاده از آنها در افرادی که حملات میگرنی ناشی از استرس با شدت بالاتر دارند فکر کنیم. مسدودکننده های بتا پاسخ به آدرنالین را مسدود می کنند و افزایش ضربان قلب یا فشار خون را که می تواند در پاسخ به افزایش سطوح آدرنالین یا اپی نفرین که می تواند همراه با استرس باشد اتفاق بیفتد را کاهش می دهد.

این درمان ها بیشتر جنبه پیشگیری دارند. به طور کلی برای میگرن هیچ رویکرد دارویی خاصی وجود ندارد که به هر نحوی بر اساس محرک خاص حمله متفاوت باشد.

چند نکته برای زندگی با حملات میگرنی ناشی از استرس

ممکن است حذف یا کاهش موقعیت های استرس زا در زندگی شما دشوار باشد. اما جدای از کاهش خود استرس، به نظر می رسد که تغییر واکنش بدن به آن می تواند به میگرن و همچنین سلامت عمومی کمک کند.

با این حال، شواهد خوبی وجود ندارد که نشان دهد مدیریت استرس به تنهایی می تواند از حملات جلوگیری کند. برخی از مطالعات وجود دارد که نشان می دهد که ترکیب اصلاحات رفتاری و درمان های دارویی میتواند اثربخش باشد.

راهبردهای خاصی که شواهد علمی در حمایتشان وجود دارد عبارتند از ورزش، رویکردهای شناختی-رفتاری، رویکردهای ذهن آگاهی و رویکردهای تنفسی.

مواردی که خودتان نیز میتوانید انجام دهید

یوگا یک روش جالب است که ممکن است برای میگرن مفید باشد. واقعاً مطالعات رسمی و تایید شده در مورد یوگا وجود ندارد، اما دلایلی وجود دارد که باور کنیم یوگا می‌تواند پاسخ بدن به محرک‌های محیطی، هورمونی یا فیزیولوژیکی را به روش‌هایی که می‌تواند برای میگرن مفید باشد، تغییر دهد.

حرف آخر

به طور خلاصه، رویکردهای غیردارویی مانند آرام سازی پیشرونده عضلانی، بیوفیدبک، درمان شناختی-رفتاری، ورزش و کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی به عنوان بخشی از یک برنامه مدیریت کلی میگرن منطقی هستند و میتواند در ترکیب با سایر رویکردها مفید باشند.

اگر شما هم از سردرد میگرنی رنج میبرید، انستیتو سلامت مغز دانا با ارائه به روزترین و موثرترین تکنیک ها میتواند به شما در پیشگیری از حملات میگرنی کمک کند. برای اطلاعات بیشتر واحدهای درمانی در سایت ما را ببینید یا با کارشناسان تماس بگیرید.

Mozhan Parsa

درباره نویسنده

موژان پارسا پژوهشگر ارشد توان‌بخشی شناختی دانشگاه شهید بهشتی و همکار قطب عصب روان‌شناسی شناختی کشور است. جریان اصلی تحقیقات وی اختلالات عصب تحولی و به طور خاص متمرکز بر اوتیسم می باشد.