چگونه آلزایمر را درمان کنیم؟ معرفی تمام روش های درمانی موثر

بیماری آلزایمر یک بیماری مغزی است که ماهیت بسیار پیچیده ای دارد. جامعه علمی هنوز به طور کامل علت آن را درک نکرده است و تنها پس از مرگ می توان آن را به طور قطعی تشخیص داد. اما چگونه آلزایمر را درمان کنیم؟

متأسفانه، هیچ درمانی نیز برای این بیماری وجود ندارد. محققان هنوز روی درمان هایی کار می کنند که می تواند به پیشگیری و درمان آلزایمر کمک کند.

در عین حال، دارو می تواند پیشرفت بیماری آلزایمر را کاهش دهد و به بیماران کمک کند تا با علائم کنار بیایند.

در حالی که دارو نمی تواند این بیماری را درمان کند، اما می تواند به افرادی که مبتلا به آلزایمر هستند کمک کند استقلال و کرامت خود را برای مدت طولانی تری حفظ کنند. همچنین می تواند مراقبت از فرد را برای خانواده، دوستان و مراقبان آسان تر کند.

دارو برای بهبود علائم آلزایمر

انواع مختلفی از داروها وجود دارند که می توانند به درمان علائم شناختی و رفتاری بیماری آلزایمر کمک کنند.

این داروها می‌توانند تظاهرات بیماری را درمان کنند، اما بر روند بیماری زمینه‌ای تأثیر نمی‌گذارند.

در ابتدا به بیماران اغلب دوزهای کم دارو داده می شود و سپس تحت نظر قرار می گیرند تا ببینند چقدر به آن پاسخ می دهند. بسته به نحوه تحمل آنها، دوز به تدریج افزایش می یابد. در حالی که دوزهای بالاتر گاهی اوقات می توانند مؤثرتر باشند، اما می توانند عوارض جانبی قوی تری نیز داشته باشند.

در مورد علائم و عوارض جانبی که شما یا یکی از عزیزان خود تجربه می کنید با پزشک صحبت کنید، تا آنها بتوانند بهترین دوره درمان را تعیین کنند و در صورت نیاز دارو را تنظیم کنند.

مهارکننده های کولین استراز

گروهی از داروها به نام مهارکننده های کولین استراز وجود دارند که می توانند به علائم شناختی و رفتاری بیماری آلزایمر کمک کنند.

در حالی که مکانیسم دقیق این داروها هنوز نامشخص است، تحقیقات نشان می دهد که آنها با مسدود کردن آنزیمی به نام استیل کولین استراز، که یک انتقال دهنده عصبی (مواد شیمیایی در مغز) به نام استیل کولین را تجزیه می کند، کار می کنند.

استیل کولین نقش مهمی در عملکردهای شناختی مانند تفکر و به خاطر سپردن دارد. سطوح پایین استیل کولین مسئول برخی از علائم بیماری آلزایمر مانند از دست دادن حافظه است.

با مسدود کردن آنزیم و مهار تجزیه استیل کولین، این داروها می توانند به برخی از علائم بیماری آلزایمر از جمله از دست دادن حافظه کمک کنند.

مهارکننده های کولین استراز عبارتند از:

• آریسپت (دونپزیل): برای درمان تمام مراحل بیماری آلزایمر
  اکسلون (ریواستیگمین): برای درمان مراحل اولیه و میانی بیماری آلزایمر
• رازادین (گالانتامین): برای درمان مراحل اولیه و میانی بیماری آلزایمر

مهارکننده‌های کولین استراز عمدتاً در مراحل اولیه و میانی بیماری آلزایمر استفاده می‌شوند، زیرا با پیشرفت بیماری، مغز استیل کولین کمتری تولید می‌کند، بنابراین این داروها ممکن است دیگر مؤثر نباشند.

از آنجایی که این سه دارو به روش مشابهی کار می کنند، تغییر از یکی به دیگری احتمالاً نتایج متفاوتی ایجاد نمی کند. با این حال، ممکن است بیمار به یک دارو نسبت به داروی دیگر بهتر پاسخ دهد.

عوارض جانبی این داروها عبارتند از: خستگی، تهوع، استفراغ، سوء هاضمه، اسهال، کاهش اشتها، کاهش وزن، گرفتگی عضلات، سرگیجه و سردرد.

آنتاگونیست NMDA

دسته دیگری از داروها وجود دارد که به علائم بیماری آلزایمر کمک می کند. این دارو که به عنوان آنتاگونیست N-methyl D-aspartate (NMDA) شناخته می شود، ممانتین نام دارد و با نام تجاری Namenda به فروش می رسد. برای درمان بیماری آلزایمر در مرحله میانی تا پایانی استفاده می شود.

این دارو می تواند به افراد مبتلا به بیماری آلزایمر کمک کند تا به طور مستقل کارهای روزانه مانند غذا خوردن، راه رفتن، حمام کردن، لباس پوشیدن و استفاده از توالت را در مراحل پایانی بیماری یا برای چندین ماه بیشتر از آنچه که در غیر این صورت می توانستند انجام دهند، انجام دهند.

Namenda با تنظیم ناقل عصبی گلوتامات، که گیرنده های NMDA را روی سلول های عصبی فعال می کند، کار می کند. تولید بیش از حد گلوتامات می تواند منجر به مرگ سلول های مغز شود، بنابراین با مهار گلوتامات، Namenda از سلول های مغز شما محافظت می کند.

عوارض جانبی نامندا شامل سرگیجه، سردرد، یبوست، اسهال و حالت تهوع است.

از آنجایی که این دارو متفاوت از مهارکننده های کولین استراز عمل می کند، گاهی اوقات در ترکیب با مهارکننده های کولین استراز استفاده می شود. نامزاریک دارویی است که ترکیبی از دونپزیل و ممانتین است.

دارو برای علائم رفتاری آلزایمر

با پیشرفت بیماری آلزایمر، می تواند علائم رفتاری متعددی مانند سرگردانی، بی قراری، بی خوابی، پرخاشگری، بی قراری، اضطراب و افسردگی ایجاد کند.

این علائم می تواند بر بیمار و همچنین مراقبان او تأثیر بگذارد. درمان این علائم می تواند بیماران را راحت تر کند و مراقبت از آنها را آسان تر کند.

اینها برخی از انواع داروها هستند که می توانند کمک کنند:

• داروهای ضد اضطراب می توانند به درمان بی قراری کمک کنند.
• داروهای ضد تشنج می توانند به درمان پرخاشگری شدید کمک کنند.
• داروهای ضد افسردگی می توانند به درمان افسردگی، اضطراب، بی قراری و پرخاشگری کمک کنند.
• داروهای ضد روان پریشی می توانند به درمان علائمی مانند توهم و پارانویا کمک کنند.
• داروهای خواب آور می تواند کمک کند در طول شب بخوابید. 

با این حال، این داروها می توانند عوارض جانبی شدیدی در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر ایجاد کنند. عوارض جانبی می تواند شامل گیجی، سرگیجه، خواب آلودگی، نوسانات خلقی و افزایش احتمال افتادن باشد.

به دلیل عوارض جانبی که ایجاد می کنند، استفاده از این داروها به صورت گهگاه یا برای مدت زمان کوتاه توصیه می شود. آنها اغلب به عنوان آخرین راه حل پس از بررسی دقیق خطرات و عوارض جانبی و تنها در صورتی استفاده می شوند که سایر استراتژی ها شکست خورده باشند.

داروهای ضد روان پریشی، به ویژه، تنها در صورتی باید استفاده شوند که پزشک شما موافق باشد که علائم جدی هستند، زیرا عوارض جانبی شدید هستند و این داروها می توانند خطر مرگ را در برخی از افراد مسن مبتلا به آلزایمر افزایش دهند.

چگونه آلزایمر را درمان کنیم؟ دارو برای کند کردن پیشرفت بیماری

همچنین دارویی وجود دارد که ممکن است بتواند میزان زوال شناختی را کاهش دهد و پیشرفت بیماری آلزایمر را کند کند. در ژوئیه 2021، سازمان غذا و داروی آمریکا تاییدیه سریعی برای دارویی به نام آدوکانوماب (با نام تجاری Aduhelm) صادر کرد.

این دارو ممکن است بتواند به کاهش رسوبات پروتئین آمیلوئید در مغز، یکی از نشانگرهای بیماری آلزایمر کمک کند. این رسوبات پروتئینی در عملکرد سلول های مغز اختلال ایجاد می کند و باعث می شود ارتباط آنها با یکدیگر قطع شود و در نهایت بمیرند.

نتایج کارآزمایی بالینی در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر در مراحل اولیه نشان داد که این دارو به کاهش نرخ زوال شناختی و عملکردی در برخی از شرکت‌کنندگان کمک می‌کند. به عنوان مثال، آنها حافظه و جهت گیری بهتری داشتند و بهتر می توانستند امور مالی را مدیریت کنند و کارهای خانه را انجام دهند.

عوارض جانبی این دارو شامل واکنش های آلرژیک، سردرد و افزایش خطر افتادن است. افراد همچنین ممکن است ناهنجاری های مرتبط با آمیلوئید (ARIA) را تجربه کنند که می تواند شامل گیجی، سرگیجه، حالت تهوع، تغییرات بینایی و تورم موقت در قسمت های خاصی از مغز باشد که گاهی با لکه های کوچک خون در سطح مغز همراه است.

به گفته ماروتولی، این دارو، و همچنین سایر عوامل مشابه تحت بررسی، ممکن است در واقع فرآیند زمینه‌ای بیماری آلزایمر را تغییر دهد، نه اینکه فقط به علائم کمک کند.

با این حال، تایید این دارو کاملا بحث برانگیز است. سوالات زیادی در مورد مزایای عملی، تدارکات و هزینه‌های این دارو باقی می‌ماند.

هیچ اطلاعاتی در مورد ایمنی یا اثربخشی دارو برای افراد در سایر مراحل بیماری آلزایمر وجود ندارد. این دارو در حال آزمایش بیشتر است و تایید آن بسته به نتایج تضمینی، تنظیم یا لغو خواهد شد.

خواندن این مطلب جدید و جالب را از دست ندهید:  داروی جدید آلزایمر چقدر بهتر از داروهای قبلی مثل ادوهلم عمل می کند؟ 

روان درمانی

تشخیص یک بیماری پیشرونده و لاعلاج می تواند باعث ناراحتی زیادی برای بیماران و عزیزان آنها شود. تراپی می‌تواند به شما کمک کند موقعیت را بپذیرید و مهارت‌های مقابله با آن را توسعه دهید.

با پیشرفت بیماری آلزایمر، مدیریت کارهای روزانه، کارهای شخصی و امور مالی بدون کمک برای شما دشوار می شود. از دست دادن استقلال و عاملیت می تواند دردناک و شرم آور باشد. روان درمانی می تواند به شما کمک کند تا احساسات خود را پردازش کنید، درخواست کمک کنید و نوع حمایتی را که برای کنار آمدن با این وضعیت نیاز دارید ایجاد کنید.

روان درمانی همچنین می تواند برای مقابله با نوسانات خلق و خو یا مؤلفه های عاطفی که ممکن است با تغییرات شناختی مرتبط با بیماری آلزایمر همراه باشد، مؤثر باشد.

می توانید به دنبال درمان فردی یا گروه درمانی باشید. درمان انفرادی می‌تواند فضای امنی را برای شما فراهم کند تا در خلوت راجع به احساسات و نگرانی‌های خود صحبت کنید، در حالی که درمان گروهی می‌تواند به شما کمک کند با دیگرانی که با همان شرایط شما زندگی می‌کنند ارتباط برقرار کنید.

چگونه آلزایمر را درمان کنیم؟ پیشگیری و مدیریت علائم آلزایمر با روش های جدید نوروتکنولوژی

اگرچه هنوز هیچ درمانی برای بیماری آلزایمر وجود ندارد، اما امیدوار باشید. محققان به طور مداوم در حال کار بر روی یافتن روش های درمانی موثرتر هستند. چیزهای زیادی در مورد چگونگی تأثیر آلزایمر بر مغز آموخته شده است، و این دانش افزایش یافته به کند کردن پیشرفت بیماری آلزایمر و بهبود و مدیریت علائم کمک می کند.

جلوگیری و کند کردن روند آلزایمر با تحریک مغناطیسی مغز (TMS)

تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال یک روش غیر تهاجمی و غیر دارویی تعدیل عصبی است که با استفاده از یک سیم پیچ مغناطیسی روی سر بیمار برای تحریک مناطق خاصی از مغز به صورت موضعی عمل می کند. با تحریک نواحی آسیب دیده مغز، می تواند در علائم بیماری های روانی یا عصبی خاص مداخله کند.

TMS در بیماران مبتلا به آلزایمر خفیف تا متوسط، زوال شناختی را کاهش می دهد و استقلال را بهبود می بخشد

درباره درمان آلزایمر با تحریک مغناطیسی مغز بیشتر بدانید:

چگونه درمان خود را مؤثرتر کنید

این چند قدم است که می توانید برای کمک به دربافت موثرترین درمان و حفظ کیفیت زندگی خود تا زمانی که ممکن است انجام دهید:

دارو را طبق دستور مصرف کنید:

جستجوی درمان پزشکی، مصرف داروهای خود طبق دستور و گزارش هر گونه عوارض جانبی به پزشک می تواند به شما در مدیریت علائم این بیماری و کاهش سرعت پیشرفت بیماری کمک کند.

چک‌آپ‌های منظم سلامتی را انجام دهید:

مهم است که به طور منظم با پزشک خود صحبت کنید، پیشرفت بیماری را ارزیابی کنید، در مورد علائم و عوارض جانبی صحبت کنید، و سایر شرایط سلامتی را بررسی کنید.

درمان سایر بیماری‌ها:

شناسایی و درمان سایر بیماری‌هایی که ممکن است داشته باشید، مانند کاهش بینایی و شنوایی، برای مثال، می‌تواند مفید باشد. بهینه سازی شنوایی و بینایی مهم است، زیرا ورودی حسی بهبود یافته می تواند پردازش این اطلاعات را برای مغز آسان تر کند.

فعال و درگیر بمانید:

از نظر فیزیکی، اجتماعی و شناختی فعال باشید و درگیر بمانید. منابع موجود در جامعه خود را در مورد برنامه های فعالیت و گروه های حمایتی بررسی کنید.

سبک زندگی سالم را حفظ کنید:

از یک رژیم غذایی سالم مانند رژیم غذایی مدیترانه ای و ورزش منظم پیروی کنید.

در اینباره، خواندن این مطلب را از دست ندهید: برای پیشگیری از آلزایمر چه راه هایی وجود دارد؟ روش موثر جلوگیری

کار بر روی یک برنامه مراقبت:

با پزشک، خانواده، دوستان، مراقبان و جامعه برای آموزش خودتان در مورد این وضعیت و اینکه چگونه می توانید استقلال خود را تا زمانی که ممکن است حفظ کنید، و همچنین در صورت نیاز به کمک، مراقبت خود را برنامه ریزی کنید همکاری کنید.

Mozhan Parsa

درباره نویسنده
موژان پارسا پژوهشگر ارشد توان‌بخشی شناختی دانشگاه شهید بهشتی و همکار قطب عصب روان‌شناسی شناختی کشور است. جریان اصلی تحقیقات وی اختلالات عصب تحولی و به طور خاص متمرکز بر اوتیسم می باشد.