خلاصه مطالعه
این مطالعه، مکانیسم‌های عصبی زیست‌شناختی اثر گذاری ریتالین را توضیح می دهد. روشن می‌کند داروی ADHD، ریتالین، چگونه توجه را بهبود می بخشد. گزارش دهد که این دارو می‌تواند برای طیف وسیعی از تغییرات شناختی مرتبط با افزایش سن فواید داشته باشد.
منبع: دانشگاه پیتسبورگ
حتی نیم قرن پس از عرضه یک دارو به بازار، دانشمندان هنوز می توانند چیزهای جدیدی در مورد نحوه عملکرد آن بیاموزند. تحقیقات جدید دانشمندان علوم اعصاب دانشگاه پیتسبورگ نگاهی نادر به نحوه تأثیر ریتالین بر فعالیت در مغز حیوانات ارائه می دهد. درک عمیق تری از نحوه کنترل گروه های سلول های مغزی بر توجه را نشان می دهد. همچنین به کاربردهای احتمالی جدید برای محرک ارائه می دهد.
حدود 1 کودک از هر 11 کودک در ایالات متحده، محرک هایی مانند متیل فنیدیت که با نام تجاری ریتالین نیز شناخته می شود مصرف می کند. این دارو برای بهبود توجه و تمرکز در افراد مبتلا به اختلال کمبود توجه/بیش فعالی یا ADHD تجویز می شود.
افراد زیادی ریتالین مصرف می کنند
بسیاری از بزرگسالان، که طبق بررسی‌ها، یک نفر از هر 5 نفر تخمین زده می‌شود، از این داروها بدون برچسب استفاده می‌کنند. در حالی که ایمنی و اثربخشی این داروها به خوبی شناخته شده است. هنوز چیزهای زیادی برای یادگیری نحوه عملکرد آنها باقی مانده است.
مارلین کوهن، نویسنده ارشد این مطالعه، پروفسور علوم اعصاب در دانشکده هنر و علوم کنت دیتریش است.
او می‌گوید: «ما واقعاً اطلاعات کمی در مورد اینکه این داروها با فعالیت گروه‌های عصبی چه می‌کنند، داریم.
اما دانشمندان در حال بررسی این موضوع بوده‌اند که چه گروه‌هایی از نورون‌ها می‌توانند در مورد رفتار و شناخت به ما بگویند. بنابراین درک اینکه این داروها با گروه‌هایی از نورون‌ها چه می‌کنند می‌تواند نکات دیگری را در مورد چیزهایی که برای آنها مفید است به ما بدهد. کار قبلی به رهبری امی نی، محقق فوق دکتری پیت، ارتباطی را بین میزان عملکرد حیوانات در یک کار بینایی و اندازه‌گیری خاصی از نورون‌ها در قشر بینایی نشان داد. به‌ویژه، این که چقدر احتمال دارد که آنها مستقل از یکدیگر یا همگام شده فعالیت کنند.
عملکرد بهتر حیوانات پس از مصرف ریتالین
در کار کنونی، آنها دریافتند که حیواناتی که متیل فنیدات مصرف کرده‌اند، عملکرد بهتری در یک کار بصری توجه نشان می‌دهند. این بهبود دقیقاً زمانی اتفاق می‌افتد که همان معیار فعالیت نورون تغییر کند. این تیم به رهبری Ni، تحقیقات خود را در 25 آوریل در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر کردند.
برخی از نتایج مطالعه از آنچه قبلاً در مورد دارو شناخته شده بود انتظار می رفت. این سه حیوان ریتالین یا دارونما را در روزهای متناوب برای دو هفته آزمایش مصرف کردند. در روزهایی که دارو مصرف می‌کردند، زمان بیشتری را صرف این کار می‌کردند. همچنین در آن کار عملکرد بهتری داشتند. اما تنها زمانی که کار مورد نیاز در نقطه‌ای رخ می‌داد که قبلاً به آن توجه می‌کردند.
کوهن گفت:
در بیشتر آزمایش‌های علوم اعصاب، محققان گروه‌های بسیار کوچکی از نورون‌ها را با برق یا نور مورد هدف قرار می‌دهند. “ما قطعاً این کار را نکردیم. ما این داروها را مصرف کردیم. آنها را در آب میوه مخلوط کردیم و به حیوانات دادیم.” من را شگفت زده کرد که یک دستکاری بسیار کلی تأثیر رفتاری بسیار خاصی خواهد داشت.»
در کنار یادگیری بیشتر در مورد نحوه عملکرد دارو، چنین آزمایش‌هایی به محققان اجازه می‌دهد تا درک وسیع‌تری از نحوه تبدیل الگوهای عملکردی نورون‌ها به رفتارهایی مانند توجه به آنچه می‌بینیم به دست آورند.
نحوه عملکرد نورون‌ها زمانی که مغز در حالت‌های مختلف قرار دارد، مانند زمانی که یک آزمودنی دارو مصرف کرده است با زمانی که مصرف نکرده است، محققان می‌توانند مدل‌های کامل‌تر و مفیدتری از نحوه ارتباط سلول‌های مغز و رفتار ایجاد کنند.
این رویکردی است که توجه زیادی به آن نشده است.
تا حدی به دلیل فقدان راه‌هایی برای تأمین مالی تحقیقات در مورد اینکه چگونه داروها فعالیت نورون‌ها را تغییر می‌دهند، است. این امر جستجوی “درمان های متقاطع” را دشوار می کند. به عنوان مثال، استفاده های جدید برای داروهایی که در حال حاضر در بازار هستند.
با توجه به مطالعه فعلی، کار قبلی در آزمایشگاه به برخی از این متقاطع‌های بالقوه اشاره می‌کند. تحقیقات شباهت هایی بین الگوهای عصبی مرتبط با توجه و انواع خاصی از یادگیری پیدا کرده است. پژوهش ها نشان می دهد درمان اختلالاتی که یکی از آنها را شامل می شود ممکن است برای دیگری موثر باشد.
کوهن می‌گوید: «این محرک‌ها ممکن است برای درمان بسیاری از چیزها، از تغییرات شناختی مرتبط با پیری طبیعی گرفته تا بیماری آلزایمر و موارد دیگر مفید باشند.» اگرچه در حال حاضر این فقط یک تصور کاملاً آگاهانه است. اما یکی از مواردی است که آزمایشگاه قصد دارد در مطالعات آینده آن را دنبال کند.
در حال حاضر
این مطالعه اولین گام مهم در خط تحقیقاتی است. کوهن امیدوار است موارد بیشتری را ببیند. برای مثال اتصال نقاط بین زیربنای عصبی رفتار ما و نحوه تأثیر داروها بر آن. او گفت: «این یک مورد آزمایشی است. فکر می‌کنم کارهای بیشتری باید انجام شود. امیدوارم مردم ببینند که این رویکردها مهم هستند.»
ریتالین به عنوان آزمون علی فرضیه های کدگذاری عصبی ترجمه ای و اساسی
اکثر مطالعات علوم اعصاب سیستم ها به یکی از دو دسته تقسیم می شوند:
- کارهای علوم پایه با هدف درک رابطه بین نورون ها و رفتار
- کار ترجمه ای با هدف ایجاد درمان برای اختلالات عصبی روانی.
در اینجا ما از این دو رویکرد برای اطلاع رسانی و تقویت یکدیگر استفاده می کنیم. مطالعه ما هر دو فرضیه‌های مربوط به اصول رمزگذاری عصبی علوم پایه را آزمایش می‌کند.
مکانیسم‌های عصبی را که در زمینه اثرات رفتاری مرتبط بالینی ریتالین به طور سیستمیک تجویز می‌شوند، روشن می‌کند. میدانیم ریتالین خوراکی به صورت بالینی برای درمان اختلال نقص توجه و بیش فعالی استفاده می شود. به طور کلی برای تقویت شناخت استفاده می شود. نکته مهم این است که توجه بصری انتخابی فضایی را افزایش می دهد. عملکرد بصری را فقط در مکان مورد نظر افزایش می دهد.
نتایج
علاوه بر این، ما دریافتیم که این دستکاری علّی بینایی را در ماکاک های رزوس به ویژه هنگامی که میانگین تنوع همبسته نورون ها را در ناحیه بینایی V4 کاهش می دهد، افزایش می دهد.
یافته‌های ما نشان می‌دهد که سیستم بینایی بستری برای درک زیربنای عصبی فرآیندهای شناختی پیچیده (علم پایه) و اختلالات عصبی روانی (ترجمه) است. با پرداختن به فرضیه‌های علوم پایه، نتایج ما با سناریویی سازگار است که در آن ریتالین با کار کردن از طریق مکانیسم‌های شناختی انتخابی طبیعی، اثرات شناختی خاصی دارد.
از نظر بالینی، یافته‌های ما نشان می‌دهد که علائم اغلب به‌طور سرسام‌آور اختلالات عصبی روانی ممکن است با اعمال مکانیسم‌های عمومی ایجاد و درمان شوند.
در صورتی که در عملکردهای شناختی مانند تمرکز، توجه و یادگیری مشکل دارید، ما در موسسه سلامت مغز دانا در کنارتان هستیم.
منبع: How Ritalin Sharpens Attention – Neuroscience News
درباره نویسنده
خجسته رحیمی جابری، پژوهشگر دکترای تخصصی علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی شیراز و نویسنده وب سایت انستیتو سلامت مغز دانا. زمینه کاری تخصصی ایشان مشکلات حافظه و آلزایمر است وی بیش از 20 مقاله معتبر بین المللی در این زمینه به چاپ رسانده است. می توانید پژوهش های او را در اینجا (کلیک کنید) دنبال کنید.