افرادی از فرهنگ‌هایی که اغلب درگیر تعارض با فرهنگ‌های دیگر هستند. تمایل بیشتری به بازی‌های مشارکتی نسبت به بازی‌های رقابتی دارند. با این حال، در فرهنگ هایی که در آن درگیری های مکرر در جوامع خود وجود دارد، تمایل بیشتری به انجام بازی های رقابتی وجود دارد.
منبع: موسسه ماکس پلانک
انسان ها در سراسر جهان بازی می کنند، اما بازی ها در فرهنگ های جهان به طور یکسان انجام نمی شود. انسان ها ممکن است از بازی ها برای ذخیره و آموزش اطلاعات فرهنگی خاص به اعضای جامعه استفاده کنند. به عنوان مثال، اگر به آخرین بازی‌ای که انجام دادید فکر می‌کنید. آیا این یک بازی مشارکتی، یک بازی رقابتی یا یک بازی است که خودتان انجام داده‌اید؟
سارا لیسترر-پیپلز، محقق موسسه انسان شناسی تکاملی ماکس پلانک در لایپزیگ می گوید: «اگر در آلمان زندگی می کنید، احتمال اینکه یک بازی رقابتی انجام داده باشید، زیاد است.
ما فکر می‌کنیم که بازی‌ها ممکن است جنبه‌هایی از فرهنگ‌های انسانی را منعکس کنند. مانند اینکه چقدر فرهنگ‌ها رقابتی و مشارکتی هستند.»
بازی در فرهنگ های متفاوت
تحقیقات قبلی نشان می‌دهد که در فرهنگ‌های سلسله مراتبی اجتماعی یا فرهنگ‌هایی که از نظر موقعیت و ثروت تفاوت دارند. بازی‌های رقابتی اغلب انجام می‌شود. و برعکس آن نیز پیشنهاد شده است. در فرهنگ‌های برابری‌طلب، یا در فرهنگ‌هایی که تفاوت‌های کمی یا بدون تفاوت در موقعیت و ثروت دارند. بازی‌ها تمایل بیشتری به همکاری دارند.
با این حال، مطالعات قبلی این رابطه را تنها در تعداد کمی از فرهنگ‌ها بررسی کرده‌اند. بنابراین وسعت این ادعا را محدود کرده‌اند. در یک مطالعه جدید با استفاده از داده های تاریخی، محققان آلمانی (لایپزیگ، ینا، گرا) و استرالیا به این سوال پاسخ دادند که آیا بازی هایی که فرهنگ ها انجام می دهند. با میزان همکاری آنها مطابقت دارد یا خیر.
نگاهی تاریخی به فرهنگ‌های اقیانوس آرام و بازی‌هایی که انجام می‌دهند.
در گام اول، تیم تحقیقاتی از طریق پایگاه داده بازی‌های تاریخی که توسط فرهنگ‌های واقع در اقیانوس آرام انجام می‌شود، مرتب‌سازی کردند.
«فرهنگ‌های مورد مطالعه ما در محدوده جغرافیایی وسیعی زندگی می‌کردند. که اقیانوس آرام را در بر می‌گرفت. فرهنگ‌ها بسیار متنوع بودند. اما شباهت‌های مشترکی نیز داشتند که امکان مقایسه در چندین جنبه از فرهنگ‌ها را فراهم می‌کرد.» Leisterer-Peoples می‌گوید.
به عنوان مثال، زمانی که دو گروه در کنار یکدیگر زندگی می کنند، ممکن است ویژگی های مشترکی داشته باشند. از جمله اینکه چگونه غذای خود را دریافت می کنند، اما ممکن است در جنبه های دیگر، مانند هنجارهای رفتار رقابتی، متفاوت باشند.
Leisterer-Peoples می‌گوید: «ما سعی کردیم به این تفاوت‌ها توجه کنیم، در حالی که شباهت‌های آنها را در نظر گرفتیم.
در مرحله دوم، دانشمندان ویژگی‌هایی از فرهنگ‌ها را شناسایی کردند که نشان می‌دهد چقدر ممکن است همکاری کنند. Leisterer-Peoples می‌گوید: «یکی از مشکلات مربوط به داده‌های تاریخی این است که نمی‌توانید برای انجام مصاحبه با افرادی از فرهنگ‌های مختلف به گذشته برگردید. بلکه باید بر مستندات تاریخی این فرهنگ‌ها تکیه کنید.»
به عنوان مثال، آنها به چگونگی ساختار فرهنگ‌های سلسله مراتبی اجتماعی، چگونگی تضاد اعضای یک فرهنگ با یکدیگر، تعداد دفعات تضاد فرهنگ‌ها با فرهنگ‌های دیگر، و تعداد دفعات شکار و ماهیگیری اعضای گروه در گروه‌ها نگاه کردند.
Leisterer-Peoples می‌گوید: «این‌ها پروکسی‌های دنیای واقعی برای رفتار مشارکتی هستند.
نتایج
در پایان، آنها توانستند 25 فرهنگ را شناسایی کنند که اطلاعات تاریخی هم در مورد بازی هایی که انجام می دادند. و هم ویژگی های فرهنگی مرتبط را به راحتی در دسترس داشتند.
بازی ها رفتارهای دنیای واقعی را تقلید می کنند.
محققان دریافتند که فرهنگ‌هایی که اغلب با فرهنگ‌های دیگر درگیر می‌شوند، بازی‌های مشارکتی بیشتری نسبت به بازی‌های رقابتی دارند. از سوی دیگر، فرهنگ‌هایی که درگیری‌های مکرر با اعضای جامعه خود دارند، بازی‌های رقابتی بیشتری نسبت به بازی‌های مشارکتی دارند. فرهنگ‌ها تا چه حد از نظر اجتماعی سلسله مراتبی داشتند. و اینکه آیا آنها به صورت گروهی ماهیگیری و شکار می‌کردند، ارتباط قابل اعتمادی با نوع بازی‌هایی نداشت که انجام می‌شد.
این یافته‌ها ممکن است در نگاه اول غیر شهودی باشند، اما با توجه به نظریه‌های مربوط به تکامل همکاری در گروه‌های فرهنگی منطقی هستند. در زمان درگیری با فرهنگ های دیگر، اعضای گروه باید با یکدیگر همکاری کرده و با مخالفان خود به رقابت بپردازند. این در انواع بازی هایی که انجام می شود منعکس می شود. بازی هایی با گروه های رقیب. و هنگامی که درگیری های زیادی بین اعضای یک گروه وجود دارد، آنها تمایل دارند بازی های رقابتی انجام دهند.
Leisterer-Peoples می‌گوید: «این یافته‌ها نشان می‌دهد که بازی‌هایی که ما انجام می‌دهیم منعکس کننده ویژگی‌های اجتماعی-اکولوژیکی فرهنگی است که در آن هستیم. بازی‌ها رفتارهای دنیای واقعی را تقلید می‌کنند. و ممکن است راهی باشند که در آن هنجارهای گروهی در دوران کودکی آموخته و تمرین می‌شوند.
این پایان ماجرا نیست.
“علم از طریق تکرار یافته های قبلی زندگی می کند. مهم است که مطالعات آینده این یافته را بیشتر مورد بررسی قرار دهند. به ویژه در سایر نقاط جهان و در فرهنگ های امروزی.
ما نمی دانیم که آیا این تأثیر هنوز در فرهنگ بازی امروزی وجود دارد یا خیر. امروزه بازی‌های فروشگاهی و بازی‌های ویدیویی گوی سبقت را از بازی‌های سنتی که در اوقات فراغت کودکان انجام می‌دادند گرفته‌اند. Leisterer-Peoples می‌گوید: مطالعات آینده همچنین نیاز به بررسی مهارت‌های خاصی دارد که از طریق بازی‌ها آموخته می‌شوند، نه فقط میزان همکاری در بازی‌ها.
این تازه شروع مطالعات در مورد بازی ها در فرهنگ هاست. چیزهای بیشتری برای کشف وجود دارد.
https://neurosciencenews.com/competitive-gaming-culture-19704/
سید مهدی ساداتی هستم. عاشق مغز! داروساز و دانشجوی دکترای تخصصی علوم اعصاب. عضو تیم مرکز سلامت مغز دانا! از علاقه هام شناسوندن کارایی های هیجان انگیز مغز به زبان ساده به آدمهاست! جست و جو می کنم در افسردگی، داروهای موثر بر مغز و سایر بیماری های حوزه ی روان و البته نوروپلاستیسیتی!