عوارض جانبی پرتودرمانی برای سرطان مغز چیست؟

پرتودرمانی برای کوچک کردن تومورها و کند کردن رشد سرطان مغز استفاده می شود. این روش اغلب همراه با شیمی درمانی یا جراحی استفاده می شود تا پزشکان بهترین شانس را برای برداشتن کامل تومور داشته باشند. همچنین برای افرادی که قادر به انجام عمل جراحی نیستند استفاده می شود.

پرتودرمانی از دوزهای بالای پرتو برای از بین بردن سلول های سرطانی با آسیب رساندن به DNA آنها استفاده می کند. تابش پرتوهای متمرکز انرژی است. همچنین در اشعه ایکس در دوزهای کمتر برای ایجاد تصویری از داخل بدن شما استفاده می شود. هنگامی که DNA سلول های سرطانی آسیب می بیند، سلول ها قادر به تقسیم یا رشد نیستند و در نهایت می میرند.

با این حال، پرتودرمانی همچنین به DNA سلول‌های سالم در اطراف بخشی از بدن شما که در آن پرتو می‌فرستد آسیب می‌زند. به ویژه مستعد آسیب رساندن به سلول های در حال رشد سریع مانند سلول های بنیادی است.

سلول های بنیادی پتانسیل تبدیل شدن به هر نوع سلول دیگری را دارند. هنگامی که این سلول‌ها آسیب می‌بینند، بدن شما قادر به ایجاد سلول‌های جدید برای جایگزینی سلول‌های بدن شما در هنگام مرگ – حداقل به طور موقت – نیست. عدم جایگزینی این سلول ها ممکن است باعث ایجاد عوارض جانبی شود که معمولاً پس از 2 تا 3 هفته از بین می روند.

پرتودرمانی به دلیل آسیب به بافت سالم مغز و سلول های اطراف سر و گردن می تواند عوارض جانبی ایجاد کند. هدف این است که کمترین دوز موثر پرتو را برای به حداقل رساندن آسیب به بافت سالم مغز ارائه کنیم.

برخی از عوارض جانبی بلافاصله پس از درمان ظاهر می شوند در حالی که برخی دیگر ممکن است ماه ها یا سال ها رخ ندهند.

عوارض جانبی اولیه معمولاً در عرض چند هفته پس از درمان ظاهر می شوند و در عرض 3 هفته از بین می روند.

خستگی و تغییرات خلقی

خستگی و تغییرات خلقی از شایع ترین عوارض جانبی پرتودرمانی است. در مطالعات خستگی در بیش از 90 درصد افراد مبتلا به سرطان که با پرتو درمانی درمان شده اند، گزارش شده است. بسیاری از افرادی که تحت پرتودرمانی قرار می گیرند متوجه می شوند که باید استراحت را در اولویت قرار دهند یا از محل کار خود مرخصی بگیرند. خستگی با احساس خستگی متفاوت است و ممکن است در طول زمان با ادامه پرتودرمانی ایجاد شود.

برنامه ریزی در طول روز برای چرت زدن و ورزش منظم دو استراتژی هستند که ممکن است به شما در مقابله با خستگی کمک کنند.

بسیاری از مردم متوجه می شوند که ممکن است در ساعات خاصی از روز انرژی بیشتری داشته باشند، بنابراین ممکن است بخواهید این را در برنامه ریزی روز خود در نظر بگیرید. خستگی ممکن است تا یک سال پس از درمان ادامه یابد.

تغییرات خلقی ممکن است شامل تحریک پذیری، افسردگی و اضطراب باشد. عدم تعادل هورمونی ناشی از پرتودرمانی و عوامل روانی هر دو می توانند در ایجاد تغییرات خلقی نقش داشته باشند.

ریزش مو

بسیاری از افرادی که اشعه دریافت می کنند مقدار قابل توجهی از موهای خود را از دست می دهند. یک مطالعه اخیر نشان داد که 75 تا 100 درصد افراد پس از دریافت تشعشعات بیش از 2 خاکستری (Gy) که دوز پایینی است دچار ریزش موی قابل توجهی در پوست سر خود می شوند. این مطالعه نشان داد که 50 درصد از افراد مبتلا به سرطان که تحت درمان با 36.1 گری پرتو قرار گرفتند، ریزش موی شدید را تجربه کردند.

ریزش مو معمولاً 2 تا 3 هفته پس از شروع پرتودرمانی شروع می شود.

انجمن سرطان آمریکا اشاره می کند که مو اغلب  3 تا 6 ماه پس از پایان پرتودرمانی رشد می کند.

تهوع و استفراغ

در باره 50 تا 80 درصد افرادی که تحت پرتودرمانی سنتی قرار می‌گیرند، در حین یا بعد از درمان دچار حالت تهوع و استفراغ می‌شوند. حالت تهوع ممکن است موجی باشد و ممکن است قبل از استفراغ ظاهر شود.

چندین نوع داروا ز جمله کورتیکواستروئیدها می تواند به درمان تهوع و استفراغ، کمک کند. شما می توانید با پزشک خود برای یافتن درمان مناسب خود کار کنید.

تغییرات پوستی

تقریبا 85 درصد افرادی که تحت پرتودرمانی مدرن قرار می‌گیرند، واکنش‌های پوستی متوسط ​​تا شدید را در اطراف ناحیه درمان تجربه می‌کنند. برخی افراد دچار لکه های پوستی خشک و لایه برداری پوست  می شوند، در حالی که برخی دیگر دچار پوستی می شوند که آفتاب سوخته، پف کرده، قرمز یا متورم به نظر می رسد.

واکنش های شدید ممکن است شامل تاول، از دست دادن پوست و زخم باشد. ایجاد زخم در دهان نسبتاً رایج است .

در صورت بروز واکنش های پوستی شدید، پزشک ممکن است دوز تابش شما را تنظیم کند.

سردرد

پرتودرمانی می تواند باعث تورم مغز شود که باعث سردرد می شود . سردرد یک کمتر رایج عوارض جانبی نسبت به خستگی یا تحریک پذیری است، اما می تواند کیفیت زندگی شما را تحت تاثیر قرار دهد. چندین دارو وجود دارد که می تواند به کاهش درد ناشی از این سردردها کمک کند. پزشک شما همچنین ممکن است استروئیدها را برای رفع سردرد توصیه کند.

اگر سردردهای جدید یا بدتر شده را تجربه کردید، مهم است که به پزشک خود اطلاع دهید. شما می توانید برای یافتن داروی مناسب برای علائم خود با یکدیگر همکاری کنید.

بینایی تغییر می کند

برخی از افراد به دلیل آسیب به سلول های چشم یا عصب بینایی دچار تاری دید یا سایر تغییرات بینایی می شوند. تغییرات بینایی در اثر آسیب به عصب بینایی است عارضه جانبی نادر اما می تواند به طور جدی بینایی شما را تحت تاثیر قرار دهد. مهم است که فوراً هرگونه تغییر بصری را به پزشک خود گزارش دهید.

نکروز پرتویی

نکروز پرتویی یک عارضه جانبی نادر است که در آن توده ای از بافت مرده در محل تومور تشکیل می شود ماه ها یا سال ها پس از درمان اولیه اغلب می توان با کورتیکواستروئیدها آن را مدیریت کرد، اما در برخی موارد ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد.

افزایش خطر ابتلا به تومور مغزی دیگر

تابش می تواند به DNA سلول های سالم شما آسیب برساند و شانس ابتلا به سرطان در مغز، بافت اطراف یا جمجمه را افزایش دهد. این خطر کوچک است و زمانی که اتفاق می افتد، تومورها معمولاً سال ها پس از تابش ایجاد می شوند.

حافظه و تغییرات شناختی

اگر نواحی بزرگی از مغز شما آسیب ببیند، به طور بالقوه می توانید تغییرات شناختی ایجاد کنید، مانند:

• مشکلات تمرکز
• تغییرات شخصیتی
• از دست دادن حافظه
• علائم خاص در بخشی از مغز شما آسیب دیده است
• عدم تعادل هورمونی

تشنج

تورم مغز شما در اثر تشعشعات می تواند منجر به تشنج شود . اگر تشنج‌های جدید یا تشدید شدید، مهم است که در اسرع وقت با پزشک خود تماس بگیرید.

بیش از نیمی از افراد مبتلا به سرطان پرتودرمانی دریافت می کنند. با این حال، افرادی که ملاحظات بهداشتی خاصی دارند ممکن است واجد شرایط پرتودرمانی نباشند. این ملاحظات عبارتند از:

• بارداری
• اختلالات بافت همبند، مانند لوپوس یا اسکلرودرمی
• تابش قبلی به سر یا گردن
• کودکان زیر 3 ساله

پرتودرمانی به DNA سلول های سرطانی آسیب می رساند تا به کوچک شدن تومورها یا کند کردن پیشرفت سرطان کمک کند. همچنین می تواند به سلول های سالم آسیب برساند و منجر به عوارض جانبی شود.

عوارض جانبی رایج شامل ریزش مو، خستگی، تغییرات خلقی، حالت تهوع و استفراغ است. برخی از عوارض جانبی ممکن است ماه ها یا سال ها پس از درمان ظاهر نشوند.

مهم است که پزشک یا سایر متخصصان سلامت را در مورد هر گونه عوارض جانبی آگاه کنید. آنها می توانند به شما کمک کنند تا از عوارض شدید اجتناب کنید و در صورت لزوم درمان خود را تنظیم کنید.