افسردگی شایع ترین علت ناتوانی در جهان است. ممکن است چنین شخصی را بشناسید که افسردگی مانع کار، زندگی اجتماعی یا زندگی خانوادگی او شده باشد. تقریباً از هر سه نفر مبتلا به افسردگی دو نفر اثرات شدیدی را تجربه می کنند.
من به عنوان یک روانپزشک متخصص در علوم اعصاب رفتاری، به بیمارانی که از اختلالات خلقی رنج می برند کمک می کنم. بسیاری از آنها افسردگی “مقاوم در برابر درمان” دارند و در جستجوی تسکین هستند.
اخیراً تحولات مهیجی در درمان افسردگی رخ داده است، به ویژه داروهای ضد افسردگی جدید. اما مهم است که درک کنیم این داروها برای یک درمان کامل، کافی نیستند.
درمان های جدید افسردگی کاهش علائم ناراحت کننده، از جمله تفکر خودکشی، سریعتر از هر روش درمانی قبلی را نوید می دهد. این دارو ها شامل کتامین، ماده بیهوشی است که مورد سوء مصرف نیز قرار می گیرد و مشتقی از کتامین به نام اسکتامین است.
نشان داده شده است که این داروها در عرض چند ساعت به تسکین علائم افسردگی کمک می کنند، اما هر دوز فقط برای چند روز مؤثر است. آنها همچنین دارای خطراتی هستند، از جمله احتمال ایجاد سوء مصرف.
با ابتلا به بیماری همه گیر ویروس کرونا، بیماران به دنبال تسکین سریع هستند. دارو می تواند کمک کند، اما برای درمان مؤثر افسردگی در دراز مدت، با ترکیبی از اجزای بیولوژیکی، روانشناختی، اجتماعی و فرهنگی، به موارد دیگری بیش از داروها نیاز است.
داروهای افسردگی تکامل یافته اند
درمان های افسردگی اولیه بر اجزای روانشناختی بیماری متمرکز بود. هدف در اوایل قرن 20 این بود که بیمار اصرارهای ناخودآگاه در دوران کودکی را درک کند.
امروزه درمان های بیولوژیکی قبلی ترسناک به نظر می رسند. آنها شامل کما درمانی انسولین و نسخه های بدوی روش الکتروشوک درمانی بودند.
در اواسط قرن بیستم، داروهایی که رفتار را تحت تأثیر قرار می دادند، کشف شدند. اولین داروها داروهای آرامبخش و ضد روان پریشی بودند. کلرپرومازین که با نام “تورازین” به بازار عرضه می شود، در دهه 1950 پیشگام بود.
در سال 1951، ایمی پرامین کشف شد و به یکی از اولین داروهای ضد افسردگی تبدیل شد. داروی ضد افسردگی “بلاک باستر” Prozac، یک مهار کننده انتخابی جذب مجدد سروتونین یا SSRI، در سال 1987 تأیید شد.
بیش از 30 سال است که شاهد کلاس جدیدی از داروهای ضد افسردگی نیستیم. این یکی از دلایل هیجان انگیز بودن داروهای ضد افسردگی سریع است.
افسردگی در داخل مغز چگونه است
درمان های پزشکی برای افسردگی، بر سلولهایی در ناحیه ای از مغز که بالای چشم و زیر پیشانی قرار گرفته، تأثیر می گذارد. این ناحیه که قشر پیش پیشانی نامیده می شود، اطلاعات پیچیده ای از جمله ابراز احساسات و رفتار اجتماعی را پردازش می کند.
سلولهای مغزی به نام نورون توسط دو مولکول مخالف پیام رسان، گلوتامات و گاما آمینو-بوتیریک اسید (GABA) کنترل شیمیایی می شوند. گلوتامات مانند پدال گاز کار می کند و GABA ترمز است. آنها به نورون ها میزان سرعت را القا می کنند.
داروهای سریع اثر برای افسردگی باعث کاهش عملکرد گلوتامات، پدال گاز می شوند.
سایر روشهای درمانی برای ایجاد تعادل در GABA ایجاد شده است. یک نورو استروئید به نام آلوپرگنانولون بر GABA تأثیر می گذارد و ترمز را اعمال می کند. آلوپرگنانولون و اسکتامین هر دو دارای تأییدیه فدرال برای درمان افسردگی، آلوپروگنانولون برای افسردگی پس از زایمان و اسکتامین برای اختلال افسردگی اساسی و تفکر خودکشی هستند.
نه خیلی سریع
در حدود سال های 2016-2017، روانپزشکان جوان برای اجرای درمان های جدید ضد افسردگی عجله داشتند. سرپرستان آموزش می گفتند: “نه خیلی سریع.” آنها توضیح دادند که چرا باید منتظر بمانیم تا ببینیم مطالعات مربوط به داروهای جدید چگونه انجام می شود.
چندین سال قبل، جامعه پزشکی هیجان مشابهی را در مورد ویویترول برای درمان اعتیاد به مواد افیونی تجربه کرده بود. ویویترول نوعی تزریق ماهانه نالترکسون است، دارویی که مانع از مصرف مواد افیونی می شود.
آزمایشات بالینی در یک محیط کاملاً کنترل شده و تمیز انجام می شود، در حالی که دنیای واقعی می تواند بسیار کنترل نشده و بسیار آشفته باشد. بدون کاهش خطر، آموزش و درمان روانشناختی، خطرات احتمالی داروهایی مانند ویویترول افزایش می یابد.
ویویترول می تواند به کاهش عود کمک کند، اما به خودی خود یک دارو نیست. انستیتوی ملی سوء مصرف مواد مخدر، درمان ترکیبی اعتیاد را توصیه می کند.
درمان افسردگی ممکن است مشابه باشد. دارو و حمایت روانشناختی در کنار هم بهتر از هر یک به تنهایی کار می کنند.
خطرات
در افسردگی، هرچه فرد درمان های بیشتری را انجام دهد که مؤثر واقع نمی شوند، احتمال موفقیت در گزینه بعدی برای فرد کمتر است. این پیام اصلی بزرگترین کارآزمایی بالینی مطالعه داروهای افسردگی بود، مطالعه موسسه ملی بهداشت STAR-D که در سال 2006 تکمیل شد.
ارائه یک گزینه موثرتر برای بیمارانی که به داروی ضد افسردگی اول یا دوم پاسخ نمی دهند، ممکن است آن پیام STAR-D را در اولویت خود قرار دهد. با این حال، هنگام مقابله با بیماری که تحت تأثیر استرس خارجی مانند استرس پس از حادثه و از دست دادن قرار گرفته است، درمان با موفقیت بیشتر هم با دارو و هم با حمایت روانشناختی امکان پذیر است.
یک رویکرد درمانی در دنیای واقعی به نام الگوی زیست روانشناختی طیف گسترده ای از مؤلفه های بیولوژیکی، روانشناختی و اجتماعی مربوط به بیماری های روانشناختی را در بر می گیرد. بیمار و پزشک با هم همکاری می کنند تا تجربیات، افکار و احساسات مشکل ساز وی را پردازش کنند.
تمرکز بیش از حد روی داروهای جدید ممکن است از اهمیت پرداختن و نظارت بر همه آن مؤلفه ها چشم پوشی کند، که این به معنای بروز مشکلات در آینده است.
داروهایی مانند افیون ها یا سایر موادی که تسکین سریع دردهای جسمی یا روانشناختی را ایجاد می کنند نیز می توانند از نظر جسمی و روانشناختی اعتیاد آور باشند و داروهای ضد افسردگی سریع الاثر جدید می توانند همان خطرات را داشته باشند.
داروهای ضد افسردگی، سریع عمل می توانند و ابزاری قدرتمند برای درمان افسردگی اساسی در صورت استفاده با سایر روشهای درمانی می باشند.
انستیتوی سلامت مغز دانا با ارائه روش های نوین و ترکیبی بعلاوه متخصصین مجرب علوم اعصاب، درمان های ترکیبی را در این زمینه ارائه می دهد. همچنین این مؤسسه برای علاقه مندان به تحقیقات در زمینه افسردگی و سایر بیماری های سیستم عصبی امکانات لازم را فراهم می آورد. برای کسب اطلاعات بیشتر به مؤسسه سلامت مغز دانا مراجعه کنید.
نویسنده:
نیکلاس میشل، استادیار روانپزشکی و علوم اعصاب رفتاری. مدیر برنامه تحقیقات روانپزشکی و مدولاسیون عصبی، دانشگاه ایالتی وین