هنگامی که صحبت از مدیریت اختلالات اضطرابی می شود، سخن مکبث ویلیام شکسپیر در ذهن پدیدار می شود. او از خواب به عنوان “مومیایی ذهن آسیب دیده” یاد می کند. طبق تحقیقات جدید دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، در حالی که یک شب کامل خوابیدن احساسات را تثبیت می کند، یک شب بی خوابی می تواند باعث افزایش 30٪ اضطراب شود.
محققان UC برکلی دریافتند که نوع خواب مناسب برای آرام کردن و تنظیم مجدد مغز مضطرب، خواب عمیق است. همچنین، به عنوان خواب بدون حرکات سریع چشم (NREM) و با موج آهسته نیز شناخته می شود، حالتی که نوسانات عصبی به طور همزمان هماهنگ می شوند، و ضربان قلب و فشار خون، افت می کند.
متیو واکر، نویسنده ارشد مطالعه، دانشکده علوم اعصاب و روان شناسی دانشگاه برکلی اظهار کرد: “ما عملکرد جدیدی از خواب عمیق را شناسایی کرده ایم، که می تواند یک شبه، اضطراب را با سازماندهی مجدد اتصالات در مغز کاهش دهد.
” به نظر می رسد خواب عمیق یک ضد اضطراب طبیعی (مهار کننده اضطراب) است. “
این یافته ها، منتشر شده در 4 نوامبر، در مجله Nature Human Behaviour، یکی از قویترین پیوندهای عصبی بین خواب و اضطراب تا به امروز را ارائه می دهد. آنها همچنین خواب را به عنوان روشی طبیعی و غیر دارویی برای اختلالات اضطرابی ذکر می کنند که حدود 40 میلیون بزرگسال آمریکایی، با این اختلال تشخیص داده شده اند و در بین کودکان و نوجوانان رو به افزایش است.
اتی بن سیمون، نویسنده اصلی این تحقیق اذعان داشت: “مطالعه ما به شدت نشان می دهد كه خواب ناكافی سطح اضطراب را بیشتر می كند و برعكس، خواب عمیق به كاهش استرس كمك می كند.”
در یک سلسله آزمایشات با استفاده از MRI عملکردی و polysomnography، سیمون و محققان دیگر مغزهای 18 جوان را اسکن کردند، زیرا آنها کلیپ های ویدئویی تحریک کننده عاطفی را بعد از یک شب کامل خواب، و دوباره پس از یک شب بی خوابی مشاهده می کردند. سطح اضطراب پس از هر جلسه از طریق پرسشنامه ای، اندازه گیری شد.
پس از یک شب بی خوابی، اسکن مغز خاموش شدن قشر جلوی مغز داخلی را نشان می داد، که به طور معمول کمک می کند تا اضطراب را کنترل کنیم، در حالی که مراکز عاطفی عمیق تر مغز بیش فعال بودند.
واکر بیان کرد: “بدون خواب، تقریباً به نظر می رسد که مغز بر روی پدال شتاب دهنده عاطفی بسیار سنگین باشد، بدون داشتن ترمز کافی.”
پس از یک خواب کامل شب، که در طی آن امواج مغزی شرکت کنندگان از طریق الکترودهای قرار داده شده روی سر آن ها اندازه گیری می شود، نتایج نشان داد که میزان اضطراب آنها بطور چشمگیری کاهش یافته است.
سیمون خاطر نشان کرد: “خواب عمیق، مکانیسم قشر پیشانی مغز را تنظیم کرده است که خود احساسات ما را تنظیم می کنند، واکنش عاطفی و فیزیولوژیکی را کاهش می دهد و از تشدید اضطراب جلوگیری می کند.”
محققان، گذشته از سنجش ارتباط خواب و اضطراب در 18 شرکت کننده در مطالعه اصلی، نتایج خود را در مطالعه 30 شرکت کننده دیگر تکرار کردند. در بین کلیه شرکت کنندگان، نتایج دوباره نشان داد که افرادی که بیشتر شب به خواب عمیق می رسیدند، روز بعد کمترین میزان اضطراب را تجربه کردند.
علاوه بر این تست های آزمایشگاهی، محققان یک مطالعه آنلاین انجام دادند که در آن 280 نفر از سنین مختلف را در مورد چگونگی تغییر سطح خواب و اضطراب خود در طی چهار روز متوالی پیگیری کردند.
نتایج نشان داد که میزان و کیفیت خواب شرکت کنندگان از یک شب به روز دیگر پیش بینی می کرد که روز بعد چه احساسی دارند. حتی تغییرات خواب شبانه کوچک نیز، بر میزان اضطراب آنها تأثیر گذاشت.
سیمون اظهار کرد: “افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی به طور مرتب گزارش می كنند كه خواب آن ها مختل شده است، اما بندرت بهبود خواب به عنوان یك توصیه بالینی برای كاهش اضطراب در نظر گرفته می شود.”
“مطالعه ما نه تنها ارتباط علّی بین خواب و اضطراب برقرار می کند، بلکه نوع خواب عمیق NREM را برای آرام کردن مغز مشخص می کند.”
در سطح اجتماعی، “یافته ها حاکی از آن است که اختلال در خواب در اکثر کشورهای صنعتی و افزایش قابل توجه در اختلالات اضطرابی در همین کشورها شاید اتفاقی نباشد” “بهترین پل بین ناامیدی و امید، خواب خوب شب است.”
برای اطلاعات بیشتر به موسسه سلامت مغز دانا مراجعه کنید.
منبع:
UC Berkeley
