محققان دریافتند افرادی که نوع خاصی از ژن گیرنده اکسی توسین OXTR دارند ، افراد بیشتری را در اینستاگرام دنبال می کنند. با این حال ، هیچ مدرکی مبنی بر تأثیر متقابل ژن و محیط بر جامعه پذیری آنلاین یافت نشد.
یک مطالعه کوچک بر روی دانشجویان نشان داد که افراد دارای نوع خاصی از ژن گیرنده اکسی توسین OXTR افراد بیشتری را در اینستاگرام دنبال می کنند. با این حال ، تحقیقات شواهدی مبنی بر تأثیر متقابل ژن و محیط بر جامعه پذیری آنلاین پیدا نکرد.
جانلوکا اسپوزیتو ، نویسنده ارشد این مطالعه ، روانشناس دانشگاه ترنتو در ایتالیا و دانشگاه فناوری نانیانگ در سنگاپور می گوید: “نتایج فعلی باید با احتیاط زیادی در پانورامای مطالعات مرتبط با ژنتیک تفسیر شود.” “این یک بررسی اولیه کوچک از این پدیده است و باید در کشورهای مختلف و همچنین در نمونه های بزرگتر پیگیری شود.
اکسی توسین ، که هورمون عشق نامیده می شود ، یک نوروپپتید است که نقش مهمی در مهارت های اجتماعی در پستانداران دارد. انواع ژنتیکی به نام پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی (SNPs) در OXTR نشان داده شده است که رفتار و دلبستگی والدین را پیش بینی می کند.
تحقیقات قبلی همچنین نشان داده است که افراد مبتلا به آلل G OXTR SNP rs53576 در مقایسه با افرادی که آلل A دارند ، در محیط های خصمانه به دنبال حمایت اجتماعی بیشتری هستند. علاوه بر این ، افرادی که دارای ژنوتیپ GG هستند همدلی و رضایت زناشویی بیشتری نسبت به ناقلین آلل A دارند. اما تحقیقات نسبتاً کمی در مورد تعامل ژن و محیط در زمینه رفتار اجتماعی آنلاین انجام شده است
برای رفع این شکاف دانش ، اسپوزیتو و همکارانش بررسی کردند که آیا OXTR با یک عامل محیطی – دلبستگی بزرگسالان – تأثیر می گذارد تا بر رفتار اینستاگرام تأثیر بگذارد. در مجموع 57 دانشجوی ثبت نام شده در دانشگاه فناوری نانیانگ سنگاپور در این مطالعه شرکت کردند. همه آنها بین 18 تا 25 سال سن داشتند ، 16 نفر مرد بودند و هیچکدام فرزندی نداشتند یا سابقه اختلالات روانی ، عصبی یا ژنتیکی نداشتند. آنها نمونه های DNA را ارائه کردند و یک پرسشنامه آنلاین را تکمیل کردند که رفتار اضطراب و اجتناب آنها را در روابط نزدیک با شرکا ارزیابی می کرد
محققان از نمونه های DNA برای ایجاد ژنوتیپ OXTR SNPs rs53576 و rs2254298 استفاده کردند. آنها همچنین پروفایل اینستاگرام شرکت کنندگان ، از جمله تعداد پست ها ، دنبال کنندگان و افراد دنبال شده را بررسی کردند. برخلاف انتظارات آنها ، هیچ برهم کنش ژنی و محیطی قابل توجهی وجود نداشت.
برای rs53576 ، افراد دارای ژنوتیپ AA ، افراد بیشتری را بدون حامل آلل G ، بدون در نظر گرفتن کیفیت روابط صمیمی خود دنبال کردند. به گفته محققان ، ژنوتیپ AA می تواند افراد را بیشتر به معاشرت آنلاین ترغیب کند.
اسپوزیتو می گوید: “به طور کلی ، نقش آللهای A و G از SNPs OXTR در رفتارهای اجتماعی عمومی مورد بحث است.” “یافته های فعلی می تواند الهام بخش تحقیقات آینده برای بررسی جامعه پذیری آنلاین با دیدگاه ژن و محیط باشد
اکسی توسین چیست؟
اکسی توسین در هیپوتالاموس تولید می شود و توسط غده هیپوفیز خلفی به جریان خون ترشح می شود. ترشح بستگی به فعالیت الکتریکی سلولهای عصبی در هیپوتالاموس دارد – هنگامی که این سلولها برانگیخته می شوند در خون آزاد می شود.
دو عمل اصلی اکسی توسین در بدن انقباض رحم (رحم) در هنگام زایمان و شیردهی است. اکسی توسین عضلات رحم را منقبض می کند و همچنین تولید پروستاگلاندین ها را افزایش می دهد ، که انقباضات را بیشتر می کند. اکسی توسین تولید شده گاهی برای تحریک زایمان در صورتی که به طور طبیعی شروع نشده باشد یا می تواند برای تقویت انقباضات برای کمک به زایمان استفاده شود ، تجویز می شود.
علاوه بر این ، اکسی توسین ساخته شده اغلب برای تسریع تحویل جفت و کاهش خطر خونریزی شدید با انقباض رحم تجویز می شود. در دوران شیردهی ، اکسی توسین باعث حرکت شیر از طریق مجاری پستان می شود و اجازه می دهد تا توسط نوک پستان دفع شود. اکسی توسین در مردان نیز وجود دارد و در انتقال اسپرم و تولید تستوسترون توسط بیضه ها نقش دارد.
اکسی توسین
اکسی توسین هورمونی است که روی اندام های بدن (از جمله سینه و رحم) و به عنوان یک پیام رسان شیمیایی در مغز عمل می کند و جنبه های کلیدی سیستم تولید مثل ، از جمله زایمان و شیردهی و جنبه های رفتار انسان را کنترل می کند.
در مغز ، اکسی توسین به عنوان یک پیام رسان شیمیایی عمل می کند و نقش مهمی در بسیاری از رفتارهای انسانی از جمله برانگیختگی جنسی ، تشخیص ، اعتماد ، وابستگی عاشقانه و پیوند مادر و نوزاد دارد. در نتیجه ، اکسی توسین “هورمون عشق” یا “شیمیایی نوازش” نامیده می شود.
تأثیر اکسی توسین بر مغز پیچیده است. تحقیقات فعلی بر بررسی نقش اکسی توسین در اختلالات مختلف از جمله اعتیاد ، افسردگی ، استرس پس از سانحه ، اضطراب و بی اشتهایی متمرکز شده است.
اکسی توسین چگونه کنترل می شود؟
تولید و ترشح اکسی توسین توسط یک مکانیسم بازخورد مثبت کنترل می شود که در آن ترشح هورمون باعث عملکردی می شود که باعث ترشح بیشتر خود می شود. به عنوان مثال ، هنگامی که انقباض رحم در هنگام زایمان شروع می شود ، اکسی توسین ترشح می شود. این باعث انقباضات بیشتر و ترشح اکسی توسین بیشتر می شود. به این ترتیب ، انقباضات بر شدت و فرکانس افزایش می یابد.
همچنین بازتاب مثبتی در رفلکس خروج شیر وجود دارد. تحریک نوک سینه در دوران شیردهی منجر به افزایش تولید اکسی توسین و ترشح آن در خون می شود که در نتیجه باعث رها شدن شیر به داخل سینه می شود. چرخه بازخورد مثبت تا زمانی که نوزاد شیر مادر را قطع نکند ، حفظ می شود. تولید اکسی توسین در هنگام زایمان نیز خود محدود کننده است. پس از زایمان ترشح هورمون متوقف می شود.
اگر اکسی توسین زیاد داشته باشم چه اتفاقی می افتد؟
در حال حاضر ، پیامدهای داشتن بیش از حد اکسی توسین مشخص نیست. سطوح بالای آن با هیپرپلازی خوش خیم پروستات مرتبط است ، وضعیتی که پروستات را در بیش از نیمی از مردان بالای 60 سال مبتلا می کند. این ممکن است باعث دفع ادرار شود.
ممکن است درمان این وضعیت با دستکاری سطح اکسی توسین امکان پذیر باشد. با این حال ، قبل از اینکه هر گونه درمان احتمالی در دسترس باشد ، تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.
سید مهدی ساداتی هستم. عاشق مغز! داروساز و دانشجوی دکترای تخصصی علوم اعصاب. عضو تیم مرکز سلامت مغز دانا! از علاقه هام شناسوندن کارایی های هیجان انگیز مغز به زبان ساده به آدمهاست! جست و جو می کنم در افسردگی، داروهای موثر بر مغز و سایر بیماری های حوزه ی روان و البته نوروپلاستیسیتی!