با پیش بینی اینکه بر اساس تجربیات قبلی در آینده چه اتفاقی خواهد افتاد، زندگی ما آسانتر می شود. اما چه اتفاقی می افتد وقتی که قدرت پیش بینی ما آنطور که باید، کار نمی کند؟
اختلال طیف اوتیسم و سایر اختلالات عصبی شامل مشکلات پیش بینی مغز است. به عنوان مثال، مغز معمولاً موقعیتهایی را که شرایط می تواند خطرناک شود، به یاد می آورد – مانند اجاق گاز داغ یا ماشینی که هنگام عبور از خیابان به سمت شما می آید. برای کسی که مبتلا به اوتیسم است، مغز همیشه نمی تواند وقایع بعدی را پیش بینی کند.
استاد دانشگاه پوردو در حال کشف این مسئله است که چگونه پیش بینی منجر به تغییر در ادراک حسی و اختلالات یادگیری می باشد که هر دو علائم شایع اوتیسم هستند.
الکساندر چوبیکین، استادیار علوم بیولوژیکی توضیح می دهد: “مغز، وقتی چیزهای آشنا را می بینید، بلافاصله سعی می کند آنچه را که هست به یاد بیاورید و اینگونه است که می دانیم اتفاق بعدی چه خواهد بود.
آزمایشگاه من در تلاش است تا بفهمد چگونه مغز بین موارد آشنا و جدید تمایز قائل می شود و چگونگی مکانیسم آن در اختلالات عصبی به شکل است؟. “
از طریق تحقیقات وی، هدف Chubykin تلاش برای یافتن علائم جدید جهت آسانتر کردن تشخیص اختلالات مانند اوتیسم و پیشرفت در زمینه کشف داروهای جدید بالقوه برای درمان است.
“درک چگونگی پیش بینی وقایع آینده در مغز هنگام تعیین و درک اختلالات عصبی بسیار مهم است. همچنین یک کلید زنده ماندن و عملکرد طبیعی مغز است.”
“اگر چیز خطرناکی را ببینید، مغز شما معمولاً آن را تشخیص می دهد و پیش بینی می کند اتفاق بعدی چگونه می تواند رخ دهد. اگر این تجربه قبلی را داشته باشید و بتوانید این اطلاعات را پردازش کنید، می توانید به موقع از خطرات احتمالی دور شوید.”
“درک این مسئله که چگونه مغز در وهله اول تصمیم می گیرد که باید به علائمی توجه کند، مهم است. برای درک چگونگی نقش پیش بینی در اختلالات مانند اوتیسم. برای اینکه مغز تصمیم بگیرد که چه چیز جدید است، باید ابتدا یک محرک حسی را بشناسد.
شناخت محرک آشنا منجر به ایجاد یک انتظار یا پیش بینی می شود. با این حال، وقتی یک انتظار قبلی نقض شود، باعث تعجب می شود. این شگفتی ها خطاهای پیش بینی نامیده می شوند، یعنی وقتی حواس با پیش بینی های مغز مطابقت ندارند.
هنگامی که مغز این گونه مغایرت ها با تجربیات پیشین را دریافت می کند، می خواهد با تجدید اطلاعات خود و محیط مربوطه، در آینده خطا را به حداقل برساند، فرایندی که به عنوان یادگیری شناخته می شود.
“ما به طور مداوم اطلاعات حسی جدید دریافت می کنیم و آن را یاد می گیریم.” “اما برای کسی که دارای اختلالاتی مانند اوتیسم است، کار چندان آسانی نیست.” در اوتیسم، مغز همیشه نمی تواند به طور دقیق آنچه را که در آینده نزدیک حواس ما مانند دید، لمس و شنوایی پیش بینی می کند، پیش بینی کند.
به همین دلیل است که افراد مبتلا به اوتیسم اغلب “اضافه بار حسی” را تجربه می کنند، یعنی زمانی که ورودی حسی بر پیش بینی غلبه می کند. اضافه بار حسی می تواند باعث استرس شود و تمرکز را دشوار می کند.
“به عنوان مثال، اگر یک چتر در گوشه ای از مطب من باشد و هر روز آن را ببینم، مغزم می داند که در آنجا خواهد بود و جای تعجب نیست.” من به آنجا عادت می کنم. اما برای بیماران مبتلا به اوتیسم ممکن است مدتی طول بکشد تا آن را پردازش کنند. همچنین ممکن است مدت زمان بیشتری طول بکشد تا در محیط های جدید به بسیاری از محرک های حسی جدید عادت کنند. این جزئیات است که آنها را تحت الشعاع قرار می دهد. “
Chubykin همچنین به تازگی تحقیقاتی را منتشر کرده است که نشان داد موش ها می توانند توهمات نوری به اصطلاح Kanizsa و مکانیسم های عصبی موجود را درک کنند. این اثر در مجله علوم اعصاب منتشر شده است.
“بیماران مبتلا به اوتیسم و اسکیزوفرنی به طور معمول در درک این توهم مشکل دارند.” “این می تواند برای آزمایش تشخیصی زودهنگام اوتیسم و اسکیزوفرنی، در آینده قابل توجه باشد. دلیل این امر این است که این توهم توانایی انجام پیش بینی مکانی را می طلبد.”
این در اسکیزوفرنی نیز پیش بینی مختل می شود، اما این برعکس کامل اوتیسم است.
“در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی، مغز آنها در پیش بینی نسبت به حواس تأکید بیشتری دارد.” “وقتی آنها توهم می بینند یا صداهایی را می شنوند، پیش بینی های داخلی آنها بر حواسشان غلبه می کند.”
چوبیکین می خواهد تحقیقات خود را برای بیماران و خانواده های آنها پاسخ دهد. هرچه زودتر این اختلالات تشخیص داده شود، بیماران سریعتر می توانند کمک مورد نیاز خود را دریافت کنند.
“هرچه بیشتر یاد بگیریم، بیشتر می توانیم کمک کنیم.”
برای اطلاعات بیشتر به موسسه سلامت مغز دانا مراجعه کنید.
منبع:
medicalxpress.com
درباره نویسنده
دکتر علی محمد کمالی فارغ التحصیل دکترای تخصصی علوم اعصاب از دانشگاه علوم پزشکی شیراز، بیش از 15 سال است که در زمینه پژوهش، تدریس و فعالیت های اجرایی در حوزه علوم اعصاب فعالیت و تجربه دارد. وی همچنین در ارتقا عملکرد های شناختی با استفاده از نوروتکنولوژی و مطالعات خواب تخصص ویژه ای دارد. او یکی از بنیانگذاران انستیتو سلامت مغز دانا است، (گروهی که سلامت مغز را اولویت جامعه می داند).