اختلال طیف اوتیسم (ASD) یا اوتیسم، اصطلاح گسترده ای است که برای توصیف گروهی از شرایط عصبی رشدی استفاده می شود. این شرایط با تفاوت در ارتباطات و تعامل اجتماعی مشخص می شود. افراد مبتلا به ASD اغلب علایق یا الگوهای رفتاری محدود و تکراری از خود نشان می دهند. این اختلال بدون در نظر گرفتن نژاد و قومیت، فرهنگ یا پیشینه اقتصادی در افراد سراسر جهان یافت می شود.
با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، ASD در پسران بیشتر از دختران تشخیص داده می شود. یک مطالعه روی کودکان 8 ساله در 11 مکان در سراسر ایالات متحده نشان داد که یک 4.3 به 1، نسبت پسر به دختر در سال 2016. از هر 54 شرکت کننده در مطالعه، 1 نفر مبتلا به ASD بود.
نشانه هایی وجود دارد که موارد اوتیسم در حال افزایش است. برخی این افزایش را به عوامل محیطی نسبت می دهند. با این حال، کارشناسان در مورد اینکه آیا افزایش واقعی موارد وجود دارد یا فقط تشخیص های مکرر وجود دارد، بحث می کنند.
علائم اوتیسم چیست؟
علائم ASD معمولاً در اوایل کودکی، بین سنین 12 تا 24 ماهگی به وضوح آشکار می شود. با این حال، علائم ممکن است زودتر یا دیرتر ظاهر شوند.
علائم اولیه ممکن است شامل تاخیر قابل توجه در رشد زبان یا اجتماعی باشد.
Sad boy sitting on a floor in a room
DSM-5 علائم ASD را به دو دسته تقسیم می کند:
- مشکلات ارتباطی و تعامل اجتماعی
- الگوهای محدود یا تکراری رفتار یا فعالیت ها
برای تشخیص اوتیسم، فرد باید علائم هر دو دسته را تجربه کند.
مشکلات ارتباطی و تعامل اجتماعی
ASD می تواند شامل طیف وسیعی از مسائل در ارتباط باشد که بسیاری از آنها قبل از 5 سالگی ظاهر می شوند.
در اینجا یک جدول زمانی کلی از آنچه ممکن است به نظر برسد آمده است:
- از بدو تولد: مشکل در حفظ تماس چشمی
- تا 9 ماهگی: به نام آنها پاسخ نمی دهد
- تا 9 ماهگی: نشان ندادن حالات چهره منعکس کننده احساسات (مانند تعجب یا عصبانیت)
- 12 ماهگی : عدم شرکت در بازی‌های تعاملی اساسی
- تا 12 ماهگی: عدم استفاده (یا فقط استفاده از چند) حرکات دست، مانند تکان دادن دست
- تا 15 ماهگی: علایق خود را با دیگران در میان نمی گذارند (مثلاً با نشان دادن اسباب بازی مورد علاقه به شخصی)
- در 18 ماهگی: اشاره نکردن یا نگاه نکردن به جایی که دیگران اشاره می کنند
- در 24 ماهگی: متوجه نشدن زمانی که دیگران غمگین یا آسیب دیده به نظر می رسند
- تا 30 ماهگی: عدم شرکت در “بازی های تظاهر کننده”، مانند مراقبت از عروسک نوزاد یا بازی با مجسمه ها
- در سن 60 ماهگی: بازی های نوبتی را انجام نمی دهد
علاوه بر این، کودکان اوتیستیک ممکن است از 36 ماهگی در بیان احساسات یا درک احساسات دیگران دچار مشکل شوند.
اوتیسم و مهارت های گفتاری
با افزایش سن، ممکن است در صحبت کردن مشکل داشته باشند یا مهارت های گفتاری بسیار محدودی داشته باشند. سایر کودکان اوتیستیک ممکن است مهارت های زبانی را با سرعتی نابرابر توسعه دهند. برای مثال، اگر موضوع خاصی برای آنها بسیار جالب است، ممکن است واژگان بسیار قوی برای صحبت در مورد آن موضوع ایجاد کنند. اما ممکن است در برقراری ارتباط در مورد چیزهای دیگر مشکل داشته باشند.
همانطور که کودکان اوتیستیک شروع به صحبت می کنند، ممکن است با لحنی غیرعادی صحبت کنند. که می تواند از صدای بلند و آوازخوان تا روباتیک یا صاف باشد.
آنها همچنین ممکن است نشانه هایی از هایپرلکسیا را نشان دهند که شامل خواندن فراتر از حد انتظار از سن آنها است. کودکان در طیف اوتیسم ممکن است زودتر از همسالان خود خواندن را یاد بگیرند. گاهی اوقات در سن 2 سالگی. اما آنها تمایل دارند آنچه را که می خوانند درک کنند.
در حالی که هیپرلکسی همیشه همراه با اوتیسم نیست، تحقیقات نشان می دهد که تقریباً 84 درصد از کودکان مبتلا به هایپرلکسیا در این طیف قرار دارند.
کودکان اوتیستیک وقتی با دیگران تعامل دارند، ممکن است در به اشتراک گذاشتن احساسات و علایق خود با دیگران مشکل داشته باشند. یا حفظ مکالمه پشت سر هم برایشان سخت باشد. ارتباط غیرکلامی مانند حفظ تماس چشمی یا زبان بدن نیز ممکن است دشوار باقی بماند.
این چالش‌ها در ارتباط می‌توانند در دوران بزرگسالی ادامه داشته باشند.
الگوهای محدود یا تکراری رفتار یا فعالیت ها
علاوه بر مسائل ارتباطی و اجتماعی که در بالا ذکر شد، اوتیسم شامل علائم مربوط به حرکات و رفتارهای بدن نیز می شود.
این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد:
- حرکات تکراری مانند تکان دادن، تکان دادن بازوها، چرخیدن یا دویدن به جلو و عقب
- اجسام آستر مانند اسباب‌بازی‌ها را با نظم دقیق بالا می‌برند و وقتی نظم به هم می‌خورد ناراحت می‌شوند
- دلبستگی به روال های سخت، مانند آنهایی که در حوالی زمان خواب یا رفتن به مدرسه هستند
- تکرار کلمات یا عباراتی که می شنوند بارها و بارها می گویند
- ناراحت شدن از تغییرات جزئی
- تمرکز شدید روی قسمت‌هایی از اشیا، مانند چرخ کامیون اسباب‌بازی یا موهای عروسک
- واکنش های غیرعادی به ورودی های حسی، مانند صداها، بوها و مزه ها
- علایق وسواسی
- توانایی های استثنایی، مانند استعداد موسیقی یا قابلیت های حافظه
سایر خصوصیات
برخی از افراد اوتیستیک ممکن است علائم دیگری را تجربه کنند، از جمله:
- تاخیر در حرکت، زبان یا مهارت های شناختی
- تشنج
- علائم گوارشی مانند یبوست یا اسهال
- نگرانی یا استرس بیش از حد
- سطوح غیرمعمول ترس (بالاتر یا کمتر از حد انتظار)
- رفتارهای بیش فعال، بی توجه یا تکانشی
- واکنش های احساسی غیر منتظره
- عادات یا ترجیحات غذایی غیر معمول
- الگوهای خواب غیر معمول
استیمینگ چیست؟
“تحریک” اصطلاحی است که برای توصیف رفتارهای خود تحریک کننده، اغلب شامل حرکات یا گفتار تکراری استفاده می شود.
به عنوان مثال، شخصی ممکن است دستان خود را کف بزند، شیئی را بمالد یا عبارتی را تکرار کند. معمولاً با افراد اوتیستیک مرتبط است. اما تقریباً همه به نوعی تحریک می‌کنند، چه مالیدن دست‌ها به هم یا جویدن ناخن‌ها.
برای افراد اوتیستیک، تحریک گاهی اوقات می تواند در مسیر زندگی روزمره قرار بگیرد یا باعث آسیب جسمی شود. اما همچنین می تواند به عنوان یک مکانیسم مقابله ای مفید برای مقابله با اضافه بار حسی یا پیمایش موقعیت های ناراحت کننده، از جمله موارد دیگر، عمل کند.
انواع مختلف اوتیسم چیست؟
راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5) توسط انجمن روانپزشکی آمریکا (APA) منتشر شده است. پزشکان از آن برای تشخیص انواع اختلالات روانپزشکی استفاده می کنند.
جدیدترین نسخه پنجم DSM در سال 2013 منتشر شد. DSM-5 در حال حاضر پنج زیرگروه مختلف ASD یا مشخص کننده را تشخیص می دهد. آن ها هستند:
- با یا بدون اختلال فکری همراه
- با یا بدون اختلال زبانی همراه
- مرتبط با یک وضعیت شناخته شده پزشکی یا ژنتیکی یا عامل محیطی است
- مرتبط با اختلال رشد عصبی، روانی یا رفتاری دیگری است
- با کاتاتونیا
فردی می تواند تشخیص یک یا چند مشخص کننده را دریافت کند.
قبل از DSM-5، افراد اوتیستیک ممکن است تشخیص داده باشند:
- اختلال اوتیسم
- سندرم آسپرگر
- اختلال رشد فراگیر (PDD-NOS)
- اختلال فروپاشی دوران کودکی
توجه به این نکته مهم است که فردی که یکی از این تشخیص‌های قبلی را دریافت کرده است، تشخیص خود را از دست نداده است و نیازی به ارزیابی مجدد نخواهد داشت.
با توجه به DSM-5، تشخیص گسترده تر ASD شرایطی مانند سندرم آسپرگر را در بر می گیرد.
چه چیزی باعث اوتیسم می شود؟
علت دقیق ASD ناشناخته است. جدیدترین تحقیقات نشان می دهد که هیچ دلیل واحدی وجود ندارد.
برخی از عوامل خطر مشکوک برای ASD عبارتند از:
- داشتن یکی از اعضای خانواده اوتیستیک
- جهش های ژنتیکی خاص
- سندرم X شکننده و سایر اختلالات ژنتیکی
- به دنیا آمدن از والدین با سن بالاتر
- وزن کم هنگام تولد
- عدم تعادل متابولیک
- قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین و سموم محیطی
- سابقه عفونت های ویروسی در مادر
- قرار گرفتن جنین در معرض داروهای والپروئیک اسید یا تالیدومید (تالومید)
بر اساس موسسه ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی (NINDS) ، هم ژنتیک و هم محیط ممکن است تعیین کنند که آیا یک فرد دچار ASD می شود یا خیر.
با این حال، منابع متعدد، قدیمی و جدید ، به این نتیجه رسیده اند که واکسن ها باعث ASD نمی شوند.
یک مطالعه بحث برانگیز در سال 1998 یک پیوند بین اوتیسم و واکسن سرخک، اوریون و سرخجه (MMR)را پیشنهاد کرد. با این حال، این مطالعه توسط تحقیقات دیگر رد شد و در نهایت در سال 2010 پس گرفته شد.
چه تست هایی برای تشخیص اوتیسم استفاده می شود؟
تشخیص ASD شامل موارد زیر است:
- چندین روش غربالگری
- آزمایشات ژنتیکی
- ارزیابی ها
غربالگری های رشدی
آکادمی اطفال آمریکا (AAP) توصیه می کند که همه کودکان در سنین 18 و 24 ماهگی تحت غربالگری ASD قرار گیرند.
غربالگری می تواند به تشخیص زودهنگام ASD در کودکان کمک کند. آنها ممکن است از تشخیص زودهنگام و پشتیبانی بهره مند شوند.
چک لیست اصلاح شده برای اوتیسم در کودکان نوپا (M-CHAT) یک ابزار غربالگری رایج است که بسیاری از مطب های اطفال از آن استفاده می کنند. والدین نظرسنجی 23 سوالی را پر می کنند. سپس پزشکان اطفال می توانند از پاسخ ها برای کمک به شناسایی کودکانی که ممکن است شانس بیشتری برای ابتلا به ASD داشته باشند، استفاده کنند.
توجه به این نکته مهم است که غربالگری یک تشخیص نیست. کودکانی که از نظر ASD غربالگری مثبت می کنند، لزوماً آن را ندارند. علاوه بر این، غربالگری ها همیشه همه کودکان اوتیستیک را شناسایی نمی کنند.
غربالگری ها و آزمایشات دیگر
پزشک کودک شما ممکن است ترکیبی از آزمایشات اوتیسم را توصیه کند، از جمله:
- آزمایش DNA برای بیماری های ژنتیکی
- ارزیابی رفتاری
- تست های دیداری و صوتی برای رد هر گونه مشکل بینایی و شنوایی که با ASD مرتبط نیست
- غربالگری کاردرمانی
- پرسشنامه های رشدی، مانند برنامه مشاهده تشخیصی اوتیسم، ویرایش دوم (ADOS-2)
تعیین تشخیص
تیمی از متخصصان معمولاً تشخیص را انجام می دهند. این تیم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- روانشناسان کودک
- کاردرمانگران
- آسیب شناسان گفتار و زبان
دانشجوی دکتری پژوهشی ارگونومی شناختی، عاشق یادگیری، عاشق خواب و مباحث مرتبط با آن و عاشق دانستن درباره عملکردهای شناختی انسان… خوشحالم که در این بستر، فرصت اشتراک اطلاعات با شما عزیزان را دارم.