عفونت گوش می تواند عفونت های باکتریایی یا ویروسی باشد، آنها می توانند در گوش میانی، قسمتی از گوش درست در پشت پرده گوش، و همچنین گوش خارجی و داخلی ایجاد شوند، آنها اغلب به خودی خود از بین می روند اما می توانند به دلیل التهاب یا تجمع مایع دردناک باشند.
عفونت‌گوش می تواند مزمن یا حاد باشد، عفونت های حاد گوش دردناک هستند اما مدت کوتاهی دارند، همچنین، عفونت های مزمن گوش یا برطرف نمی شوند یا بارها عود می کنند، این نوع عفونت می توانند باعث آسیب به گوش میانی و داخلی شوند که به ندرت دائمی است.
به خواندن این مقاله ادامه دهید تا در مورد عفونت‌گوش، از جمله علل، علائم، و گزینه های درمانی بیاموزید.
علائم عفونت گوش چیست؟
علائم شایع عفونت‌گوش عبارتند از:
- درد یا ناراحتی خفیف در داخل گوش
- احساس فشار مداوم در داخل گوش
- تخلیه چرک مانند گوش
- از دست دادن شنوایی
این علائم ممکن است ادامه یابند یا بروز کنند و از بین بروند، علائم ممکن است در یک یا هر دو گوش رخ دهد، درد معمولاً با عفونت دو گوش همراه است.
علائم عفونت مزمن گوش ممکن است کمتر از علائم عفونت حاد گوش قابل توجه باشد.
علائم عفونت گوش در کودکان
کودکان خردسال و نوزادان ممکن است علائم دیگری از عفونت گوش را نشان دهند، مانند:
- مالش یا کشیدن گوش
- تب
- عدم واکنش به صداهای خاص
- اغلب از دست دادن تعادل
- سردرد
- بی قراری
- از دست دادن اشتها
معمولاً عفونت گوش کمتر از 3 روز طول می کشد، اما می تواند تا یک هفته ادامه یابد.
کودکان کمتر از 6 ماه که تب یا سایر علائم عفونت گوش دارند باید به پزشک مراجعه کنند، اگر فرزند شما تب بالاتر از 102 درجه فارنهایت (39 درجه سانتیگراد) یا گوش درد شدید دارد، به پزشک مراجعه کنید.
چه چیزی باعث عفونت گوش می شود و چه چیزی خطر ابتلا را افزایش می دهد؟
عفونت گوش توسط ویروس ها یا باکتری ها، به ویژه باکتری ها ایجاد می شود استرپتوکوک پنومونیه یا هموفیلوس آنفولانزا، آنها اغلب ناشی از انسداد شیپور استاش شما هستند که باعث تجمع مایع در گوش میانی شما می شود. شیپور استاش لوله‌های کوچکی هستند که از هر یک از گوش‌های شما مستقیماً به پشت گلو می‌روند.
علل انسداد شیپور استاش عبارتند از:
- آلرژی
- سرماخوردگی
- عفونت های سینوسی
- مخاط اضافی
- سیگار کشیدن
- تغییرات فشار هوا
عفونت گوش نیز می تواند از آدنوئیدهای عفونی ایجاد شود، آدنوئیدها غدد روی سقف دهان در پشت بینی هستند که به محافظت از بدن در برابر عفونت ها کمک می کنند، عفونت ها می توانند از این غدد به انتهای مجاور شیپور استاش شما سرایت کنند.
عوامل خطر عفونت گوش
عفونت گوش بیشتر در کودکان خردسال رخ می دهد زیرا شیپور استاش کوتاه و باریک هستند، در باره 80 درصد کودکان در برخی مواقع دچار عفونت حاد گوش می شوند.
نوزادانی که با شیشه شیر تغذیه می‌شوند نیز نسبت به نوزادانی که با شیر مادر تغذیه می‌شوند، بیشتر در معرض عفونت گوش هستند.
عوامل دیگری که خطر ابتلا به عفونت گوش را افزایش می دهند عبارتند از:
- تغییرات ارتفاع
- تغییرات دما و رطوبت
- قرار گرفتن در معرض دود سیگار
- استفاده از پستانک
- وزن کم هنگام تولد
- عدم دسترسی به مراقبت های بهداشتی
- بودن در مهد کودک
عوارض احتمالی عفونت گوش
عفونت گوش معمولا بدون مداخله برطرف می شود، اما ممکن است عود کند، این عوارض نادر اما جدی ممکن است به دنبال عفونت گوش رخ دهد:
- از دست دادن شنوایی
- تأخیر گفتار یا زبان در کودکان، که زمانی که مایع مزمن در گوش میانی وجود دارد، شایع تر است
- ماستوئیدیت (عفونت استخوان ماستوئید در جمجمه)
- مننژیت (عفونت باکتریایی غشاهای پوشاننده مغز و نخاع)
- پرده گوش پاره شده
عفونت گوش چگونه درمان می شود؟
در حالی که اکثر عفونت‌های خفیف گوش بدون مداخله برطرف می‌شوند، درمان‌های زیر نیز می‌توانند کمک کنند:
درمان خانگی
این روش ها در تسکین علائم عفونت خفیف گوش موثر هستند:
- یک پارچه گرم را روی گوش آسیب دیده بمالید.
- از داروهای مسکن بدون نسخه (OTC) مانند ایبوپروفن (ادویل) یا استامینوفن (تیلنول) استفاده کنید.
- برای تسکین درد از قطره های OTC یا نسخه ای گوش استفاده کنید.
- داروهای ضداحتقان OTC مانند سودوافدرین (Sudafed) مصرف کنید.
- از خوابیدن روی گوش آسیب دیده خودداری کنید.
درمان پزشکی
اگر علائم شما بدتر شد یا بهبود نیافت، به پزشک مراجعه کنید، اگر عفونت گوش شما باکتریایی، مزمن باشد یا به نظر نمی رسد که در حال بهبود باشد، ممکن است آنتی بیوتیک تجویز کنند.
آنتی بیوتیک ها به درمان عفونت های ویروسی کمک نمی کنند.
درمان دارویی در کودکان
پزشکان اغلب هنگام درمان عفونت گوش در کودکان یک رویکرد صبر و انتظار را اتخاذ می کنند تا از تجویز بیش از حد آنتی بیوتیک ها که می تواند منجر به مقاومت آنتی بیوتیکی شود، اجتناب کنند.
در صورتی که علائم شدید باشد یا ظرف 2 تا 3 روز برطرف نشود، ممکن است پزشک گاهی برای شما نسخه ای برای آنتی بیوتیک بنویسد، از طرف دیگر، آنها ممکن است برای شما نسخه بنویسند، اما توصیه می کنند ابتدا منتظر بمانید تا ببینید آیا علائم کودک شما پس از 2 تا 3 روز بهتر می شود یا خیر.
مهم است که تمام نسخه خود را تمام کنید، اغلب، 7 یا 10 روز آموکسی سیلین تجویز می شود.
شما نباید بدون دستور پزشک به کودکان آسپرین بدهید، آسپرین یک عامل خطر قابل پیشگیری برای ابتلا به سندرم ری است، یک اختلال نادر که باعث آسیب مغزی و کبدی می شود.
عمل جراحی
اگر عفونت گوش شما با درمان های معمول پزشکی از بین نرود یا اگر در مدت کوتاهی دچار عفونت های گوش زیادی شده اید، جراحی ممکن است یک گزینه باشد.
اغلب، لوله‌های گوش در گوش شما قرار می‌گیرند تا مایع خارج شود، این لوله ها با جراحی در پرده گوش شما قرار می گیرند، آنها در نهایت می افتند و سوراخ ها بهبود می یابند، گاهی اوقات این سوراخ ها باید با جراحی بسته شوند.
جراحی میرنگوتومی گزینه دیگری است، در طول این روش، پزشک یک سوراخ کوچک در پرده گوش شما ایجاد می کند تا مایع تخلیه شود و درد را تسکین دهد، برش در عرض چند روز بهبود می یابد .
در مواردی که شامل بزرگ شدن آدنوئید (لوزه) است، برداشتن آدنوئید با جراحی ممکن است توصیه شود.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
زمانی که کودک شما مبتلا به موارد زیر است به پزشک مراجعه کنید:
- تب بیش از 102.2 درجه فارنهایت
- چرک، ترشح یا مایع نشت کننده از گوش
- بدتر شدن علائم
- علائم بیش از 2 تا 3 روز
- از دست دادن شنوایی
- سایر علائم مرتبط
برای بزرگسالان، اگر علائم شما بیش از 2 یا 3 روز طول بکشد، یا درد شدید یا تب دارید، ایده خوبی است که به پزشک مراجعه کنید.
عفونت گوش چگونه تشخیص داده می شود؟
یک متخصص مراقبت های بهداشتی علائم شما را در نظر می گیرد و گوش های شما را با ابزاری به نام اتوسکوپ که دارای عدسی روشن و بزرگ کننده است معاینه می کند، معاینه ممکن است نشان دهد:
- قرمزی، حباب های هوا یا مایع چرک مانند داخل گوش میانی
- سوراخ شدن پرده گوش
- پرده گوش برآمده یا فرو رفته است
این معاینه به ندرت دردناک است، اما ممکن است برخی از کودکان اذیت شوند.
تست های اضافی
سایر آزمایشات عبارتند از:
- نمونه مایع. اگر عفونت شما پیشرفته باشد، پزشک ممکن است نمونه ای از مایع داخل گوش شما بگیرد و آن را آزمایش کند تا مشخص کند که آیا انواع خاصی از باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک وجود دارند یا خیر.
- توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن. پزشک ممکن است برای تشخیص اینکه آیا عفونت به خارج از گوش میانی شما گسترش یافته است، سی تی اسکن از سر شما را تجویز کند.
- آزمایشات خون. آزمایش خون می تواند عملکرد سیستم ایمنی شما را بررسی کند.
- تمپانومتری. تمپانومتری به پزشکان اجازه می دهد تا میزان پاسخ پرده گوش شما به تغییرات فشار هوای داخل گوش را اندازه گیری کنند.
- بازتاب سنجی آکوستیک. این آزمایش میزان صدایی که از پرده گوش بازتاب می‌شود را اندازه‌گیری می‌کند تا به طور غیرمستقیم میزان مایع موجود در گوش را اندازه‌گیری کند.
- تست شنوایی. ممکن است به آزمایش شنوایی نیاز داشته باشید، به خصوص اگر عفونت مزمن گوش دارید.
چگونه می توان از پیشگیری کرد؟
اقدامات زیر ممکن است خطر عفونت گوش را کاهش دهد:
- شستن مرتب دست ها
- اجتناب از مناطق بیش از حد شلوغ
- ترک پستانک برای نوزادان و کودکان کوچک
- واکسیناسیون
عفونت گوش توسط باکتری ها یا ویروس های موجود در گوش میانی، که بخشی از سیستم شنوایی پشت پرده گوش است، ایجاد می شود، اکثر عفونت های گوش در عرض حدود 3 روز از بین می روند، اما عفونت های شدید ممکن است نیاز به درمان با آنتی بیوتیک داشته باشند.
عفونت گوش بیشتر در کودکان دیده می شود، اگر شما یا فرزندتان دچار درد شدید، تب بالای 102.2 درجه فارنهایت، تخلیه گوش یا سایر علائم نگران کننده شدید، مهم است که به پزشک مراجعه کنید.
دانشجوی دکتری پژوهشی ارگونومی شناختی، عاشق یادگیری، عاشق خواب و مباحث مرتبط با آن و عاشق دانستن درباره عملکردهای شناختی انسان… خوشحالم که در این بستر، فرصت اشتراک اطلاعات با شما عزیزان را دارم.