کودکان به احتمال زیاد خطاکارانی را که عذرخواهی می‌کنند. می‌بخشند. به‌ویژه اگر متخلف در گروه آنها باشد و کودک ناراحت دارای مهارت‌های تئوری ذهن پیشرفته باشد.
منبع: دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی
یک مطالعه اخیر نشان می دهد که آموزش به کودکان برای درک دیدگاه های دیگران می تواند یادگیری نحوه بخشش دیگران را برای آنها آسان تر کند. این مطالعه همچنین نشان داد که آموزش عذرخواهی صمیمانه به کودکان می تواند به آنها کمک کند تا دیگران را مورد بخشش خود قرار دهند.
کلی لین مولوی. نویسنده اصلی این مطالعه و دانشیار روانشناسی در دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی. می گوید: بخشش در کودکان و بزرگسالان برای بازگرداندن روابط و محدود کردن درگیری های آینده مهم است. «اما ما چیز زیادی در مورد اینکه چه چیزی باعث می‌شود بچه‌ها دیگران را بیشتر ببخشند. به ویژه از اوایل کودکی تا نوجوانی نمی‌دانستیم. این چیزی است که ما می‌خواستیم با مطالعه خود کشف کنیم.»
برای این منظور. مولوی و همکارانش 185 کودک بین 5 تا 14 سال را در این مطالعه استخدام کردند. محققان در یک مصاحبه عمیق با هر کودک اطلاعات زمینه ای را جمع آوری کردند و مهارت های “نظریه ذهن” کودک را ارزیابی کردند.
تئوری ذهن توانایی شما برای درک این نکته است که باورها. نیات و خواسته های دیگران با شما متفاوت است.
سپس محققان هر کودک را از طریق مجموعه‌ای از سناریوها هدایت کردند که شامل سایر کودکان «در گروه» و «خارج از گروه» می‌شد. به طور خاص. به هر یک از شرکت کنندگان در مطالعه گفته شد که آنها بخشی از یک گروه. مانند تیم سبز هستند
در طی مصاحبه‌ها. محققان برخی از کودکان در سناریوها را نیز در تیم سبز (آنها را در گروه قرار می‌دهند). در حالی که بچه‌های دیگر در سناریوها در تیم زرد قرار داشتند (آنها را خارج از گروه قرار می‌دادند). در هر سناریو. مصاحبه‌کنندگان از شرکت‌کنندگان می‌پرسیدند که آیا حاضرند گروهی را که آنها را از بازی یا فعالیت کنار گذاشته‌اند ببخشند.
سه یافته اصلی وجود داشت:
- اولاً. اگر بچه ها عذرخواهی کرده باشند. احتمال بیشتری وجود دارد که کسی را ببخشند.
- ثانیاً. کودکان بیشتر احتمال دارد افرادی را که «در گروه» هستند ببخشند.
- سوم. هرچه مهارت های تئوری ذهن کودک پیشرفته تر باشد. احتمال اینکه دیگران را ببخشد بیشتر است.
مولوِی می گوید: «ما دریافتیم که بچه ها توانایی های پیچیده ای برای بخشیدن دیگران دارند. «کودکان قادر به بازگرداندن روابط با دیگران هستند و معمولاً علاقه مند به انجام این کار هستند
محققان دو چیز را شناسایی کردند که والدین و معلمان ممکن است بخواهند روی بخشش تمرکز کنند. یکی از آنها کمک به بچه هاست تا بفهمند عذرخواهی کردن به شیوه ای معنادار چقدر مهم است.
او می‌گوید: «کودکان می‌توانند عذرخواهی غیرصادقانه را تشخیص دهند. و عذرخواهی‌های غیرصادقانه برای تشویق به بخشش مفید نبودند». «عذرخواهی باید روشن کند که کسی می‌داند چرا کاری که انجام داده اشتباه بوده است. این به نوبه خود باعث می‌شود دیگر بچه‌ها شانس بیشتری به آنها بدهند.»
دومین حوزه تمرکز. کمک به بچه ها برای درک دیدگاه های دیگران است. حتی اگر آنها با شما متفاوت باشند.
یکی از بزرگترین پیامدهای مطالعه ما این است که معلمان و والدین باید به طور فعال به کودکان کمک کنند تا مهارت های تئوری ذهن را پرورش دهند. “یک نقطه شروع خوب این است که بچه ها را وادار کنیم تا منطق پشت اعمال خود را توضیح دهند و اینکه این موضوع چه احساسی را در دیگران ایجاد می کند. کمک به جوانان برای توسعه این مهارت ها در دوران کودکی به آنها کمک می کند تا در دنیایی متنوع و پیچیده حرکت کنند.
نوروبیولوژی بخشش
بخشش تغییری در وضعیت روانی است که در آن شخص تصمیم می گیرد و موفق می شود خشم نسبت به شخص دیگری را که عمداً کاری ناعادلانه یا مضر در حق او انجام داده است. از بین ببرد. بخشش به این معناست که فرد از بی عدالتی آگاه است و باید تصمیمی برای رهایی از سرزنش یا عصبانیت بگیرد. برای مثال. نیازی نیست که کودک را به خاطر گریه کردن یا ایجاد آشفتگی ببخشید. زیرا این عمل آشکارا ناعادلانه یا عمداً آزاردهنده نبوده است. و اگر اقدامی کوتاه و بی‌نتیجه باشد. مثلاً یک غریبه ارتباط شخصی را در ترافیک قطع کند. بیشتر مردم احتمالاً به‌جای بخشیدن آگاهانه مجرم. حادثه را فراموش می‌کنند.
محققان بخشش را مطالعه کرده‌اند و دریافته‌اند که تمایل به بخشش یک ویژگی است که با ویژگی‌های ساختاری و متابولیکی مغز مرتبط است. روانشناسان مدتهاست بر این باورند که کینه توزی برای سلامت عاطفی یا جسمی فرد مفید نیست. و بخشش یا مقصر دانستن نیز ممکن است بر نتایج قانونی در موقعیت های جنایی تأثیر بگذارد.
آناتومی ساختاری مغز و بخشش
چندین مطالعه بخشش و اینکه آیا ارتباطی با آناتومی مغز وجود دارد را ارزیابی کرده‌اند. در یک مطالعه. داوطلبان پرسشنامه‌هایی را برای ارزیابی تمایل خود به بخشش (TTF) پر کردند. شایان ذکر است که خود رتبه‌بندی می‌تواند منعکس‌کننده شیوه‌ای باشد که مردم می‌خواهند خودشان را ببینند به جای اینکه واقعاً چگونه هستند. مورفولوژی مبتنی بر وکسل. که حجم نسبی مغز را ارزیابی می‌کند. برای اندازه‌گیری عینی که آیا همبستگی بین TTF خود رتبه‌بندی شده و ساختار مغز وجود دارد استفاده شد.
اینسولا
در واقع این مطالعه با نتایج چندین مطالعه مشابه دیگر همخوانی داشت. افرادی که قشر منزوی(insular cortex) کوچکی دارند که با احساس انزجار نیز همراه است. تمایل بیشتری به بخشش دارند. این نشان می‌دهد که افرادی که خود را بخشنده می‌دانند به آسانی به اندازه افرادی که خود را بخشنده نمی‌دانند آزرده خاطر نمی‌شوند. شکنج فرونتال تحتانی. که نقش مهمی در زبان و کنترل تکانه ایفا می کند. در افرادی که خود را بخشنده تر می دانستند. کوچکتر بود. این نشان می‌دهد که بخشش نه به مهارت‌های کلامی مرتبط است و نه یک رفتار کاملاً منطقی یا کنترل‌شده است که می‌تواند با افکار و احساساتی که به خوبی بیان نشده‌اند تعدیل شود.
یکی دیگر از یافته های جالب این است که قشر جلوی پیشانی پشتی سمت چپ left dorsolateral prefrontal cortexبزرگتر با بخشش مرتبط است. اعتقاد بر این است که اختلال در عملکرد این منطقه باعث افسردگی می شود. بنابراین به نظر می رسد که فقدان تمایلات افسردگی باعث بخشش می شود.
فعالیت مغز
در حالی که ساختار مغز در رابطه با بخشش جالب است. عملکرد متابولیک مغز در رابطه با بخشش بعد کاملاً جدیدی به درک بخشش می‌افزاید.
هنگامی که از شرکت کنندگان داوطلب در یک مطالعه خواسته شد تا سناریوها را تصور کنند و TFF خود را گزارش کنند. سطح پایین فعالیت قشر پیش پیشانی پشتی با نمرات TFF پایین‌تر همراه بود. اعتقاد بر این است که قشر جلوی پیشانی پشتی در توانایی تصور احساسات دیگران نقش دارد. این توانایی کم تخیل با بخشش کمتر همبستگی داشت.
در مطالعه دیگری. با پیامدهای عملی تر برای جامعه. به شرکت کنندگان سناریوهای جنایی داده شد و از آنها خواسته شد که مجازات را انجام دهند. گویی که در هیئت منصفه حضور دارند. شرکت کنندگان فعالیت متابولیکی بیشتری را در ناحیه پراکونئوس. اتصال گیجگاهی-پاریتال چپ. و پیشانی پشتی میانی نشان دادند. قشر مغز وقتی سناریوهایی ارائه می شود که باعث همدردی می شود تا سناریوهای بدون همدردی. افزایش سیگنال در این مناطق نیز با کاهش مجازات همراه بود. این نشان می‌دهد که اعضای هیئت منصفه. و حتی احتمالاً حرفه‌ای‌ها. می‌توانند تحت تأثیر پاسخ‌های فیزیولوژیکی خود در هنگام صدور مجازات قرار گیرند. نه اینکه تصمیم‌ها را بر اساس تصمیم‌گیری کاملاً منطقی قرار دهند.
نتیجه
آناتومی ساختاری متفاوت مغز مرتبط با تمایل به بخشش نشان می دهد که بخشش می تواند یک ویژگی باشد که افراد با آن متولد می شوند. تفاوت در فعالیت متابولیک مغز مرتبط با تمایل به بخشش ممکن است به این معنی باشد که این ویژگی می تواند در طول زندگی تغییر کند. تأثیرات ممکن است شامل تجربیات زندگی با افراد قابل اعتماد یا خیانت باشد. که هر دو می توانند زمینه را برای میزان تمایل فرد به بخشش فراهم کنند.
https://neurosciencenews.com/child-forgiveness-19774/
https://www.neurologylive.com/view/neurobiology-forgiveness
سید مهدی ساداتی هستم. عاشق مغز! داروساز و دانشجوی دکترای تخصصی علوم اعصاب. عضو تیم مرکز سلامت مغز دانا! از علاقه هام شناسوندن کارایی های هیجان انگیز مغز به زبان ساده به آدمهاست! جست و جو می کنم در افسردگی، داروهای موثر بر مغز و سایر بیماری های حوزه ی روان و البته نوروپلاستیسیتی!