تریکوتیلومانیا چیست؟

تریکوتیلومانیا چیست؟ با هم بشنویم:

تریکوتیلومانیا

به عنوان اختلال TTM یا مو کشیدن نیز شناخته می شود. یک اختلال نادر است که در آن فردی به طور مکرر موهای خود را می کشد و منجر به ریزش مو می شود. تریکوتیلومانیا در زیر چتر اختلالات وسواسی-اجباری (OCD) قرار می گیرد. به تعداد زیادی از اختلالات اشاره دارد که با افکار و اعمال مکرر مشخص می شوند و می توانند زندگی روزمره را مختل کنند.

تخمین زده می شود که تقریباً 3-4٪ از افراد تریکوتیلومانیا را تجربه می کنند که معمولاً قبل از 17 سالگی شروع می شود. شایع ترین سن شروع تقریباً 12-13 سالگی است. برخی از داده‌ها نشان می‌دهند که زنان همجنس‌گرا چهار تا نه برابر بیشتر از مردان در معرض ابتلا به تریکوتیلومانیا هستند. اما تحقیقات دیگر نشان می‌دهد که زنان هم‌اکنون بیشتر به دنبال کمک هستند.

به دلیل انگ زدن این اختلال، بسیاری از افراد مبتلا به تریکوتیلومانیا در جستجوی کمک مقاومت می کنند. از موقعیت های اجتماعی دوری می کنند و عزت نفس پایینی را تجربه می کنند. خوشبختانه، نشان داده شده است که روش‌های درمانی علائم را نسبتاً به طور متوسط بین سه تا شش ماه کاهش می‌دهند.

علائم

علامت مشخص کننده تریکوتیلومانیا ریزش مو به دلیل کشیدن مکرر مو است. رایج‌ترین مکان‌هایی که افراد با تریکوتیلومانیا موهای خود را می‌کشند، پوست سر، ابروها و مژه‌هایشان است. اما موی هر نقطه‌ای را می‌توان کشید. کشیدن موها از چند نقطه معمول است و معمولاً از چند دقیقه تا چند ساعت طول می‌کشد. اگر فردی پوست سر خود را بکشد، ریزش مو می تواند به صورت تکه ای یا در سراسر پوست سر ظاهر شود و در نتیجه ظاهری ناهموار پیدا کند.

سایر علائم و نشانه های مرتبط با تریکوتیلومانیا عبارتند از:

بیمار کشیدن مو را نمی پذیرد
رشد مجدد مو در نقاط طاس
جای زخم که منجر به ریزش دائمی مو می شود
غمگینی، افسردگی، اضطراب، تصور ضعیف از خود یا سایر رفتارهای آسیب زننده به خود
برخی از افراد مبتلا به تریکوتیلومانیا موهایی را که می کشند می خورند، که می تواند باعث یبوست نیز شود.

چه چیزی باعث تریکوتیلومانیا می شود؟

تحقیقات هنوز برای درک مکانیسم هایی که منجر به کشیدن مو می شود در حال انجام است. برخی از افراد مبتلا به تریکوتیلومانیا استرس، بی حوصلگی، اضطراب یا سایر محرک ها را قبل از کشیدن موهای خود شناسایی می کنند. وقتی موهای خود را می‌کشند، احساس رهایی را تجربه می‌کنند. چرخه‌ای ایجاد می‌کند که در آن به کشیدن موهای خود ادامه می‌دهند تا احساس بهتری داشته باشند. برخی نیز متوجه نمی شوند که موهای خود را می کشند. آنها این کار را به طور خودکار انجام می دهند. اکثر افراد مبتلا به تریکوتیلومانیا گاهی خودآگاه و در مواقعی ناخودآگاه این کار را انجام می دهند.

ما هنوز مطمئن نیستیم که چه چیزی باعث تریکوتیلومانیا می شود. اما چند فرضیه کاری وجود دارد. برخی از محققان بر این باورند که کشیدن مو یک رفتار مقابله ای است، در حالی که برخی دیگر فکر می کنند ممکن است یک پاسخ ناخودآگاه به یک تهدید درک شده باشد. محققان دیگر فرض می کنند که تفاوت در ساختار مغز ممکن است افراد خاصی را مستعد ابتلا به تریکوتیلومانیا کند.

عوامل خطر

برخی تحقیقات نشان می دهد که ممکن است آنها یک مشکل ژنتیکی برای تریکوتیلومانیا داشته باشند. اما شواهد در این مرحله محدود است. از آنجایی که شیوع بر اساس جنسیت، جنس، سطح درآمد، نژاد، قومیت یا هر ویژگی دیگر متفاوت است، هیچ عامل خطر جمعیت شناختی در حال حاضر شناسایی نشده است.

تشخیص

تشخیص تریکوتیلومانیا بر اساس ارزیابی روانپزشکی توسط یک ارائه دهنده سلامت روان مانند روانپزشک یا درمانگر و همچنین معاینه فیزیکی است. برای ارزیابی روانپزشکی، ارائه دهنده شما ممکن است از انواع پرسشنامه ها و ابزارهای دیگر استفاده کند تا از شما در مورد تجربه خود بپرسد.

به طور خاص، آنها باید تشخیص دهند که تمام موارد زیر برای تشخیص تریکوتیلومانیا درست است:

در حال برداشتن مو از قسمتی از بدن خود هستید.
سعی کرده اید که برداشتن موهای خود را متوقف یا کاهش دهید.
در نتیجه حذف موهای خود دچار ناراحتی یا اختلال عملکردی قابل توجهی می شوید.
ریزش موی شما نمی تواند ناشی از یک بیماری پزشکی دیگر مانند آلوپسی باشد.
ریزش موی شما با یک اختلال روانی دیگر بهتر توضیح داده نمی شود.

علاوه بر این، آنها یا ارائه دهنده دیگری، مانند شما ارائه دهنده مراقبت های اولیه، ممکن است از روش های زیر برای بررسی علائم فیزیکی استفاده کنند:

• معاینه فیزیکی محل ریزش مو
• بررسی فیزیکی شکم، برای تعیین وجود توده ناشی از بلع مو
• تریکوسکوپی یا تصویربرداری از مو و پوست سر
• بررسی مقاومت مو، برای تشخیص اینکه چگونه موها به راحتی از پوست سر کشیده می شوند
• بیوپسی پوست سر (برداشتن ناحیه کوچکی از پوست از پوست سر) برای رد سایر علل
• از آنجایی که تریکوتیلومانیا یک بیماری نادر و تا حد زیادی کمیاب است، تشخیص اشتباه در بسیاری از افراد با تشخیص OCD، اضطراب، اختلال بدشکلی بدن یا اختلال مصرف مواد رایج است.

درمان های تریکوتیلومانیا

درمان تریکوتیلومانیا با هدف کاهش رفتارهای کندن مو است و اغلب توسط تیمی از ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی، از جمله ارائه دهنده مراقبت های اولیه، متخصص پوست، روانپزشک و روانشناس بالینی تعیین می شود.
در حال حاضر، هیچ راه مشخصی برای درمان این اختلال وجود ندارد. اما اغلب، تیم درمان ترکیبی از رفتار درمانی و داروهای تجویزی را شناسایی می‌کند. این مشکل در کودکان زیر شش سال اغلب بدون درمان برطرف می شود.

رفتار درمانی

رفتار درمانی به عنوان مؤثرترین درمان برای تریکوتیلومانیا شناخته شده است.

درمان شناختی رفتاری: نوعی از گفتار درمانی ساختاریافته که هدف آن تغییر الگوهای فکری مضر است.
روش درمان معکوس عادت: نوعی درمان خاص برای افرادی که می‌خواهند رفتارهای ناخواسته را در جایی که عمداً با رفتار جدیدی جایگزین می‌کنند، تشخیص دهند.
درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد: یک درمان مداخله‌گرایانه عمل‌گرا که بر ذهن آگاهی و پذیرش تمرکز دارد.
گروه‌های حمایت از همتایان: گروه‌های سازمان‌یافته از افرادی که با مشکلات مشابه کار می‌کنند.
تیم درمانی شما همچنین ممکن است شامل اعضای خانواده، مشاوران مدرسه و دوستان نزدیک باشد تا شما را در بهبودی تشویق کنند و علائم عود را شناسایی کنند.

داروهای تجویزی

در حال حاضر دارویی تایید شده توسط FDA برای تریکوتیلومانیا وجود ندارد. اما داروهای تجویزی که برای سایر شرایط سلامت روان استفاده می‌شوند می‌توانند به بهبود علائم کمک کنند. برای مثال، مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)، که عموماً برای درمان افسردگی و اضطراب استفاده می‌شوند. رایج‌ترین نوع دارویی هستند که برای درمان تریکوتیلومانیا تجویز می‌شوند.

انواع دیگر داروهای مورد استفاده عبارتند از:

داروهای ضد روان پریشی
ضد افسردگی های سه حلقه ای
نمک های لیتیوم
N-استیل سیستئین (NAC)
نالتروکسان
با این حال، تحقیقات در مورد همه این موارد محدود است، و دارو برای تریکوتیلومانیا به اندازه رفتار درمانی موثر نیست.

چگونه از اپیزودهای تریکوتیلومانیا جلوگیری کنیم

اگر به تریکوتیلومانیا مبتلا هستید، باید دستورالعمل های درمانی ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی خود را دنبال کنید تا دفعات و شدت اپیزودهای خود را کاهش دهید. علاوه بر این، ممکن است تکنیک های کاهش استرس را برای کاهش استرس، اضطراب یا تنش زمینه ای مفید بیابید. تحقیقات محدود نشان می‌دهد که تنفس دیافراگمی، آرام‌سازی پیشرونده عضلانی و یوگا ممکن است مفید باشد.

برای دریافت اطلاعات بیشتر و مشاوره رایگان تخصصی با ما در انستیتو سلامت مغز دانا در تماس باشید.

منبع: https://www.health.com/trichotillomania-overview-7373797