سندرم ترک
ترک، درواقع واکنش بدن است، زمانی که به طور ناگهانی مصرف یک ماده خاص مانند الکل، نیکوتین، ماری جوانا، داروها یا مواد مخدر دیگر را متوقف می کنید. هنگامی که مصرف یک ماده را ترک کرده یا کاهش می دهید، می توانید علائم مختلفی را تجربه کنید که بر سلامت عاطفی و جسمی شما تأثیر می گذارد. علائم ممکن است شامل اضطراب، خستگی، تعریق، مشکل در خواب، و ولع مصرف مواد باشد. در ادامه با سندرم ترک بیشتر آشنا می شویم.
ترک اغلب چالش برانگیز است و اگر این فرآیند را برایتان دشوار باشد، اشکالی ندارد. به همین دلیل مهم است که در طول مسیر درمانی خود به سیستم پشتیبانی خود تکیه کنید. که ممکن است شامل خانواده و دوستان، تیم مراقبت های بهداشتی شما (مانند ارائه دهنده مراقبت های اولیه و یک درمانگر) یا یک گروه پشتیبانی باشد.
چندین ماده می تواند منجر به علائم ترک شود. علائم محرومیتی که تجربه می کنید اغلب به ماده(هایی) که قبلا استفاده کرده اید بستگی دارد.
اکثر مردم پس از استفاده طولانی مدت از مواد زیر دچار سندرم ترک می شوند:
نیکوتین و محصولات تنباکو، مانند سیگار یا سیگارهای الکترونیکی
الکل، از جمله شراب، آبجو
داروهای افسردگی، که می توانند به صورت آرام بخش برای کمک به کاهش اضطراب و بهبود مشکلات خواب باشند.
مواد افیونی مانند هروئین و مسکن هایی مانند اکسی کدون، هیدروکودون و مورفین
داروهای محرک مانند کافئین، کوکائین و متامفتامین
شاهدانه و ماری جوانا
مواد استنشاقی، مانند مصرف زیاد رنگ های اسپری یا پاک کننده های خانگی
علائم
علائم سندرم ترک بر اساس ماده(هایی) که قبلا استفاده کرده اید و مدت زمانی که از آن استفاده می کرده اید متفاوت خواهد بود. بسته به نوع ترکی که تجربه می کنید، ممکن است علائم زیر را داشته باشید:
نیکوتین: میل به نیکوتین، بیقراری، مشکل در خواب، نوسانات خلقی و مشکل در تمرکز
الکل: اضطراب، حالت تهوع، سردرد، لرزش و تحریک پذیری
داروهای ضدافسردگی: تعریق، افزایش ضربان قلب، توهم، مشکل در خوابیدن و لرزش
مواد افیونی: دردهای عضلانی، آبریزش بینی، لرز، بی قراری و درد معده
محرک ها: افسردگی، خستگی، افزایش گرسنگی، پارانویا، و افکار درهم ریخته
شاهدانه: از دست دادن اشتها، تحریک پذیری، افکار مضطرب، بی خوابی و سردرد
مواد استنشاقی: ناراحتی معده، مشکل در تمرکز، توهم، سردرد و لرزش
علل سندرم ترک
استفاده مداوم از یک ماده می تواند باعث وابستگی جسمی و روحی شما به آن ماده شود. در نتیجه، ممکن است برای دریافت همان تسکین یا اثرات دارویی که قبلاً قبل از اعتیاد تجربه کرده بودید، نیاز به استفاده بیشتر از همان ماده داشته باشید. مدت زمانی که طول می کشد تا به یک ماده وابسته شوید به عواملی مانند سلامت کلی شما و ماده ای که استفاده می کنید متفاوت است.
علت اصلی سندرم ترک، قطع ناگهانی یا ترک مصرف یک ماده پس از مدت زمان طولانی است. تحمل علائم سندرم ترک می تواند بسیار دشوار باشد. این به این دلیل است که بدن شما در حال تطبیق با عدم مصرف مواد و تلاش برای حفظ تعادل خود بدون قرار گرفتن تحت تأثیر دارو است. در نتیجه، شیمی مغز شما ممکن است به طور موقت در حین خروج تغییر کند. که همین باعث می شود علائم فیزیکی و ذهنی را تجربه کنید.
تشخیص
علائم سندرم ترک می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد و در برخی موارد تهدید کننده زندگی باشد. اگر به توقف یا کاهش مصرف ماده‌ای که برای مدت طولانی استفاده کرده‌اید فکر می‌کنید، بهتر است با ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود در مورد چگونگی ترک ایمن از این دارو صحبت کنید. آنها به شما کمک می کنند تا برای ترک برنامه ریزی کنید. علائم ترک را که ممکن است تجربه کنید به شما آموزش می دهند، داروهایی را برای آسان تر کردن فرآیند ارائه می دهند یا منابعی را برای حمایت بیشتر به شما می دهند.
هیچ آزمایش خاصی برای تشخیص سندرم ترک وجود ندارد. با این حال، اگر علائم ترک را تجربه می کنید، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی به احتمال زیاد:
- از شما در مورد سابقه پزشکی، موادی که استفاده کرده‌اید و سایر عادات سبک زندگی‌تان سؤال میکند
- در مورد علائم فیزیکی که دارید، احساس عاطفی خود و تصمیم خود برای توقف مصرف مواد سوال میکند.
- یک معاینه فیزیکی برای بررسی علائم رایج ترک مانند ضربان قلب سریع، لرزش دست ها و سردرد انجام می دهد.
- آزمایش خون یا ادرار را برای بررسی سموم یا موادی که هنوز در سیستم شما هستند و برای ارزیابی سلامت کلی خود سفارش می دهد.
شما را برای حمایت و درمان بیشتر، مانند روان درمانی، به یک ارائه دهنده سلامت روان ارجاع میدهد تا به شما کمک کند با سهولت بیشتری در مسیر بهبودی خود کار پیش روید.
درمان
درمان سندرم ترک در درجه اول شامل حمایت عزیزان و تیم مراقبت های بهداشتی، تغییر شیوه زندگی، داروها و در صورت لزوم سم زدایی پزشکی است. ترک می تواند بسیار چالش برانگیز باشد. اگر به سلامت روان خود فکر می کنید، با پزشک خود در مورد اینکه چه درمان هایی می تواند به شما کمک کند تا این روند را آسان تر کنید، صحبت کنید. آنها ممکن است موارد زیر را ارائه دهند:
به دنبال حمایت از عزیزان خود باشید تا پس از قطع مصرف یک ماده، شما را مسئول بدانند
کار با یک ارائه دهنده سلامت روان یا تلاش برای درمان برای کمک به شما در بازنگری افکار خود در مورد مصرف مواد و یافتن راه های سالم تر برای مقابله
پیوستن به یک گروه حمایتی برای مراقبت های بیشتر در طول مسیر بهبودی خود
مصرف داروهای بدون نسخه برای کاهش علائمی مانند اضطراب، حالت تهوع یا مشکل در خواب
خوردن غذاهای مقوی
گذراندن زمان در طبیعت
شرکت در نوعی فعالیت بدنی یا ورزش در طول هفته
خواب کافی
ترک ناگهانی یک داروی جدی تر
مانند یک داروی افسردگی یا مواد افیونی، می تواند تهدید کننده زندگی باشد. به همین دلیل ضروری است که قبل از اینکه مصرف ماده ای را که برای مدت طولانی استفاده کرده اید متوقف کنید، با پزشک خود صحبت کنید. در این موارد، درمان گر شما ممکن است به شما توصیه کند که یک سم زدایی پزشکی انجام دهید.
یک برنامه سم زدایی پزشکی مراقبت های شبانه روزی را از یک متخصص دارای مجوز ارائه می دهد زیرا شما با خیال راحت مصرف یک ماده را متوقف می کنید. آنها می‌توانند علائم حیاتی شما را کنترل کنند. علائمی را که تجربه می‌کنید پیگیری کنند. در یک مرکز از شما حمایت کنند. ایمنی شما را تضمین کنند و هر گونه داروی لازم را برای کمک به کاهش علائم شدید ارائه دهند.
جلوگیری
موثرترین راه برای جلوگیری از سندرم ترک، پرهیز از هرگونه استفاده از مواد است. با این حال، اغلب گفتن این مسئله آسان تر از انجام آن است. عوامل متعددی می توانند خطر مصرف مواد را افزایش دهند، مانند استرس مزمن، غم و اندوه، ضربه های روحی دوران کودکی، تغییرات زندگی (مانند جابجایی، طلاق یا از دست دادن شغل)، فشار همسالان، یا داشتن سابقه خانوادگی مصرف مواد. داشتن یک سیستم حمایت اجتماعی و داشتن مکانیسم های مقابله سالم تر با استرس می تواند خطر را برای شما کاهش دهد.
اگر به ماده ای متکی هستید، تنها نیستید. مصرف موادی برای کاهش استرس‌ها یا دردهای اصلی شما را به شکست خورده تبدیل نمی‌کند. بلکه فقط به این معناست که ممکن است برای رسیدن به مسیر درمانی و بهبود موفقیت‌آمیز به حمایت بیشتری نیاز داشته باشید. متأسفانه، هیچ راه مطمئنی برای جلوگیری از علائم ترک وجود ندارد، زیرا زمانی که مصرف یک ماده را متوقف می کنید، این پاسخ طبیعی بدن شما است. با این حال، نکات زیر می تواند بهبودی شما را کمی آسان تر کند:
در مورد تجربه خود با عزیزان خود صحبت کنید و از آنها حمایت لازم را بخواهید
با تیم مراقبت های بهداشتی خود کار کنید تا یاد بگیرید چگونه علائم فیزیکی و احساسی ترک اعتیاد را مدیریت کنید
سایر تکنیک های مقابله با استرس مانند خوردن به موقع غذاهای مغذی، پیاده روی یا انجام فعالیت بدنی دیگر، شرکت در سرگرمی هایی که از آن لذت می برید (یا شروع یک سرگرمی جدید) و خواب کافی را اجرا کنید.
به خودت لطف کن و تا بهبودی صبور باش
برای اطلاعات بیشتر با ما در کلینیک سلامت مغز دانا تماس بگیرید.
منبع: https://www.health.com/wifdrawal-7967001
درباره نویسنده
خجسته رحیمی جابری، پژوهشگر دکترای تخصصی علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی شیراز و نویسنده وب سایت انستیتو سلامت مغز دانا. زمینه کاری تخصصی ایشان مشکلات حافظه و آلزایمر است وی بیش از 20 مقاله معتبر بین المللی در این زمینه به چاپ رسانده است. می توانید پژوهش های او را در اینجا (کلیک کنید) دنبال کنید.