ماهیت بازی های اکشن-سرگرمی نه تنها جوانان را با تمرکز، توجه و مسائل خشم جذب می کند (به ویژه در مورد بازی های خشن). همچنین تمایل به تقویت این رفتارهای منفی دارد.
در حالی که تعدادی از شرکت‌ها سعی کرده‌اند بازی‌های مفیدی برای کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه بیش‌فعالی (ADHD) ایجاد کنند، موفقیت محدودی داشته‌اند. دکتر هامر می‌گوید: «ساخت بازی‌هایی که برای بچه‌هایی که مشکلات توجه دارند، هیجان‌انگیز است، اما نه آنقدر هیجان‌انگیز که بازی رفتارهای ADHD مانند را تقویت کند، دشوار است».
ADHD و بازی
در عوض، کودکان مبتلا به ADHD اغلب بازی‌های ویدئویی اکشن انجام می‌دهند تا حواس خود را با تحریک بصری، چالش‌های حرکتی و پاداش‌های فوری پر کنند. در این محیط، مغز ADHD به گونه‌ای عمل می‌کند که به این کودکان اجازه می‌دهد تا تمرکز کنند، به طوری که در حین بازی علائمی مانند حواس‌پرتی از خود نشان نمی‌دهند.
یکی از مسائل مهم از منظر درمان این است: چگونه به کودکی که دنیا را به صورت آنلاین اداره می‌کند و درجات بالایی از ورودی
حسی را تجربه می‌کند، می‌توان گفت که در دنیای واقعی که نسبتاً خیلی هیجان‌انگیز نیست، عمل کند؟
خطرات ممکن است برای کودکی که عصبانیت و مشکلات رفتاری دارد و در بازی های ویدیویی خشن آرامش می یابد، بیشتر باشد. در حالی که کارشناسان در مورد تأثیر (در صورت وجود) بازی های خشونت آمیز بر رفتار خشونت آمیز واقعی اختلاف نظر دارند، برخی تحقیقات نشان می دهد که بین انجام بازی های خشونت آمیز و افکار و رفتار پرخاشگرانه ارتباط وجود دارد.
پرخاشگری و بازی
کارشناسان می گویند برای بچه ای که قبلاً شخصیت تهاجمی دارد، این می تواند مشکل ساز باشد، زیرا بازی های ویدیویی به این تمایلات تهاجمی پاداش می دهند. در واقع، دو مطالعه جداگانه نشان دادند که انجام یک بازی ویدیویی خشونت آمیز تنها به مدت 10 تا 20 دقیقه باعث افزایش افکار پرخاشگرانه در مقایسه با کسانی که بازی های غیر خشونت آمیز انجام می دهند، می شود.
با این حال، همه بازی ها برابر نیستند – و واکنش هر فرد به آن بازی ها نیز متفاوت است. دکتر هامر می‌گوید: «بپرسید بازی‌های ویدیویی چه تأثیری دارد، مانند این است که بپرسید خوردن غذا چه تأثیری دارد». بازی‌های مختلف کارهای متفاوتی انجام می‌دهند. بسته به اینکه به چه چیزی نگاه می‌کنید، می‌توانند مزایا یا مضراتی داشته باشند.»
برای Rosner، بازی مضر بود. نمرات او ضعیف شد، تکالیفش را از دست داد و تقریباً نتوانست سال اول دانشگاه را به پایان برساند. او می‌گوید: «اینجا که در دانشگاه بودم، بالاخره توانستم رویای خود را که کارگردانی سینما بود، دنبال کنم و آن را دور انداختم. مشاور تحصیلی او دو گزینه به او داد: تمام مقالات خود را برای سال اول در یک بازه زمانی سه هفته تکمیل کند، یا شکست بخورد و سال اول را دوباره بخواند. او می‌گوید: «نمی‌خواستم خودم یا والدینم را ناامید کنم، بنابراین World of Warcraft را حذف کردم و روی کارم تمرکز کردم.
جایگزین
پس از دور شدن از بازی، روسنر منابع لذت دیگری پیدا کرد. او به یک باشگاه ورزشی پیوست، دیجی را در دانشگاه خود شروع کرد و از نظر اجتماعی بسیار فعال تر شد. او می‌گوید: «نمی‌توانستم چیزی را که از دست داده‌ام، باور کنم.
از قضا، World of Warcraft باعث شد روسنر به رویای خود یعنی ساختن فیلم دست یابد. مستند او، IRL — در زندگی واقعی، ماجراهای خود را با Sevrin و نحوه یادگیری او برای رهایی از بازی را شرح می دهد. بیش از 1 میلیون نفر در سراسر جهان فیلم او را مشاهده کرده اند که در یوتیوب قابل مشاهده است
. این فیلم در جشنواره های فیلم، تلویزیون و روزنامه ها و مجلات به نمایش درآمده است.
امروزه بازی فقط یکی از سرگرمی‌های روزنر است. او حتی گاهی اوقات بازی World of Warcraft را بازی می کند. اما بازی دیگر زندگی او را کنترل نمی کند. روزنر می‌گوید: «مردم هنوز در مورد شخصیت من، سورین می‌پرسند، اما من متوجه شده‌ام که دستیابی به پتانسیل‌های شما در زندگی واقعی بسیار با ارزش‌تر است.»
آیا اعتیاد به بازی دارید؟
علائم هشدار دهنده زیر ممکن است نشان دهنده مشکل باشد:
- صرف زمان زیاد روی کامپیوتر
- حالت تدافعی در هنگام مواجهه با بازی.
- از دست دادن زمان
- ترجیح می دهند زمان بیشتری را با کامپیوتر بگذرانند تا با دوستان یا خانواده.
- از دست دادن علاقه به فعالیت ها یا سرگرمی های مهم قبلی.
- منزوی شدن از نظر اجتماعی، بدخلق یا تحریک پذیر.
- ایجاد یک زندگی جدید با دوستان آنلاین.
- بی توجهی به تکالیف مدرسه و تلاش برای کسب نمرات قابل قبول.
- خرج کردن پول برای فعالیت های غیرقابل توضیح.
- تلاش برای پنهان کردن فعالیت های بازی
بازی: راهنمای والدین
با توجه به اخبار مربوط به بازی‌های ویدیویی که بچه‌ها را به قلدر یا زامبی تبدیل می‌کنند و تعداد فزاینده‌ای از کارشناسان درباره خطرات استفاده از صفحه نمایش بیش از حد هشدار می‌دهند، ممکن است ممنوعیت کامل رایانه‌ها و تلفن‌های هوشمند وسوسه انگیز باشد.
اگر بازی را ممنوع کنید، هر فرصتی را برای تأثیرگذاری بر رفتار فرزندانتان از دست خواهید داد. جودی ویلیس، دکتر، متخصص مغز و اعصاب و عضو آکادمی مغز و اعصاب آمریکا مستقر در سانتا باربارا، کالیفرنیا، که پیشنهاد می‌کند با بازی‌های آموزشی آنلاین رایگان شروع کنید، می‌گوید: رویکرد بهتر: با آنها بازی کنید.
کلید اطمینان از داشتن رابطه سالم فرزندانتان با بازی‌های ویدیویی (و بله، چنین چیزی وجود دارد) به این معنی است که مطمئن شوید از تجربیات لذت‌بخش خارج از این بازی‌ها بهره می‌برند.
چند نکته:
- توجه کنید به گفته دیوید گرینفیلد، دکترای تخصصی، بنیانگذار مرکز اعتیاد به اینترنت و فناوری و استادیار بالینی روانپزشکی در دانشکده پزشکی دانشگاه کانکتیکات، 80 درصد از زمانی که کودک با رایانه می گذراند هیچ مشکلی ندارد. قرار دادن رایانه‌ها، تلفن‌های هوشمند و سایر دستگاه‌های بازی در یک مکان مرکزی – و نه پشت درهای بسته – به شما امکان می‌دهد فعالیت‌های آنها را نظارت کنید. بیاموزید که چگونه تاریخچه جستجوی رایانه را بررسی کنید تا تأیید کنید فرزندان شما در اینترنت چه می‌کنند.
- تعیین حد و مرز محدودیت‌هایی را برای زمان نمایشگر تنظیم کنید و اعمال کنید. دکتر گرینفیلد که توصیه می‌کند در روزهای هفته بیش از یک یا دو ساعت از صفحه نمایش استفاده نکنید، می‌گوید: «کودکان اغلب نمی‌توانند به‌دقت میزان زمانی را که صرف بازی می‌کنند، قضاوت کنند. علاوه بر این، ناخودآگاه برای ماندن در بازی تقویت می‌شوند. استفاده از فایروال ها، محدودیت های الکترونیکی و بلوک های تلفن های همراه و سایت های اینترنتی می تواند کمک کننده باشد.
شروع به صحبت کنید
- در مورد استفاده از اینترنت و بازی کردن با بچه های خود بحث کنید. قبل از شروع یک مشکل، انتظارات واضحی برای هدایت آنها در مسیری سالم تنظیم کنید. ارتباط لزوما به معنای صحبت رسمی نیست. بلکه به این معناست که به فرزندتان فرصتی بدهید تا علایق و تجربیات خود را با شما در میان بگذارد.
- فرزندتان را بشناسید اگر فرزندتان در دنیای واقعی خوب عمل می کند، در مدرسه، ورزش و فعالیت های اجتماعی شرکت می کند، محدود کردن بازی ممکن است چندان مهم نباشد. به گفته کارشناسان، کلید حفظ حضور در زندگی آنها و آگاهی از علایق و فعالیت های آنهاست.
- کمک بگیرید برای برخی از جوانان، بازی کردن به یک وسواس غیرقابل مقاومت تبدیل می شود. اگر کودک شما علائم اعتیاد به بازی های ویدیویی را نشان می دهد، کمک در دسترس است. گزینه های درمانی از درمان سرپایی محدود تا مدارس شبانه روزی مسکونی فشرده و برنامه های بستری را شامل می شود.
https://www.brainandlife.org/articles/how-do-video-games-affect-the-developing-brains-of-children
مرکز سلامت مغز دانا در کنار شما و فرزند شماست.
سید مهدی ساداتی هستم. عاشق مغز! داروساز و دانشجوی دکترای تخصصی علوم اعصاب. عضو تیم مرکز سلامت مغز دانا! از علاقه هام شناسوندن کارایی های هیجان انگیز مغز به زبان ساده به آدمهاست! جست و جو می کنم در افسردگی، داروهای موثر بر مغز و سایر بیماری های حوزه ی روان و البته نوروپلاستیسیتی!