سندرم هورنر چیست؟

سندرم هورنر، همچنین به عنوان فلج سمپاتیک چشم یا سندرم برنارد-هورنر شناخته می شود، یک سندرم عصبی نسبتا نادر است که چشم و بافت های اطراف یک طرف صورت شما را تحت تاثیر قرار می دهد.

این عارضه به دلیل اختلال در مسیر اعصاب سمپاتیک است که ساقه مغز را به چشم ها و صورت متصل می کند. این اعصاب عملکردهای غیرارادی مانند تعریق (تعریق) و گشاد شدن و انقباض مردمک چشم شما را کنترل می کنند.

آیا سندرم هورنر تهدید کننده زندگی است؟

علائم مرتبط با سندرم هورنر به طور کلی باعث مشکلات مهمی در سلامت یا بینایی شما نمی شود. با این حال، آنها می توانند وجود یک مشکل بهداشتی اساسی را نشان دهند که ممکن است بسیار جدی باشد. در صورت بروز علائم سندرم هورنر برای تعیین علت اصلی، مهم است که به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.

سندرم هورنر چه کسانی را تحت تاثیر قرار می دهد؟

سندرم هورنر می تواند هر فردی را در هر سنی تحت تاثیر قرار دهد. حدود 5 درصد از افراد مبتلا به این عارضه دارای فرم مادرزادی (از بدو تولد) هستند.

سندرم هورنر چقدر شایع است؟

سندرم هورنر ناشایع است. تقریباً از هر 6000 نفر 1 نفر را مبتلا می کند.

علائم سندرم هورنر چیست؟

معمولاً علائم سندرم هورنر فقط یک طرف صورت شما را تحت تأثیر قرار می دهد. آنها عبارتند از:

• افتادگی پلک فوقانی شما (پتوز) .
• منقبض شدن مردمک چشم ( میوز )، که منجر به عدم تطابق اندازه مردمک ها می شود.
• کاهش تعریق یا عدم تعریق در صورت (آنهیدروز).

علت سندرم هورنر چیست؟

اغلب، سندرم هورنر در نتیجه انسداد یا آسیب به اعصاب سمپاتیکی که به چشم شما منتهی می شود، رخ می دهد. علل زمینه ای آسیب عصبی می تواند بسیار متفاوت باشد، از عفونت گوش میانی گرفته تا تشریح شریان کاروتید یا تومور قفسه سینه آپیکال.

در موارد نادر، این سندرم  یک بیماری مادرزادی است، به این معنی که در بدو تولد وجود دارد. معمولاً شکل مادرزادی به دلیل نوعی تروما هنگام تولد یا آسیب به اعصاب یا شریان کاروتید در حین زایمان رخ می دهد. در موارد نادرتر، این سندرم ممکن است ارثی باشد، اگرچه هنوز هیچ ژن خاصی با آن مرتبط نشده است.

سه مسیر عصبی مختلف ممکن است در سندرم هورنر دخیل باشند. اعصاب مغز در یک مسیر مستقیم به چشم و صورت حرکت نمی کنند. آنها در سه مسیر حرکت می کنند و اختلال در هر یک از این مسیرها ممکن است رخ دهد. به همین دلیل، سه نوع سندرم هورنر با علل احتمالی متفاوت وجود دارد.

برخی از افراد مبتلا به این سندرم بیماری زمینه ای شناخته شده ای ندارند که منجر به آن شود. به این موارد سندرم هورنر ایدیوپاتیک می گویند.

سندرم هورنر مرتبه اول (مرکزی).

سندرم هورنر مرتبه اول (مرکزی) ناشی از آسیب به اعصابی است که از هیپوتالاموس عبور مکنند و از طریق ساقه مغز و نخاع به پایین می روند. آسیب یا انسداد این مسیر عصبی ممکن است به دلایل زیر رخ دهد:

• وقفه ناگهانی در جریان خون به ساقه مغز .
• وجود تومور در هیپوتالاموس
• آسیب نخاعی.
• مولتیپل اسکلروزیس (MS) .
• ناهنجاری کیاری
• آنسفالیت .
• مننژیت .
• سندرم مدولاری جانبی (سندرم والنبرگ).
• سیرنگومیلیا .

سندرم هورنر مرتبه دوم (پیش گانگلیونی).

سندرم مرتبه دوم هورنر ناشی از آسیب به مسیر عصبی است که از قفسه سینه به بالای ریه ها و در امتداد شریان کاروتید  به گردن منتهی می شود. شرایطی که می تواند به این مسیر عصبی آسیب برساند یا مسدود کند عبارتند از:

• تومور در قسمت بالایی ریه یا حفره قفسه سینه .
• ضربه به گردن یا حفره قفسه سینه به دلیل یک جراحی یا تصادف.
• آسیب شبکه بازویی .
•  وجود دندان دارای آبسه در دهان

سندرم هورنر مرتبه سوم (پس از عقده ای).

سندرم هورنر مرتبه سوم در نتیجه آسیب به مسیر عصبی که از گردن به گوش میانی و چشم می رسد، ایجاد می شود. مشکلات ممکن است ناشی از:

• ضایعات در شریان کاروتید شما.
• عفونت گوش میانی .
• آسیب به پایه جمجمه شما.
• میگرن یا سردردهای خوشه ای .
• سندرم پاراتریژمینال رادر
• تشریح شریان کاروتید داخلی یا آنوریسم شریان کاروتید .
• زونا (هرپس زوستر).
• آرتریت تمپورال .

سندرم هورنر چگونه تشخیص داده می شود؟

ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی معمولا این سندرم  را با معاینه فیزیکی تشخیص می دهند. تعیین علت زمینه ای ممکن است پیچیده باشد، زیرا ممکن است به دلیل بسیاری از شرایط پزشکی رخ دهد. علاوه بر این، سایر شرایط می توانند علائم مشابهی ایجاد کنند.

یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی سوالات مفصلی در مورد علائم و سابقه پزشکی شما خواهد پرسید. آنها در مورد جراحات، بیماری ها و جراحی های گذشته سوال خواهند کرد. آنها همچنین یک معاینه فیزیکی انجام خواهند داد.

بر اساس سابقه پزشکی شما و هر گونه علائم دیگری که دارید، ممکن است پزشک آزمایش‌های بیشتری را برای تعیین علت این سندرم تجویز کند، از جمله:

• تست های تصویربرداری، مانند اشعه ایکس قفسه سینه ، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) ، توموگرافی کامپیوتری (CT اسکن) یا سونوگرافی.
• آزمایشات خون، مانند شمارش کامل خون (CBC) و میزان رسوب گلبول قرمز (ESR).

سندرم هورنر چگونه درمان می شود؟

درمان  این سندرم  شامل درمان علت زمینه ای است. از آنجایی که علل احتمالی زیادی وجود دارد، انواع درمان می تواند بسیار متفاوت باشد.

گاهی اوقات، هیچ درمانی لازم نیست، مگر اینکه درد یا ناراحتی های دیگر را تجربه کنید.

آیا می توانم از سندرم هورنر پیشگیری کنم؟

از آنجایی که بسیاری از شرایط زمینه ای می توانند به طور بالقوه باعث سندرم هورنر شوند، هیچ راهی برای جلوگیری از ایجاد آن وجود ندارد.

با این حال، در موارد سندرم هورنر مربوط به تروما (مانند تشریح شریان کاروتید)، انجام اقدامات ایمنی برای جلوگیری از آسیب به گردن و رعایت اقدامات احتیاطی می تواند به شما در جلوگیری از ابتلا به این سندرم کمک کند.

پیش آگهی سندرم هورنر چیست؟

پیش آگهی (چشم انداز) سندرم هورنر به علت زمینه ای بستگی دارد. علائم مشخصه سندرم هورنر معمولاً تأثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی یا بینایی شما ندارد.

اگر علت زمینه ای یک بیماری مزمن (طولانی) مانند مولتیپل اسکلروزیس باشد، سندرم هورنر نیز ممکن است مزمن باشد. اگر ناشی از چیزی موقت و قابل درمان باشد، مانند عفونت گوش، احتمالاً پس از درمان عفونت از بین خواهد رفت.

چه زمانی باید به ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مراجعه کنم؟

اگر علائم سندرم هورنر مانند افتادگی یک پلک فوقانی، عدم تطابق اندازه مردمک و عدم تعریق در همان سمت صورت خود را دارید، در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید.

جمع بندی

سندرم هورنر نشانه نادر آسیب عصبی زمینه ای است. در حالی که علائم سندرم اغلب آسیبی ایجاد نمی کند، علت اصلی ممکن است تهدید کننده زندگی باشد، مانند تومور یا تشریح شریان کاروتید. به همین دلیل، بسیار مهم است که در صورت ابتلا به سندرم به یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مراجعه کنید تا بتوانند علت اصلی را تعیین کنند و فوراً آن را درمان کنند.