آیا درمان پارکینسون کشف شد؟ تحقیقات برای روش درمانی جدید

بیماری پارکینسون یک اختلال نورودژنراتیو نسبتاً شایع است که از نظر فراوانی پس از بیماری آلزایمر در رتبه دوم قرار دارد. از این رو تحقیقات برای روش های درمانی بهتر در جریان است. یک مطالعه جدید نوید می دهد که بگوییم درمان پارکینسون کشف شد.

پارکینسون در سراسر جهان، بیش از 10 میلیون نفر را تحت تاثیر قرار می دهد و حدود 1 میلیون نفر تنها در ایالات متحده به این بیماری مبتلا هستند. اگرچه کشنده نیست، اما یک بیماری پیشرونده و مزمن است.

بیماری پارکینسون در مردان شایع تر از زنان است و خطر ابتلا به این بیماری با افزایش سن افزایش می یابد.

علت پارکینسون چیست؟

حدود 10 تا 15 درصد از مبتلایان به بیماری پارکینسون دارای استعداد ژنتیکی برای آن هستند. در برخی دیگر، علت نامشخص است، اما عوامل محیطی، مانند مواد شیمیایی، سموم و ضربه به سر، ممکن است خطر را افزایش دهند.

علائم پارکینسون چیست؟

علائمی که شامل کند شدن حرکات، لرزش یا سفتی عضلات، اختلال در خواب و اختلالات خلقی است، عمدتاً به دلیل سطوح پایین انتقال دهنده عصبی دوپامین است.

مدت‌ها تصور می‌شد که این سطوح پایین دوپامین ناشی از مرگ نورون‌های حاوی دوپامین (سلول‌های عصبی) در توده سیاه، منطقه‌ای از مغز است که در کنترل حرکتی نقش دارد.

کند کردن پیشرفت بیماری پارکینسون

اکنون، محققان کشف کرده‌اند که تعامل دو ژن ممکن است عملکرد سیناپس‌های بین این نورون‌های دوپامینرژیک را قبل از اینکه سلول‌های عصبی تحت تأثیر قرار گیرند، مختل کند.

آنها پیشنهاد می کنند که با هدف قرار دادن سیناپس ها، درمان ها ممکن است بتوانند از آسیب به نورون ها جلوگیری کنند و در نتیجه پیشرفت بیماری را کند کنند.

این مطالعه در ژورنال Neuron منتشر شده است.

عوامل ژنتیکی در دو خواهر، محرک پارکینسون را نشان می دهد

این تحقیق با شواهدی از دو خواهر انجام شد که به بیماری پارکینسون زودرس مبتلا شدند. هر دوی آنها استعداد ژنتیکی را از والدین خود به ارث برده بودند، یکی در سن 16 سالگی و دیگری در 49 سالگی به بیماری پارکینسون مبتلا شد.

محققان دریافتند که هر دو خواهر دارای یک جهش از دست دادن عملکرد در ژنی بودند که معمولاً نقش محافظت کننده عصبی دارد – ژن کیناز 1 (PINK1) ناشی از PTEN.

علاوه بر این، خواهری که در 16 سالگی تشخیص داده شد، جهشی را به ارث برده بود که منجر به از دست دادن جزئی از ژنی دیگر – پارکین – شد که در صورت عدم وجود کامل، منجر به بیماری پارکینسون می‌شود.

PINK1 و پارکین با هم در حذف یا بازیافت میتوکندری های فرسوده – تولیدکنندگان انرژی سلول – در سیناپس نقش دارند.

افراد مبتلا به جهش در هر دو نسخه از هر یک از ژن ها قادر به بازیافت و حذف میتوکندری های معیوب نیستند و به بیماری پارکینسون مبتلا می شوند.

چگونه این محرک منجر به نقص دوپامین می شود

از دست دادن جزئی ژن پارکین معمولاً منجر به بیماری پارکینسون نمی شود، بنابراین محققان تحقیقات بیشتری را انجام دادند. آنها کشف کردند که ژن پارکین، اما نه ژن PINK1، در مسیر دیگری در پایانه سیناپسی نیز دخالت دارد – کنترل ترشح دوپامین.

دوپامین چیست

دوپامین – یک انتقال دهنده عصبی است که نقش حیاتی در تنظیم پاداش و حرکت در مغز دارد – از طریق وزیکول هایی که در انتهای سلول های عصبی در سیناپس تشکیل می شوند، آزاد می شود.

دوپامین و پارکینسون

ژن پارکین جهش یافته منجر به بازیافت معیوب وزیکول ها می شود که منجر به آزاد شدن دوپامین کمتر و انباشته شدن دوپامین اکسید شده سمی در نورون ها می شود. تصور می شود که دوپامین اکسید شده نقش مهمی در فرآیندهای تخریب عصبی بیماری پارکینسون دارد.

در مورد خواهرهایی که هر دو جهش داشتند، محققان سطوح بسیار بالاتری از دوپامین اکسید شده را یافتند که نشان می‌دهد از دست دادن نسبی ژن پارکین در این افزایش نقش داشته است.

محققان پیشنهاد می‌کنند که فقدان پارکین علاوه بر نقص در کنترل کیفیت میتوکندری با واسطه PINK1/پارکین، به ایجاد اختلال عملکرد سیناپسی در بیماری پارکینسون کمک می‌کند.

اهمیت تحقیقات جدید پارکینسون

دکتر مایکل اس. اوکون، مشاور پزشکی ملی در بنیاد پارکینسون، و مدیر مؤسسه بیماری‌های عصبی نورمن فیکسل در دانشگاه فلوریدا، که در این تحقیق نقشی نداشت، توضیح داد:

این مطالعه نشان داد که نورون‌های افراد مبتلا به پارکینسون که دارای جهش در ژن پارکین بودند، مشکلاتی را در بازیافت وزیکول‌های سیناپسی آشکار کردند. وزیکول های سیناپسی مهم هستند زیرا مواد شیمیایی را در مغز ذخیره می کنند که برای انتقال عصبی ضروری هستند. افراد حاضر در این مطالعه انباشته شدن دوپامین اکسید شده سمی را در نتیجه این ناهنجاری تجربه کردند.

دکتر اوکون افزود: «محققان این مطالعه آزمایش بسیار جالبی را انجام دادند که در آن جهش‌های پارکین و PINK1 را ترکیب کردند و توانستند شروع زودتر بیماری و نقش مستقل ژن PINK1 در کمک به بیماری پارکینسون را نشان دهند.»

اختلال عملکرد سیناپسی ممکن است اول نقش داشته باشد

در این مقاله، نویسندگان بیان می‌کنند که «اختلال عملکرد سیناپسی ممکن است نشان دهنده یک رویداد بیماری‌زای اولیه» در بیماری پارکینسون باشد.

این بدان معناست که سیناپس‌ها قبل از مرگ نورون‌های دوپامینرژیک تحت تأثیر قرار می‌گیرند، که کارشناسان مدت‌ها معتقد بودند که باعث علائم بیماری پارکینسون می‌شوند.

این تحقیقات چه پیامدی برای درمان جدید پارکینسون دارند

نویسنده مسئول پروفسور دیمیتری کرینک رئیس بخش عصب شناسی دانشکده پزشکی فاینبرگ دانشگاه نورث وسترن، می گوید: «پیامدهای بالینی این مطالعه این است که ما باید کمی قبل از انحطاط نورون ها، با هدف قرار دادن اختلال عملکرد سیناپسی مداخله درمانی را شروع کنیم.»

پتانسیل درمانی جدید این یافته ها برای پارکینسون

در حال حاضر، درمان‌های بیماری پارکینسون به علائمی که تجربه می‌شوند بستگی دارد، اما هدف بسیاری از آنها افزایش سطح دوپامین است.

لوودپا برای پارکینسون و عوارض جانبی

لوودوپا که در بدن به دوپامین تبدیل می شود، رایج ترین دارویی است که تجویز می شود، اما می تواند عوارض جانبی ناخوشایندی داشته باشد. یک جایگزین، مهارکننده های مونوآمین اکسیداز بی (MAO-B) است که از تجزیه دوپامین توسط آنزیم MAO-B جلوگیری می کند، بنابراین سطح دوپامین را در مغز حفظ می کند.

این یافته جدید نشان می دهد  درمان هایی که مسیر پارکین را هدف قرار می دهند ممکن است راهی برای درمان بیماری پارکینسون قبل از شروع مرگ نورون های دوپامینرژیک باشد.

محقق اصلی این مطالعه توضیح داد: «ما در حال بررسی گزینه های درمانی برای هدف قرار دادن این مسیر در اشکال ژنتیکی و پراکنده بیماری پارکینسون هستیم. و آنچه در مورد این مطالعه بسیار جالب است این است که مسیری کشف شد که به طور انتخابی پارکین را در محل سیناپس حاوی دوپامین فعال می کند.»

درمان پارکینسون با روش های جدید نوروتکنولوژی در شیراز

Mozhan Parsa

درباره نویسنده
موژان پارسا پژوهشگر ارشد توان‌بخشی شناختی دانشگاه شهید بهشتی و همکار قطب عصب روان‌شناسی شناختی کشور است. جریان اصلی تحقیقات وی اختلالات عصب تحولی و به طور خاص متمرکز بر اوتیسم می باشد.