خواب روزانه و اختلالات فوبیا
اختلالات مرتبط با ترس، مانند اختلال هراس، فوبیاهای خاص، و اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)، با پاسخ های ترس پاتولوژیک در نتیجه قرار گرفتن در معرض رویدادهای ترس آور قوی مشخص می شوند. می خواهیم ارتباط بین خواب روزانه و این اختلالات ذکر شده را بررسی کنیم.
مکانیسم زیربنای شکل گیری بسیاری از خاطرات ترس، فرآیند شرطی سازی ترس است. شرطی سازی ترس نوعی یادگیری ارتباطی است. که در آن یک محرک اولیه خنثی (مثلاً صدا)، به عنوان مثال، محرک شرطی (CS)، به طور مکرر با یک محرک بد (مانند شوک الکتریکی یا انفجار صدا)، به عنوان مثال، محرک غیرشرطی (US) جفت می شود.
پس از جفت شدن های متعدد، محرک شرطی، شروع به برانگیختن پاسخ شرطی می کند. یک واکنش فیزیولوژیکی و/یا رفتاری شبیه به آنچه قبلاً در محرک غیرشرطی مشاهده شده بود.
در پارادایم های شرطی سازی ترس افتراقی، یک محرک شرطی، معمولاً یک سیگنال ایمنی را نشان می دهد که هرگز با محرک شرطی بد جفت نمی شود. در حالی که محرک شرطی یک رویداد بد را پیش بینی می کند.
یادگیری خاموش با ارائه مکرر محرک شرطی بدون غیر شرطی به دست می آید. که درواقع منجر به کاهش پاسخ شرطی می شود دلیل آن احتمالاً به خاطر ارتباطات جدید و رقابت با حافظه ترس اصلی است. اما نقش خواب روزانه چیست؟
یادگیری خاموش و خواب روزانه
یادگیری خاموش یک مکانیسم مرکزی برای تغییر خاطرات ناسازگار ترس در فرآیند درمانی در نظر گرفته می شود. به عنوان مثال، به عنوان بخشی از مواجهه درمانی.
درک اینکه چگونه عوامل مختلف بر شکل‌گیری، تثبیت و حافظه ترس تأثیر می‌گذارند مهم است. قطعا برای پیشرفت مداخلات درمانی هدفمند برای درمان اختلالات اضطرابی ضروری است.
خواب و خواب روزانه نقش اساسی در شکل گیری حافظه، به ویژه در تثبیت خاطرات جدید، یعنی تقویت و تثبیت آثار حافظه پس از کسب اولیه دارد. خواب تثبیت خاطرات را در حوزه‌های حافظه بیانی (حافظه حقایق و تجربیات شخصی) دارد. همچنین در تقویت حافظه اجرایی (حافظه مهارت‌ها، مانند دوچرخه‌سواری) نقش مهمی ایفا می کند.
حافظه عاطفی و خواب روزانه
برای خاطرات دارای بار عاطفی، نقش خواب در تثبیت حافظه کمتر مشخص است. دو متاآنالیز اخیرا هیچ اثر کلی را برای تثبیت ترجیحی وابسته به خواب نسبت به مطالب خنثی نشان ندادند.
مطالعات روی تثبیت خاطرات ترس شرطی مرتبط با خواب در انسان نتایج متناقضی را به همراه داشته است. برخی از مطالعات پاسخ‌های ترس شرطی قوی‌تری را پس از خواب یافتند. در حالی که برخی دیگر تفاوتی بین خواب و دوره بیداری یا حتی پاسخ‌های متفاوت ترس متفاوت‌تر پس از بیداری مشاهده نکردند. بنابراین، این سوال که آیا و چگونه خواب روزانه بر تثبیت خاطرات ترس تأثیر می‌گذارد تا حد زیادی باز باقی می‌ماند.
دانشمندان علوم اعصاب دریافته اند که یک چرت کوتاه، حافظه را برای رویدادهای نگران کننده و ترسناک تقویت می کند. اما اثر مشابهی در تقویت حافظه پس از یک دوره بیداری نیز مشاهده شد.
خب این به چه معناست؟ آیا خواب روزانه خاطرات ترسناک ما را تقویت می کند؟ در ادامه پاسخ می دهیم.
نتایج این مطالعه بسیار مهم است به خصوص:
- برای توسعه راهبردهایی برای توانبخشی افرادی که در طول بلایای طبیعی، عملیات نظامی و اعمال خشونت آمیز آسیب های عاطفی دریافت کرده اند.
این تحقیق در مجله علمی معتبر علوم اعصاب شناختی، عاطفی و رفتاری منتشر شده است. تثبیت حافظه انتقال خاطرات از حافظه کوتاه مدت به حافظه بلند مدت است.
این اتفاق در درجه اول در هنگام خواب رخ می دهد. مطالعات مختلف نشان می دهد که خواب بعد از یادگیری می تواند تأثیر مثبت بیشتری نسبت به بیداری غیرفعال داشته باشد.
این امر از طریق فعال شدن مجدد خاطرات مهم اتفاق می افتد. خاطراتی که ممکن است در رویاها نیز منعکس شود. تاثیر مثبت خواب و خواب روزانه را می توان حتی سال ها بعد مشاهده کرد.
با این حال، در حال حاضر هیچ مطالعه ای وجود ندارد که بررسی کند آیا خواب حافظه ترس را تقویت می کند یا خیر.
در این مطالعه سعی شد این سوال روشن شود که با خاطرات ترس پس از یک دوره خواب و بیداری چه اتفاقی می افتد. درک تأثیر خواب در موقعیت‌هایی که آسیب‌های عاطفی رخ می‌دهد مهم است. مثلا:
- برای توسعه استراتژی‌های مؤثر برای مقابله با قربانیان بلایا
- افراد مبتلا به هراس یا اختلال استرس پس از سانحه
اگر متوجه شدیم که تأثیر خواب و خواب روزانه در واقع بر حافظه ترس مشابه انواع دیگر حافظه است، پس نخوابیدن بعد از حادثه برای قربانیان مفیدتر است.
نتایج:
ما در آزمایش‌های خود به این نتیجه رسیدیم که یک چرت دو ساعته در طول روز، خاطرات ترس را که درست قبل از خواب آموخته‌ایم، تقویت می‌کند.
با این حال، اثر مشابهی پس از بیداری مشاهده شد. تماشای یک فیلم از نظر احساسی خنثی یا یک بازی رایانه ای به طور مشابه باعث افزایش خاطرات ترس می شود.
قبل و بعد از خواب، شرکت کنندگان یک الگوی شرطی سازی ترس را طی کردند. دانشمندان می گویند که شرکت کنندگان در آزمایش ابتدا یک صدای خنثی شنیدند. سپس آن صدا همیشه با یک صدای بلند همزمان می شد. صدای دیگری هم بود که با هیچ نویزی جفت نمی شد.
پس از جفت شدن های متعدد، محرک خنثی به خودی خود واکنش عاطفی به همان اندازه قوی را برانگیخت. جالب اینجاست که مردم معمولاً صدای بلند را ناخوشایندتر از شوک الکتریکی می‌دانند. روشی که اغلب در تحقیقات ترس استفاده می‌شود.
همچنین:
“مقایسه بین صداهای همراه با نویز بسیار بد و صدای دیگر – نشانه “ایمن” – امکان بررسی فرآیندهای عصبی پشت یادگیری ترس را فراهم کرد. ما دریافتیم که: علائم عصبی یادگیری ترس بعد از یک چرت زدن (خواب روزانه) و به همان اندازه بعد از استراحت کوتاه افزایش می یابد.
پاسخ‌های شرطی ترس با الکتروانسفالوگرافی قبل و بعد از یک خواب روزانه 2 ساعته یا یک دوره بیداری مساوی در 18 جوان سالم مورد مطالعه قرار گرفت.
محققان اکنون مطالعه را به کلینیک منتقل می‌کنند. جایی که قصد دارند بیماران را در حالت نباتی و حداقل هوشیار آزمایش کنند. تا تعیین کنند خواب چگونه بر سطح اضطراب و شکل‌گیری خاطرات ترس تأثیر می‌گذارد. آنها همچنین خاطرنشان می کنند که مطالعه بیشتر در مورد تأثیر دوره خواب طولانی تر مورد نیاز است.
چکیده
خاطرات ترس را می توان توسط فرآیندهایی، مانند تثبیت حافظه ترس یا از بین بردن ترس، حتی بدون قرار گرفتن بیشتر در معرض محرک های ترس آور تغییر داد. اما عوامل موثر در این فرآیندها به خوبی شناخته نشده اند.
خواب به عنوان تثبیت، تقویت و تغییر حافظه بیانی و اجرایی (مهارتی) تازه به دست آمده شناخته شده است. با این حال، شواهد در مورد نقش زمان و خواب در تثبیت خاطرات ترس بی نتیجه است.
ما از اقدامات الکتروفیزیولوژیکی بسیار حساس برای بررسی ایجاد پاسخ‌های مشروط به ترس در طول زمان و خواب در انسان استفاده کردیم. ما پتانسیل‌های مغزی مرتبط با رویداد (ERP) را در 18 فرد سالم و جوان در هنگام آماده‌سازی ترس، قبل و بعد از یک چرت بعدازظهر 2 ساعته یا یک فاصله بیداری متناظر در یک طرح متوازن درون آزمودنی ارزیابی کردیم. این روش شامل جفت کردن صدای خنثی (CS+) با صدای بسیار ناخوشایند بود.
برای گروه کنترل، یک صدای خنثی دیگر (CS-) با صدای خنثی جفت شد. پاسخ‌های ترس قبل از بازه زمانی در مرحله عادت‌سازی و مرحله اکتساب و همچنین پس از فاصله زمانی در مرحله انقراض و مرحله کسب مجدد مورد بررسی قرار گرفتند.
پاسخ ترس افتراقی بعد از بازه زمانی بازیابی در مقایسه با اکتساب اولیه حتی قوی‌تر بود. اما این اثر به طور مشابه بعد از خواب و بیداری مشاهده می‌شد. این یافته‌ها نشان می‌دهند که خاطرات ترس در طول زمان تثبیت می‌شوند. این اثر مستقل از خواب مداخله‌ای است.
منبع: Daytime Sleep Enhance Fear Memories of Emotional Trauma and Anxiety – Neuroscience News
Fear memory in humans is consolidated over time independently of sleep | SpringerLink
درباره نویسنده
خجسته رحیمی جابری، پژوهشگر دکترای تخصصی علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی شیراز و نویسنده وب سایت انستیتو سلامت مغز دانا. زمینه کاری تخصصی ایشان مشکلات حافظه و آلزایمر است وی بیش از 20 مقاله معتبر بین المللی در این زمینه به چاپ رسانده است. می توانید پژوهش های او را در اینجا (کلیک کنید) دنبال کنید.