اگر شما، فرزندتان یا یکی از نزدیکان شما، مشکل شنوایی دارند، ممکن است مشکل در سیستم عصبی باشد نه شنیداری. در این مطلب هر آنچه که شما باید درباره APD یا اختلال پردازش شنوایی بدانید، توضیح داده شده است.
اختلالات اوتیسم و پردازش شنوایی
منظور از گفتن اینکه فرد اوتیسم دارای اختلال پردازش شنوایی است چیست؟ همانطور که توسط موسسه ملی بهداشت تعریف شده است، یک اختلال پردازش شنوایی، زمانی اتفاق می افتد که عاملی بر پردازش یا تفسیر اطلاعات صوتی اثر می گذارد. افراد مبتلا به اوتیسم که دارای اختلال پردازش شنوایی هستند، می توانند صداها را بشنوند، اما در درک و پردازش آن ها مشکل دارند. به عنوان مثال، ممکن است در صورت وجود صدای پس زمینه، نتوانند معنی جملات را درک کنند یا بعضی از لغات را متوجه نشوند.
علل احتمالی اختلال پردازش شنوایی در اوتیسم
اختلالات پردازش شنوایی در کودکان مبتلا به اوتیسم، نسبتاً شایع است. علت (ها) ناشناخته است، اما برخی از تئوری ها وجود دارند. یک نظریه معتقد است که هیپوکامپ مغز، که وظیفه پردازش اطلاعات شنوایی را بر عهده دارد، ممکن است در افراد مبتلا به اوتیسم “نابالغ” باشد.
به گفته محققان بیمارستان کودکان فیلادلفیا، احتمال دیگر این است که کودکانی که مبتلا به اوتیسم هستند به طور عادی می شنوند، اما نسبت به کودکان غیر اوتیسم، کندتر عمل می کنند.
در نظریه دیگری، محققان دانشگاههای فنلاند و ایالات متحده نوشتند که کودکان اوتیسم به صداهای خاصی توجه نمی کنند و توجه آنها به آهستگی تغییر می یابد. مشاهده جالب این پژوهشگران این بود که: کودکان اوتیسم در واقع صداهای عجیب و غریب را به صدای مادرشان ترجیح می دهند. درعین حال، آنها به موسیقی توجه بیشتری داشتند و آن را درک می کردند.
برای بررسی این سوال که آیا پردازش حسی در کودکان مبتلا به اوتیسم دچار اختلال شده است، مطالعه دیگری، پاسخ کودکان با اوتیسم را به صداهای گفتاری (مصوت ها) در مقابل لحن های موسیقی مقایسه کرد. نتیجه این شد که پردازش صدا و تبعیض صدا در کودکان اوتیسم طبیعی بوده است. با این حال، آنها به تغییرات در گفتار توجه نمی کردند.
اختلالات پردازش شنوایی در بزرگسالان
وقتی بحث اختلال پردازش شنوایی است، صحبتها معمولاً حول کودکان در سن مدرسه می چرخد. با این حال، بسیاری از بزرگسالان در زندگی خود دچار اختلال پردازش شنوایی شده اند. آنها ممکن است در خواندن، تمرکز در کلاس و / یا گوش دادن در شرایط پر سر و صدا مشکل داشته باشند.
بسیاری از بزرگسالان مبتلا به اختلال پردازش شنوایی (APD)، راهبردها یا مسیرهای شغلی انتخاب شده را تشخیص داده اند که به آنها امکان می دهد تا با وجود مشکل APD، عملکرد خوبی داشته باشند. یک اختلال پردازش شنوایی یک اختلال شنوایی جسمی است اما به عنوان کم شنوایی در غربالگری های روتین یا شنوایی ظاهر نمی شود.
تست های شنوایی استاندارد تصویر روشنی را ارائه نمی دهند
بسیاری از بزرگسالان اختلال پردازش شنوایی را با مشکل شنوایی اشتباه می گیرند. آنها وقتی که پاسخ audiogram را “طبیعی” می بینند، تعجب می کنند، اما خود آن ها می دانند که در شنیدن دچار مشکل هستند، به خصوص در موقعیت هایی که صدای پس زمینه وجود داشته باشد.
این مشکل از سیستم شنوایی این افراد نسبت به گوش آن ها، نشات می گیرد. وظیفه ی این سیستم، تمایز یک پیام معنادار از صدای پس زمینه ی غیر ضروری است، و همچنین، ارائه آن اطلاعات با وضوح، به مراکز فکری مغز (سیستم عصبی مرکزی) است.
وقتی پیامهای شنیداری تحریف شده یا ناقص را دریافت می کنیم، یکی از مهمترین پیوندهای ارتباطی خود با جهان و سایر افراد را از دست می دهیم.
با افزایش سن افراد، مشکلات پردازش شنوایی کم کم به وجود آمده و می تواند بر زندگی روزمره تأثیر بگذارد. انعطاف پذیری سیستم عصبی شنوایی با افزایش سن، کاهش می یابد. به این معنی که پردازش زبان و گوش دادن، به ویژه با صدای پس زمینه، چالش برانگیز تر می شود.
علل
علل ابتلا به بیماری پردازش شنوایی APD در بزرگسالان می تواند از ژنتیک، ضربه مغزی و تومورها تا محرومیت شنوایی (کم شنوایی درمان نشده) و دوره های anoxia یا بی اکسیژنی (که با TIA یا سکته مغزی رخ می دهد) باشد. گاهی اوقات علت آن ناشناخته است، درست مانند سایر ناتوانی های یادگیری.
علائم شنوایی که اغلب با صدمه به سر یا (postconcussive syndrome (PCS همراه است، وزوز گوش، کاهش شنوایی محیطی، مشکلات افزایش حساسیت به صدا که به عنوان hyperacusis نیز شناخته می شود، و پردازش اطلاعات شنوایی وجود دارند.
خصوصیات در بزرگسالان
نقص بارز که اغلب با APD همراه است، دشواری در شنیدن، در حضور نویزهای پس زمینه یا محیطهای پرجمعیت است. علاوه بر این نقص ها، موارد متداول در بزرگسالان مبتلا به APD شامل موارد زیر است:
مشکل در پیروی از جهت های چند مرحله ای یا پیچیده.
مشکل در انجام دو کار در موقعیت های شنوایی، به عنوان مثال، گوش دادن و یادداشت برداری.
مشکلات در اسپل کردن، خواندن، نوشتن.
عدم استقبال از موسیقی.
مشکل در یافتن منبع سیگنال.
مشکل در مکالمه تلفنی.
مشکل با گفتار سریع یا لهجه.
مشکل در دنبال کردن گفتگوهای طولانی.
مشکل در یادگیری یک زبان خارجی یا اطلاعات فنی در جایی که زبان جدید یا ناآشنا باشد.
مسائل اجتماعی و دشواری “خواندن” / موضوعات ارتباط عملی.
مشکلات سازماندهی در خانه، محل کار و سایر محیط ها.
روش های بهبود
روش هایی مانند استفاده از ابزار شنوایی FM، گفتار درمانی، رفتار درمانی و محیا کردن محیط مناسب این افراد در منزل و مدرسه و محیط کار می تواند بسیار مفید باشد. اما تشخیص و درک این اختلال خود می تواند کلیدی برای بهبود آن باشد.
برای اطلاعات بیشتر در مورد اختلالات عصبی و روش های نوین بهبود، به موسسه سلامت مغز دانا مراجعه کنید.
درباره نویسنده
دکتر علی محمد کمالی فارغ التحصیل دکترای تخصصی علوم اعصاب از دانشگاه علوم پزشکی شیراز، بیش از 15 سال است که در زمینه پژوهش، تدریس و فعالیت های اجرایی در حوزه علوم اعصاب فعالیت و تجربه دارد. وی همچنین در ارتقا عملکرد های شناختی با استفاده از نوروتکنولوژی و مطالعات خواب تخصص ویژه ای دارد. او یکی از بنیانگذاران انستیتو سلامت مغز دانا است، (گروهی که سلامت مغز را اولویت جامعه می داند).
دکتر کمالی بیش از 50 مقاله پژوهشی (h-index 13) در مجلات معتبر علمی به چاپ رسانده و در حال حاضر مدیر عامل انستیتو سلامت مغز دانا است. بعلاوه به عنوان پژوهشگر ارشد واحد مغز، شناخت و رفتار دپارتمان علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی شیراز مشغول فعالیت می باشد. می توانید پژوهش او را در Google Scholar دنبال کنید.
دکتر کمالی علاوه بر تخصص در زمینه علوم اعصاب، سال ها است که به عنوان مدیر اجرایی مجله علوم پزشکی پیشرفته و فناوری های کاربردی (JAMSAT) مشغول به فعالیت است. همچنین به عنوان دبیر اجرایی انجمن علوم اعصاب ایران شاخه فارس فعالیت می کند.