اختلال دوقطبی با مرگ زودهنگام مرتبط است

این مطالعه نشان می دهد که در دو گروه مختلف، افراد مبتلا به اختلال دوقطبی چهار تا شش برابر بیشتر از افرادی که این بیماری را ندارند، احتمال مرگ زودرس داشتند.

در مقابل، افراد سیگاری، تقریباً دو برابر بیشتر از افرادی که هرگز سیگار نکشیده‌اند، در معرض خطر مرگ زودرس بودند.

تیمی از دانشگاه میشیگان، که محل انجام یکی از بزرگترین مطالعات طولانی مدت جهان بر روی افراد مبتلا به اختلال دوقطبی است، یافته های خود را در مجله Psychiatry Research گزارش می دهند.

به گفته محققان، تفاوت فاحش در مرگ و میر، و تفاوت در سلامت و سبک زندگی افراد مبتلا به اختلال دو قطبی می تواند در این میزان مرگ و میر تاثرگذار باشد و باید تلاش‌های بیشتری را برای پیشگیری از مرگ‌ زودهنگام این افراد انجام داد.

“اختلال دوقطبی مدتهاست که به عنوان یک عامل خطر برای مرگ و میر در نظر گرفته شده است، اما همیشه از طریق سایر علل شایع مرگ،” دکتر Anastasia Yocum، نویسنده اصلی مطالعه و مدیر داده های برنامه تحقیقاتی دوقطبی Heinz C. Prechter گفت.

“ما می‌خواستیم افراد مبتلا را به تنهایی در مقایسه با شرایط و رفتارهای سبک زندگی که با نرخ بالاتر مرگ‌های زودرس مرتبط است بررسی کنیم.”

دو منبع داده بزرگ یافته های مشابهی به دست آوردند

Yocum و همکارانش، با بررسی مرگ و میر و عوامل مرتبط با آن در میان 1128 نفر (که 847 نفر آنها مبتلا به دوقطبی بودند) مطالعه طولانی مدتی را بر روی این افراد انجام دادند.

آنها دریافتند که همه مرگ‌ها به جز 2 مورد از 56 مورد از زمان شروع مطالعه در سال 2006 از گروه 847 نفری شرکت‌کننده در این مطالعه بوده‌اند که دارای اختلال دوقطبی بودند.

تجزیه و تحلیل آنها نشان می‌دهد افراد مبتلا به دوقطبی در طول یک دوره 10 ساله شش برابر بیشتر از افرادی که در همان مطالعه شرکت می‌کنند و به اختلال دوقطبی مبتلا نشده‌اند، میمیرند!

محققان سپس به منبع داده دیگری روی آوردند تا ببینند آیا می توانند همان اثر را در منابع دیگر بیابند یا خیر.

آنها 18000 نفر را که به مرکز پزشکی دانشگاهی U-M مراجعه کرده بودند را در طس سالها ارزیابی کردند، در میان این گروه، افراد مبتلا به اختلال دوقطبی چهار برابر بیشتر از افرادی که سابقه اختلال دوقطبی نداشتند، در طول دوره مطالعه جان خود را از دست دادند.

این تیم سوابق بیش از 10700 فرد مبتلا به اختلال دوقطبی و یک گروه مقایسه با بیش از 7800 نفر را بدون هیچ گونه اختلال روانپزشکی مورد مطالعه قرار دادند.

تنها عامل مرتبط با شانس بیشتر مرگ در طول دوره مطالعه در این گروه از افراد فشار خون بالا بود.

کسانی که فشار خون بالا داشتند پنج برابر بیشتر از افرادی که فشار خون طبیعی داشتند، بدون توجه به اختلال دوقطبی یا نداشتن، در معرض مرگ بودند.

در مقابل، احتمال مرگ سیگاری‌ها در این نمونه دو برابر بیشتر از افرادی بود که هرگز سیگار نمی‌کشیدند، و افراد بالای 60 سال سه برابر بیشتر از دیگران بدون توجه به وضعیت دوقطبی جان خود را از دست دادند.

مک اینیس، استاد روانپزشکی در دانشکده پزشکی U-M گفت: “در کمال تعجب ما، در هر دو نمونه دریافتیم که ابتلا به اختلال دوقطبی به مراتب بیشتر از سیگار کشیدن خطر مرگ زودرس دارد.”

او امیدوار است که این یافته ها اقدامات بیشتری را در جوامع پزشکی برای رسیدگی به عوامل خطر فوق العاده بالای مرگ در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نقش دارند، ترغیب کند.

“در طول سال‌ها انواع برنامه‌هایی برای پیشگیری از سیگار و آگاهی از بیماری‌های قلبی عروقی اجرا شده است، اما هیچ‌وقت کمپینی در این مقیاس برای سلامت روان انجام نشده است. وی گفت: حدود 4 درصد از آمریکایی ها با اختلال دوقطبی زندگی می کنند در حالی که حدود 11.5 درصد آمریکایی ها سیگار می کشند.

تفاوت های دیگر بین گروه ها

یوکام و مک اینیس خاطرنشان کردند که افراد مبتلا به اختلال دوقطبی در هر دو گروه بسیار بیشتر از افراد بدون اختلال دوقطبی سیگار کشیده اند، مطابق با مطالعات گذشته.

نزدیک به نیمی (47٪) از بیماران U-M مبتلا به اختلال دوقطبی، و همچنین 31٪ از شرکت کنندگان Prechter مبتلا به اختلال دوقطبی، سابقه سیگار کشیدن داشتند.

در مقایسه، سیگار کشیدن در بین افراد بدون اختلال دوقطبی 29٪ از بیماران U-M و 8٪ از شرکت کنندگان Prechter بود.

مطالعه دیگری نشان داد، میانگین سنی افراد مبتلا در هنگام مرگ 50 سال بود. تقریباً دو سوم (65%) از این مرگ‌ها در میان مردان بوده است. علت مرگ در 61 درصد جسمی و در 39 درصد خارجی بود.

در میان تعداد مرگ ناشی از بیماری جسمی، الکل با 29٪ بیشترین عامل را ایجاد کرد. پس از آن بیماری قلبی و سکته مغزی (27٪، )؛ سرطان (22٪، )؛ بیماری تنفسی (4% )؛ دیابت (2% )؛ و اختلالات رفتاری مرتبط با سوء استفاده از مواد دیگر (1٪، ). 15 درصد باقیمانده علل مختلف دیگری را تشکیل می دادند.

از تعداد مرگ ناشی از الکل، بیماری کبدی تقریباً نیمی (48٪) را تشکیل می دهد، پس از آن مسمومیت تصادفی با الکل (28٪) و وابستگی به الکل (10٪) قرار دارند.

در میان مرگ و میرهای خارجی، بیشتر به دلیل خودکشی بود (58٪، )، تقریبا نیمی از آن (48٪) به دلیل مصرف بیش از حد داروهای تجویز شده بهداشت روان، از جمله داروهای مورد استفاده برای درمان اختلال دوقطبی بود.

افراد مبتلا به اختلال دوقطبی در هر دو گروه بیشتر زن بودند و جنسیت زن با کمی کمتر خطر مرگ زودرس مرتبط است.

در گروه دیگر، احتمال ابتلا به آسم، دیابت، فشار خون بالا، میگرن، فیبرومیالژیا و شرایط تیروئید در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی بسیار بیشتر از افرادی بود که اختلال دوقطبی در آنها تشخیص داده نشده بود.

در میان گروهی از شرکت کنندگان در مطالعه که دارای اختلال دوقطبی بودند، سیگاری بودن و کسب امتیاز بالاتر افسردگی با خظر افزایش مرگ و میر مرتبط بود.

جالب اینجاست که محققان هیچ ارتباطی بین خطر مرگ و تعداد سال‌هایی که شرکت‌کنندگان دارو را برای علائم سلامت روان مصرف می‌کردند، پیدا نکردند.

همچنین هیچ ارتباطی با نمرات اضطراب و شیدایی وجود نداشت.

در میان تنها افراد مبتلا به اختلال دوقطبی در نمونه بیمار U-M، فشار خون بالا نیز با خطر مرگ پنج برابر بیشتر همراه بود، در حالی که سیگار کشیدن با خطر مرگ تقریباً دو برابری همراه بود.

اطلاعاتی در مورد نمرات افسردگی یا مصرف دارو در طول زمان برای این گروه در دسترس نبود.

یک مسیر رو به جلو

هر دو محقق Yocum و McInnis می گویند که این یافته ها، همراه با مطالعاتی در مورد وضعیت سلامت، رفتارهای مخاطره آمیز سلامتی و علل خاص مرگ برای افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، می تواند تلاش برای بهبود سلامت و کیفیت زندگی افراد مبتلا را نشان دهد.

تحقیقات گذشته نشان داده است که افراد مبتلا به اختلال دوقطبی بیشتر در معرض ابتلا به سندرم متابولیک هستند که به دلیل ترکیبی از عوامل مرتبط با اندازه دور کمر، کلسترول، قند خون و فشار خون، آنها را در معرض خطر ابتلا به دیابت و بیماری های قلبی عروقی قرار می دهد.

همچنین  اثرات ثانویه علائم اختلال دوقطبی نیز مهم است.

فقدان فعالیت، رژیم غذایی نامناسب، مصرف بیش از حد مواد مخدر/الکل و میزان کمتر تحصیلات و اشتغال نیز خطر کلی سلامت را افزایش می دهد.

به گفته محققان، آموزش بیشتر نوجوانان و بزرگسالان در مورد چگونگی مقابله با استرس، پریشانی و نوسانات خلقی، و نحوه شناسایی و دریافت کمک برای علائم افسردگی، می تواند بخشی از افزایش مداخله زودهنگام باشد.

اختلال دوقطبی اغلب خود را به عنوان افسردگی نشان می دهد، و در حال حاضر هیچ راه خوبی برای پیش بینی اینکه کدام افراد به اختلال دوقطبی مبتلا می شوند وجود ندارد، اگرچه سابقه خانوادگی این بیماری به عنوان عامل افزایش خطر شناخته شده است.

تحقیقات ژنتیکی در مطالعات کمک کننده است.

“اختلال دوقطبی هرگز در گواهی فوت به عنوان علت اصلی مرگ ذکر نخواهد شد، اما می تواند عاملی فوری یا ثانویه در مرگ باشد، از جمله در خودکشی”.  Yocum اشاره کرد که مطالعات مقطعی نشان داده است که افراد مبتلا به اختلال دوقطبی به طور متوسط ​​8 تا 10 سال زودتر از سایر افراد هم سن خود می میرند.

به طور مشابه، مک اینیس می گوید، سیگار کشیدن به ندرت در گواهی فوت ذکر می شود، اما به خوبی شناخته شده است که یک عامل خطر اصلی است که منجر به سرطان ها و اورژانس های قلبی عروقی می شود که به عنوان علل مرگ ذکر می شوند. به همین دلیل است که مورد توجه کمپین های بهداشت عمومی قرار گرفته.

“ما باید بیشتر بدانیم که چرا افراد مبتلا به دوقطبی بیماری ها و رفتارهای بهداشتی بیشتری دارند که زندگی و طول عمر آنها را به خطر می اندازد و بیشتر به انها کمک کنیم تا دسترسی مداوم به مراقبت داشته باشند.”

برنامه پرچتر همچنان افراد مبتلا به اختلال دوقطبی را در مطالعه طولی خود می پذیرد. اگر مبتلا به اختلال دوقطبی هستید و می خواید در این مطالعه شرکت کنید می تواند از طریق این لینک در مطالعه شرکت کنید.

این مطالعه توسط صندوق تحقیقات دوقطبی هاینز سی. مؤسسه ملی بهداشت (MH100404، MH106434، TR002240) حمایت می شود.

محققان از ابزار Michigan Medicine DataDirect برای بررسی داده های بیماران ناشناس استفاده کردند.

مرجع مقاله:

1. Anastasia K. Yocum, Emily Friedman, Holli S. Bertram, Peisong Han, Melvin G. McInnis. Comparative mortality risks in two independent bipolar cohorts. Psychiatry Research, 2023; 330: 115601 DOI: 10.1016/j.psychres.2023.115601