“متوقف شدن” و “دیدن”، مؤلفه های اساسی بسیاری از انواع اقدامات مراقبه ای، از جمله مراقبه Zen بودایی است. در حقیقت، این اقدامات به طور معمول متوقف کردن همه فعالیت ها برای مشاهده افکار، احساسات به ویژه احساسات ناشی از یک زمان خاص، همچنین صداها و سایر محرک های حسی در محیط اطراف فرد است که طبق تحقیقات میتواند در بهبود یادگیری دخیل باشد.
در مراقبه بودایی، “متوقف کردن و دیدن” اساساً به فرآیند عدم درگیر شدن با خیالات ذهنی، و دیدن “حقیقت”، یعنی درک دقیق چیزها همانگونه که هستند، بدون تفسیر آنها یا تلاش برای تغییر آنها، اشاره دارد.
با ترکیب این دو مفهوم، این باور باستانی و این مفهوم فلسفی اینگونه خلاصه می شود که مهار عمل و مشاهده / هماهنگی با محرک های حسی، می تواند آگاهی و قدردانی را افزایش دهد و به ایجاد ارتباط معنوی با محیط اطراف کمک کند.
حالت تأمل برانگیز و ذهنی قابل تجربه در هنگام مراقبه، مشابه است با آنچه ممکن است فرد هنگام مشاهده یک منظره طبیعی نفس گیر (مانند غروب خورشید، یک آبشار، ستارگان در آسمان شب و غیره)، یک اثر هنری خلاقانه (مثل یک نقاشی، یک فیلم و غیره) یا هر پدیده، چیز یا شخص دیگری که از نظر زیبایی شناسی خوشایند باشد.
به عبارت دیگر، زیبایی به نظر می رسد ما را ترغیب می کند تا لحظه فعلی را متوقف کرده و از آن استقبال کنیم.
محققان دانشگاه تورین مجذوب تأثیرات مشاهده چیزی که به نظر ما زیبا می رسد بر مغز و ادراک ما شده اند، اخیراً مطالعات گذشته را با تمرکز بر این موضوع بررسی کرده که ریشه در رشته های مختلف (به عنوان مثال علوم اعصاب ، روانشناسی ، علوم کامپیوتر و فلسفه) دارد.
به طور کلی، نتایج مطالعاتی که این محققان در مقاله خود بررسی کردند، حاکی از آن است که احساسات ناشی از مشاهده عناصر خوشایند زیبا، سهم مهمی در نحوه کسب دانش جدید مردم و سازگاری آنها با محیط پیرامونی دارد. این ایده با نظریه های معرفی شده در گذشته مانند مفهوم رمانتیک “تقدم زیبایی شناسی بر عقل” یا فلسفه کلاسیک یونان، پیوند خورده است.
در مقاله خود، محققان دانشگاه تورین این نظریه ها و تحقیقات گذشته را کشف کردند که چگونه تجربه زیبایی ما می تواند کسب دانش را تسهیل کند.
محققان در مقاله خود اظهار داشتند: “در این بررسی، ما درباره نتایج چند رشته بحث می کنیم و یک گزارش اصلی از زیبایی شناسی را ارائه می دهیم.”
“ما درباره شواهدی بحث می کنیم که نشان می دهند، احساسات زیبایی شناختی با تطبیق رفتار حرکتی (به عنوان مثال ، به حداقل رساندن عمل) ظهور می کنند، و باعث افزایش همزمان پردازش ادراکی در سطح قشرهای حسی می شوند (به عنوان مثال، بهینه سازی یادگیری).”
محققان بر اساس مطالعات گذشته ای که بررسی کردند، فرض می کنند که زیبا بینی نشان دهنده بازخورد لذت جویانه است (به عنوان مثال، سیستم پاداش در مغز، رفتارهای مطلوب یا مفید را تقویت می کند) که فرایندهای یادگیری را تسهیل می کند.
درنهایت، مشاهده زیبایی می تواند افراد را به توقف حرکت وادارد و به دنبال کسب دانش بیشتر، و به نوبه خود یادگیری ادراکی و بازیابی حافظه خود را تنظیم کند.
محققان همچنین استدلال می کنند که کمک به بیماران برای درک آگاهانه زیبایی در دنیای اطراف خود، می تواند نقش مهمی در درمان روان شناختی داشته باشد، زیرا بسیاری از اختلالات روانشناختی با تجزیه و تحلیل احساسات و فرآیندهای تفکر سفت و سخت مرتبط است.
در لحظه بودن، متوقف کردن و مشاهده زیبایی های اطراف خود، می تواند به افراد کمک کند تا دیدگاهی کنجکاو، شاد و آزاد به زندگی بازگردانند.
در آینده، نتایج می تواند مطالعات بیشتری را در مورد بررسی تأثیر زیبایی شناختی بر نتایج دانش و روان درمانی هدایت کند.
برای کسب اطلاعات بیشتر به مؤسسه سلامت مغز دانا مراجعه کنید.
منبع:
“Stopping for knowledge”: The sense of beauty in the perception-action cycle. Neuroscience & Biobehavioral Review(2020). DOI: 10.1016/j.neubiorev.2020.09.004