میگرن دهلیزی چیست؟

علامت اصلی میگرن دهلیزی یک دوره سرگیجه است. معمولاً خود به خود اتفاق می افتد. همچنین ممکن است علائمی از جمله:

• احساس عدم تعادل
• بیماری حرکت ناشی از حرکت سر
• سرگیجه ناشی از نگاه کردن به اجسام متحرک مانند اتومبیل یا افرادی که در حال راه رفتن هستند
• سبکی سر
• احساس اینکه  فرد مثل اینکه در یک قایق تکان می خورد
• تهوع و استفراغ در نتیجه علائم دیگر

پزشکان مطمئن نیستند که چه چیزی باعث میگرن دهلیزی می شود، اما برخی معتقدند که انتشار غیرطبیعی مواد شیمیایی در مغز نقش مهمی ایفا می کند.

برخی از همان عواملی که باعث سایر انواع میگرن می شوند، می توانند باعث ایجاد میگرن دهلیزی شوند، از جمله:

• فشار
• کمبود خواب
• کم آبی بدن
• تغییرات آب و هوا یا تغییر در فشار هوا
• قاعدگی

برخی غذاها و نوشیدنی ها نیز می توانند باعث میگرن دهلیزی شوند:

• شکلات
• شراب قرمز
• پنیرهای کهنه
• مونوسدیم گلوتامات (MSG)
• گوشت های فرآوری شده
• قهوه
• نوشابه های گازدار با کافئین

زنان در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به میگرن دهلیزی هستند. پزشکان گمان می کنند که میگرن دهلیزی در خانواده ها ایجاد می شود، اما مطالعات هنوز این ارتباط را ثابت نکرده اند.

تشخیص میگرن دهلیزی می تواند مشکل باشد زیرا آزمایش تشخیصی  واضحی برای آن وجود ندارد. در عوض، پزشک علائم و تاریخچه شما را مورد بحث قرار می دهد و عواملی را که توسط دستورالعمل های طبقه بندی بین المللی اختلالات سردرد ارائه شده است، در نظر می گیرد:

1. آیا حداقل پنج دوره سرگیجه متوسط ​​یا شدید به مدت 5 دقیقه تا 72 ساعت داشته اید؟
2. آیا قبلاً دچار میگرن با یا بدون هاله می‌شوید یا هنوز هم میگرن دارید؟
3. حداقل 50 درصد از دوره های سرگیجه حداقل یکی از موارد زیر را نیز شامل می‌شود:
   آ. حساسیت دردناک به نور، معروف به فتوفوبیا، یا به صدا، معروف به فونوفوبیا
   ب یک هاله بصری
   ج سردردی که حداقل شامل دو مورد از این ویژگی ها باشد:
   i. NVN در مرکز یک طرف سر شما قرار دارد.
   ii احساس می کند کهسردرد ضربان دار و تپش دار است.
   III. شدت آن متوسط ​​یا شدید است.
   IV سردرد با فعالیت بدنی معمول بدتر می شود.
4. آیا شرایط دیگری وجود دارد که علائم شما را بهتر توضیح دهد؟

برای اینکه بهترین درمان را داشته باشید، پزشک می‌خواهد شرایط دیگری را که می‌توانند باعث بروز علائم شوند را رد کند:

• تحریک عصبی یا نشت مایع در گوش داخلی شما
• حملات ایسکمیک گذرا (TIA) که به آن سکته کوچک نیز گفته می شود
• بیماری منیر (اختلال گوش داخلی)
• سرگیجه موضعی خوش خیم (BPV)، که باعث دوره های کوتاه سرگیجه خفیف یا شدید می شود

همان داروهایی که برای سرگیجه استفاده می‌شوند می‌توانند از حملات میگرن دهلیزی تسکین دهند. این داروها به درمان سرگیجه، بیماری حرکت، حالت تهوع و استفراغ و سایر علائم کمک می کنند.

اگر به طور مکرر این دوره‌ها را تجربه می‌کنید، پزشک ممکن است داروهای مشابهی را تجویز کند که به پیشگیری از انواع دیگر میگرن کمک می‌کنند. آن داروها عبارتند از:

• مسدود کننده های بتا
• تریپتان ها مانند سوماتریپتان (Imitrex)
• داروهای ضد تشنج مانند لاموتریژین (لامیکتال)
• مسدود کننده های کانال کلسیم
• آنتاگونیست های CGRP، مانند  (Aimovig)

شما می توانید با اجتناب از خوردن غذاها و نوشیدنی هایی که ممکن است باعث ایجاد میگرن شوند، احتمال ابتلا به میگرن را کاهش دهید. به آنچه خورده اید توجه کنید؛ ممکن است متوجه یک الگو شوید. داشتن یک دفتر خاطرات غذایی می تواند به شما کمک کند چیزی را که بدن شما را ناراحت می کند و منجر به یک قسمت می شود شناسایی کنید.

تغییرات سبک زندگی نیز می تواند کمک کند:

• مطمئن شوید که خواب و استراحت کافی دارید.
• به طور منظم تمرین کن.
• نوشیدن مقدار زیادی آب.
•  استرس را با فعالیت های کاهش دهنده آن مانند مدیتیشن و باغبانی کنترل کنید.
• اگر قاعدگی دلیل میگرن شماست، مصرف آب و پرهیز از خوردن غذاهای شور کمک می کند.

هیچ درمانی برای میگرن وجود ندارد. یک مطالعه از سال 2012، افراد مبتلا به میگرن دهلیزی را در یک دوره تقریباً 10 ساله بررسی کرد. محققان دریافتند که با گذشت زمان، فراوانی سرگیجه در 56 درصد موارد کاهش یافته، در 29 درصد افزایش یافته و در 16 درصد تقریباً یکسان بوده است.

افرادی که به میگرن دهلیزی مبتلا می شوند نیز بیشتر در معرض بیماری حرکت هستند و در معرض خطر بیشتری برای سکته مغزی ایسکمیک هستند. در مورد درمان و پیشگیری از این شرایط و همچنین هر گونه نگرانی دیگری که ممکن است داشته باشید با پزشک خود صحبت کنید.