آیا مصرف بیش از حد شکر می تواند باعث رفتار پرخاشگرانه، اختلال کم توجهی بیش فعالی و اختلال دوقطبی شود؟
خلاصه: پژوهش ها نشان می دهند که رژیم غذایی با فروکتوز بالا، می تواند منجر به اختلال دوقطبی، اختلال کم توجهی بیش فعالی و رفتار پرخشاگرانه شود. به نظر می رسد این موضوع، یک پایه ی تکاملی داشته باشد.
پژوهش انجام شده در دانشاگه کلورادو و انتشاریافته در Evolution and human behavior یک فرضیه ارائه می دهد که نقش فروکتوز، یک جزء شکر، در افزایش ریسک اختلالات رفتاری را نشان می دهد.
” ما شواهدی را ارئه می دهیم که فروکتوز، با کاهش انرژی در سلول ها، پاسخی شبیه به آنچه هنگام گرسنگی و کمبود غذا اتفاق می افتد را ایجاد می کند.”این را نویسنده ی ارشد این مقاله می گوید.
پژوهش نشان می دهد که این پاسخ گرسنگی، احتمال ریسک پذیری، رفتار عجولانه، تصمیم گیری بی محابا، و پرخاشگری را به عنوان پاسخی برای بقا نسبت به این گرسنگی افزایش می دهد.
فعال شدن بیش از حد این فرایند با مصرف شکر بیش از حد، می تواند رفتار پرخاشگرانه و بی فکر، از اختلال کم توجهی بیش فعالی گرفته تا اختلال دو قطبی و حتی پرخاشگری را ایجاد کند.
مسیر های مربوط به فروکتوز، به بقا کمک می کنند اما مصرف بیش از حد فروکتوز، در سده ی اخیر افزایش جشم گیری داشته است و در حال افزایش در رژیم مردم نیز هست.
این مقاله این موضوع را بررسی می کند که چه طور مصرف بیش از اندازه ی شکر، نقش کمک کننده ای به ایجاد اختلال های رفتاری که با چاقی و رژیم غربی ارتباط دارند ،دارد.
نویسنده ی مقاله می گوید: ” ما مقصر رفتار های پرخاشگرانه را تنها شکر نمی دانیم اما اشاره می کنیم که شکر می تواند یک عامل کمک کننده باشد.”
نویسنده ی مقاله، پژوهش های بیشتری را برای بررسی نقش شکر و اوریک اسید به ویژه با بررسی نقش فروکتوز در آینده پیشنهاد می دهد.
نکته ی مهم این است که اشاره به فروکتوز به عنوان یک فاکتور ریسک، نقش عوامل دیگر مانند ژنتیک، خانواده، عوامل فیزیکی، احساسی و محیطی که سلامت روان را می سازند را انکار نمی کند.
در واقع بسیاری از اختلالات رفتاری، مانند اختلال کم توجهی بیش فعالی، با مصرف شکر و چاقی در ارتباط هستد. علت این موضوع هنوز نا مشخص است. در این مقاله، فرضیه ای در مورد نقش فروکتوز، اوریک اسید و HFCS داده شده است.
پژوهش های جدید نشان می دهند علتی که فروکتوز، با پیشرفت سندروم های متابولیک مرتبط است این است که یک مسیر بقا که در تکامل پایه دارد را در بدن فعال می کند که در آن، ذخیره ی انرژی به صورت چربی و رفتار پرخاشگرانه فعال می شود.
گرچه مصرف اندک و مناسب این ماده به موجودات کمک می کند که چربی لازم را برای یقا داشته باشند، مصرف بیش از اندازه باعث فعال شدن بیش از حد این پروسه می شود و رفتار پرخاشگر، پرریسک و عجولانه را تحریک می کند که می تواند خطر ابتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی و اختلال دوقطبی را افزایش دهد.
منبع: