نور درمانی که شامل قرار گرفتن در معرض نور طبیعی کنترل شده و نور مصنوعی است ، می تواند ابزاری جدید در درمان بیماری های نورودژنراتیو (تخریب کننده ی سیستم عصبی) مانند آلزایمر و پارکینسون باشد.
موارد زیادی در مورد مغز انسان و پیچیدگی های آن همچنان به عنوان یک رمز و راز باقی مانده است. با پیشرفت علم نوروبیولوژی ،پاتوژنز چندین بیماری تخریب عصبی (تخریب عصبی) تا حدودی همراه با اهداف مولکولی که درمانهای فعلی در اطراف آنها می چرخد ، کشف شده است.
با این حال ، در حالی که درمان های فعلی موجب تسکین علائم موقتی شده و روند بیماری را کند می کنند ، اما به طور کامل این بیماری را درمان نمی کنند و اغلب با عوارض جانبی بی شماری همراه هستند که می توانند عملکردهای طبیعی روزانه بیمار را مختل کنند.
تحریک نور به عنوان یک گزینه درمانی امیدوار کننده برای درمان تخریب عصبی مختلف مانند بیماری آلزایمر (AD) ، بیماری
پارکینسون (PD) ، اختلالات شناختی و خواب پیشنهاد شده است. نور درمانی شامل قرار گرفتن در معرض کنترل نور روز طبیعی یا
نور مصنوعی با طول موج های خاص است.
در حالی که متخصصان مغز و اعصاب در سراسر جهان آزمایش استفاده از آن را در عمل بالینی آغاز کرده اند ، اما کمتر در مورد مکانیسم های تأثیر نور بر عملکرد عصبی صحبت شده است.
آلزایمر
بنابراین ، در یک مقاله مروری که اکنون در مجله پزشکی چین منتشر شده است ، محققان از چین به طور جامع دانش فزاینده در مورد مکانیسم عملکرد ، اثربخشی و کاربردهای بالینی نور درمانی در درمان تخریب عصبی را خلاصه می کنند.
دکتر چون فنگ لیو ، متخصص مغز و اعصاب توضیح می دهد که چگونه کار آنها می تواند درک ما را از درمان های نوظهور برای تخریب عصبی پیشرفت دهد. “در حالی که نور درمانی در اختلالات روانی و خواب بررسی شده است ، اما دانش جامع در مورد استفاده از آن در بیماری های تخریب عصبی وجود ندارد. بنابراین ما سعی کردیم روشهای درمانی بالقوه و پیامدهای نور درمانی را روشن کنیم. ”
عملکرد بدن ما با ریتم شبانه روزی تنظیم می شود. ساعتی که این ریتم را کنترل می کند در ناحیه هیپوتالاموس مغز قرار دارد. ژن های بیان شده در این منطقه در حفظ ریتم شبانه روزی بسیار مهم هستند. بنابراین ، سوء عملکرد این ژن ها می تواند چرخه ریتمیک را مختل کند.
این نقایص با اختلالات تخریب عصبی ، متابولیکی و خواب همراه بوده است. محرک های خارجی مانند نور ، فعالیت بدنی و مصرف غذا می توانند به تنظیم مجدد ساعت و بازگرداندن ریتم طبیعی شبانه روزی کمک کنند ، بنابراین علائم را کاهش می دهند.
خواب و ملاتونین
مکانیسم دیگری که ریتم شبانه روزی را کنترل می کند از طریق ترشح هورمون ملاتونین (MT) است. ملاتونین که توسط غده اپی فیز در مغز ترشح می شود ، برای کنترل الگوی خواب شناخته شده است زیرا در شب بیش از روز ترشح می شود. تحریک نور در این حالت ترشح ملاتونین را در طول روز سرکوب می کند و بنابراین خواب آلودگی را کاهش می دهد.
جالب اینجاست که ممکن است بافت و اندام های مختلف بدن به تحریک نور واکنش متفاوتی نشان دهند. علاوه بر این ، مولکول های زیستی مختلف بیان شده در سلولهای ایمنی در گردش و سلولهای بنیادی به طول موج های خاص نور حساس هستند و بنابراین با ارتقا ترشح فاکتورهای نوروتروفیک که می توانند عملکردهای عصبی را نجات دهند ، پاسخهای مختلفی را ایجاد می کنند.
در مرحله بعدی ، محققان در مورد کاربرد تحریک نور در اختلالات خاص تخریب عصبی بحث می کنند. در مورد آلزایمر ، یک زوال عقل پیشرونده ، اختلال در خواب با افزایش بیان مارکرهای زیستی همراه است که پیشرفت بیماری را افزایش می دهد.
بیماران مبتلا به آلزایمر اغلب پس از غروب و در طول شب دچار سردرگمی ، پریشانی عاطفی و بیش فعالی می شوند. مطالعات
بالینی مقدماتی بر روی مدل های موش آلزایمر و همچنین بیماران مبتلا به آلزایمر نشان می دهد که تحریک نور به بازیابی حافظه
و شناخت کمک می کند و بار پروتئین آمیلوئید-β بیماری زا در مغز را کاهش می دهد.
بعلاوه ، نشان داده شده است که نور درمانی کیفیت و مدت زمان خواب را در بیماران مبتلا به اختلالات خواب بهبود می بخشد در حالی که محیط های روشن به کاهش اضطراب و رفتارهای پرخاشگرانه در بیماران مبتلا به زوال عقل کمک می کند.
در صورت پارکینسون ، بیماران از نقص حرکتی ، لرزش و عدم تعادل وضعیت رنج می برند و همچنین علائم غیر حرکتی مانند بی خوابی ، افسردگی و خستگی را نشان می دهند که می تواند کیفیت زندگی آنها را مختل کند. در حالی که نشان داده شده است نور درمانی علائم غیر حرکتی را تا حدی کاهش می دهد ، مدارک مربوط به مزایای مستقیم آن نسبت به عملکرد حرکتی محدود است.
استفاده از نور درمانی در سایر اختلالات تخریب عصبی در حال حاضر در مراحل پیش بالینی است و باید بیشتر دنبال شود. به طور کلی ، نور درمانی یک گزینه ایمن و مقرون به صرفه برای درمان تخریب عصبی ارائه می دهد. مطالعات اضافی و آزمایشات بالینی مقیاس بزرگ در این راستا می تواند به اثبات اثربخشی آن به عنوان یک استراتژی بالقوه درمانی کمک کند.
نهایتا
دکتر لیو در توضیح کاربردهای بالینی طولانی مدت نور درمانی می گوید: “جعبه نور یا لامپ نور درمانی به بهبود کیفیت خواب بیماران مبتلا به اختلالات خواب کمک می کند. تحریک نور همچنین احتمالاً تأثیرات درمانی بر بیماری های تخریب عصبی و افسردگی فصلی خواهد داشت. برای روشن شدن اثربخشی آن ، مطالعات بیشتری لازم است. ”
این بررسی نه تنها درک ما را از چگونگی عملکرد نور درمانی در تنظیم مجدد ریتم شبانه روزی و علائم عصبی مرتبط با آن پیشرفت می دهد بلکه کاربردهای آن را در عمل بالینی معمول برجسته می کند.
سید مهدی ساداتی هستم. عاشق مغز! داروساز و دانشجوی دکترای تخصصی علوم اعصاب. عضو تیم مرکز سلامت مغز دانا! از علاقه هام شناسوندن کارایی های هیجان انگیز مغز به زبان ساده به آدمهاست! جست و جو می کنم در افسردگی، داروهای موثر بر مغز و سایر بیماری های حوزه ی روان و البته نوروپلاستیسیتی!