عوامل خطر عوامل خطر برای بیماری پارکینسون
سن، بروز پارکینسون با افزایش سن به طور قابل توجهی افزایش می یابد. محیط، قرار گرفتن در معرض برخی از آفت کش ها ممکن است خطر ابتلا به پارکینسون را افزایش دهد. ژنتیک، افراد در صورت داشتن یکی از بستگان نزدیک به این عارضه، خطر ابتلا به پارکینسون را افزایش می دهند. جنسیت، پارکینسون معمولاً مردان را بیشتر از زنان مبتلا می کند.
درمان ها
در حال حاضر هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد. با این حال، درمان ها ممکن است به بهبود علائم کمک کنند. گزینه های درمانی ممکن است شامل
دارو: برخی داروها ممکن است به افزایش سطح دوپامین کمک کنند. بر سایر انتقال دهنده های عصبی مانند استیل کولین تأثیر بگذارند. یا به مدیریت علائم غیرحرکتی مانند افسردگی کمک کنند. به عنوان مثال، مردم اغلب قرص های لوودوپا و کاربیدوپا را برای افزایش سطح دوپامین در مغز مصرف می کنند.
جراحی: زمانی که داروها دیگر موثر نیستند، جراحی ممکن است یک گزینه باشد. یکی از گزینه های جراحی، تحریک عمقی مغز است. این روش شامل قرار دادن الکترودهایی در مغز است که بدون درد آن را تحریک می کند. تا به کاهش بسیاری از علائم حرکتی پارکینسون کمک کند.
درمان های کمکی و حمایتی: بسیاری از درمان ها ممکن است تا حدودی علائم بیماری را تسکین دهند. اینها می تواند شامل رژیم غذایی سالم، ورزش، تای چی، یوگا و ماساژ درمانی باشد.
خلاصه
بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی است که بر حرکت تأثیر می گذارد. این به دلیل سطوح پایین دوپامین در ناحیه ای از مغز است که حرکت را تسهیل می کند. بدون دوپامین کافی، مغز قادر به انتقال سیگنال ها برای هماهنگی صحیح حرکت نیست.
کارشناسان هنوز از علت دقیق بیماری پارکینسون مطمئن نیستند. اما گمان می‌کنند که ژنتیک و محیط در آن نقش دارند. گزینه های درمانی فعلی شامل درمان دارویی، جراحی و درمان های تکمیلی است.
بیماری پارکینسون طیف وسیعی از علائم را شامل می شود.
یکی از دلایل اصلی علائم، فعالیت کم دوپامین در مغز است. با ادامه کاهش فعالیت دوپامین، علائم می توانند شدیدتر شوند. با این حال، شایان ذکر است که بیماری پارکینسون افراد را متفاوت تحت تاثیر قرار می دهد.
برخی از افراد ممکن است تمام تحرک خود را از دست بدهند. در حالی که برخی دیگر ممکن است فقط علائم خفیف را تجربه کنند. به گفته مؤسسه ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی، در تشخیص، پیش‌بینی اینکه این بیماری در نهایت چگونه بر یک فرد تأثیر می‌گذارد، ممکن نیست. در این مقاله، با علائم و نشانه‌ها و آنچه در هر مرحله از این بیماری باید انتظار داشت، آشنا شوید.
علائم و نشانه ها
بیماری پارکینسون می تواند علائم حرکتی و غیر حرکتی ایجاد کند. چهار علامت کلیدی مربوط به حرکت است:
- حرکات آهسته (برادی کینزی)
- لرزش معمولاً با حرکت عقب و جلو ماهیچه های سفت و سخت، منجر به سفتی در اندام ها می شود.
- مشکلات تعادل، که خطر افتادن را افزایش می دهد.
سایر علائم احتمالی عبارتند از:
- کاهش بیان عاطفی
- از دست دادن حس بویایی
- اضطراب
- افسردگی
- مشکلات بینایی
- خستگی
- تغییرات شناختی، مانند از دست دادن حافظه یا تفکر کند.
- بیخوابی
- مشکلات در گفتار
- مشکل در بلع
- یبوست
- مشکلات ادراری
- مشکلات خواب به دلیل بی قراری پاها و مسائل دیگر
- اختلال رفتاری خواب REM
- گیجی، هذیان و توهم
- زوال عقل، که ممکن است دمانس اجسام لوی باشد.
علائم کینسون با مرور زمان تغییر می کند
علائم ممکن است زمانی که برای اولین بار ظاهر می شوند تأثیر جزئی داشته باشند. اما با گذشت زمان می توانند شدیدتر شوند. برخی از داروهایی که افراد برای درمان بیماری‌های دیگر مصرف می‌کنند می‌توانند علائم را بدتر کنند. یا علائمی را ایجاد کنند که مشخصه بیماری پارکینسون است. مانند گیجی.
فرد باید در مورد علائم جدید یا در حال تغییر با پزشک صحبت کند. مطمئن شود که از تمام داروهایی که مصرف می کند مطلع است. پزشک می تواند تعیین کند که آیا نیاز به بازبینی داروهای فرد یا تنظیم دوز آنها دارد. با گذشت زمان، عوارض بیماری پارکینسون ممکن است ایجاد شود. در اینجا با 11 عارضه رایج آشنا شوید.
مراحل پارکینسون چیست؟
پزشکان گاهی از پنج مرحله برای توصیف پیشرفت بیماری پارکینسون استفاده می کنند. هر مرحله علائم تغییر یا جدیدی را نشان می دهد که فرد احتمالاً با آنها روبرو می شود. شایان ذکر است که همه به مراحل پیشرفته نخواهند رسید. برای برخی از افراد، علائم خفیف باقی می‌مانند و می‌توانند به زندگی مستقل و تحرک ادامه دهند.
تقسیم این بیماری به مراحل به پزشکان و مراقبان کمک می‌کند تا برخی از چالش‌هایی را که فرد با پیشرفت آن تجربه می‌کند، درک کرده و به آنها رسیدگی کنند.
مرحله ی 1
در مراحل اولیه، علائم معمولاً شدید نیستند. یک فرد می تواند کارهای روزمره را با کمترین مشکل انجام دهد. برخی از علائم و نشانه های این مرحله شامل تغییرات در موارد زیر است:
- لرزش، که معمولاً در یک طرف بدن نسبت به طرف دیگر بارزتر است.
- وضعیت بدن و حالات چهره، ممکن است فرد در این مرحله به دنبال تشخیص یا دریافت آن نباشد. زیرا علائم و نشانه‌ها ممکن است چندان قابل توجه نباشند. اگر فردی تشخیص داده شود، پزشک ممکن است دارویی برای کمک به کنترل علائم تجویز کند.
مرحله 2
لرزش، لرزش و سفتی هر دو طرف بدن را تحت تاثیر قرار می دهد و بیشتر به چشم می آید. با افزایش سفتی، فرد ممکن است متوجه شود که انجام کارهای روزانه سخت تر و طولانی تر از قبل است. مشکلات راه رفتن، گفتار و وضعیت بدن اغلب در مرحله 2 بیماری پارکینسون بیشتر قابل توجه است.
مرحله 3
در طول مرحله 3، فرد اکثر یا همه علائم مرحله 2 را به همراه برخی دیگر از جمله:
- مشکلات تعادل
- حرکات آهسته
- رفلکس های آهسته
- همچنین خطر سقوط به دلیل مشکلات هماهنگی بیشتر است.
- لباس پوشیدن و سایر وظایف مراقبت از خود ممکن است دشوارتر شوند. دارو و درمان شغلی یا فیزیوتراپی ممکن است به مدیریت علائم و زندگی روزمره کمک کند.
مرحله 4
در مرحله 4، فعالیت های روزانه حتی چالش برانگیزتر می شوند. یک فرد احتمالاً به نوعی مراقبت روزانه نیاز دارد. زندگی مستقل معمولا امکان پذیر نیست. ممکن است فرد بتواند به تنهایی بایستد. اما ممکن است برای راه رفتن به واکر یا وسیله کمکی دیگری نیاز داشته باشد.
مرحله 5
در مرحله 5، ممکن است فرد به دلیل سفتی نتواند بایستد یا حرکت کند. بسته به سن و سلامت کلی آنها، ممکن است برای حرکت به ویلچر نیاز داشته باشند.
فرد برای انجام فعالیت های روزانه و محافظت از آنها در برابر خطراتی مانند افتادن نیاز به مراقبت مداوم دارد.
فرد همچنین ممکن است موارد زیر را تجربه کند:
- زوال عقل
- گیجی
- کاهش پاسخ به دارو
- بیماری پارکینسون تهدید کننده زندگی نیست. اما می تواند به بدن فشار وارد کند. ممکن است فرد مستعد ابتلا به انواع خاصی از عفونت ها شود و ممکن است خطر افتادن یا خفگی وجود داشته باشد. اکنون پیشرفت‌های درمانی به این معناست که بسیاری از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون می‌توانند انتظار داشته باشند که به اندازه یک فرد بدون این بیماری زندگی کنند.
درصورتی که از اختلالات حرکتی رنج می برید، ما در انستیتو سلامت مغز دانا در کنارتان هستیم.
منبع: Dopamine and Parkinson’s disease: What to know (medicalnewstoday.com)
Stages of Parkinson’s: Symptoms, rating scales, and outlook (medicalnewstoday.com)
درباره نویسنده
خجسته رحیمی جابری، پژوهشگر دکترای تخصصی علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی شیراز و نویسنده وب سایت انستیتو سلامت مغز دانا. زمینه کاری تخصصی ایشان مشکلات حافظه و آلزایمر است وی بیش از 20 مقاله معتبر بین المللی در این زمینه به چاپ رسانده است. می توانید پژوهش های او را در اینجا (کلیک کنید) دنبال کنید.