کرونا با علایم مختلفی هر کس را تحت تاثیر قرار می دهد. شاید شما هم کاهش بویایی را تجربه کرده باشید و حتی پس از ابتلا نیز، هنوز این عدم درک بوها در شما باقی مانده است.
عفونت با ویروس SARS-CoV-2 باعث کاهش عملکرد گیرنده های بویایی می شود و در نتیجه از دست دادن بوی مرتبط با COVID-19 می شود.
منبع: NYU Langone
محققان مکانیسمی را کشف کرده اند که ممکن است توضیح دهد که چرا بیماران COVID-19 حس بویایی خود را از دست می دهند.
این مطالعه جدید که به صورت آنلاین در 2 فوریه در مجله Cell منتشر شد. نشان داد که عفونت با ویروس همه گیر. SARS-CoV-2. به طور غیرمستقیم باعث کاهش عملکرد گیرنده های بویایی (OR). پروتئین هایی بر روی سطوح سلول های عصبی در بینی می شود که مولکول های مرتبط با بوها تشخیص می دهند.
یک پژوهش جدید
این مطالعه جدید که توسط محققان دانشکده پزشکی دانشگاه گروسمن نیویورک و دانشگاه کلمبیا رهبری می‌شود. ممکن است تأثیرات کووید-19 را بر سایر انواع سلول‌های مغزی و سایر اثرات عصبی ماندگار COVID-19 مانند «مه مغزی» سردرد و افسردگی روشن کند.
آزمایش‌ها نشان داد که حضور ویروس در نزدیکی سلول‌های عصبی (نورون‌ها) در بافت بویایی باعث هجوم سلول‌های ایمنی. میکروگلیا و سلول‌های T می‌شود که عفونت را حس کرده و با آن مقابله می‌کنند. به گفته نویسندگان این مطالعه. چنین سلول‌هایی پروتئین‌هایی به نام سیتوکین‌ها را آزاد می‌کنند که فعالیت ژنتیکی سلول‌های عصبی بویایی را تغییر می‌دهند. حتی اگر ویروس نمی‌تواند آنها را آلوده کند.
در شرایطی که فعالیت سلول‌های ایمنی در سناریوهای دیگر به سرعت از بین می‌رود. در مغز. طبق تئوری تیم. سیگنال‌دهی ایمنی به روشی ادامه می‌یابد که فعالیت ژن‌های مورد نیاز برای ساخت گیرنده‌های بویایی را کاهش می‌دهد.
آسیب 1 درصدی
بنجامین تن اوور. نویسنده همکار. دکترا. استاد بخش میکروبیولوژی در NYU Langone Health می‌گوید: یافته‌های ما اولین توضیح مکانیکی از دست دادن بویایی در COVID-19 را ارائه می‌دهد و اینکه چگونه این ممکن است زمینه‌ساز زیست‌شناسی طولانی COVID-19 باشد. این کار. علاوه بر مطالعه دیگری از گروه tenOever. همچنین نشان می دهد که چگونه ویروس همه گیر. که کمتر از 1 درصد از سلول های بدن انسان را آلوده می کند. می تواند چنین آسیب شدیدی را در بسیاری از اندام ها ایجاد کند.
تغییر در معماری
محققان می گویند یکی از علائم منحصر به فرد عفونت COVID-19 از دست دادن بویایی بدون گرفتگی بینی است که در سایر عفونت ها مانند سرماخوردگی دیده می شود. در بیشتر موارد. از دست دادن بویایی تنها چند هفته طول می کشد. اما برای بیش از 12 درصد از بیماران مبتلا به کووید-19. اختلال بویایی به شکل کاهش مداوم در توانایی بویایی (هیپوسمی) یا تغییر در نحوه درک فرد از این بیماری ادامه می یابد. همان بو (پاروسمی).
برای به دست آوردن بینشی در مورد از دست دادن بوی ناشی از COVID-19. نویسندگان فعلی پیامدهای مولکولی عفونت SARS-CoV-2 را در همسترهای طلایی و در بافت بویایی برگرفته از 23 کالبد شکافی انسانی بررسی کردند. همسترها یک مدل خوب هستند. پستاندارانی هستند که هر دو بیشتر از انسان به حس بویایی وابسته هستند و بیشتر مستعد ابتلا به عفونت حفره بینی هستند.
نتایج این مطالعه بر اساس این کشف در طول سالیان متمادی استوار است که فرآیندی که ژن‌ها را روشن می‌کند. شامل روابط پیچیده سه بعدی است. جایی که بخش‌های DNA بر اساس سیگنال‌های کلیدی. کم و بیش در دسترس دستگاه ژن‌خوان سلول قرار می‌گیرند. و جایی که برخی از زنجیره‌های DNA حلقه می‌شوند. در اطراف برای ایجاد برهمکنش های طولانی مدت که امکان خواندن پایدار ژن ها را فراهم می کند. برخی از ژن‌ها در «محفظه‌های» کروماتین – مجتمع‌های پروتئینی که ژن‌ها را در خود جای می‌دهند – که باز و فعال هستند. عمل می‌کنند. در حالی که برخی دیگر فشرده و بسته هستند. به عنوان بخشی از «معماری هسته‌ای».
زنجیره های DNA
در مطالعه کنونی. آزمایش‌ها تأیید کردند که عفونت SARS-CoV-2 و واکنش ایمنی به آن. توانایی زنجیره‌های DNA در کروموزوم‌ها را کاهش می‌دهد که بر تشکیل گیرنده‌های بویایی تأثیر می‌گذارند تا باز و فعال باشند. و برای فعال شدن حلقه بزنند. بیان ژن همستر و هم در بافت عصبی بویایی انسان. تیم تحقیقاتی کاهش مداوم و گسترده ساختمان گیرنده بویایی را شناسایی کردند.
کار دیگری که توسط این نویسندگان ارسال شده است نشان می‌دهد که نورون‌های بویایی به مناطق حساس مغز متصل می‌شوند و واکنش‌های مداوم سلول‌های ایمنی در حفره بینی می‌تواند بر احساسات. و توانایی تفکر واضح (شناخت) تأثیر بگذارد که با COVID طولانی مدت سازگار است.
آزمایش‌هایی که روی همسترها در طول زمان ثبت شد. نشان داد که پس از بهبود طبیعی تغییرات کوتاه‌مدتی که ممکن است بر حس بویایی تأثیر بگذارد. کاهش گیرنده‌های نورون بویایی همچنان ادامه دارد. نویسندگان می‌گویند که این نشان می‌دهد که COVID-19 باعث اختلال طولانی‌مدت در تنظیم کروموزومی بیان ژن می‌شود. که نوعی «حافظه هسته‌ای» را نشان می‌دهد که می‌تواند از بازیابی رونویسی OR حتی پس از پاکسازی SARS-CoV-2 جلوگیری کند.
تن اوور می‌گوید درک اینکه حس بویایی بر تعاملات ژنومی «شکننده» بین کروموزوم‌ها متکی است. پیامدهای مهمی دارد.
«اگر بیان ژن بویایی هر بار که سیستم ایمنی به روش‌های خاصی پاسخ می‌دهد که تماس‌های بین کروموزومی را مختل می‌کند. متوقف شود. حس بویایی از دست رفته ممکن است مانند «قناری در معدن زغال‌سنگ» عمل کند و هر سیگنال اولیه‌ای را ارائه دهد که ویروس COVID-19 است. آسیب زدن به بافت مغز قبل از بروز علائم دیگر و پیشنهاد راه‌های جدید برای درمان آن.»
در گام بعدی. تیم در حال بررسی این موضوع است که آیا درمان همسترهای مبتلا به کووید طولانی با استروئیدها می‌تواند واکنش‌های ایمنی مخرب (التهاب) را برای محافظت از معماری هسته‌ای مهار کند.
سید مهدی ساداتی هستم. عاشق مغز! داروساز و دانشجوی دکترای تخصصی علوم اعصاب. عضو تیم مرکز سلامت مغز دانا! از علاقه هام شناسوندن کارایی های هیجان انگیز مغز به زبان ساده به آدمهاست! جست و جو می کنم در افسردگی، داروهای موثر بر مغز و سایر بیماری های حوزه ی روان و البته نوروپلاستیسیتی!