بیماری های همه گیر باعث استرس می شوند و تنهایی ناشی از انزوا، به سلامت روانشناختی آسیب وارد می کند. نظرسنجی های مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) که بین 24 ژوئن و 30 ژوئن سال 2020 انجام شد، نشان داد که 40.9٪ از پاسخ دهندگان حداقل یک بیماری روانشناختی یا رفتاری را تجربه کرده اند. این علائم از علائم اضطراب، افسردگی و ضربه گرفته تا شروع یا افزایش مصرف مواد متفاوت بود.
در حالی که همه انسان ها به ارتباط اجتماعی احتیاج دارند، برخی بهتر از دیگران با ارتباط کمتر، کنار می آیند.
جوان و پیر
محرومیت اجتماعی، کاهش یا جلوگیری از تعاملات اجتماعی که بسته به فرهنگ، طبیعی تلقی می شود، به ویژه برای بزرگسالان مضر است.
بررسی انزوای اجتماعی و تنهایی، نشان داد که این عوامل به شدت افسردگی در مراحل بعدی را در کودکان، نوجوانان و بزرگسالان پیش بینی می کنند.
علاوه بر این، تنهایی با افزایش خطر مشکلات روانشناختی تا 9 سال بعد در زندگی ارتباط دارد.
انجمن اطفال اروپا به بررسی سلامت روانشناختی نوجوانان در طی بیماری همه گیر COVID-19 پرداخت. محققان داده های مطالعات مقدماتی را در چین بررسی کردند و دریافتند که افراد 3 تا 18 ساله بیشتر دچار حواس پرتی، تحریک پذیری و ترس از ویروس کرونا می شوند. آنها همچنین در خوابیدن، اشتهای ضعیف و مسائل جدایی دچار مشکل شدند.
جوانان نیز در برابر تأثیرات روانشناختی انزوای اجتماعی آسیب پذیر هستند. مطالعه ای در اکتبر 2020 نشان داد که در گروهی از 564 بزرگسال 22-29 ساله که 60.7٪ آنها زن بودند، تنهایی افزایش یافت. این اثر در خانمها شیوع بیشتری دارد، همچنین علائم افسردگی افزایش می یابد.
انزوای اجتماعی همچنین می تواند باعث علائم جسمی مانند ضعف سیستم ایمنی بدن، افزایش خطر دیابت و افزایش خطر مرگ شود.
در افراد مسن، کمبود تعامل اجتماعی در مقایسه با دیابت، با خطر بیشتر فشار خون بالا مرتبط است.
CDC تخمین می زند که یک سوم بزرگسالان 45 سال به بالا احساس تنهایی می کنند و تقریباً از هر 4 بزرگسال، 65 سال به بالا 1 نفر از نظر اجتماعی منزوی است. آنها گزارش می کنند، این امر با خطرات سلامتی، از جمله میزان بالاتر افسردگی، اضطراب و خودکشی همراه است.
با این حال، اگرچه افراد مسن ممکن است دچار انزوای اجتماعی قابل توجهی شوند، اما این ممکن است لزوماً به بدتر شدن سلامت روان تبدیل نشود.
افراد مسن کمتر تحت تأثیر قرار می گیرند
گروهی از محققان داده های اولیه چندین مطالعه جهانی را در مورد افراد مسن و سلامت روان در طی همه گیری بررسی کردند.
در حالی که افراد مسن یک جمعیت آسیب پذیر در برابر ویروس کرونا شدید و مرگ و میر ناشی از آن در نظر گرفته می شوند، محققان دریافتند که این بزرگسالان کمتر از بزرگسالان دارای فشار روانی تحت تأثیر منفی قرار می گیرند.
به عنوان مثال، یک گزارش از CDC به این نتیجه رسید که افراد مسن کمتر شروع به مصرف یا افزایش مواد می کنند و کمتر به فکر خودکشی می افتند.
عوامل مؤثر بر تاب آوری در افراد مسن تر
بر اساس شواهد، نویسندگان پیشنهاد می کنند که افراد مسن به دلیل افزایش انعطاف پذیری و انگیزه ارتباط برقرار کردن با دیگران، در برابر فشارهای روانشناختی بیماری همه گیر بهتر مقاومت می کنند.
آنها توضیح می دهند که برخی از مطالعات جهانی نشان داده اند که انعطاف پذیری با حفظ روابط معنی دار با دیگران و دسترسی به مراقبت های بهداشت روان مرتبط است.
نویسندگان هشدار می دهند: “با وجود این مقاومت اولیه، افراد مسن در مورد سلامت جسمی و مالی طولانی مدت خود ابراز نگرانی می کنند.”
تاب آوری همچنین ممکن است با خرد مرتبط باشد. تجزیه و تحلیل نشان داد که داشتن خرد با سطوح بالاتر ترحم و تنهایی کمتر همراه است.
بهبود انعطاف پذیری
محققان مشاهده می کنند که افزایش دسترسی به فناوری می تواند در برخی از افراد مسن که تلفن هوشمند ندارند، انعطاف پذیری را بهبود بخشد.
“بسیاری از افراد مسن منابع لازم برای مقابله با استرس کرونا را ندارند. این ممکن است شامل منابع مادی (به عنوان مثال، عدم دسترسی به فناوری هوشمند)، اجتماعی (به عنوان مثال، تعداد کم اعضای خانواده یا دوستان)، یا شناختی یا بیولوژیکی (به عنوان مثال، عدم توانایی در انجام فعالیت های بدنی یا شرکت در فعالیت ها یا برنامه های معمول) باشد.
مؤسسه سلامت مغز دانا با روش های نوین و متخصصین علوم اعصاب برجسته، می تواند به افراد در بهبود روابط اجتماعی خود و افسردگی و استرس ناشی از انزوا، خدمات ارائه دهد.
منبع:
Medical News Today