توانایی تشخیص چهره در افراد، بسیار متفاوت است، اما افراد مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم با این مشکل بیشتر دست و پنجه نرم میکنند، و پیامدهای زیادی برای تعاملات اجتماعی آن ها دارد. محققان، برای اولین بار، اخیراً 40 سال از داده های اوتیسم را تجزیه و تحلیل کرده اند تا نقص در تشخیص چهره را مشخص کنند.
به گفته جیسون گریفین، تشخیص چهره یک نقطه ورود به تعامل اجتماعی است و احتمالا قبل از بروز نشانه های پیچیده اجتماعی رخ می دهد.
“افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) اغلب با مسئله تعاملات اجتماعی دست و پنجه نرم می کنند، که این امر منجر به مشکل در ایجاد و حفظ دوستی ها و تنظیم رفتار در زمینه های اجتماعی می شود.”
“این رفتارها می تواند تا حدی ناشی از ناتوانی در شناخت افراد باشند.”
گریفین، که یک برادر مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ASD دارد، روی درک مشکلات ارتباطات اجتماعی در افراد ASD، از جمله توانایی تشخیص چهره متمرکز شده است.
وی توضیح داد: “محققان بیش از 40 سال در مورد اهمیت بالقوه ی توانایی تشخیص چهره، در اختلال طیف اوتیسم ASD نظریه پردازی کرده اند که منجر به صدها تحقیق با یافته های متفاوت شده است.”
“مطالعه ما اولین متاآنالیز کمی برای پردازش هویت چهره است که با مقایسه ASD و افراد سالم، در حال توسعه است.”
محققان 112 مطالعه را شناسایی کردند و آنها را با استفاده از متاآنالیز مقایسه کردند، فرآیندی که تمام شواهد را ترکیب کرده و اهمیت هرکدام را مشخص می کند. بنابراین عینی است.
آنها دریافتند که به طور متوسط بیش از 80٪ افراد ASD در آزمایش پردازش هویت چهره عملکرد بدتری نسبت به افراد معمولی دارند.
“این اختلال به احتمال زیاد به مشکلات خاص ASD در تعاملات اجتماعی منجر می شود، که در این تعاملات به توانایی شناسایی افرادی که اجتماع فرد را تشکیل می دهند، نیاز می باشد.”
محققان با کمال تعجب دریافتند که اختلاف معنی داری در سن، جنس یا ضریب هوشی وجود ندارد، که نشان می دهد نقص در پردازش هویت چهره ممکن است یک نقص اصلی در اختلال طیف اوتیسم ASD باشد.
محققان گفتند، یافته های آنها می تواند تأثیرات عمده ای در مداخلات اختلال طیف اوتیسم ASD داشته باشد. “من از سال 2009 روی مداخلات هدفمند برای اوتیسم کار می کردم، و تحقیقات زیادی در زمینه کشف چگونگی بهبود این اساسی ترین جنبه های رفتار اجتماعی مانند شناسایی چهره انجام شده است.”
در گذشته، مداخلاتی ایجاد شده است که ممکن است به طور موقت رفتارهای اوتیسم ASD را بهبود بخشد، اما اغلب در موقعیت های واقعی زندگی تعمیم خوبی ندارند.
“من واقعاً کنجکاو هستم که ببینم، اکنون که این مهارت را پیدا کرده ایم، آیا مهارت های بنیادی دیگری نیز وجود دارد که در ایجاد این مشکلات نقش داشته باشند.”
علاوه بر این، این دانش می تواند مربیان، مددکاران اجتماعی و سایر افرادی را که با افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ASD تعامل دارند، آگاه سازد.
“اینکه کسی را بشناسیم ولی بدانیم او ما را نمی شناسد، می تواند واکنش منفی ایجاد کند. با این یافته در مورد مهارت های ضعیف تشخیص چهره در اوتیسم، افراد می توانند درک بیشتری داشته باشند و از افراد اوتیسم پشتیبانی کنند تا به تعاملات اجتماعی آنها کمک کنند.”
“در برنامه بازی های اجتماعی نوجوانان اوتیستیک (SAGA)، محققان مداخله بازی های ویدیویی را توسعه دادند. “هدف، یادگیری چگونگی حل مشکلات در بازی، با توجه به نشانه های اجتماعی آواتارها است. امیدوارم که این بازی به بهبود مهارت های تشخیص چهره نیز کمک کند.”
برای کسب اطلاعات بیشتر به مؤسسه سلامت مغز دانا مراجعه کنید.
منبع:
Jason W. Griffin et al. A quantitative meta-analysis of face recognition deficits in autism: 40 years of research., Psychological Bulletin (2020). DOI: 10.1037/bul0000310