تا امروز تنها روشی که به بهبود بعد از سکته کمک می کند، توانبخشی عصبی است. اما یک پژوهش جدید در دانشگاه برن نشان می دهد خواب نیز می تواند به بهبود بعد از سکته کمک کند.
با اینکه ما یک سوم از زمان زندگیمان را در خواب می گذرانیم، بسیاری از مکانیزم های بیولوژیکی و عملکرد های مربوط به خواب، در علوم اعصاب مدرن یک معما باقی مانده اند. خواب کافی برای بسیاری از عملکرد های ما ضروری است: توانمندی های شناختی، تثبیت حافظه و حفظ سلامت مغز و بدن.
سکته، یک آسیب نورولوژیکی مرکزی با ریشه ی عروقی و هجوم ناگهانی است. این بیماری، 25 درصد از افراد بالای 25 سال را تهدید می کند و دومین عامل شایع مرگ و میر و ناتوانی است. در سه دهه ی گذشته، ارتباط دو طرفه ی پیچیده ای بین خواب و سکته مشاهده شده است.
از یک سو، بیماری های خواب-بیداری (SWD) به عنوان یک عامل ریسک مستقل برای سکته مشاهده شدند.از سوی دیگر بعضی بیماری های SWD ، در اثر سکته ایجاد می شوند. و درنهایت مشاهده ها و پژوهش ها از اثر منفی SWD بر بهبود از سکته پرده برداشتند.
خواب با موج آرام، بهبود حرکتی بعد از سکته را بهبود می بخشد.
یافته های پژوهش جدید نشان می دهد موج های آرام (slow waves- یک نوع موج مغزی غالب در زمان خواب) در بهبود انعطاف پذیری عصبی،نقش دارند و در نتیجه اثر مورد مجادله ی آن ها بر سلامت یا بیماری مغز را مشخص می کند. نتایج این پژوهش در مجله ی The Journal of Neuroscience چاپ شده است.
یافته های کنونی گزینه ی بهبود خواب ( برای مثال از طریق دارو یا تحریک مغزی( برای بهبود پس از سکته را به ما معرفی می کنند.
IRC”Decoding Sleep”
یک گروه پژوهشی بین سازمانی و یک پروژه ی بین رشته ای است که توسط دانشگاه برن حمایت می شود.این گروه کار خود را در 1 مارس 2018 شروع کرده است و از 13 گروه پژوهشی از بخش های انسان شناسی، علوم، پزشکی و … تشکیل شده و به دنبال فهم و شناخت عملکرد های خواب و بیدرا ی و پیداکردن استراتژی هایی برای درمان های مناسب خواب است.
این گروه این پژوهش ذکر شده را به انجام رسانده است.
منبع: