تحقیقات جدید در کالج لندن می تواند توضیح دهد که چرا حافظه در کهنسالی بسیار انعطاف پذیری کمتری نسبت به جوانی دارد. محققان از طریق آزمایش در موش ها فهمیدند که تفاوت های چشمگیری در نحوه ذخیره خاطرات در پیری، در مقایسه با جوانی، وجود دارد. این اختلافات در سطح سلولی به این معنی بود که به روز رسانی خاطرات ایجاد شده در پیری بسیار سخت تر میباشد.
حافظه ها با تقویت اتصالات بین سلول های عصبی به نام سیناپس ها در مغز ذخیره می شوند. به یاد آوردن یک حافظه می تواند این اتصالات را تغییر داده و به روز رسانی خاطرات را فراهم سازد تا با یک وضعیت جدید سازگار شود. تاکنون محققان نمی دانستند که آیا سن بر روی این روند به روزرسانی حافظه تأثیر می گذارد یا خیر.
محققان موش های جوان و مسن را در یک تسک حافظه آموزش دادند و دریافتند که سن حیوانات بر توانایی کلی آنها در ایجاد خاطرات جدید تأثیر نمی گذارد.
با این حال، هنگام تجزیه و تحلیل تغییرات سیناپس ها قبل و بعد از انجام تسک حافظه، محققان تفاوت های اساسی بین موش های مسن و جوان تر را پیدا کردند.
خاطرات جدید از طریق مکانیسمی کاملاً متفاوت در حیوانات مسن نسبت به جوانترها ارائه شده است.
فرآیندهای بیولوژیکی اساسی برای ایجاد خاطرات در پستانداران وجودردارد، بنابراین به احتمال زیاد تشکیل حافظه در انسان همان فرآیندهای کشف شده در موش ها می باشد.
محقق برجسته پروفسور کارل پیتر گیز، از انستیتوی روانپزشکی، روانشناسی و علوم اعصاب در کینگ، اظهار کرد: نتایج ما بینش اساسی در مورد چگونگی تغییر فرآیندهای حافظه با افزایش سن ارائه می دهد. ما دریافتیم که، بر خلاف موش های جوان، خاطرات در موش های مسن تر هنگام فراخوانی اصلاح نمی شوند.
این ماهیت ثابت خاطرات شکل گرفته در دوران پیری، مستقیماً با شیوه جایگزین کردن خاطرات، که تحقیقات ما نشان داد، ارتباط دارد.
پروفسور گیس اضافه کرد: “تاکنون تصور می شد که افراد مسن باید بتوانند درست همانند افراد جوان، خاطرات ایجاد کنند، بنابراین غلبه بر مشکلات حافظه صرفاً مستلزم بازیابی این توانایی است.” ‘با این حال، نتایج ما نشان می دهد که این صحیح نیست، و تفاوت بیولوژیکی مهمی در نحوه ذخیره خاطرات در پیری در مقایسه با جوانی وجود دارد.
نتایج ممکن است در شرایطی که فراخوانی حافظه یک مشکل است، از جمله اختلال استرس پس از آسیب (PTSD) پر اهمیت باشد. پروفسور گیس خاطر نشان می کند، فرآیند حافظه در پیری در هنگام معالجه بیماران مبتلا به PTSD باید مورد توجه قرار گیرد، زیرا مقابله و اصلاح خاطرات آسیب زا یکی از ویژگی های اصلی برخی از درمان های روانشناختی مانند درمان رفتاری شناختی با تمرکز بر تروما است.
برای اطلاعات بیشتر به موسسه سلامت مغز دانا مراجعه کنید.
منبع:
“Multi-input Synapses, but Not LTP-Strengthened Synapses, Correlate with Hippocampal Memory Storage in Aged Mice”. Karl Peter Giese et al.
درباره نویسنده
دکتر علی محمد کمالی فارغ التحصیل دکترای تخصصی علوم اعصاب از دانشگاه علوم پزشکی شیراز، بیش از 15 سال است که در زمینه پژوهش، تدریس و فعالیت های اجرایی در حوزه علوم اعصاب فعالیت و تجربه دارد. وی همچنین در ارتقا عملکرد های شناختی با استفاده از نوروتکنولوژی و مطالعات خواب تخصص ویژه ای دارد. او یکی از بنیانگذاران انستیتو سلامت مغز دانا است، (گروهی که سلامت مغز را اولویت جامعه می داند).
دکتر کمالی بیش از 50 مقاله پژوهشی (h-index 13) در مجلات معتبر علمی به چاپ رسانده و در حال حاضر مدیر عامل انستیتو سلامت مغز دانا است. بعلاوه به عنوان پژوهشگر ارشد واحد مغز، شناخت و رفتار دپارتمان علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی شیراز مشغول فعالیت می باشد. می توانید پژوهش او را در Google Scholar دنبال کنید.
دکتر کمالی علاوه بر تخصص در زمینه علوم اعصاب، سال ها است که به عنوان مدیر اجرایی مجله علوم پزشکی پیشرفته و فناوری های کاربردی (JAMSAT) مشغول به فعالیت است. همچنین به عنوان دبیر اجرایی انجمن علوم اعصاب ایران شاخه فارس فعالیت می کند.