محققان اظهار می کنند که یافته های آنها در مورد چگونگی غربالگری نوزادان برای کاهش شنوایی و چگونگی کنترل شنوایی خفیف تا متوسط در کودکان توسط ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی، نشان داده که تأثیر بسزایی در عملکرد مغز آن ها داشته باشد.
ساختار و عملکرد سیستم شنوایی، که صداها را در مغز پردازش می کند، در طول کودکی در پاسخ به قرار گرفتن در معرض اصوات ایجاد می شود. در کودکان با ناشنوایی شدید، سیستم شنوایی تحت یک سازماندهی مجدد عملکردی قرار می گیرد و برای پاسخ بیشتر به مثلاً، محرک های بینایی، خود را مجبور می کند تا پاسخگو باشد. با این حال، تاکنون درباره اثرات کم شنوایی خفیف تا متوسط در دوران کودکی کمتر تحقیقات و بررسی ها صورت گرفته است.
یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی دکتر لورنا هالیدی، هم اکنون در واحد شناخت و علوم مغزی MRC، دانشگاه کمبریج، از یک روش الکتروانسفالوگرام (EEG) برای اندازه گیری پاسخ های مغزی 46 کودک که با شنوایی دائمی خفیف تا متوسط تشخیص داده شده اند، استفاده کردند.
تقسیم کودکان به دو گروه – کودکان کوچکتر (8 تا 12 سال) و کودک های بزرگتر (12 تا 16 سال) – این تیم دریافتند که کودکان خردسال با کم شنوایی پاسخ نسبتاً معمولی از مغز نشان می دهند – به عبارت دیگر، شبیه به کودکانی که دارای شنوایی طبیعی هستند. با این حال، پاسخ مغزی کودکان بزرگتر با کم شنوایی نسبت به همسالانشان که معمولاً شنوایی داشتند، با کاهش عملکرد همراه بود.
محققان برای تأیید این یافته ها، شش سال بعد مجدداً زیر مجموعه گروه کودکان خردسال را آزمایش کردند. در ادامه این تحقیق، محققان تأیید کردند که با افزایش سن، پاسخ مغز در کودکان مبتلا به کم شنوایی، تغییر می یابد. پاسخ هایی که در زمان کوچک تر بودن بچه ها وجود داشت، با بزرگتر شدن بچه ها ناپدید شده یا کمتر شدند.
هیچ مدرکی مبنی بر بدتر شدن شنوایی کودکان در این زمان وجود نداشت، و این یافته ها نشان می دهد که یک سازماندهی مجدد عملکردی در حال وقوع بوده است.
دکتر Axelle Calcus بیان می کند: “ما می دانیم که سازماندهی و سطح عملکرد مغز کودکان در پاسخ به قرار گرفتن در معرض اصوات ایجاد می شود، بنابراین نباید تعجب آور باشد که حتی سطح خفیف تا متوسط نیز ممکن است باعث کاهش در عملکرد مغز شود. با این وجود، این نشان می دهد که ما باید در مراحل اولیه، این مشکلات را شناسایی کنیم.”
وی اذعان داشت: “برنامه های غربالگری فعلی برای نوزادان تازه متولد شده، در کاهش سطح شنوایی متوسط تا عمیق مطلوب هستند، اما در کاهش ضعف شنوایی خفیف مشاهده نمی شود.
وی اظهار می کند: “کودکانی که مشکلات شنوایی دارند از نظر رشد زبان و عملکرد تحصیلی کمتر از همسالان خود عمل می کنند. تشخیص حتی درجات خفیف شنوایی در اوایل می تواند منجر به مداخله زودهنگام شود که این تغییرات مغزی را محدود کرده و شانس کودکان در ایجاد زبان طبیعی را بهبود می بخشد. “
منبع:
مطالب تهیه شده توسط دانشگاه کمبریج
Axelle Calcus، Outi Tuomainen، Ana Campos، Stuart Rosen، Lorna F Halliday.
تغییرات عملکردی مغز به دنبال کاهش شنوایی خفیف تا متوسط در کودکان.
درباره نویسنده
دکتر علی محمد کمالی فارغ التحصیل دکترای تخصصی علوم اعصاب از دانشگاه علوم پزشکی شیراز، بیش از 15 سال است که در زمینه پژوهش، تدریس و فعالیت های اجرایی در حوزه علوم اعصاب فعالیت و تجربه دارد. وی همچنین در ارتقا عملکرد های شناختی با استفاده از نوروتکنولوژی و مطالعات خواب تخصص ویژه ای دارد. او یکی از بنیانگذاران انستیتو سلامت مغز دانا است، (گروهی که سلامت مغز را اولویت جامعه می داند).
دکتر کمالی بیش از 50 مقاله پژوهشی (h-index 13) در مجلات معتبر علمی به چاپ رسانده و در حال حاضر مدیر عامل انستیتو سلامت مغز دانا است. بعلاوه به عنوان پژوهشگر ارشد واحد مغز، شناخت و رفتار دپارتمان علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی شیراز مشغول فعالیت می باشد. می توانید پژوهش او را در Google Scholar دنبال کنید.
دکتر کمالی علاوه بر تخصص در زمینه علوم اعصاب، سال ها است که به عنوان مدیر اجرایی مجله علوم پزشکی پیشرفته و فناوری های کاربردی (JAMSAT) مشغول به فعالیت است. همچنین به عنوان دبیر اجرایی انجمن علوم اعصاب ایران شاخه فارس فعالیت می کند.