موسیقی ابزاری است که سفر تکاملی ما را همراهی می کند و احساس راحتی و ارتباط اجتماعی در طول هزاران سال فراهم می کند. تحقیقات جدیدی که امروز در ژورنال American Psychologist منتشر شده درک عصبی علمی از ارتباط اجتماعی با نقشه جدیدی از مغز هنگام پخش موسیقی را ارائه می دهد.
مندلسون.موسیقی دان
فلیکس منلسون موسیقی دان آلمانی می گوید:
«واژه یا واژه‌های خاصی در ذهنم وجود داشته‌اند که نمی‌توانستم آنها را با کسی در میان بگذارم، چون یک واژه برای آدم‌های متفاوت تعابیر
متفاوتی دارد. فقط آهنگ است که برای همه معنی مشخصی دارد و احساس مشترکی را برمی‌انگیزد. احساسی که نمی‌توان آن را با کلام بیان
کرد.»
یک پژوهش
تیمی از دانشمندان علوم اعصاب اجتماعی مدلی از مغز را معرفی کردند که عملکردهای اجتماعی و مکانیسم های مغزی را که زمینه سازگاری های موسیقی مورد استفاده برای ارتباط انسان است ، روشن می کند. این مدل منحصر به فرد است زیرا بر روی آنچه در مغز اتفاق می افتد هنگامی که مردم با هم موسیقی می سازند متمرکز است و نه اینکه به صورت جداگانه به موسیقی گوش دهند.
این تحقیق با الهام از تلاش های خلاقانه مردم سراسر جهان برای تولید موسیقی همزمان با فاصله گیری اجتماعی در طی بیماری همه گیر COVID-19 ، صورت گرفت. این شامل افرادی بود که به طور هم صدا از بالکن به بالکن آواز می خواندند ، آوازهای گروهی را روی سیستم عامل های کنفرانس ویدیویی پخش می کردند.
تیم آنها آخرین پیشرفت های علوم اعصاب اجتماعی و حوزه موسیقی ، از جمله تئوری تکامل را در هم آمیخت. آنها این پیشرفت ها را تلفیق کرده و پنج عملکرد و مکانیسم اصلی مغز را که از طریق موسیقی به ارتباط اجتماعی کمک می کنند برجسته کردند:
- مدار همدلی
- ترشح اکسی توسین
- پاداش و انگیزه ، از جمله ترشح دوپامین
- ساختارهای زبانی
- کورتیزول است.
همدلی
همدلی به ما کمک می کند تا نحوه تفکر و احساس دیگران را تنظیم کنیم و از طریق هماهنگی موسیقی بین فردی می توان آن را بهبود بخشید.
اکسی توسین
اکسی توسین گاهی اوقات “هورمون عشق” نامیده می شود زیرا به احساس ما در پیوند اجتماعی با دیگران کمک می کند. وقتی افراد با هم آواز می خوانند ، حتی وقتی که آواز به صورت بداهه است ، ترشح می شود.
دوپامین
دوپامین یک انتقال دهنده عصبی است که احساس لذت ایجاد می کند و در طی انتظار و انتظار موسیقی آزاد می شود و برای احساس پاداش و انگیزه ما محوری است.
زبان
ساختارهای زبانی در مغز در گفتگوی موسیقی رفت و برگشت نقش دارند (گاهی اوقات به آنها “تماس” و “پاسخ” گفته می شود).
کورتیزول
کورتیزول هورمونی است که به استرس کمک می کند ، اما هنگامی که مردم با هم آواز می خوانند و هنگامی که به صورت گروهی موسیقی گوش می دهند ، در مغز کاهش می یابد.
پژوهش اخیر زمینه را برای زمینه ای نوظهور به نام “علوم اعصاب اجتماعی موسیقی” فراهم می کند ، که بر پایه علوم اعصاب
شناختی موسیقی است که قبلاً تاسیس شده است و بیشتر روی گوش دادن به موسیقی متمرکز است.
نویسندگان می گویند درک بهتر علوم اعصاب اجتماعی موسیقی می تواند نقش مهمی در کمک به بهبود پیوندهای اجتماعی در سراسر جهان ، به ویژه در فرهنگ هایی که در تضاد هستند ، داشته باشد.
آنها نتیجه گرفتند که موسیقی ابزاری قدرتمند است که می تواند افراد را دور هم جمع کند ، همدلی و ارتباطات را تقویت کند و اختلافات اجتماعی را بهبود بخشد. آنها می گویند که درک علمی بهتر از اینکه موسیقی ارتباطات اجتماعی مغز به مغز را فراهم می کند ، تأکید می کند که موسیقی فقط سرگرمی نیست ، بلکه درعوض از ویژگی های اصلی وجود انسان با مفاهیم مهم اجتماعی است.
دکتر دیوید گرینبرگ ، که رهبری این تحقیق را برعهده داشت ، یک عصب شناس اجتماعی ، موسیقی دان حرفه ای و دانشمند فوق دکترا است او می گوید ، “موسیقی ما را به انسانیت ما متصل می کند. از طریق علوم اعصاب اجتماعی می توان دریافت که احساس ارتباط اجتماعی ما فقط ذهنی نیست بلکه ریشه در مکانیسم های مهم مغزی دارد.
به خصوص در دوره ای که اختلافات اجتماعی زیادی در سراسر جهان وجود دارد ، ما باید راه های جدیدی برای پر کردن فرهنگ های درگیری پیدا کنیم. موسیقی یکی از این راه هاست. ما امیدواریم که تحقیقات ما منجر به برنامه های اساسی تری مانند ارکستر دیوان غربی-شرقی شود
دکتر ایلانیت گوردون ، دانشیار گروه روانشناسی و مدیر آزمایشگاه علوم اعصاب اجتماعی در مرکز تحقیقات مغز چند رشته ای ، می گوید: “جامعه انسانی در ساختار بیولوژیکی ما ریشه دارد. از طریق موسیقی می توانیم با دیگران ارتباط برقرار کنیم و با آنها ارتباط برقرار کنیم و از طریق کاوش علمی در زمینه عصب شناسی زیست موسیقی ، می توانیم درک بیشتری از موضوعات اصلی در علوم اعصاب اجتماعی داشته باشیم. ”
Jean Decety ، استاد برجسته خدمات روانشناسی و روانپزشکی Irving B. Harris ، و مدیر Neurosuite کودک در دانشگاه شیکاگو ، می گوید ، “موسیقی یک بخش اساسی از تکامل ما است ، که امکان بیان بی نظیر روابط اجتماعی را فراهم می کند. این می تواند انسجام و اعتماد متقابل بین مردم را با علامت گذاری ارزش های مشترک تقویت کند. درک مکانیسم های عصب شناختی موسیقی کاملاً جذاب است. ”
نهایتا
موزیک و موسیقی ارتباطی اجتماعی در طول نسل هاست که انسان ها را با هر زبان و گویشی به هم متصل می کند. در هنگام شادی، غم در موفقیت ها یا شکست ها چون همراهی خاص به ما کمک کرده، انگیزه داده یا التیام بخشیده است.
در گروه های کوچک دوستی گرفته تا ارتباط با فرزند و دوست و همسرمان! حتی وقتی سبب ارتباط می شود از آن جهت که با فرستادن یک موسیقی برای یکدیگر ، پیوند اجتماعی ما را فعال تر کرده است. در پس زمینه ی یک فیلم سینمایی، مستند یا در یک ارکستر سمفونی کلاسیک یا حتی موسیقی سنتی و فولکلر، فرقی نمی کند، موسیقی بالاخره جایش را پیدا می کند.
https://neurosciencenews.com/music-collaberation-brain-18607/
سید مهدی ساداتی هستم. عاشق مغز! داروساز و دانشجوی دکترای تخصصی علوم اعصاب. عضو تیم مرکز سلامت مغز دانا! از علاقه هام شناسوندن کارایی های هیجان انگیز مغز به زبان ساده به آدمهاست! جست و جو می کنم در افسردگی، داروهای موثر بر مغز و سایر بیماری های حوزه ی روان و البته نوروپلاستیسیتی!