یک پژوهش جدیدگزارش می دهد که ریتم تنفس می تواند برفعالیت عصبی ای که حافظه و قضاوت عاطفی را بهبود می دهد تاثیر بگذارد. نفس کشیدن تنها برای اکسیژن نیست بلکه به فعالیت مغزی و رفتار هم مرتبط است. دانشمندان پزشکی در نورتوسترن، برای بار اول کشف کرده اند که ریتم تنفس یک فعالیت الکتریکی در مغز ایجاد می کند که قضاوت عاطفی و حافظه را بهبود می دهد.
در این پژوهش، افراد هنگام دم، نسبت به بازدم سریعتر یک چهره ی ترسیده را تشخیص می دادند.همچنین افراد هنگام دم نسبت به بازدم در به یادآوردن یک شیئ موفق تر بودند. این تاثیر هنگامی که تنفس از طریق دهان انجام می شد از بین می رفت.
“یکی از یافته های بزرگ این پژوهش این است که یک تفاوت اساسی در آمیگدال و هیپوکامپ مغز در زمان دم در مقایسه با زمان بازدم وجود دارد.” این را نویسنده ی اصلی پژوهش ، کریستینا زلانو،استادیار نورولوژی در دانشگاه نورت وسترن می گوید.”زمانی که شما عمل دم را انجام می دهید، نورون ها را در مناطق کورتکس بویایی، آمیگدال و هیپوکامپ در سراسر سیستم لیمبیک تحریک می کنید.”
پژوهشگران،این تفاوت در فعالیت مغزی را بار اول در حال مطالعه ی هفت بیمار صرع که برای عمل جراحی مغز آماده می شدند ، کشف کردند.
یک هفته قبل از جراحی، جراح یک سری الکترود برای پیداکردن محل منشأ صرع در مغز این افراد جاسازی کرد. این کار پژوهشگران را قادر کرد تا به طور مستقیم به داده های الکتروفیزیولوژیکال مناطقی که حافظه، بویایی، و احساسات را پردازش می کنند دسترسی داشته باشند.
این یافته باعث شد پژوهشگران این سوال را بپرسند که شاید کارکرد های شناختی این مناطق – به طور خاص پردازش ترس و حافظه– می توانند تحت تاثیر تنفس قرار بگیرند.
آمیگدال به شدت با پردازش احساسات و به طور خاص احساسات مرتبط با ترس ارتباط دارد.
دانشمندان از 60 شرکت کننده خواستند تا تصمیمات سریعی در مورد احساسات در محیط آزمایشگاه در حالی که نفس کشیدنشان پایش میشد بگیرند. تصویر های چهره هایی که با ترس یا شگفت زدگی همراه بودند به آن ها نشان داده می شد و افراد باید به سرعت احساس آن را مشخص می کردند.
زمانی که چهره ها در زمان دم نشان داده شده بودند، افراد چهره های ترس را سریعتر از حالت بازدم تشخیص داده بودند. این موضوع در مورد چهره های شگفت زدگی صادق نبود.
همچنین این پدیده در حالت تنفس با دهان کاهش پیدا کرده بود. بنابراین این تاثیر به تنفس از طریق بینی و محرک ترس مرتبط بود.
در یک آزمایش برای اندازه گیری حافظه، ( در ارتباط با هیپوکامپ)به همان افراد تصاویر اشیا روی صفحه ی کامپیوتر نشان داده شد و از آن ها خواسته شد تا آن ها را به حافظه بسپارند. در زمان به خاطر آوردن پژوهشگران متوجه شدند تصاویری که در زمان دم نشان داده شده بودند بهتر در حافظه مانده بودند.
این یافته ها نشان می دهد که تنفس سریعی که در شرایط خطرناک اتفاق می افتد.می تواند یک مزیت باشد.
نویسندگان این مطالعه اظهار می دارند: “در شرایط خطر شما تند تر نفس می کشید و در نتیجه نسبت به زمان استراحت تعداد دم بیشتری دارید. واکنش درونی بدن ما در زمان ترس می تواند تاثیر مثبتی بر کارکرد مغز بگذراد و باعث پاسخ سریعتر در محیط شود.”
یک جنبه دیگر برای مطالعه در این پژوهش تاثیر تمرینات ذهن آگاهی و مدیتیشن به عنوان هماهنگ کننده ی نوسان در سیستم لیمبیک است.
برای اطلاعات بیشتر به مؤسسه سلامت مغز دانا مراجعه کنید.
منبع:
neurosciencenews.com
درباره نویسنده
دکتر علی محمد کمالی فارغ التحصیل دکترای تخصصی علوم اعصاب از دانشگاه علوم پزشکی شیراز، بیش از 15 سال است که در زمینه پژوهش، تدریس و فعالیت های اجرایی در حوزه علوم اعصاب فعالیت و تجربه دارد. وی همچنین در ارتقا عملکرد های شناختی با استفاده از نوروتکنولوژی و مطالعات خواب تخصص ویژه ای دارد. او یکی از بنیانگذاران انستیتو سلامت مغز دانا است، (گروهی که سلامت مغز را اولویت جامعه می داند).