مطالعه ای جدید نشان داده است که یک ماده شیمیایی مغزی به نام نورآدرنالین، مسئول پاسخ های ما در موقعیت های نامشخص است – به ما کمک می کند تا سریع یاد بگیریم و رفتار خود را تطبیق دهیم.
بیماری همه گیر کرونا COVID-19 همه ما را در یک وضعیت عدم اطمینان فرو برده است. در شرایطی که به سرعت در حال تغییر است و دشوار است بدانید چه اتفاقی خواهد افتاد، تصمیم گیری نیز دشوار است. محققان دانشگاه کمبریج و دانشگاه کالج لندن یک مدل ساده از این وضعیت نامطمئن را در آزمایشگاه ایجاد کردند تا درک کنند مغز ما چگونه واکنش نشان می دهد.
آنها دریافتند که وقتی شرایط پایدار به نظر می رسند، ما به تجربیات قبلی خود متکی هستیم تا به ما در پیش بینی اتفاقاتی که در آینده رخ می دهد کمک کنند. اما وقتی دنیا بی ثبات است، مغز ما می تواند این انتظارات را کنار بگذارد و یادگیری سریع را امکان پذیر کند. تعادل بین دو روش توسط نورآدرنالین شیمیایی مغز تعدیل می شود.
وی گفت: “سازگار شدن با شرایط نامطمئن به ما کمک می کند تا زنده بمانیم. وقتی اتفاقی غیر منتظره رخ می دهد، باید تصمیم بگیریم که آیا این یک بار است و آن را نادیده می گیریم یا اینکه ادامه خواهد یافت – در این صورت ما با انجام کارهایی متفاوت ممکن است واکنش نشان دهیم.”
این مطالعه اثرات پروپرانولول – دارویی را که برای کاهش اضطراب و فشار خون استفاده می شود – بر چگونگی واکنش افراد به موقعیت های پایدار و شرایط تغییر پذیر را آزمایش کرد. پروپرانولول مانع از فعالیت نورآدرنالین می شود.
شرکت کنندگان در این آزمایش – که به اضطراب مبتلا نبودند – صدایی شنیدند و سپس تصویری از یک خانه یا صورت به آنها نشان داده شد. آنها به سرعت یاد گرفتند تصویری را که می بینند بسته به صدایی که از قبل می شنوند، پیش بینی کنند. ارتباط بین اصوات و تصاویر خاص در فواصل تصادفی تغییر می یابد، عدم اطمینان را افزایش می دهد و شرکت کنندگان را ملزم می کند به سرعت اتفاقات جدید را یاد بگیرند.
زمان واکنش شرکت کنندگان که دارونما دریافت می کردند، به دلیل غیر منتظره شدن، کاهش یافت. کسانی که پروپرانولول دریافت کردند، در صورت عدم اطمینان زیاد، به میزان بیشتری به صدا اعتماد کردند. این نشان می دهد که این دارو باعث می شود افراد در مواجهه با عدم اطمینان – بر اساس تجربه قبلی – به انتظارات خود اعتماد کنند – این می تواند نحوه کار در کاهش احساس اضطراب باشد.
محققان با استفاده از یک مدل محاسباتی نشان دادند که گروه مصرف کننده پروپرانولول در یادگیری استفاده از اطلاعات جدید برای تنظیم انتظارات خود از آنچه در آینده رخ می دهد، در شرایط بسیار نامشخص، کندتر از گروه دارونما عمل می کنند.
“ما دریافتیم که یک ماده شیمیایی مغزی به نام نورآدرنالین در ناتوانی ما در پیش بینی آینده در صورت ناپایداری وضعیت جهان، نقش دارد.”
وقتی وضعیت پایدار است – که در آزمایش بین اصوات و تصاویر نشان داده می شود – می توان به تجربیات گذشته ما به عنوان راهنمای خوبی برای اتفاقات بعدی اعتماد کرد. اما وقتی اوضاع تغییر می کند، باید اطلاعات جدید بیشتری را دریافت کنیم تا آنچه اتفاق می افتد و نحوه پاسخگویی را بررسی کنیم.
“در مواجهه با عدم اطمینان، افرادی که از داروی ضد اضطراب پروپرانولول استفاده می کنند، برای آگاهی از رفتار خود به تجربه گذشته اعتماد بیشتری نشان می دهند – آنها کمتر تحت تأثیر تغییراتی در محیط زندگی قرار می گیرند که با این تجربه مغایرت داشته باشد.”
تصور می شود که دشواری در ایجاد تعادل در برابر دریافت اطلاعات جدید، زمینه ساز بسیاری از شرایط از جمله اوتیسم و اضطراب است. این تیم قصد دارد تحقیقات خود را گسترش دهد تا بفهمد چگونه افراد در مواجه شدن با شرایط تحت عدم اطمینان، یاد می گیرند. در طولانی مدت، این می تواند به افراد اوتیسم و دارای مشکل اضطراب کمک کند تا منبع اضطراب خود را تشخیص دهند و آن را بهتر مدیریت کنند.
برای اطلاعات بیشتر به مؤسسه سلامت مغز دانا مراجعه کنید.
منبع:
The computational, pharmacological, and physiological determinants of sensory learning under uncertainty, Current Biology (2020). DOI: 10.1016/j.cub.2020.10.043